Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”
Οι Τούρκοι δεν είναι φίλοι μας. Δεν ήταν ποτέ κι ούτε πρόκειται να γίνουν, τουλάχιστον στον ορατό ορίζοντα του μέλλοντος και πριν το κράτος-συμμορία διαμελιστεί και βρουν αποκατάσταση τα δικαιώματα όλων των λαών που γενοκτόνησε και αυτών που ακόμη καταπιέζει. Διότι η Τουρκία, εκτός από εχθρός μας -γράψτε το 100 φορές σε κόλλα αναφοράς-, είναι και πολυεθνική χώρα. Αυτός ο τσαμπουκάς και το μπρουτάλ υπερεγώ που πουλάνε για ψύλλου πήδημα οι Τούρκοι είναι ο φερετζές ενός έθνους που απλά δεν υπάρχει. Ξέρουν πως οι αληθινοί Τούρκοι δεν είναι ούτε 3%. Είναι σαν τις «κρυφές», που όταν τους πεις κατάμουτρα τι είναι στ’ αλήθεια διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τον ελαττωματικό ανδρισμό τους. Αν το πεις σε έναν κανονικό άντρα, ναι υπάρχει κανονικότητα, την καθορίζει η φύση, το πολύ πολύ να σου χώσει καμιά μπούφλα.
Γι’ αυτό στην Τουρκία και στα Κατεχόμενα της Κύπρου είναι γεμάτο σημαίες, επιγραφές με ρητά του Ατατούρκ. Δεν τα βάζουν για να πείσουν εμάς τους ξένους, αλλά για να πειστούν οι ίδιοι. Διότι όλο και πιο πολλοί γνωρίζουν πως δεν είναι Τούρκοι, πως, αν όχι οι παππούδες τους, κάποιοι από τους προπαππούδες τους δεν ήταν καν μουσουλμάνοι. Οπου σκάψουν βρίσκουν τα σημάδια μας και ξέρουν πως είναι καταπατητές και εξωμότες. Γι’ αυτό συχνά οι φάτσες τους μας μοιάζουν. Οι Τούρκοι είναι ο κακός μας εαυτός.
Ο Ερντογάν, σε αντίθεση με τον γενοκτόνο και διεστραμμένο Κεμάλ, που προσπάθησε να φτιάξει έθνος με το ζόρι, με το Σύνταγμα, με νόμους, απαγορεύσεις, προσπάθησε να φτιάξει έθνος με ενοποιητικά στοιχεία το Ισλάμ και το χρήμα. Η ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας πέτσινη, με πήλινα πόδια. Κλεμμένες πατέντες, ανασφάλιστη εργασία, προϊόντα β’ ποιότητας και πολύ, πάρα πολύ βρόμικο χρήμα από τα Εμιράτα, κυρίως το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Μέχρι λεηλατημένο πετρέλαιο από το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο στήριζε φουλ ο Ερντογάν. Ψυχοπαίδια του. Στην δε εφαρμογή του δικής του έμπνευσης νεοχαλιφάτου στην Τουρκία, συγκρούστηκε με τον μέντορά του, αδίκησε πλήθη ανθρώπων, ξεφτίλισε, έσυρε στις φυλακές, βασάνισε και «αυτοκτόνησε» ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων, ξεχαρβάλωσε ολόκληρες μονάδες, πολλοί πιλότοι βρέθηκαν στη φυλακή ή φυγάδες.
Οι σχέσεις με το Ισραήλ ξεκίνησαν να καταρρέουν με την πριν από χρόνια αιφνιδιαστική λεκτική επίθεση Ερντογάν κατά του Ισραήλ στο Νταβός και κουρελιάστηκαν με το επεισόδιο του Μαβί Μαρμαρά, όπου στην επάνδρωση και την αποστολή του πλοίου κύριο λόγο και παρουσία είχε η ΜΙΤ, κύριο πια όργανο επαφής της Αγκυρας με τους τρομοκράτες της Χαμάς και του Ισλαμικού Κράτους. Τις δε σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ ο Ερντογάν με φιλότιμες προσπάθειες τις έφτασε στο ναδίρ.
Ολα αυτά συγκροτούν μια ιστορική ευκαιρία για τον Ελληνισμό, αρκεί να τη διεκδικήσει με σχέδιο και να την αρπάξει γερά στα χέρια της μια νέα εθνική ηγεσία, που δεν θα την απαρτίζουν διεθνιστικά ή νεοφιλελεύθερα ψοφίμια του Σόρος και σκυλιά επαναφοράς της Μέρκελ.
Η χώρα μας πρέπει να διεκδικήσει έναν ενισχυμένο γεωπολιτικό ρόλο. Βασικός άξονας της πολιτικής μας απέναντι σε αυτό τον ύπουλο εχθρό, που μας έστειλαν η γεωγραφία και η Ιστορία, είναι η αποτροπή. Και αποτροπή δεν σημαίνει μόνο όπλα, πολιτική και οικονομική ισχύ και φυσικά συμμαχίες, αλλά κυρίως να εκπέμπουμε το αποφασιστικό μήνυμα πως θα απαντήσουμε με τουλάχιστον ισοδύναμα αντίποινα ή, για μια σοβαρή χώρα, να φοβούνται οι δεσμοφύλακες των εθνών της Τουρκίας στην Αγκυρα πως εάν παραζορίσουν την τύχη τους θα μπορούσαν να δεχτούν απρόσμενα ένα σκληρό προληπτικό σύστημα. Αυτή είναι η μόνη πολιτική. Αλλιώς είναι ενδοτισμός, που ανοίγει την όρεξη του γενοκτόνου θηρίου, του απεχθούς κράτους-συμμορία, που δυστυχώς δεν ηττήθηκε στρατιωτικά, όπως οι μαθητές του, η ναζιστική Γερμανία και η φασιστική Ιταλία. Η Νέμεση, όμως, θα έρθει και θα θερίσει σύριζα αυτούς που αδικούν τόσα Εθνη τόσους αιώνες.
