Γράφει ο Τάσος Παππάς
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρθένος. Δεν έχει το πλεονέκτημα του κόμματος που δεν έχει διαχειριστεί ποτέ στην ιστορία του κρατικές υποθέσεις. Κυβέρνησε για περίπου πέντε χρόνια κάτω από αντίξοες συνθήκες, με σχεδόν όλη την Ευρώπη εναντίον του στην πρώτη φάση, την εγχώρια διαπλοκή στα κεραμίδια να του βάζει συνεχώς τρικλοποδιές και τα κόμματα που ευθύνονται για τη χρεοκοπία να τον αντιπολιτεύονται όπως δεν αντιπολιτεύθηκαν το ένα το άλλο την περίοδο της παντοδυναμίας τους.
Συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν ιδιοκτήτες της χώρας απέναντι σε προσωρινούς ενοικιαστές (το γνωστό βιτριολικό ευφυολόγημα του Κ. Σημίτη). Χρησιμοποίησαν όλα τα βρόμικα μέσα για να πετύχουν τον στόχο τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάστηκε. Αφησε ευδιάκριτα ίχνη. Κάποια θετικά, κάποια αρνητικά. Ακόμη και οι εχθροί του αναγνωρίζουν ότι δεν παρέδωσε καμένη γη και άδεια ταμεία. Αυτό έλεγε το ΠΑΣΟΚ για τη Νέα Δημοκρατία όταν παραλάμβανε απ’ αυτήν τα ηνία, το ίδιο τσαμπούναγε η Νέα Δημοκρατία όταν διαδεχόταν το ΠΑΣΟΚ. Μέχρι και ο κ. Μητσοτάκης, που δεν χρωστάει καλή κουβέντα, παραδέχτηκε ότι υπάρχει το μαξιλάρι ασφαλείας των 37 δισ. ευρώ.
Αν τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης από τη Δεξιά είχε νόημα η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα και των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να απαντούν στις ανοίκειες επιθέσεις των πολιτικών αντιπάλων τους και να υπερασπίζονται τα πεπραγμένα τους, τώρα το παιχνίδι παίζεται σε άλλο γήπεδο. Οι όροι διεξαγωγής του μπορεί να ευνοούν τη γηπεδούχο ομάδα, η οποία έχει με το μέρος της τον διαιτητή, τους επόπτες, το προσωπικό του VAR, τους σπίκερ και αγωνίζεται με περισσότερους παίκτες, αλλά η μπάλα, όπως έχει πει ο Οσιμ, είναι πόρνη.
Τα δεξιά μέσα μαζικής ενημέρωσης αν και μπουκωμένα έχουν αρχίσει να γκρινιάζουν. Για την ώρα δεν το παρακάνουν, όμως δυσκολεύονται να φασκιώσουν την πραγματικότητα. Λένε τις κουβεντούλες τους για τις ολέθριες πράξεις και τις εγκληματικές παραλείψεις των… αρίστων. Οι μετρήσεις των… ανιδιοτελών εταιρειών δεν δίνουν εκείνα τα θηριώδη ποσοστά που παρέπεμπαν στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου.
Ο κόσμος δυσφορεί, αποδοκιμάζει, φοβάται, χρεώνει ευθύνες. Τα γκάλοπ προσγειώνονται. Η διαφορά στην πρόθεση ψήφου από το 23% και το 25 % έχει πέσει στο 15% και στο 13%. Στις σημερινές συνθήκες οι πολίτες αδιαφορούν για το τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν βρισκόταν στα πράγματα. Είναι παρελθόν. Τους απασχολεί πρωτίστως πώς το εφιαλτικό παρόν δεν θα οδηγήσει σ’ ένα μεσίστιο μέλλον. Ακούει την κριτική της αντιπολίτευσης και πιθανότατα συμφωνεί με τους υψηλούς τόνους.
Ωστόσο, αν η αντιπολίτευση, κυρίως η αξιωματική, ακολουθήσει την τακτική «όχι σε όλα» θα ικανοποιήσει μόνο τους φανατικούς, οι οποίοι θα την ψηφίσουν βρέξει-χιονίσει. Αυτοί όμως δεν φτάνουν για να δώσουν εκλογικές νίκες. Για να διεισδύσει σε ευρύτερα ακροατήρια πρέπει να καταθέσει προτάσεις. Σοβαρές, εποικοδομητικές, ρεαλιστικές και κοστολογημένες. Ετσι θα υποχρεώσει τον αντίπαλο να βγει από τη συμπαγή αλαζονεία του και να απαντήσει επί της ουσίας.
Η πρόταση Τσίπρα (συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, συμφωνία για ένα σχέδιο διάσωσης με χρονικό ορίζοντα, υπουργός Υγείας κοινής αποδοχής, αναστολή του πτωχευτικού νόμου και του κυβερνητικού προγράμματος, σημαντική ενίσχυση στο ΕΣΥ, στους εργαζόμενους που πλήττονται και στους μικρομεσαίους που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους), ανάγκασε τον πρωθυπουργό να ξυπνήσει από τον ναρκισσιστικό λήθαργο, να κάνει μια έστω δειλή αυτοκριτική και να δεχτεί κάποιες από τις ιδέες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Από κατήγορος έγινε απολογούμενος.
Ακόμη και στο πεδίο της συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων υπάρχει εναλλακτική λύση. Αφού ο κ. Μητσοτάκης αρνείται πεισματικά να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, μπορούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να επεξεργαστούν ένα σχέδιο διάσωσης της δημόσιας υγείας και της οικονομίας, να το καταθέσουν στη Βουλή και στην ελληνική κοινωνία. Ας αφήσουν για λίγο στην άκρη τις διαφορές τους.
Ανάγωγα
Ο Τραμπ αρνείται να παραδώσει τον Λευκό Οίκο στον νικητή των εκλογών Μπάιντεν. Σας θυμίζει κάτι; Ελλάδα, Γενάρης του 2015. Η Δεξιά σχεδόν παντού στον κόσμο δυσκολεύεται να παραδεχτεί τις ήττες της. Αλλού μιλάει για νοθεία, αλλού οργανώνει πραξικοπήματα, αλλού σχεδιάζει παρενθέσεις.
