Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
«Πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου» είναι ο τίτλος της καμπάνιας που ξεκίνησε χθες με επικεφαλής τον Αλ. Τσίπρα. Τα ηγετικά στελέχη τονίζουν πως δεν επιθυμούν η πορεία προς τον λαό να είναι μια κλασική διαδικασία, σαν κι αυτές που κάνουν τα κόμματα, είτε στην πρώτη φάση της δημιουργίας τους για να μεταδώσουν το μήνυμά τους και να προσελκύσουν τους πολίτες είτε ύστερα από εκλογικές ήττες για να δικαιολογήσουν με στρογγυλά επιχειρήματα την αποτυχία, να εξωραΐσουν τις πολιτικές τους, να κατασκευάσουν αποδιοπομπαίους τράγους και να κάνουν μια ελεγχόμενη και εν πολλοίς ακίνδυνη για την ηγεσία αυτοκριτική. Υποστηρίζουν ότι θέλουν να είναι μια ουσιαστική προσπάθεια με στόχο την οικοδόμηση σταθερών σχέσεων με ένα κομμάτι του εκλογικού ακροατηρίου, ώστε να μειωθεί το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στην εκλογική επιρροή και την κομματική στράτευση.
Αυτό θα είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα, που πρέπει να είναι θετικό ώστε να καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει ίσως τον πιο δύσκολο στόχο: να εξασφαλίσει χωρίς αστερίσκους την ηγεμονία στη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη και να κατοχυρωθεί ως κόμμα εξουσίας.
Για να γίνει όμως ο δεσπόζων πόλος της προόδου στο πολιτικό σύστημα, το ισχυρό αντίπαλο δέος στη Δεξιά, πρέπει να αποκτήσει ερείσματα στους κοινωνικούς χώρους (συνδικάτα, Τοπική Αυτοδιοίκηση, επιμελητήρια, επιστημονικούς συλλόγους), εκεί δηλαδή που δοκιμάζονται οι πολιτικές, εκεί που κρίνονται οι μάχες, εκεί απ’ όπου, για διάφορους λόγους, απουσίαζε και του στοίχισε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του. Για να συμβεί αυτό, απαιτείται να ηττηθούν οι απόψεις περί ιδεολογικής καθαρότητας και να διασκεδαστούν οι φόβοι περί διολίσθησης του κόμματος στην «πασοκοποίηση».
Μηχανισμοί ελέγχου και φιλτραρίσματος είναι απαραίτητο να φτιαχτούν για να μη μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άνευρο, χωρίς αρχές και σαφείς ταξικές προτιμήσεις σχήμα, όμως η λύση δεν μπορεί να προκύψει από αντιλήψεις που προκρίνουν ένα οργανωτικό μοντέλο το οποίο θα λειτουργεί με βάση τη σεχταριστική λογική «καλύτερα λίγοι και καλοί». Ενα από τα θέματα (όχι το σοβαρότερο) που αναμένεται να απασχολήσει και τη δημόσια και την εσωκομματική συζήτηση θα είναι ο τρόπος εκλογής του προέδρου.
Μέχρι τώρα η ελληνική Αριστερά έχει αντισταθεί στην ιδέα για άμεση εκλογή. Μετά τις εκλογές διατυπώθηκε ανεπισήμως η πρόταση για άμεση εκλογή του προέδρου, έτσι ώστε να υπάρξει μαζική συμμετοχή που θα δώσει σημαντική ώθηση στον ΣΥΡΙΖΑ για να ανταποκριθεί με επάρκεια στον αντιπολιτευτικό ρόλο του και να θέσει τις βάσεις για την επιστροφή του στην εξουσία. Υπολογίσιμη μερίδα του στελεχικού δυναμικού έχει ταχθεί κατά, υποστηρίζοντας ότι αν συμβεί αυτό μπαίνουν τα θεμέλια για τη δημιουργία αρχηγικού κόμματος, κάτι που δεν ταιριάζει στη ριζοσπαστική Αριστερά.
Θέση στο επίμαχο ζήτημα πήρε ο Γιάννης Δραγασάκης. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Νικόλ Λειβαδάρη στο tvxs.gr (14-10-2019) αναφέρει: «Δεν βλέπω τι είδους πρόβλημα θα έλυνε κάτι τέτοιο σήμερα, όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αμφισβητείται από πουθενά, αλλά αντίθετα έχει την πλήρη στήριξη όλου του κόμματος. Εκτός αυτού η εν λόγω καινοτομία, όπως τουλάχιστον εφαρμόστηκε ώς τώρα στη χώρα μας, δεν νομίζω ότι συνέβαλε στην αναβάθμιση της δημοκρατίας, της συλλογικότητας ή της ελκτικότητας των κομμάτων που την εφάρμοσαν».
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας στην αρχή φλέρταρε με την ιδέα, αλλά οι διαφωνίες που εκδηλώθηκαν τον έκαναν να το ξανασκεφτεί για να μην προκληθεί μια αχρείαστη εσωκομματική ένταση. Δεν αποκλείεται πάντως να επιλεγεί μια ενδιάμεση λύση: να εκλεγεί τώρα ο πρόεδρος από το συνέδριο, αλλά να περάσει άρθρο στο καταστατικό σύμφωνα με το οποίο στην επόμενη φάση η εκλογή να γίνεται από τα ταμειακώς εντάξει και με συχνή παρουσία στις κομματικές διαδικασίες μέλη. Δηλαδή, να διευρυνθεί το εκλεκτορικό σώμα, χωρίς όμως να ξεχειλώσει.
Ανάγωγα
Ρε παιδιά, αυτό το επιτελικό κράτος σκίζει. Εχει κάνει την αριστεία εικόνισμα. Οποιος παράγοντας της Δεξιάς δεν πήγε καλά στις ευρωεκλογές, αποδοκιμάστηκε στις εθνικές εκλογές ή απέτυχε να εκλεγεί δήμαρχος, κάπου θα βολευτεί. Σε υπουργείο, σε δημόσιο οργανισμό, παρά τω πρωθυπουργώ, παρατρεχάμενος στη Βουλή. Λογικό. Είναι οι καλύτεροι, πλένονται καθημερινώς, ντύνονται αξιοπρεπώς, σιχαίνονται το αλκοόλ, δεν καπνίζουν, πιστεύουν στον Θεό, άρα έχουν όλα τα προσόντα να διαπρέψουν. Κι αν μπουν στον πειρασμό και βάλουν το δάχτυλο στο μέλι, δεν τρέχει τίποτε, θα αναλάβει η… ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.
