Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: efsyn.gr
Θετικά υποδέχτηκαν ειδικοί, «ειδικοί», πολιτικοί, δημοσιολόγοι και μέσα ενημέρωσης την παρέμβαση της Ρωσίας στο Μακεδονικό. Δεν τους ενόχλησε ούτε το αύθαδες ύφος της ανακοίνωσης, ούτε η απειλή ότι θα ζητήσει από το Συμβούλιο Ασφαλείας την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ούτε και η κριτική στην ελληνική κυβέρνηση επειδή δεν έκανε δημοψήφισμα για το όνομα που εμείς επιτρέπουμε (!) να έχει η γειτονική χώρα.
Πανηγυρίζουν, βεβαίως, και οι μακεδονομάχοι που ζητούν δημοψήφισμα και ελπίζουν να πραγματοποιήσει το «ξανθό γένος» την υπόσχεσή του και να μπλοκάρει τη Συμφωνία των Πρεσπών στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Δεν ξέρω αν πρόκειται για παχυλή ανοησία ή για αχαλίνωτο φανατισμό. Ενδεχομένως να είναι και τα δύο, γιατί συνήθως αυτά πάνε πακέτο σε πολλές περιπτώσεις. Αναφέρομαι σε όσους προσπαθούν να πιαστούν από κάπου για να μην προχωρήσει η Συμφωνία των Πρεσπών.
Και καλά η Ρωσία, μεγάλη δύναμη είναι, με επιρροή στον κόσμο, έχει κάθε λόγο να ενδιαφέρεται για τις εξελίξεις που συμβαίνουν στην ευρύτερη γειτονιά της και βεβαίως δεν θέλει να κερδίζουν πόντους στην περιοχή οι ανταγωνιστές της, δηλαδή οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Δικαιούται να λέει τη γνώμη της για μια συμφωνία και να εκφράζει τη διαφωνία της. Δεν δικαιούται όμως να χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα για να πετύχει τον σκοπό της (ούτε φυσικά οι οπαδοί της συμφωνίας δικαιούνται να κάνουν το ίδιο).
Οσοι όμως χαιρετίζουν τη θέση που παίρνει στο επίμαχο ζήτημα μήπως ξεχνούν ότι η ορθόδοξη Ρωσία, όπως και άλλες μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα), πολλές ευρωπαϊκές χώρες και η ομόδοξη Σερβία είχαν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα με την προηγούμενη συνταγματική ονομασία της, δηλαδή σκέτα Μακεδονία, αποδεχόμενες έτσι και όλες τις αλυτρωτικές αναφορές που υπήρχαν στο τότε Σύνταγμά της;
Να τους θυμίσω ότι από τον απατεώνα (κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά) Γκρούεφσκι (του έχει δώσει άσυλο ο ακροδεξιός Ορμπαν – τα κόμματα των δύο είναι μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπως και η Νέα Δημοκρατία) οργανώθηκε εκείνο το εθνικιστικό τσίρκο ότι τάχα η σκούφια τους κρατάει από την αρχαία Μακεδονία, συνεπώς, αφού είναι απευθείας απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μπορούν να γεμίσουν τις πλατείες και τους δρόμους τους με αγάλματα του στρατηλάτη και του αλόγου του.
Με αυτές τις φαιδρότητες και με έναν επιθετικό αλυτρωτισμό εκπαιδεύτηκαν τρεις γενιές στην ΠΓΔΜ και, σήμερα που αυτά αποσύρονται, διάφοροι στην Ελλάδα πανηγυρίζουν επειδή η Ρωσία δεν θέλει να αλλάξει τίποτε στην ΠΓΔΜ.
Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που δηλώνουν πατριώτες, που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους στα λεγόμενα εθνικά θέματα, που υποστηρίζουν ότι όταν προκαλείται η χώρα επιβάλλεται να απαντά με τον ίδιο τρόπο και δεν πρέπει να υιοθετεί λογικές κατευνασμού, γιατί αυτές ενθαρρύνουν τις αναθεωρητικές επιδιώξεις των καραδοκούντων εχθρών του έθνους, να μην έχουν βγει στα κεραμίδια με το ιταμό ύφος της ανακοίνωσης του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών που παραπέμπει στις εποχές όπου κουμάντο στην Ελλάδα έκαναν οι πρέσβεις των ΗΠΑ (Πιουριφόι και λοιποί αστέρες).
