Ο τομεάρχης Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης μίλησε το πρωί στο δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου (Real FM) για το βιαστικό κι αχρείαστο άνοιγμα των σχολείων και για το άνοιγμα των εκκλησιών.
Για τα σχολεία: Δεν χρειαζόταν να ανοίξουν -πλην της Γ’ Λυκείου. Εξάλλου για το επιχειρούμενο άνοιγμα των γυμνασίων και των άλλων δύο τάξεων του λυκείου δεν υπάρχει πλέον η ομοφωνία των ειδικών, κάτι που χαρακτήριζε προηγούμενες ρυθμίσεις (όπως το lockdown). Τώρα ειδικοί εκφράζουν αντίθετη άποψη.
Κατηγορηματικά αντίθετος είναι επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ -σε συμφωνία με την ΟΛΜΕ, που εξέδωσε χτες ανακοίνωση- στην απόπειρα βιντεοσκόπησης και μετάδοσης των μαθημάτων μέσω ιντερνέτ, με τους μαθητές παρόντες. Δεν είναι δυνατό πράγματα που ακούγονται και συμβαίνουν μες την τάξη, να γίνουν κτήμα της «γειτονιάς» ολόκληρης, για να μη πω κακόβουλων θεατών και ακροατών. Είναι απίστευτη η προχειρότητα με την οποία η πολιτική ηγεσία του υπουργείου αποπειράται να σπάσει την σχέση εμπιστοσύνης και εμπιστευτικότητας που υπάρχει ανάμεσα στο μαθητή και το δάσκαλο, όταν κλείσει η πόρτα της τάξης και ξεκινήσει το μάθημα.
Για το πλήρες άνοιγμα των εκκλησιών, λαμβάνοντας υπόψη και την τοποθέτηση του καθηγητή Η. Μόσιαλου, που είπε ότι μέχρι να υπάρξει δυνατότητα για μαζικό εκκλησιασμό δεν θα πρέπει να λαμβάνει χώρα η θεία κοινωνία -ή έστω θα πρέπει να πραγματοποιείται με άλλο τρόπο:
Η εκκλησία μιλάει με βάση την πίστη και τα δόγματά της και αυτό το σέβομαι. Αλλά εδώ υπάρχει θέμα δημόσιας υγείας. Δεν αναφέρομαι στον πιστό που προσέρχεται μόνος του στο ναό για να κάνει την προσευχή του και να ανάψει ένα κερί. Καλώς το κάνει. Αναφέρομαι στη μαζική προσέλευση του εκκλησιάσματος, με την προοπτική και της μετάληψης, από τη στιγμή που λειτουργία χωρίς μετάληψη, δεν υπάρχει. Όταν το λέει αυτό η εκκλησία, έχει δίκιο.
Όμως η εκκλησία έχει τη σοφία να βρίσκει κατ’ οικονομία λύσεις· το έχει αποδείξει σε άλλες περιπτώσεις, ως υπεραιωνόβιος θεσμός που είναι. Έτσι κι εδώ, υπάρχουν «κατ’ οικονομίαν» λύσεις και έχουν εφαρμοστεί αλλού και άλλοτε. Κατ’ οικονομίαν εξάλλου γίνονται πολλά πράγματα σήμερα, σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής, καθώς η κρίση της πανδημίας ήταν απρόβλεπτη και προκάλεσε πολλές αλλαγές στη συμπεριφορά μας, στον τρόπο που εργαζόμαστε, που επικοινωνούμε, στον τρόπο που λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις.
Έτσι πρέπει να προσεγγίσει το ζήτημα η εκκλησία. Λύση δεν υποδεικνύω, θα τη βρει εκείνη. Να θυμίσω απλώς, ότι η εκκλησία λαμβάνει υπόψη της και στηρίζεται στη ζωή: «θανάτω θάνατον πατήσας», ψάλλουμε στην Ανάσταση. Η ζωή λοιπόν είναι η βάση της εκκλησίας. Και η δημόσια υγεία είναι η βάση της ζωής. Δεν πρέπει κάτι τέτοιο να γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης. Στην πορεία του διμήνου η εκκλησία προσαρμόστηκε -και η εξέλιξη αυτή ήταν θετική. Μακάρι να είχε ακολουθήσει αυτή τη στάση εξ αρχής. Θα ήταν το σοφότερο και θα είχαν αποφευχθεί αρνητικές αντιπαραθέσεις και ο κίνδυνος για τη ζωή των πιστών και των οικογενειών τους.
