Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
Αντιλαμβάνομαι την πικρία του αρχηγού των Χριστιανοκοινωνιστών του CSU και υπουργού Εσωτερικών της Γερμανίας και κάπως τον δικαιολογώ που δεν γνωρίζει ότι μία από τις ιστορικές αποτυχίες των εν Ελλάδι συμπατριωτών του πίσω στο 1843 ήταν ότι στα χέρια του βασιλέα Οθωνα χρεοκόπησε η τότε Ελλάς. Η ήττα που θα υποστεί στις σημερινές εκλογές του πλούσιου κρατιδίου ο κ. Χορστ Ζεεχόφερ πιθανότατα θα είναι ιστορικών διαστάσεων.
Ο ευρωλαϊκισμός παραμονεύει να σκοτώσει την Ενωμένη Ευρώπη. Είναι σίγουρο ότι οι ακραίοι της ηπείρου, είτε στην πλευρά της «alt-δεξιάς» είτε στην «alt-αριστερά» καραδοκούν για να εκμεταλλευθούν την αποδυνάμωση της κυρίας Μέρκελ. Αφού μάλιστα η ήττα του κομματικού της συμμάχου θα συνδυαστεί με την ταυτόχρονη ήττα του κυβερνητικού συνεργάτη της των Σοσιαλδημοκρατών, του υπουργού Οικονομικών κ. Σολτς. Φαντάζομαι τον κ. Τσίπρα πόσο δυσκολεύεται να κρύψει την ικανοποίησή του. Ο «γερμανικός πανικός» διευκολύνει τον κ. Μοσκοβισί στον ρόλο του «σαμποτέρ» της επιρροής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που υποστηρίζει τη λαϊκιστική Αριστερά, όπως υποτίθεται πως προβλέπει το εφαρμοζόμενο, μετά τον Ιανουάριο 2017, «σχέδιο Ρότσιλντ» για την αποκατάσταση της «ομαλότητας στην Ελλάδα».
Από τη χρεοκοπία του 1843 τουλάχιστον κέρδισε κάτι η φιλελεύθερη αντίληψη για το κράτος, αφού με το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου επιβλήθηκε Σύνταγμα στον Οθωνα. Από το ξεροκόμματο μιας ιδιόμορφης «χρεοκοπίας», της δήθεν ρύθμισης του χρέους –για την οποία έβαλε λαιμοδέτη ο πρωθυπουργός και αγκαλιάστηκε πνιγμένος σε τρανταχτά γέλια με τον συνεταίρο του– που μας πέταξε το Eurogroup της 22ας Ιουνίου 2018, τίποτε καλό δεν έχει προκύψει. Η Ελλάδα ήταν, είναι και παραμένει εκτός αγορών. Αποδεικνύεται πόσο κακή δουλειά έκαναν Ευρωπαίοι και κυβέρνηση στο θέμα του χρέους. Πριν καλά καλά μαζευτούν σύννεφα στον ουρανό των αγορών, κεραυνοβολείται η αγορά μετοχών, με τις τράπεζες να καταρρέουν βοερά. Το κόστος δανεισμού στα ομόλογα ανεβαίνει κατά μία εκατοστιαία μονάδα, με το spread έναντι γερμανικών ομολόγων στις 390 μονάδες (τον Ιανουάριο 2010 συζητούσαμε για την επερχόμενη καταστροφή επειδή είχε ξεπεράσει τις 300 μονάδες!). Πώς να αποτολμήσει την έξοδο στις αγορές ο κ. Τσακαλώτος όταν το επιτόκιο για το κράτος είναι στο 4,4%; Πώς να σκεφτούν νέα επενδυτικά σχέδια οι υγιείς επιχειρήσεις όταν τα επιτόκια που δίνουν οι τράπεζες είναι κοντά σε εκείνα που είχε η χώρα προτού μπει στο ευρώ; Πώς να κινηθούν δυναμικά οι τράπεζες και να εξυγιάνουν το χαρτοφυλάκιο των επιχειρηματικών δανείων τους, όταν το κόστος του χρήματος είναι σε τέτοια ύψη ενώ αυτές πρέπει να ρυθμίσουν τα «κακά δάνεια» με πολύ χαμηλά επιτόκια;
Η χώρα πλέει σε πέλαγος παραδοξοτήτων. Η πολιτική πλειοψηφία στην Ευρώπη βοηθά τους οίκοθεν λαϊκιστές, ενώ τρέμει τους Ιταλούς, τους Γάλλους, τους Γερμανούς, τους Ούγγρους κ.λπ. Αυτό που καθιστά εξτρά ελκυστικό τον ευρωλαϊκισμό είναι ότι θυμίζει στον ψηφοφόρο πως στη Δημοκρατία μπορεί να διαλέξει «παπούτσι από τον τόπο» του, χωρίς να έχει υποχρεωτικώς κάποια αναγνωρισμένη ιδεολογική και ηθική αναφορά. Προτιμούν τους Σαλβίνι και Ντι Μάιο, Κουρτς, Ορμπαν και Ντούντα, Νικολά Μπε και Μπεζανσόν, Τζίμι Ακεσον και Γκάουλαντ, Βελόπουλους και Χρυσαυγίτες, αντί των ασηπτικών ευρωσοβαρών και ευρωκρατών, που κουνούν το δάκτυλο για τη συμπεριφορά που πρέπει να επιδεικνύουμε έναντι των «ξένων», τα επιδόματα που πρέπει να μοιραστούν σε περισσότερους και τις δαπάνες στο σχολείο και τη γειτονιά που πρέπει να περικοπούν επειδή «μας κοιτούν οι αγορές». Ή ακόμη για τους ενιαίους κανόνες που πρέπει να σεβόμαστε όλοι οι «καλοί Ευρωπαίοι», αλλιώς θα καταστραφεί το «κοινό μας σπίτι».
Ο Πάνος Καμμένος είχε, στην εποχή του, πιάσει τον τόνο της εποχής. Ισως είναι ο πραγματικός ιδρυτής του ιδιόρρυθμου ελληνικού υπερλαϊκισμού. Στην ουρά του τοποθετήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας με τον νεο-πασοκικό ριζοσπαστικό λαϊκισμό, επιδιώκοντας να καταργήσει τη διάκριση Αριστερά – Δεξιά, με σκοπό να καταφέρει οριστικό πλήγμα στη φιλελεύθερη και φιλοευρωπαϊκή Ελλάδα. Σκεφτείτε για λίγο κάπως διαφορετικά και αφήστε το μυστήριο να σας καθοδηγήσει. Υπάρχουν πάνω από 100.000 παλαιοημερολογίτες, που σημαίνει 50.000 «κουκιά» στον Καμμένο (1,5% του σώματος), όσον καιρό ήταν εκλεκτός της Ιεράς Μονής Παντελεήμονος, γνωστής και ως ρωσικό μοναστήρι στο Αγιον Ορος. Οπου έπιανε καλά το «Τηλεάστυ» είχαν εκλεγεί τα πρώτα ονόματα του ΛΑΟΣ. Αν ο Κυριάκος Βελόπουλος «πάρει» τη Βόρειο Ελλάδα (όπως ο κ. Λεβέντης το πέτυχε το 2015), θα πάρει και το μέτρο για την είσοδο στη Βουλή.
Επιστρέψτε τώρα στην πραγματικότητα. Στην αγορά έχει προ πολλού διαμορφωθεί η πεποίθηση ότι μπορούσε καλύτερα. Ομως, μετά την έκλαμψη του καλοκαιριού, οι δουλειές δεν προχωρούν. Σχέδια υπάρχουν· διάθεση επίσης· ακόμη και λεφτά διαθέτουν όσοι πιστεύουν πως μετά τόσα χρόνια κρίσης πρέπει να προλάβουν και να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Απογοητεύονται όμως από μια κυβέρνηση τα μέλη της οποίας διαγκωνίζονται μεταξύ τους στον βούρκο του λαϊκισμού.
