Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: efsyn.gr
Φαίνεται πώς οι Γερμανοί βάζουν νερό στο κρασί τους και θα συμφωνήσουν να μη μειωθούν οι συντάξεις. Πώς εξηγείται η στροφή της γερμανικής κυβέρνησης; Μιας κυβέρνησης που έχει ταχθεί υπέρ της αυστηρής τήρησης των συμφωνηθέντων γιατί αυτό επιτάσσει η προτεσταντική ηθική. Υπάρχουν αρκετές θεωρίες -ήδη έχουν κατατεθεί- που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη στάση της.
*Η Γερμανία θα συναινέσει στο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για τις συντάξεις, επειδή ο Τσίπρας τής έδωσε ό,τι ζητούσε στο μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα. Το αν έχει προσφέρει κάτι ο Τσίπρας δεν προκύπτει ούτε από την εξέλιξη της υπόθεσης ούτε από τα συμφραζόμενα. Αλλά κι αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο γιατί είναι κατ’ ανάγκην επιλήψιμο, αφού στις διεθνείς σχέσεις το πάρε – δώσε είναι μια συνήθης πρακτική;
*Οι Γερμανοί είναι φιλικοί απέναντι στον Τσίπρα, γιατί αυτός έχει γίνει το πιστό σκυλάκι τους (delivery boy κατά την εκδοχή του Ευ. Βενιζέλου), οπότε δεν έχουν λόγο να τον υπονομεύσουν -πού να βρουν άλλον τόσο πειθαρχημένο- ή γιατί τους έχει μαγέψει και του κάνουν όλα τα χατίρια (εκδοχή Αδωνη Γεωργιάδη). Πιστά σκυλιά ήταν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά ο Σόιμπλε τούς έστειλε πίσω ως επιεικώς απαράδεκτο το διαβόητο mail Χαρδούβελη που περιείχε πιο επώδυνα μέτρα απ’ αυτά που συμφώνησε ο Τσίπρας και πιο μαξιμαλιστικούς στόχους απ’ αυτούς που δέχτηκε και τελικώς έπιασε η παρούσα κυβέρνηση.
Τα περί μαγικών του Τσίπρα, που τάχα υπνώτισαν τους εταίρους, ανήκουν στη σφαίρα της παραθρησκευτικής φιλολογίας, δεν ταιριάζουν σε κάποιον που αυτοπαρουσιάζεται ως οπαδός του ορθού λόγου και δηλώνει ευσεβής χριστιανός. Μην τα επαναλάβει γιατί μπορεί να τον αφορίσει κανένας ιεράρχης.
*Η Μέρκελ εμφανίζεται απρόσμενα συγκαταβατική -μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν παρά την ηπιότερη στάση της συγκριτικά με αυτή του Σόιμπλε δεν δέχτηκε εκπτώσεις- γιατί ο Τσίπρας είναι πρόθυμος στο Μακεδονικό. Σύμφωνα με την «ανάλυση» των θερμοκέφαλων εθνικιστών ο Ελληνας πρωθυπουργός πούλησε τη Μακεδονία για να πάρει τις συντάξεις. Το επιχείρημα αυτό είναι εκτός τόπου και χρόνου, γιατί η θέση του ΣΥΡΙΖΑ στο Μακεδονικό δεν άλλαξε. Υπηρετήθηκε με συνέπεια.
Είχε κατατεθεί πολύ καιρό προτού ξεκινήσουν οι συζητήσεις με την ΠΓΔΜ που κατέληξαν στη συμφωνία των Πρεσπών. Η Ν.Δ μετακινήθηκε για μικροκομματικές σκοπιμότητες. Το γεγονός ότι η επιδίωξη της κυβέρνησης συναντιέται με τις επιδιώξεις των Δυτικών στο Μακεδονικό δεν σημαίνει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών συντάχτηκε στα υπόγεια της Καγκελαρίας και του Λευκού Οίκου, όπως ισχυρίζονται διάφοροι που παραμένουν κολλημένοι στα στερεότυπα προηγούμενων δεκαετιών. Για άλλους λόγους θέλει η Ελλάδα τη διευθέτηση του προβλήματος, για άλλους λόγους την επιθυμούν οι Δυτικοί.
*Οι Ευρωπαίοι εταίροι, συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών, δεν έδειξαν πρεμούρα να ενταχθεί στη συμφωνία η μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου. Τα μέτρα επέβαλε το ΔΝΤ με βάση τις εκτιμήσεις που είχε κάνει εκείνη την εποχή. Οι προβλέψεις του Ταμείου έπεσαν έξω (δεν είναι η πρώτη φορά), οπότε η επιμονή κόντρα στα νούμερα θα έδειχνε τουλάχιστον δογματισμό. Αλλωστε όπως παραδέχτηκε και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ (τον θυμάστε;) από τις συντάξεις στην Ελλάδα δεν ζουν μόνο οι συνταξιούχοι, αλλά και τα προστατευμένα μέλη των οικογενειών τους που είναι άνεργα ή δουλεύουν σε κακοπληρωμένες εργασίες. Γιατί λοιπόν να εφαρμοστεί μια βαθιά υφεσιακή πολιτική τη στιγμή που η ελληνική οικονομία κάνει προσπάθειες να ορθοποδήσει;
Οι εταίροι -αναφέρομαι στα πολιτικά στελέχη και όχι στους κυνικούς τεχνοκράτες- ξέρουν ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι οριακή. Προφανώς τους αρέσει που η κοινωνία είναι παθητική, τους βολεύει που μια αριστερή κυβέρνηση έχει εξασφαλίσει ένα επίπεδο εσωτερικής ηρεμίας, αλλά ουδείς είναι σίγουρος ότι δεν θα ξεσπάσει μια αναταραχή, η οποία μπορεί να εξελιχτεί σε σύγκρουση που θα ευνοήσει τις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις του αντιδραστικού τόξου. Οι εξεγέρσεις δεν προαναγγέλλονται. Συμβαίνουν. Αν μάλιστα είναι τυφλές, τότε τρεχάτε ποδαράκια μου.
*Η κατάσταση στην Ευρώπη είναι προβληματική. Η περίεργη κυβέρνηση της Ιταλίας προκαλεί πονοκέφαλο στις Βρυξέλλες, ο τρικομματικός συνασπισμός της Γερμανίας δεν είναι υπόδειγμα σταθερότητας, το άστρο του Μακρόν έχει θολώσει επικίνδυνα, οι χώρες του Βίζεγκραντ κάνουν του κεφαλιού τους στο μεταναστευτικό-προσφυγικό, το διαζύγιο με τη Βρετανία απ’ ό,τι φαίνεται δεν θα είναι συναινετικό, η Ακρα Δεξιά κερδίζει παντού έδαφος, οι κάλπες των ευρωεκλογών μπορεί να βγάλουν τέρατα. Στην παρούσα φάση λοιπόν δεν συμφέρει ακόμη μια εστία έντασης και μάλιστα για τους λάθος λόγους.
Από τις παραπάνω θεωρίες άλλες είναι συνωμοτικού χαρακτήρα και άλλες πατάνε στη λογική και στους αμείλικτους αριθμούς, την αξία των οποίων υπολογίζουν πάρα πολύ οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της Γερμανίας. Βάζουν πάντως μια προϋπόθεση. Αναμενόμενο. Τι σόι ηγεμονική δύναμη θα ήταν αυτή που θα υπαναχωρούσε χωρίς αντάλλαγμα. Θα συμφωνήσουν αρκεί βεβαίως να μην ακουμπήσουμε τις άλλες… διαρθρωτικές… μεταρρυθμίσεις. Μάλλον κάποιος τους σφύριξε την ελληνική παροιμία που λέει «αν δώσεις θάρρος στον χωριάτη θα…» κ.λπ. κ.λπ., και δεν θέλουν να την υποστούν.
