Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Αυτό που συνέβη στα γραφεία της «δημοκρατίας» και της «Espresso» το βράδυ της Πέμπτης, με την -για δεύτερη φορά- επίθεση των ματσουλαραίων της επανάστασης του θερμοκηπίου, με την εισβολή κουκουλοφόρων, την κατατρομοκράτηση του προσωπικού και τις ζημιές στις εγκαταστάσεις και στον εξοπλισμό δεν είναι το πιο φρικώδες που συνέβη, αλλά η ανάρτηση του γενικού κουμαντοδόρου τους, που συνοδεύτηκε από απειλές και το ειρωνικό: «Να προσέχετε τι γράφετε. Να είστε καλά παιδιά, ε;»
Δεν γνώριζα τον λόγο του «ντου» και των εκβιαστικών βανδαλισμών, αλλά και από τη συλλογική ανάληψη ευθύνης είναι σαφές πως ενοχλήθηκαν από άρθρα και αποφάσισαν να τρομοκρατήσουν το μέσο και τους συντάκτες.
Έχω διαβάσει εμετικά τερατουργήματα, π.χ. μηνιαίας ψευτοπροοδευτικής πατσαβούρας, χυδαία λιβελογραφήματα, απειλές στα κοινωνικά δίκτυα, ψεύδη για τη δουλειά μου, ό,τι μπορεί να κατεβάσει η γκλάβα ανθρώπου. Με τη λογική αυτών των τύπων θα έπρεπε να είμαι μονίμως με μια κουκούλα κι ένα ρόπαλο, να σπάω κεφάλια και γραφεία και να έχω καταναλώσει όλη την παραγωγή μπογιάς της Ε.Ε., ρίχνοντάς τη στους τοίχους και στις μάπες τους.
Το «να προσέχετε τι γράφετε» θυμίζει -σε κακέκτυπο, αλλά πάντως θυμίζει- μαφιόζικη λογική, λογική μπράβων – «άμα ξαναμιλήσεις για μένα ή τον κολλητό μου, θα έρθει ο Φράνκο Τζάκαλο Ρόζο και θα σου φορέσει τσιμεντένιο παλτό», «Άμα δεν το βουλώσεις, πες μας τι νούμερο κάσα φοράς» κ.λπ.
Αυτά δε τα παλικάρια είχαν και το φοβερό επιχείρημα πως οι εφημερίδες του ομίλου είναι εκβιαστικά μέσα, αφού, δήθεν, δεν έχουν μεγάλη κυκλοφορία. Η «δημοκρατία», όμως, είναι σταθερά η δεύτερη εφημερίδα του κεντροδεξιού χώρου σε κυκλοφορία, με 8.000-10.000 φύλλα. Με τη λογική των παιδιών της πλατείας, η «Αυγή», που δεν φτάνει ούτε τις 2.000-3.000, ή η αγαπημένη τους «Εφ.Συν.», που βλέπει την πλάτη της «δημοκρατίας» με κιάλια -και αν ποτέ πουλήσει όσο αυτή, θα λιποθυμήσουν από τη χαρά τους-, τότε πρέπει να πουλάνε λιανική κοκαΐνη ή να έχουν ανοίξει κάνα δουλεμπορικό «στούντιο» με πρόθυμα κορίτσα για να λιγδώσει το άντερό τους.
Η μέθοδος του ολοκληρωτικού περιθωρίου, αυτής της εκδοχής ενός κοκκινόμαυρου φασισμού, είναι πρωτόγονη και απλή. Αποφασίζουν μόνοι τους πως αυτοί είναι οι «καλοί» και όλοι οι άλλοι «φασίστες», «όργανα της ελίτ», «ρατσιστές», «εκβιαστές», «απατεώνες» κ.λπ. Έτσι αφαιρούν την ανθρώπινη ιδιότητα από τα θύματά τους και προσπαθούν να νομιμοποιήσουν και στον ίδιο τον εαυτό τους την ομαδική άσκηση βίας σε ανθρώπους και επιχειρήσεις, σπίτια, δημόσιες υπηρεσίες, σε ανθρώπους που κατ’ ουσίαν δεν τους γνωρίζουν.
Αυτοβαφτίζονται αγνοί, άσπιλοι και αμόλυντοι, και οι άνανδρες λογικές της κουκουλοφόρας βίας, των βανδαλισμών και των απειλών χρίζονται με «αγιοσύνη», αφού ο χώρος είναι μια αγνή παρθένα και όποιοι πιστεύουν στο Έθνος, στον Θεό, αρνούνται τη διάλυση και υπονόμευση του Έθνους, αποκηρύσσουν τη βία ως πολιτικό μέσο και καταγγέλλουν τα ενεργούμενα του Σόρος και ξένων συμφερόντων δεν είναι άνθρωποι, αλλά απλά θεμιτοί στόχοι.
Την παράλογη και αυθαίρετη αυτή λογική τους την έχουμε ξαναδεί σε τεράστια κλίμακα να οδηγεί στην ίδια την αφαίρεση της ανθρώπινης ιδιότητας από τα θύματα-στόχους και με την ίδια επίφαση ιδεοληπτικής νομιμοποίησής τους από τα SS, τους Οπλατζήδες, τη ΝΚVD και μετά στην ίδια την αφαίρεση της ζωής. Είναι πιο εύκολο να κάνεις το κακό, βαφτίζοντάς το «καλό», όταν θεωρείς τον άλλον απεχθή, εξωνημένο, στερούμενο δικαιώματος ζωής, τιμής, περιουσίας.
Διαβάζω σχεδόν τα πάντα – συχνά ξερνάω με τη χυδαιότητα των αριστερών ή άλλων φυλλάδων. Δεν μου πέρασε όμως ποτέ από το μυαλό να επιδιώξω την καταστροφή των γραφείων τους, να σιγήσω τη φωνή τους με ρόπαλα, μολότοφ, μπογιές, βρισιές και απειλές, να πω στους εθνομηδενιστές και φιλοτρομοκράτες «Προσέχουμε τι γράφουμε».
Όταν κανένας φανατικός μού λέει «μα, ο Φύσσας έγραφε τραγούδια που υμνούσαν τη βία», η απάντησή μου είναι «ε, ας του έγραφες κι εσύ για απάντηση ένα τραγούδι, ρε φίλε».Η απάντηση της Πολιτείας στην ολοκληρωτική βία τους δεν είναι vigilante, είναι απλά η αυστηροποίηση του Νόμου ως το σημείο που θα συντρίψει αυτού του είδους την εγκληματικότητα, διότι είδος εγκληματικότητας είναι, και πλέον με ύφος μπράβων.
Η απάντηση υμών, των πολιτών, πρέπει να είναι στήριξη στις εφημερίδες που διαβάζετε. Π.χ., γίνετε συνδρομητές στη «δημοκρατία». Απαντήστε σε αυτούς που λένε «προσέχουμε τι γράφουμε» με το «κανείς δεν θα μας πει τι θα διαβάζουμε».
