Γράφει ο Τάσος Παππάς
Δεξιά και πατριωτισμός είναι έννοιες ταυτόσημες. Το δήλωσε με έμφαση ο αρχηγός της την Τρίτη στη Βουλή: «Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τον πατριωτισμό της Νέας Δημοκρατίας». Μάλιστα. Προκύπτει ωστόσο το ερώτημα: Αυτή δικαιούται να αμφισβητεί τον πατριωτισμό των άλλων; Φυσικά. Είναι από τους ιδιοκτήτες της χώρας και μπορεί να μοιράζει τίτλους και αφορισμούς.
Το κάνει άλλωστε διαχρονικά. Τη δεκαετία του ’30 κατηγορούσε τους κομμουνιστές ότι είναι πράκτορες της Μόσχας και γι’ αυτό τους έστελνε εξορία μπας και συνετιστούν. Αυτοί όμως αμετανόητοι. Δεν είχε καμία σημασία που την ίδια εποχή δικοί της παράγοντες είχαν νταραβέρια με τους Γερμανούς ναζί και τους Ιταλούς φασίστες.
Την περίοδο της Κατοχής οι κομμουνιστές συνέχισαν να παίζουν τον… προδοτικό ρόλο τους αγωνιζόμενοι κατά των εισβολέων και ως αντίδραση κορυφαία στελέχη της δεξιάς παράταξης μπήκαν στις διορισμένες από τους Γερμανούς κυβερνήσεις και οργάνωσαν τα Τάγματα Ασφαλείας για να αντιμετωπιστεί η κόκκινη λέπρα.
Ηταν ασήμαντη λεπτομέρεια το γεγονός ότι η αφρόκρεμα του… γνήσιου και… ανιδιοτελούς πατριωτισμού συνεργάστηκε με τις κατοχικές δυνάμεις. Καλύτερα με τους ναζί παρά με τους άθεους κατσαπλιάδες που θα δήμευαν τα σπίτια, θα άρπαζαν τις περιουσίες, θα βίαζαν τις γυναίκες και θα έκαιγαν τις εκκλησίες.
Στον εμφύλιο το αφήγημα ήταν καθαρό σαν κρύσταλλο: Προδότες και υποκινούμενοι από τη Σοβιετική Ενωση οι ΕΑΜοβούλγαροι, αγνοί πατριώτες οι δωσίλογοι. Ομως οι κομμουνιστές, παρά τη συντριβή τους στα βουνά, παρά τις εκτελέσεις, παρά τον εγκλεισμό τους στους Παρθενώνες, επιβίωναν σαν τις κατσαρίδες, συνέχιζαν το καταστροφικό έργο τους και μετέδιδαν τον μολυσματικό ιό στην κοινωνία.
Ηταν τόσο ανθεκτικοί στους συνεχείς εμβολιασμούς εθνικοφροσύνης που το 1958 έγιναν αξιωματική αντιπολίτευση. Ξεθάρρεψαν και άρχισαν να προετοιμάζονται για τον τρίτο γύρο. Ούτε το κράτος ούτε το παρακράτος ούτε το παλάτι ούτε η πρεσβεία της αγαπημένης χώρας κατάφεραν να τους εξοντώσουν. Κάπως έτσι κινήθηκαν τα πράγματα μέχρι τον Απρίλιο του 1967 όταν εθνικώς σκεπτόμενοι αξιωματικοί για να σώσουν μια και καλή την πατρίδα την έβαλαν στον γύψο για επτά χρόνια.
Ξανά στις φυλακές οι προδότες κομμουνιστές. Τούτη τη φορά τους έκαναν παρέα και άλλοι που δεν ήταν κομμουνιστές, αλλά απλώς συμπαθούντες, άρα επιρρεπείς στην προδοσία. Λίγο πριν παραδώσουν το πνεύμα τους οι γαλονάτοι σωτήρες, φρόντισαν να παραδώσουν τη μισή Κύπρο στους Τούρκους, εκτελώντας με ευσυνειδησία το πατριωτικό καθήκον τους.
Την ένστολη Δεξιά με τη μεγάλη παράδοση στα… πατριωτικά πραξικοπήματα διαδέχθηκε η κοστουμαρισμένη Δεξιά το 1974, αρκετά αλλαγμένη στα μυαλά. Τόσο όσο για να μη φλερτάρει πια με εκτροπές, όχι πάντως τελείως απαλλαγμένη από τις ιδεοληψίες του παρελθόντος. Τότε οι κομμουνιστές ήταν διασπασμένοι (παλιά τους τέχνη κόσκινο) και δεν συνιστούσαν απειλή για το έθνος.
Εμφανίστηκε όμως ένας άλλος παίκτης που μίλαγε πολύ αριστερά και υποσχόταν σοσιαλισμό. Αν και ο πατέρας του είχε διαπρέψει στο άθλημα του αντικομμουνισμού, αυτός είχε περίεργες δοσοληψίες με αντεθνικούς κύκλους.
Στα νιάτα του ήταν μπλεγμένος σε τροτσκιστικές ομάδες, τη δεκαετία του ’60 είχε συνοδοιπορήσει με την ΕΔΑ, δηλαδή με τη νόμιμη εκδοχή του παράνομου ΚΚΕ, ήταν ο ιθύνων νους ομάδας αξιωματικών με νασερικές αντιλήψεις, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έλεγε και έγραφε διάφορα εμπρηστικά περί ένοπλης πάλης.
Με άλλα λόγια, διέθετε όλα τα προσόντα για να διαπράξει προδοσία. «Είστε η Αριστερά της Αριστεράς» του πέταξε μία μέρα κατάμουτρα τη «βρισιά» ο πάπας του ντόπιου αστισμού. Το μακρύ πέρασμά του όμως από την Αμερική μπέρδευε κάπως τα πράγματα αφού η μεγάλη χώρα είχε στηρίξει με όλα τα μέσα την Ελλάδα στον αγώνα κατά του προδοτικού συμμοριτισμού.
Μήπως δεν είχαν καταλάβει τον διπλό ρόλο του; Μπορεί. Επιπλέον αυτός ο αποστάτης της τάξης του είχε και άλλες αδυναμίες. Ηταν μέθυσος και γυναικάς, κουσούρια που τον καθιστούσαν ευάλωτο σε εκβιασμούς από τους εχθρούς της πατρίδας. Μερικά χρόνια αργότερα και αφού είχε καταφέρει να γίνει πρωθυπουργός τον κατηγόρησαν για κρυφό αρχηγό της «17 Νοέμβρη». Αυτή κι αν ήταν προδοτική δραστηριότητα εναντίον της πατρίδας και εναντίον της δημοκρατίας.
Τη ρετσινιά του προδότη εισέπραξε και ο διάδοχός του, ένας σοβαρός και μετρημένος αστός. Βουλευτές της Δεξιάς τον αποκάλεσαν προδότη στη Βουλή το βράδυ της κρίσης των Ιμίων. Ο,τι δεν μπόρεσαν να κάνουν οι προηγούμενοι επιχειρεί να το κάνει ο καινούργιος, ένας ξεδιάντροπος τύπος που από το πουθενά έγινε πρωθυπουργός. Πουλάει τη Μακεδονία έναντι πινακίου φακής -μερικά ευρώ στους συνταξιούχους και κάποια φιλοδωρήματα στους φτωχούς. Προδότης δηλαδή με περικεφαλαία (όχι του μεγάλου Αλεξάνδρου).
Δυστυχώς με τη συνέργεια των φίλων μας Ευρωπαίων. Ο άτιμος τους ξεγέλασε. Πατριώτες μη λιγοψυχάτε. Οι προστάτες των ιερών και των οσίων της φυλής, που είναι ταγμένοι από το έθνος να φυλάνε Θερμοπύλες, δεν θα επιτρέψουν να συμβεί αυτό το ειδεχθές έγκλημα. Σύντομα θα λογοδοτήσει ο επίορκος. Πρώτα στον λαό και μετά στο Ειδικό Δικαστήριο. Είναι τυχερός που έχει καταργηθεί η θανατική ποινή.
ΥΓ.: Και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο των δύο μνημονίων χρησιμοποίησαν βαριές εκφράσεις για να αποδοκιμάσουν τις επιλογές των κυβερνήσεων: δωσίλογοι, εσχάτη προδοσία, ραντεβού στα γουναράδικα. Ούτε η Αριστερά είναι άμοιρη ευθυνών.
