Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: efsyn.gr
Ρωτάς έμπλεος αγωνίας: Σε ποια κατάσταση βρίσκεται η ελληνική οικονομία; Εξαρτάται με ποιον μιλάς.
Τα κυβερνητικά στελέχη σού λένε ότι τα πράγματα πηγαίνουν αρκετά καλά, η οικονομία αργά αλλά σταθερά ανακάμπτει, τα νούμερα είναι ενθαρρυντικά, έχουν γίνει συμφωνίες για επενδύσεις και όπου να ’ναι θα αρχίσει να ρέει ζεστό χρήμα, η ανεργία μειώνεται, οι ξένοι, βασικά οι Αμερικανοί, εκφράζονται με θετικό τρόπο για τις επιδόσεις της οικονομίας, οι δυσκοίλιοι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες δεν θριαμβολογούν, ωστόσο δηλώνουν συγκρατημένα αισιόδοξοι, ο οίκος Fitch αναβαθμίζει τις ελληνικές τράπεζες σε μια περίοδο που δέχονται χτυπήματα από τους τζογαδόρους, ντόπιους και αλλοεθνείς, το ΔΝΤ αναθεωρεί προς τα πάνω τις προβλέψεις του για την ανάπτυξη στην Ελλάδα το 2019, οι εκπρόσωποι των ελληνικών τραπεζών δεν ανησυχούν και υποστηρίζουν ότι οι υπονομευτικές ενέργειες δεν θα τις πλήξουν γιατί είναι επαρκώς οχυρωμένες.
Οπότε; Ολα βαίνουν καλώς, εσύ κάθεσαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου για να απολαύσεις τα κανιβαλικού περιεχομένου προγράμματα των ιδιωτικών καναλιών περιμένοντας τα οφέλη από το πέρασμα στην ανάπτυξη. Επιτέλους, ύστερα από οκτώ χρόνια θα ηρεμήσεις.
Αν, όμως, αλλάξεις συνομιλητή και στραφείς προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε περιμένουν δυσάρεστες εκπλήξεις. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε. Από το κακό στο χειρότερο πάμε, η οικονομία βουλιάζει, οι επενδυτές δεν μας δίνουν σημασία, το δεκαετές ομόλογο έχει πάρει την ανηφόρα, οι αγορές σε περιμένουν στη γωνία να σε τσακίσουν, αν κάνεις την αποκοτιά και ξεμυτίσεις.
Διαβάζεις τις δεξιές εφημερίδες και σε πιάνει σύγκρυο. Προαναγγέλλουν κραχ στο Χρηματιστήριο με γραφήματα του θανάτου, κατάρρευση των τραπεζών και γενικώς «καταστροφές και συμφορές, ερείπια, ρημάδια» που λέει το λαϊκό τραγούδι (Δερβενιώτης, Κολοκοτρώνης, Καζαντζίδης). Από τον Παράδεισο στην Κόλαση.
Αναρωτιέσαι: Να αυτοκτονήσω σήμερα ή να το αφήσω για αργότερα; Μήπως να πάω στην τράπεζα να σηκώσω τις γλίσχρες καταθέσεις μου και να τις ράψω στο στρώμα για τις δύσκολες ώρες; Να τρέξω στο σούπερ μάρκετ να αγοράσω είδη πρώτης ανάγκης πριν αρχίσουν να σχηματίζονται ουρές;
Οχι, σου απαντούν οι αγγελιοφόροι των κακών μαντάτων. Δεν χρειάζεται να κάνεις βιαστικές και απονενοημένες κινήσεις. Η πατρίδα μπορεί να σωθεί υπό μία προϋπόθεση: να γίνουν εκλογές. Αν στηθούν κάλπες και ψηφίσουμε σωστά, θα έχουμε πολιτική αλλαγή και όλα τα προβλήματα θα εξαφανιστούν ως διά μαγείας. Αρκεί βεβαίως να αποφασίσει ο Τσίπρας να ξεβιδωθεί από την καρέκλα της εξουσίας.
Και οι δύο περιγραφές είναι ιδιοτελείς. Ούτε στον Παράδεισο είμαστε ούτε στην Κόλαση. Μπαίνουμε όμως σε μια περίοδο μεγάλης αβεβαιότητας. Μια ματιά στην Ευρώπη θα σε πείσει. Ο αντιδραστικός ευρωσκεπτικισμός φουντώνει, η Ακρα Δεξιά παίζει επιδέξια με την απελπισία των ανθρώπων, η συντηρητική παράταξη υιοθετεί κομμάτια της ατζέντας των ακροδεξιών κομμάτων μπας και περιορίσει τη διαρροή ψηφοφόρων της, η Σοσιαλδημοκρατία καθεύδει, η ριζοσπαστική Αριστερά, όπου υπάρχει, περιφέρεται αμήχανη και η κινηματική Αριστερά βολοδέρνει σε θέση άμυνας.
Ενα «μπαμ» στην Ιταλία θα έχει ολέθριες συνέπειες για την Ευρώπη. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι το μεγαλύτερο κόστος θα κληθούν να πληρώσουν οι αδύναμοι κρίκοι, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Τα ελληνικά κόμματα συμπεριφέρονται σαν να είναι η χώρα άπαρτο κάστρο.
Ανάγωγα
Τον φασίστα υποψήφιο πρόεδρο της Βραζιλίας και πιθανό πρόεδρο, Ζαΐρ Μπολσονάρο, ψήφισαν στον πρώτο γύρο οι εύποροι και οι μορφωμένοι. Απερχόμενος πρόεδρος είναι ο Μισέλ Τέμερ, ένας πολύ πλούσιος, πολύ νεοφιλελεύθερος και πολύ διεφθαρμένος, ο οποίος έστρωσε το χαλί στον Μπολσονάρο. Το ένα χέρι (η Δεξιά) νίβει τ’ άλλο (την Ακρα Δεξιά) και τα δυο μαζί περνάνε χειροπέδες στους λαούς
