Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Αδέρφια, οι γονείς μας και οι παππούδες μας ζήσανε πιο άγρια πράγματα από εμάς.
Ο πατέρας μου έχασε τον παππού μου στην Κατοχή και βρέθηκε 12 χρονών από την Αμφιάλη στο Μαυρομμάτι της Βοιωτίας να φυλάει πρόβατα στα βουνά, με αμοιβή ψωμί και γάλα, γιατί στην Αθήνα και στον Πειραιά τους ανθρώπους τους μαζεύανε νεκρούς τα κάρα της δημαρχίας και οι Γερμανοί ντουφεκίζανε κόσμο αβέρτα, αφού οργανώσανε επιστημονικώς τη λεηλασία της χώρας. Είδε να περνούν Γερμανοί, Ιταλοί, αντάρτες, είδε μετά τη συντριβή του προδοτικού στασιαστικού κινήματος του Δεκέμβρη, οι οπισθοχωρούντες ελασίτες να σφάζουν ομήρους, μάνα και κόρη, που τις έσερναν με ξεσχισμένα πόδια, ξυπόλητες, από την Αθήνα ως τη Βοιωτία.
Κι εμείς έχουμε πρόβλημα γιατί δεν πάμε βόλτες ελεύθερα και, γιατί δεν πήγαμε στην Ανάσταση στις 23.57 για να φύγουμε στις 00.02 να ξεσκίσουμε τις γαρδούμπες. Φυσικά κι αυτό είναι σοβαρό, ανησυχούμε για τις συνέπειες στη δουλειά μας. Φυσικά και είναι πολύ σοβαρά προβλήματα, αλλά όχι η βαρβαρότητα που έζησαν οι γενιές πριν από εμάς. Και για μένα είναι πρόβλημα η καραντίνα, διότι βουλιάξανε τα τάνκερ μου, πλημμυρίσανε τα αδαμαντωρυχεία μου στην Μποτσούνα, κι αν συνεχιζόταν η καραντίνα και η αναστολή λειτουργίας των δικαστηρίων για μήνες, επειδή δεν ξέρω ακορντεόν, θα κατέληγα να ληστεύω πλούσιους συριζαίους ευρωβουλευτές. Με το συμπάθιο, αλλά θα ήταν ληστείες με επίκεντρο τον άνθρωπο, εμένα δηλαδή. Στο τιμόνι του getaway car θα έβαζα τον φίλο μου τον Δήμο, αρχιτέκτονα, που έτρεχε και αγώνες.
Στα σοβαρά τώρα. Εχω δει τόση παράνοια αυτές τις εβδομάδες. Έχω δει φίλους μου να μαλώνουν για πράγματα που θα τα θυμούνται και θα ντρέπονται ή θα γελούν μέχρι δακρύων. Μέχρι για τον τραμπαρίφα τον Βαρουφάκη μαλώσαμε. Φαντάσου! Θα περάσει όλο αυτό, το οποίο ούτε σκηνοθεσία είναι ούτε συνωμοσία των Εβραίων ούτε των Κλίνγκον, του Ρότσιλντ, ούτε καν του Μπάμπη του Σουγιά. Η φύση κάθε τόσο δημιουργεί και στέλνει διάφορα πράγματα, από εκρήξεις ηφαιστείων και πλημμύρες έως κάτι αόρατους μικροοργανισμούς για να απαλλαγεί από τη φάρα μας και τις συνέπειες του υπερπληθυσμού μας. Κι εμείς αντιστεκόμαστε, ευτυχώς πια όχι με μοιρολατρία, μαγγανείες, ξόρκια, μαντζούνια και καίγοντας μάγισσες, αλλά με τα όπλα της επιστήμης και γλιτώνουμε πια εκατομμύρια ζωές.
Θα το νικήσουμε κι αυτό και απ’ ό,τι φαίνεται η Ελλάδα με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Οταν τελειώσει, και θα τελειώσει σταδιακά αλλά σύντομα, είναι ευκαιρία να κεφαλαιοποιήσουμε ως πράξη ζωής όσα μας δίδαξε αυτή η δύσκολη εμπειρία, που μας χάρισε και τόσο άφθονο χρόνο αναστοχασμού. Στα μεγάλα ζητήματα μας δίδαξε πως δεν έχουμε άλλο κοινό σπίτι από την Πατρίδα και το κράτος μας.
Κατεδάφισε όλες τις ψευτοφιλελεύθερες φαντασιώσεις για διάλυση της Δημόσιας Υγείας, αναδεικνύοντας όμως και πόσο αναγκαίο είναι να την αναδιοργανώσουμε πιο αποτελεσματικά, με πειθαρχία, αξιολόγηση και ιεραρχικό έλεγχο. Η κατάσταση ξεβράκωσε διάφορα ψευδοπροβλήματα, όπως τη δήθεν δυσκολία αντιμετώπισης ενός περιθωρίου αντικοινωνικής και ανθελληνικής βίας και ανομίας, που λούφαξε εν ριπή οφθαλμού και που δεν πρέπει πια να το αφήσουμε να σηκώσει κεφάλι και να ταλαιπωρεί τη Δημοκρατία και την καθημερινή ζωή μας. Μάθαμε επίσης πόσο σημαντική είναι οι αλληλεγγύη μεταξύ μας ως Εθνος, αλλά και πόσο λίγα πρέπει να αναμένουμε από τους ξένους, οι οποίοι πάντα προσπαθούν, ευλόγως, να κοιτάξουν την πάρτη τους.
Έγραφα δε πριν από χρόνια και το γράφω συχνά. Η τευτονικής καθοδήγησης Ε.Ε. μάς επιφύλαξε στον διεθνή καταμερισμό εργασίας να γίνουμε ό,τι προέβλεπαν και τα σχέδια του Ράιχ, αν νικούσε στον Β΄ ΠΠ: χώρα τουρισμού, χώρα υπηρεσιών. Ετσι υποστήκαμε την αποβιομηχάνιση και την αποβιοτεχνοποίηση, ενώ ακόμη και μεγάλο ποσοστό βασικών ειδών διατροφής μας είναι εισαγόμενα. Και αναρωτιόμουν, τι άραγε θα μας συμβεί εάν μια μεγάλη φυσική καταστροφή, ένας πόλεμος, κάτι, διατάρασσε ή απαγόρευε την ελεύθερη διακίνηση αγαθών και ανθρώπων; Πήραμε τώρα μια δυνατή γεύση με τουρισμό σχεδόν μηδενικό και, αν αυτό κρατούσε παραπάνω, θα είχαμε και προβλήματα στον εφοδιασμό.
Να λοιπόν που χρειάζεται η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης, ξεκινώντας από τον πρωτογενή τομέα, την τροφή μας και μετά η αναγέννηση της μεταποίησης, της βιομηχανικής και βιοτεχνικής παραγωγής. Δεν είναι κακό ούτε ντροπή να είμαστε γκαρσόνια. Κακό είναι να είμαστε μόνο γκαρσόνια. Η ανταγωνιστικότητα επιβάλλει να βρούμε νέους τρόπους, νέες τεχνολογίες. Αυτό πρωτίστως χρειάζεται μια πρώτη ύλη από την οποία ο Ελληνισμός έχει πλεόνασμα: δυνατά και δημιουργικά μυαλά, τα οποία δυστυχώς πλέον κυρίως τα εξάγουμε, αφού πληρώσουμε την εκπαίδευσή τους!
Ας φτιάξουμε το θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέψει στον Ελληνα που διαπρέπει έξω ως μετανάστης να διαπρέψει εδώ. Σχεδόν εξαφάνιση των αδειοδοτήσεων και της γραφειοκρατίας, ισχυρά ιδιοκτησιακά δικαιώματα και για χρηματοδότηση να κινητοποιήσουμε τον πακτωλό του ελληνικού εφοπλισμού. Μπορούμε να έχουμε ισχυρό κράτος, δηλαδή ισχυρές Ενοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας, ισχυρή Δημόσια Υγεία και Παιδεία, και οικονομία χωρίς χαρτούρα, στεγανά, κυκλώματα εκβιασμού, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ελληνικού δαιμονίου, ώστε ελεύθερο να δημιουργήσει. Διότι το θέμα δεν είναι να παριστάνουμε τους φιλελεύθερους, αλλά να είμαστε στην πράξη ελεύθεροι. Θα τα καταφέρουμε. Χριστός Ανέστη, με υγεία και δύναμη σε όλους.
