Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: efsyn.gr
Με την αλλαγή στο όνομα, τις τροποποιήσεις στο Σύνταγμα και τη μετονομασία πλατειών, εθνικών οδών και αεροδρομίων, η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας έκανε ό,τι προβλέπεται στη Συμφωνία των Πρεσπών για να εξαλείψει τα στοιχεία του αλυτρωτισμού. Κατηγορείται για προδοσία από την εθνικιστική αντιπολίτευση γιατί πούλησε στους Ελληνες τα πάντα χωρίς να πάρει τίποτα.
Κι όμως οι εδώ αντίπαλοι της συμφωνίας επιμένουν ότι ο αλυτρωτισμός παραμένει. Προσχώρησε στην ίδια λογική και το ΚΚΕ, επισημαίνοντας πάντως ότι υπάρχει και εγχώριος αλυτρωτισμός. Είναι άραγε απειλή για την Ελλάδα η ΠΓΔΜ; Οπου και να το πεις, θα γελάσουν. Ουδείς (αριστερός, κομμουνιστής, δεξιός, φιλελεύθερος) στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην οποία θέλουμε να παραμείνουμε αν δεν κάνω λάθος, μας καταλαβαίνει. Και γιατί να προσπαθήσουν να μας συμπαρασταθούν όταν λέμε ότι ένα κράτος δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, εκ των οποίων το 25% είναι Αλβανοί, που δεν διαθέτει στρατό ικανό να προκαλέσει φόβο και βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικής ανέχειας, αποτελεί κίνδυνο για την Ελλάδα;
Την απόφασή του να ενταχθεί στους ευρω-ατλαντικούς θεσμούς υπαγόρευσε η ψύχωση περικύκλωσης από την οποία πάσχει. Επιπλέον, τι είδους αλυτρωτισμός είναι αυτός που δεν έχει αναφορές σε πληθυσμιακές ομάδες που κατοικούν σε άλλα κράτη. Αν δεν υπάρχουν τέτοιες –και δεν υπάρχουν–, τι θα απελευθερώσει ένας επιθετικός εθνικισμός αν φτάσει στο σημείο να εκδηλωθεί με στρατιωτικά μέσα; Εδάφη όπου κατοικούν άλλες εθνοτικές ομάδες και θα επιχειρήσει να αλλάξει τους συσχετισμούς μεταφέροντας ομοεθνείς από τη μητέρα πατρίδα; Τότε δεν θα μείνει κανείς στην κοιτίδα του. Αστεία πράγματα.
Μερικοί εδώ στην Ελλάδα δεν διστάζουν να πουν ότι θα ήταν καλύτερα για μας αν δεν υπήρχε το συγκεκριμένο κράτος, οπότε δεν έχουμε λόγο να το βοηθήσουμε να σταθεροποιηθεί. Αλήθεια, θα ήταν προτιμότερο για την Ελλάδα να εξαφανιστεί η ΠΓΔΜ; Τι θα έμπαινε στη θέση της; Μήπως η μεγάλη Αλβανία;
Στη χώρα αυτή υπάρχει πράγματι ρεύμα αλυτρωτισμού γιατί σε γειτονικά κράτη ζουν Αλβανοί που νιώθουν καταπιεσμένοι και καλοβλέπουν την ιδέα της ένωσης με τη μητέρα πατρίδα. Θέλουμε, όντως, αυτή την εξέλιξη; Αγνοια του κινδύνου. Παιχνίδια με τη φωτιά.
Για την Ελλάδα το πρόβλημα είναι η Τουρκία. Πρόκειται για έναν ενοχλητικό γείτονα, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του οποίου, με αίσθηση μεγαλείου και φαντασιώσεις για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προωθεί μια αναθεωρητική στρατηγική. Το κάνει σήμερα που κυβερνούν οι ισλαμιστές του Ερντογάν, το έκανε και στο παρελθόν όταν διοικούσαν οι στρατηγοί ή οι κεμαλιστές.
Πρόβλημα για την Ελλάδα θα δημιουργηθεί και στην περίπτωση που πάρει σάρκα και οστά η Μεγάλη Ιδέα του αλβανικού εθνικισμού. Αναρωτιέμαι: Εχουμε την πολυτέλεια ή, για να ακριβολογήσω, έχουμε την πολιτική ισχύ και αν χρειαστεί τη στρατιωτική, να αντιμετωπίσουμε ταυτοχρόνως τόσο πολλές προκλήσεις στην περιοχή μας; Η γνώμη μου είναι ότι και να μην υπήρχε η ΠΓΔΜ, έπρεπε να την εφεύρουμε.
Ανάγωγα
Θα ζήσουμε ωραίες στιγμές. Κανάλια που λοιδορούσαν τον τέως υπουργό Αμυνας, όσο ήταν στην κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντάς τον ακροδεξιό, γραφικό και διεφθαρμένο, τώρα θα συνωστίζονται στον προθάλαμο του γραφείου του για να εξασφαλίσουν μια δήλωση ή μια συνέντευξή του. Δεν αποκλείεται να δούμε ορισμένους από τους δημοσιολόγους που τον χλεύαζαν μέχρι προχτές να τον αποθεώνουν για τη συνέπεια που δείχνει στο Μακεδονικό. Μεγάλη πλάκα.
