Εισήγηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στην ανοιχτή συνέλευση με πολίτες στη Φλώρινα, στο πλαίσιο του δημοκρατικού καλέσματος για ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Είναι για μένα ιδιαίτερο το γεγονός,ότι δεν βρίσκομαι στη Φλώρινα προεκλογικά για να ζητήσουμε ψήφο, αλλά βρίσκομαι μετά τις εκλογές. Και βρίσκομαι όχι για να ζητήσουμε την ψήφο, αλλά για να ζητήσουμε τη γνώμη, την άποψη, τις σκέψεις σας, τις παρατηρήσεις σας, τη συμμετοχή σας. Τη συμμετοχή σας σε μια μεγάλη και δύσκολη προσπάθεια που κάνουμε να ανασυγκροτήσουμε τη μεγάλη -γιατί έτσι θέλουμε να είναι- δημοκρατική και προοδευτική παράταξη του τόπου μας, μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ και την Προοδευτική Συμμαχία. Να αντιστοιχίσουμε την κοινωνική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία 8 χρόνια με την οργανωτική του δυναμική και την παρουσία του στις τοπικές κοινωνίες. Και να ζητήσουμε από όλους εσάς που μας στηρίζετε όλα τα προηγούμενα χρόνια και μας παρακολουθείτε, όχι απλά να είστε παρόντες και παρούσες σε μια πολιτική εκδήλωση ως ακροατές ή χειροκροτητές, όχι απλά να προσέρχεστε σε μια διαδικασία ψηφοφορίας κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά να είστε συμμέτοχοι και δρώντες στην καθημερινή πάλη και μάχη, στα καθημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας, στα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε κεντρικό επίπεδο.
Διότι -νομίζω θα το έχετε διαπιστώσει όλοι σας- δεν θέλω να πω περισσότερα γι αυτό, ότι βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και για τη Δυτική Μακεδονία, τη Φλώρινα, τον τόπο σας αλλά και για τη χώρα συνολικά. Κι αυτό το λέω διότι στις 7 του Ιούλη είχαμε ένα πισωγύρισμα. Το έχω πει κι άλλη φορά, δεν είχαμε μια απλή εναλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου. Αλλά είχαμε την παλινόρθωση ενός συστήματος εξουσίας κι ενός πολιτικού προσωπικού που είχε και έχει τη βασική ευθύνη με τις πολιτικές που ακολούθησε για τη χρεοκοπία της χώρας. Και σήμερα, το ίδιο πολιτικό προσωπικό, ακολουθώντας τις ίδιες συνταγές, την ίδια πολιτική, αλλά ταυτόχρονα -και επιτρέψτε μου την έκφραση- πιο ασύδοτο, ακριβώς διότι αισθάνεται παντοδύναμο. Και αισθάνεται παντοδύναμο, όχι γιατί ο ελληνικός λαός έδωσε μια ετυμηγορία την οποία σεβόμαστε, αλλά αισθάνεται παντοδύναμο διότι και πριν τις εκλογές και δυστυχώς ακόμα χειρότερα μετά τις εκλογές έχει μια πρωτοφανή συσσώρευση δύναμης μέσων ενημέρωσης που επιχειρούν να μετατρέψουν τη μέρα σε νύχτα, την ομίχλη σε λιακάδα.
Αυτό λοιπόν το πολιτικό προσωπικό και αυτό το πολιτικό σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα σήμερα την οδηγεί εκ νέου σε κρίσιμες καμπές, σε κρίσιμες ατραπούς, σε ολισθηρούς για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα δρόμους. Και θέλω, αφού σας υποσχεθώ ότι δεν θα μιλήσω πολύ γιατί θέλω να δώσω το λόγο σε εσάς και να απαντήσω στα ερωτήματά σας, να αναφερθώ επιγραμματικά σε ορισμένα ζητήματα που αφορούν την επικαιρότητα.
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, προχθές κατέθεσα μια ερώτηση στον πρωθυπουργό. Η πρώτη ερώτηση που κατέθεσα, αξιοποιώντας τη λεγόμενη Ώρα του Πρωθυπουργού, που είχε καθιερωθεί μάλλον από τον Γιώργο Παπανδρέου, αν δεν κάνω λάθος. Μέχρι τώρα φρόντισε να απαντήσει μονάχα σε ερωτήσεις βουλευτών του ΚΙΝ.ΑΛ. που, αν δεν κάνω λάθος, ήταν πάσες για να σκοράρει σε κενό τέρμα, διότι επιμένουν, αντί να κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, να κάνουν αντιπολίτευση στην προηγούμενη κυβέρνηση, τη σημερινή αντιπολίτευση.
‘Όμως η ερώτηση που του κατέθεσα είχε μια ιδιαίτερη σημασία, διότι ανεδείκνυε και αναδεικνύει το γεγονός ότι, ενώ ομνύουν στο νόμο και την τάξη, στην ευταξία, την ίδια στιγμή κάνουν τα στραβά μάτια. Κάνουν τα στραβά μάτια στους εγκληματίες του χρήματος, σ’ αυτούς που φοράνε κοστούμια και γραβάτες, στους τραπεζίτες που έχουν ποινικές διώξεις για οικονομικά εγκλήματα, έχοντας προσυπογράψει τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ, αλλά και σε όλους εκείνους που έχουν διαπράξει οικονομικά εγκλήματα και έχουν κατασχεθεί τα περιουσιακά τους στοιχεία, έχουν παγώσει τα περιουσιακά τους στοιχεία και εξ αιτίας της αργοπορίας του δικαστικού μας συστήματος λιμνάζουν οι υποθέσεις τους. Και έσπευσε με τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα που ψήφισαν χθες να τους δώσει τη δυνατότητα να πάρουν πίσω τα χρήματά τους, αν έχει παρέλθει ένα χρονικό διάστημα 18 μηνών δίχως να εκδικαστούν οι υποθέσεις τους. Και ταυτόχρονα επεσήμανα και την επιλογή τους, την επιλογή τους να μην υπερψηφίσουν την ερμηνευτική διάταξη στο άρθρο 86 του Συντάγματος, τον περιβόητο νόμο περί ευθύνης υπουργών, αυτό το άθλιο κατασκεύασμα που δημιουργεί διαφορετικά μέτρα και σταθμά για όλους τους υπόλοιπους πολίτες απέναντι στη δικαιοσύνη απ’ ότι στους πολιτικούς. Ένα νόμο που έχει δημιουργήσει ένα χάσμα αγεφύρωτο ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική.
Καταθέσαμε λοιπόν κατά τη διάρκεια της συνταγματικής αναθεώρησης στην πρώτη φάση μια ερμηνευτική διάταξη κατά την οποία λέμε το πάρα πολύ απλό: Ότι η δωροδοκία δεν είναι στα καθήκοντα του υπουργού. Δεν είναι στα καθήκοντα του υπουργού να δωροδοκείται, να χρηματίζεται. Και άρα δεν μπορεί, έστω και με βάση αυτό το άρθρο 86 το οποίο τώρα υποκριτικά όλοι λένε ότι θα αλλάξουν, δεν μπορεί να λογίζεται παραγραφή για αδικήματα δωροδοκίας όσα χρόνια κι αν περάσουν, αν αυτή η δωροδοκία αποδειχθεί και οι εισαγγελείς και οι δικαστές προχωρήσουν τις διαδικασίες. Και δεν υπερψήφισαν ούτε στην πρώτη διαδικασία, πήρε 176 ψήφους κι όχι 180, ούτε τώρα υπερψηφίζουν την ερμηνευτική αυτή διάταξη.
Και το ερώτημα λοιπόν απέναντι στον πρωθυπουργό ήταν, γιατί αυτή η στάση, η μεροληπτική, αυτή η στάση της επιείκειας απέναντι στους οικονομικούς εγκληματίες, η ασυλία στους τραπεζίτες, το ξεπάγωμα των περιουσιακών στοιχείων όσων έχουν διαπράξει εγκληματικές πράξεις, αλλά ταυτόχρονα κι αυτή η συνεχιζόμενη ασυλία στα πολιτικά πρόσωπα, πρώην υπουργούς που έχουν διαπράξει αδικήματα και θέλουν να παραγράφονται αυτά, ενώ για τον απλό πολίτη, για τον απλό επιχειρηματία προφανώς και δεν υπάρχει παραγραφή.
Δεν πιστεύω να ξαφνιάζεστε από το γεγονός ότι σήμερα μας απάντησε ότι δεν θα έρθει στη Βουλή να απαντήσει; Επίσης, δεν πιστεύω να ξαφνιάζεστε από το γεγονός ότι όλα όσα σας λέω και για την ερώτηση αλλά και για τα δεδομένα που σας ανέλυσα, δεν τα ακούσατε στα ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας το προηγούμενο διάστημα; Δεν είδατε καμία ιδιαίτερα αναφορά στα δελτία των ειδήσεων ή κάνω λάθος; Ούτε στα μεγάλα ειδησεογραφικά sites, ούτε στις εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, τις περισσότερες.
Αυτό όμως που μπορεί να σας ξαφνιάσει είναι ότι σήμερα ένα δημοσίευμα των F.Τ., ένα δημοσίευμα μίας από τις εγκυρότερες οικονομικές εφημερίδες σε διεθνές επίπεδο, οι βρετανικοί F.T.. έχει κεντρικό θέμα το ξέπλυμα χρήματος που ψήφισε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κι έχει ως κεντρικό θέμα, λέγοντας ότι αυτή η απόφαση αφορά κάποιους συγκεκριμένους λίγους που θα επωφεληθούν, Έλληνες εφοπλιστές, εξέχοντες επιχειρηματίες και πρώην τραπεζίτες, υπό έρευνα για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Ενώ τα περιουσιακά τους στοιχεία ήταν παγωμένα τα τελευταία 2 έως 7 χρόνια. Κανείς κατηγορούμενος δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο, λέει το ρεπορτάζ. Η κίνηση αυτή εξέπληξε τους Έλληνες δικαστές. Η Ελλάδα είναι τώρα πιθανό να υποβαθμιστεί στους διεθνείς δείκτες για την επιχειρηματική δραστηριότητα με επιπτώσεις στο επενδυτικό ενδιαφέρον … Αυτοί οι οποίοι ομνύουν στις επενδύσεις και στην ανταγωνιστικότητα… Αναφέρει το γεγονός ότι του κατέθεσα ερώτηση και καταλήγει λέγοντας, ότι πάνω από 1 δις ευρώ χρήματα τα οποία είχαν δεσμευτεί από οικονομικούς εγκληματίες του λευκού κολάρου, θα επιστραφούν σ’ αυτούς.
Φίλες και φίλοι,
Αν αναλογιστούμε ότι παρόμοια σιωπή των αμνών στην κοινή γνώμη, στα ΜΜΕ υπήρχε όλο το προηγούμενο διάστημα και για το σκάνδαλο Novartis και βλέπουμε τους τελευταίους μήνες το σκάνδαλο των σκανδάλων, να θέλουν να μετατρέψουν το σκάνδαλο σε σκευωρία. Και να μετατρέπουν τον υπ’ αριθμόν ένα κατηγορούμενο, τον συντονιστή του εκμαυλισμού γιατρών, δημοσιογράφων και πολιτικών, του διευθύνοντος συμβούλου της Novartis στην Ελλάδα, να τον μετατρέπουν σε αξιόπιστο μάρτυρα, σε άμεσο συντονισμό βεβαίως μεταξύ τους, ο ίδιος με τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.
Σιωπή των αμνών και για τη Novartis, σιωπή των αμνών και για όσα σας κατήγγειλα πιο πριν. Όμως και για τη Novartis υπήρξε, όχι βεβαίως κανένα μεγάλο κανάλι στην Ελλάδα για να αναδείξει το θέμα, σκευωρία έλεγαν αυτοί, αλλά η ελβετική δημόσια τηλεόραση. Η ελβετική δημόσια τηλεόραση η οποία με ένα ντοκιμαντέρ ανέδειξε το μεγάλο αυτό σκάνδαλο σε όλες του τις διαστάσεις, την ελληνική του πτυχή διότι είναι διεθνές σκάνδαλο, τον υπ’ αριθμόν ένα κατηγορούμενο και συντονιστή τον Φρουζή να βγαίνει και να λέει, απευθυνόμενος σε στελέχη της επιχείρησης, το πώς συντόνιζε τους πολιτικούς και τους υπουργούς για να κρατάει ψηλά τις τιμές του φαρμάκου, σε μια στιγμή που ο μέσος Έλληνας φορολογούμενος και ο συνταξιούχος που έβλεπε τις περικοπές στις συντάξεις και ο μισθωτός στους μισθούς του πλήρωνε πέντε, έξι, εφτά φορές ακριβότερα τα φάρμακα της Novartis –γιατί αυτό είναι το σκάνδαλο, το μεγάλο σκάνδαλο- και τον κ. Γεωργιάδη, ο οποίος είχε τον κυνισμό και το θράσος να δηλώσει στην ελβετική δημόσια τηλεόραση ότι, εντάξει, χρηματίστηκαν πολιτικοί στο σκάνδαλο αυτό, αλλά η Novartis έσωζε και ζωές με τα φάρμακά της. Και δεν βρέθηκε ουδείς να τον ρωτήσει ή να τον αναγκάσει τον σημερινό υπουργό, ποιοι πολιτικοί χρηματίστηκαν;
Τα λέω αυτά διότι είμαι βέβαιος ότι σήμερα αυτό το συγκλονιστικό δημοσίευμα της Financial Times, που δημιουργεί ένα στίγμα για τη χώρα σε διεθνές επίπεδο δεν πρόκειται να το δείτε ως είδηση στη συντριπτική πλειοψηφία των δελτίων ειδήσεων των κεντρικών τηλεοπτικών σταθμών της Αθήνας. Στοιχηματίζω. Το λέω αυτό πιστεύοντας ότι έχουμε περάσει δυστυχώς σε μια εποχή, όπου αυτό το οποίο διακυβεύεται μέσα από αυτή την προσπάθεια μεθόδευσης της ίδιας της πληροφορίας και των ειδήσεων που παρέχονται στην κοινή γνώμη έχουμε περάσει σε μια εποχή που αυτό που κινδυνεύει είναι η ίδια η δημοκρατία στον τόπο μας. Διότι όταν οι πολίτες δεν ενημερώνονται πλουραλιστικά και σφαιρικά, δεν μπορούν να αποκτήσουν άποψη για το τι ακριβώς συμβαίνει. Δεν αναζητάμε κανέναν να υποστηρίξει εμάς ή να μην κατηγορήσει εμάς, ή να μην μας κάνει κριτική για τα λάθη και τις παραλήψεις μας. Αυτό το οποίο ζητάμε, είναι να μην γυρίσουμε συνολικά σαν ελληνική κοινωνία στις εποχές εκείνες, όπου για να ενημερωθούμε ανοίγαμε την Deutsche Welle και τους ξένους σταθμούς. Όπως τώρα, περιμένουμε να γράψουν κανένα άρθρο οι Financial Times και να βγάλει κανένα ντοκιμαντέρ η δημόσια Ελβετική τηλεόραση.
Φίλες και φίλοι, θέλω επίσης να πω, πως αυτούς τους 4 μήνες, διαψεύστηκαν με πολύ μεγάλη ταχύτητα οι προσδοκίες εκείνες που είχε δημιουργήσει, προεκλογικά ο κ. Μητσοτάκης και οι υποστηρικτές του, ότι με το που θα κερδίσει τις εκλογές – δεν αναφέρομαι στα όσα έλεγε ότι «θα γίνει πιο γαλανός ουρανός» και άλλα όμορφα πράγματα αλλά, με το που θα κερδίσει τις εκλογές, ως δια μαγείας η λεγόμενη μεσαία τάξη, αυτή δεν ήταν η σημαία του πριν τις εκλογές; – θα δει μπροστά της να αλλάζει η πραγματικότητα και η ζωή της. Αντ’ αυτού, αυτό που βλέπουμε τους τελευταίους 4 μήνες είναι να τρώνε από τα έτοιμα και να σκορπάνε αυτά που εμείς με κόπο μαζέψαμε για να βγάλουμε τη χώρα έξω από την κρίση.
Θέλω να θυμίσω ότι από τις 21 Αυγούστου του 2018, που βγήκαμε από τα μνημόνια, από την ομιλία μου στη ΔΕΘ και τον προϋπολογισμό του 2019, έως και τις εξαγγελίες που κάναμε τον Μάιο, Ιούνιο του 2019, είχαμε προχωρήσει σε μια επεκτατική πολιτική, δημοσιονομική, με ελαφρύνσεις και μέτρα στήριξης στους αδύναμους, που αν συμπεριλάβει και τη μη εφαρμογή της απαράδεκτης επιλογής του ΔΝΤ για τις περικοπές στις συντάξεις, αθροιστικά όλα τα μέτρα που πήραμε ήταν πάνω από 4 δις. Αυτοί κέρδισαν τις εκλογές λέγοντας ότι θα τα αλλάξουν όλα και αυτό που κάνουν μέχρι τώρα είναι να προσθέσουν μόλις 200 εκ. στον ΕΝΦΙΑ που εμείς είχαμε ψηφίσει. Και αυτά τα 200 εκ. στον ΕΝΦΙΑ, ενώ εμείς είχαμε βάλει ένα 30% μεσοσταθμικά, το οποίο όμως θα έφτανε στο 50% για τους μικροϊδιοκτήτες και χαμηλότερα για τους μεγαλοϊδιοκτήτες, αυτοί πρόσθεσαν 200 εκ. στοχευμένα όμως στους μεγαλοϊδιοκτήτες. Τώρα φέρνουν ένα φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο είναι πολυδιαφημισμένο, το οποίο όμως διανέμει το δημοσιονομικό περιθώριο, που εμείς δημιουργήσαμε, στοχευμένα πάλι, με άδικα, κατά την άποψη μας κριτήρια και θα εξηγήσω γιατί. Το διανέμει κατά κύριο λόγο στις επιχειρήσεις με μεγάλα κέρδη, στα μερίσματα των κερδών των επιχειρήσεων και όχι οριζόντια στους επιχειρηματίες, στους ελεύθερους επαγγελματίες και στους μισθωτούς.
Εμείς είχαμε εξαγγείλει τον Μάιο που μας πέρασε, ότι θα προχωρήσουμε στην μείωση της προκαταβολής φόρου από το 100 στο 50% και στην κατάργηση της εισφοράς Αλληλεγγύης. Αρνούνται να προχωρήσουν προφανώς σε αυτές τις επιλογές, αλλά στοχευμένα μειώνουν 4 μονάδες την φορολογία των επιχειρήσεων. Όμως, προσέξτε, γιατί είναι άδικη και άνιση αυτή η κατανομή; Διότι όταν έχεις μια επιχείρηση, όπως το 80% των ελεύθερων επιχειρηματιών στον τόπο μας, έτσι λένε τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, που έχουν κέρδη έως 5000 ευρώ, αν σου μειώσει κανείς τον φόρο 4% δεν κερδίζεις τίποτα. Κερδίζεις 200 ευρώ τον χρόνο. Αν όμως αντι για 5000 ευρώ έχεις ένα εκατομμύριο κέρδη, τότε οι 4 μονάδες σου δίνουν ένα πολύ σοβαρό ποσό.
Άρα λοιπόν, στοχευμένες οι ελαφρύνσεις στους έχοντες και στους κατέχοντες. Στους προνομιούχους να το πω έτσι. Στους παρά την κρίση, προνομιούχους και αντ’ αυτού οι μεγαλεπίβολες υποσχέσεις περί μεγάλων ελαφρύνσεων περιορίστηκαν, δεν τα λέω εγώ τα λένε δικές τους εφημερίδες, σε 17 ευρώ τον χρόνο, που θα είναι οι ελαφρύνσεις με βάση το φορολογικό νομοσχέδιο. 17 ευρώ τον χρόνο για όσους έχουν εισόδημα από 20-50 χιλιάδες, δηλαδή για την λεγόμενη μεσαία τάξη.
Την ίδια στιγμή, βάζοντας ως προϋπόθεση για να έχεις το αφορολόγητο στο 9.500 ευρώ, την συλλογή ηλεκτρονικών αποδείξεων, βγάζοντας και έξω το ενοίκιο από τις αποδείξεις, βάζεις επιπρόσθετα εμπόδια που ενδεχομένως να οδηγήσουν πολλούς μεσαίους στην απώλεια του αφορολόγητου και σε επιπλέον επιβαρύνσεις. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την απόφαση τους να σώσουν, εντός εισαγωγικών, την ΔΕΗ, μετακυλίωντας το κόστος στους καταναλωτές – 500 εκατ. μετακυλίουν στους καταναλωτές – και αυξάνουν 100 ευρώ τον χρόνο στο μέσο νοικοκυριό την τιμή του ρεύματος και στις επιχειρήσεις 17% – έτσι ξέραμε και εμείς να σώσουμε τη ΔΕΗ να μετακυλήσουμε το κόστος στους καταναλωτές- αλλά εμείς το αντίθετο κάναμε. Εμείς κάναμε έκπτωση στους καταναλωτές 12% και ταυτόχρονα μειώσαμε το χρέος της επιχείρησης 1 δις ευρώ. Αν λοιπόν προσθέσουμε την επιβάρυνση στο ηλεκτρικό ρεύμα, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι αυτή η καραμέλα, περί ελάφρυνσης της μεσαίας τάξης, ήταν μια προσδοκία, η οποία όχι μόνο δεν επαληθεύεται, αλλά το αντίθετο βλέπουμε.
Το κυριότερο όλων είναι ότι η κυβέρνηση αυτή δεν είναι μονάχα μεροληπτική προς όφελος των ελίτ και των ισχυρών, των οικονομικών εγκληματιών, όπως εξήγησα και νωρίτερα, των τραπεζιτών και των μεγάλων επιχειρηματιών που έχουν δημευθεί οι περιουσίες τους και τους χαρίζει τώρα πίσω, αλλά είναι μεροληπτική και εις βάρος των αδύναμων και ιδιαίτερα του κόσμου της εργασίας, διότι το πρώτο πράγμα που έκαναν σε χρόνο ρεκόρ και πρέπει να το παραδεχθώ σε αυτό ήταν πάρα πολύ έτοιμοι, ήταν να πιάσουν τις θέσεις της εξουσίας και να μεγαλώσουν το κράτος των μετακλητών, αυξάνοντας και τις απειλές τους και να διαλύσουν τις εργασιακές κατακτήσεις. Όλα όσα εμείς δώσαμε στους εργαζόμενους μετά το τέλος των μνημονίων, σε ότι αφορά στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, την επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων, την υποχρέωση των εργοδοτών να δικαιολογούν τις απολύσεις και σε ότι αφορά τις δρομολογημένες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό που τώρα παγώνει.
Αν όλα αυτά τα βάλει κανείς στην άκρη, τι μένει; Μένει η ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί το μόνο θέμα που της αφήσαμε χωρίς να είναι στρωμένο, το προσφυγικό. Γιατί αυτό δεν μπορεί να είναι στρωμένο από τη φύση του να είμαι ειλικρινής. Όλα τα άλλα, λέγανε ότι έχουμε 4ο μνημόνιο και τώρα δίνουν παροχές, στους προνομιούχους μεν, αλλά δίνουν από ποιο, από το 4ο μνημόνιο;
Από τους κόπους και τις θυσίες που εμείς αφήσαμε πίσω. Όλα τα άλλα τα αφήσαμε στρωμένα. Ένα θέμα δεν είχαμε αφήσει στρωμένο. Το προσφυγικό. Και τι γίνεται στο προσφυγικό; Εκεί που έλεγαν προεκλογικά ότι τους πρόσφυγες και τους μετανάστες τους φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτική του, ξαφνικά ανέλαβαν αυτοί την διακυβέρνηση και τετραπλασιαστήκαν οι ροές. Και επέστρεψαν στην πραγματικότητα. Παραδεχθήκαν και οι ίδιοι ότι είναι ένα γεωπολιτικό πρόβλημα. Αλλά χωρίς σχέδιο αντιμετώπισης και επίλυσης. Διότι η πρώτη τους επιλογή ήταν να καταργήσουν το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Μια χώρα με τόσο μεγάλες ροές, στην πρώτη γραμμή του προβλήματος, η πρώτη τους κίνηση ήταν να καταργήσουν το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ταυτόχρονα να προχωρήσουν σε μια σειρά από παλινωδίες και να βρίσκονται όμως σήμερα κυρίως εγκλωβισμένοι στη ρητορική τους την προεκλογική, αλλά και την μετεκλογική δυστυχώς με τις ανόητες δηλώσεις στελεχών τους περί εισβολέων, περί μπάρμπεκιου σουβλάκια, έξω από τις μονάδες φιλοξενίας και όλα αυτά τα τραγελαφικά που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα.
Βεβαίως, το αφήνω για το τέλος αυτό, δεν μπορώ να μην αναφερθώ. Άλλη μια μεγάλη απόδειξη της προεκλογικής απάτης, πέραν του προσφυγικού, ήταν το Μακεδονικό. Η Συμφωνία των Πρεσπών, όπου εκεί, που δηλητηρίασαν την ελληνική κοινωνία, που πότισαν με δηλητήριο και με ψέμα τον ελληνικό λαό και έπαιξαν με τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού σε κρίσιμα εθνικά θέματα και μας δίχασαν και μας προπηλάκισαν και μας είπαν προδότες. Ήρθαν μετά τις εκλογές και τι είπαν; Όχι απλά «θα την τηρήσουμε τη Συμφωνία, αλλά θα την τιμήσουμε τη Συμφωνία των Πρεσπών». Και επειδή τόσο πολύ ενδιαφέρεται για το Μακεδονικό και τη Μακεδονία μας ο κ Μητσοτάκης, σήμερα εμφάνισε και ένα σήμα για τα μακεδονικά προϊόντα που είναι κακέκτυπο του σήματος της Νέας Δημοκρατίας. Ευτυχώς δεν προέβη στη μεγάλη καινοτομία να αλλάξει το «c» με το «k» για να λυθεί το πρόβλημα, όπως αρχικά είχε αφήσει να εννοηθεί.
Είναι πράγματι, κρίσιμο το θέμα. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάμε ή να κλαίμε για όλα αυτά. Αλλά είναι και τραγελαφικά, διότι σήμερα βλέπουμε ότι αυτή η μεγάλη στροφή που κάνει η κυβέρνηση στο κρίσιμο αυτό θέμα, και καλώς την κάνει θα πω, αυτή τη στροφή, διότι είναι αυτονόητο ότι εμείς δεν θα κατηγορήσουμε τη σημερινή κυβέρνηση ότι υιοθετεί την πολιτική μας. Την κατηγορούμε διότι προσπάθησε να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό και να εκλεγεί με το ζήτημα αυτό, διχάζοντας τους Έλληνες, όπως προσπάθησε να τυμβωρυχήσει με την τραγωδία στο Μάτι και μετά βγήκε στη Σύνοδο του ΟΗΕ και είπε ότι οφείλεται στην κλιματική αλλαγή. Ο πολιτικός τους λόγος και η ρητορική ήταν βαθιά βουτηγμένη μέσα στον λαϊκισμό, θέλησαν να χαϊδέψουν συντηρητικά, ακροδεξιά, θα έλεγα ακροατήρια και νομίζω ότι αυτό θα είναι το μεγάλο πρόβλημα που θα έχουν να αντιμετωπίσουν στο εξής. Διότι τώρα δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις και να διαχειριστείς το προσφυγικό πρόβλημα όταν εσύ έχεις πείσει τους πολίτες και τους ψηφοφόρους σου ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι εισβολείς και θα μας μολύνουν. Σπείρανε ανέμους και θερίζουν θύελλες.
Τι κάνουν όμως σήμερα; Προκειμένου να κρύψουν την ανετοιμότητα τους να διαχειριστούν το προσφυγικό πρόβλημα, την εν μέρει ανικανότητα τους, αλλά κυρίως προκειμένου να κρύψουν την αμφίσημη πολιτική τους, τις αντιφάσεις τους και προκειμένου να βρουν με κάτι να ταΐσουν αυτό τον κόσμο που τον έθρεψαν προεκλογικά με ακροδεξιά ρητορεία, τον ταΐζουν με επικοινωνιακά σόου περί νόμου και τάξης.
Κάτι έπρεπε να έχουν να τραφούν οι περιβόητοι μακεδονομάχοι των παλιών καιρών, οι οποίοι ξεχάστηκαν μετά τις εκλογές. Σήμερα ο κ. Μητσοτάκης συναντά τον Ζ. Ζάεφ στη Θεσσαλονίκη και εγώ το χαιρετίζω αυτό το γεγονός. Φανταστείτε τι θα έκαναν αυτοί οι περιβόητοι μακεδονομάχοι αν εγώ τον συναντούσα στη Θεσσαλονίκη. Θα είχαν βγει με τις περικεφαλαίες και τις σάρισες. Για να κρύψει όμως από επικοινωνιακή ατζέντα, το γεγονός ότι τώρα αυτός τον συναντά χωρίς μακεδονομάχους με σάρισες, κάτι πρέπει να τους ταΐσει αυτούς τους έρμους τους ξεχασμένους μακεδονομάχους. Και με τι τους ταϊζει; Με επικοινωνιακές επεμβάσεις των αστυνομικών δυνάμεων σε φοιτητές. Με τη γνωστή καραμέλα που την ξέρουμε από παλιά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι λέει με τους μπαχαλάκηδες. Προσέξτε γιατί εδώ είναι ένα θέμα επικίνδυνο. Εμείς δεν αντιλέγουμε ότι υπάρχουν. Πρέπει να αντιμετωπιστούν. Χρειαζόταν να αλλάξει ο νόμος για το άσυλο για να αντιμετωπιστούν; Όχι είναι η απάντηση διότι και με τον προηγούμενο νόμο με μια απλή έγκληση εκεί όπου υπήρχαν παράνομες δραστηριότητες η αστυνομία μπορούσε να επέμβει.
Γιατί τα κάνουν όμως αυτά; Ποια αυτά; Γιατί την επόμενη μέρα, αφού σωστά θα πω εγώ, επενέβησαν για να καθαρίσουν τον πανεπιστημιακό χώρο από έναν στέκι που είχαν μπουκάλια που πιθανώς κάποιοι να ήθελαν να τα χρησιμοποιήσουν ως βόμβες μολότοφ. Μάλιστα. Γιατί την επόμενη μέρα θέλησαν να επέμβουν απέναντι σε φοιτητές που ούτε αναρχικοί, ούτε αντεξουσιαστές, ούτε μπαχαλάκηδες ήταν, οι οποίοι θέλησαν να μπουν στη σχολή τους διαφωνώντας, δικαίωμά τους είναι, κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας είναι, με την απόφαση της Συγκλήτου.
Αν η κυβέρνηση είχε σαν στόχο να χτυπήσει τις όποιες, μικρές λέω εγώ, γιατί αυτοί έχουν δημιουργήσει κι ένα κλίμα που ο μέσος Έλληνας νομίζει ότι τα πανεπιστήμια δεν κάνουν μαθήματα, αλλά παρασκευάζουν μολότοφ. Δεν είναι έτσι η πραγματικότητα. Αν λοιπόν ήθελε να χτυπήσει αυτές τις μικρές εστίες ανομίας, όπως λένε, δεν θα είχε σαν μέλημα να διαχωρίσει αυτές τις μικρές εστίες από τον φοιτητικό κορμό, από τον φοιτητικό κόσμο; Η επιλογή τους να γενικεύσουν και να κατηγορήσουν και την αντιπολίτευση, να γενικεύσουν την εικόνα του «μπάχαλου» και να τη γενικεύσουν σε όλο τον φοιτητικό κόσμο και να προβούν σε σκηνές οι οποίες θυμίζουν δεκαετία του ΄50 και του ΄60, υπό τις επευφημίες του κ. Βορίδη που… κυκλοφορούσε με ρόπαλα και με βαριοπούλες ως νεολαίος της ΕΠΕΝ, δηλαδή του φιλοχουντικού κόμματος, η επιλογή τους αυτή, κατά την άποψή μας, δεν είναι τυχαία.
Και γίνεται για επικοινωνιακούς λόγους, πρώτον για να θρέψουν το κοινό το υπερσυντηρητικό και το ακροδεξιό που τώρα δεν έχει να τραφεί με μακεδονομαχία και βεβαίως δεν του αρέσει να βλέπει τον Μητσοτάκη να συναντά τον Ζάεφ, ούτε τον Μητσοτάκη να ακολουθεί την πολιτική της μετεγκατάστασης προσφύγων σε όλη την υπόλοιπη χώρα. Θέλουν να το θρέψουν με επικοινωνιακά σόου. Και ταυτόχρονα θέλουν να δημιουργήσουν και την αίσθηση ότι την ευθύνη για τα όποια πιθανά επεισόδια, που κάθε χρόνο δυστυχώς γίνονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου, την έχει το φοιτητικό κίνημα και η δημοκρατική παράταξη, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό με άλλα λόγια λέγεται προβοκάτσια. Στήνουν μια προβοκατόρικη πολιτική. Και σε αυτή την προβοκάτσια εμείς δεν θα τσιμπήσουμε. Σ’ αυτή την προβοκάτσια εμείς θα πούμε, η δημοκρατική και προοδευτική παράταξη του τόπου είναι εδώ για να υπερασπιστεί τη νομιμότητα, όχι τα μπάχαλα, τη νομιμότητα. Αλλά και να υπερασπιστεί και το δημοκρατικό δικαίωμα του τελευταίου νέου ανθρώπου στον τόπο μας να διακινεί ελεύθερα τις απόψεις και τις ιδέες του. Και να υπερασπιστεί και το δικαίωμα στη δημοκρατία, που δικαίωμα στη δημοκρατία είναι και η διαδήλωση, δικαίωμα στη δημοκρατία είναι η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Με αυτές τις σκέψεις, φίλες και φίλοι, θα κλείσω λέγοντάς σας ότι όλη αυτή η εικόνα που σας μετέφερα έχει να κάνει και με τις επιλογές της κυβέρνησης στο χώρο της Παιδείας. Εσείς εδώ στη Φλώρινα, στη Δυτική Μακεδονία έχετε τα τελευταία χρόνια ένα πανεπιστήμιο που έχει κάνει πολλά και σημαντικά άλματα προς τα μπρος. Και είμαι περήφανος που αυτό το πανεπιστήμιο κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής μας το στηρίξαμε. Ένα πανεπιστήμιο που ξεκίνησε με τέσσερις σχολές και οκτώ τμήματα, σήμερα έχει εφτά σχολές και 22 τμήματα που από τον Σεπτέμβρη του 2020 προγραμματίζουμε να γίνουν εικοσιοκτώ. Και έρχεται με μια εκδικητική απόφαση η υπουργός Παιδείας και έξι από τα τμήματα αυτά τα καταργεί ή εν πάση περιπτώσει αναστέλλει τη λειτουργία τους.
Δύο από αυτά αφορούν τη Φλώρινα. Το Τμήμα Κινηματογράφου και, αν δεν κάνω λάθος, το Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων. Και αν κανείς συνδυάσει την εικόνα που αναπαράγουν στα ΜΜΕ, ότι δήθεν οι σχολές μας είναι άντρα ανομίας, με την εκδικητική πολιτική να κλείνουν νέα τμήματα και σχολές ή να μην επιτρέπουν να ανοίξουν τα τμήματα αυτά, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εδώ δεν είναι απλά και μόνο η επιλογή τους να εκδικηθούν την προηγούμενη κυβέρνηση ή εν τοιαύτη περιπτώσει να μην θελήσουν να καρπωθεί η προηγούμενη κυβέρνηση ένα θετικό βήμα μπροστά, μακάρι να ήταν μόνο αυτό. Είναι κάτι χειρότερο. Είναι ότι ο βασικός τους στόχος είναι να δημιουργήσουν χώρο για τα ιδιωτικά κολέγια και τα ιδιωτικά συμφέροντα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Διότι, αναστέλλοντας τη λειτουργία 37 πανεπιστημιακών τμημάτων σε όλη την Ελλάδα, τον Σεπτέμβρη του 2020 θα έχουμε λιγότερους τρεισήμισι με τέσσερις χιλιάδες φοιτητές εισακτέους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και αν συνυπολογίσουμε και την ιδεοληπτική εμμονή να επαναφέρουν τη λεγόμενη βάση του 10, τότε θα φτάσουμε σε πολλές χιλιάδες φοιτητές λιγότερους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και οι σχολές και τα τμήματα, τα πανεπιστήμια που θα πληγούν περισσότερο από αυτή την ιδεοληπτική επιλογή είναι οι σχολές, τα πανεπιστήμια και τα τμήματα τα περιφερειακά, όπως το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Μακεδονίας.
Σας καλώ λοιπόν εσείς να πρωτοστατήσετε, η ακαδημαϊκή κοινότητα και οι πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας, στην απόκρουση αυτών των αντιδραστικών επιλογών. Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η τοπική κοινωνία που πρέπει να βγει μπροστά και να διεκδικήσει να ανοίξουν οι σχολές και να μην πληγεί ένα πανεπιστήμιο που έχει κάνει τόσα σημαντικά βήματα προς τα μπρος όλο το προηγούμενο διάστημα.
Όπως επίσης, και κλείνω μ’ αυτό, είναι δική σας η πρωτοβουλία κι εσείς πρέπει να βγείτε μπροστά για να διεκδικήσετε το μέλλον για τον τόπο σας.
Διότι όταν εξαγγέλλουν αόριστα, χωρίς εθνικό σχέδιο, χωρίς προϋποθέσεις το κλείσιμο όλων των λιγνιτικών μονάδων το 2028, τότε αυτό, για όποιους καταλαβαίνουν γράμματα, σημαίνει ότι η Δυτική Μακεδονία σε λιγότερο από
8 χρόνια θα γίνει μια μαύρη κουκίδα στον χάρτη της Ελλάδας. Σημαίνει ότι εδώ θα έχουμε μια περιοχή η οποία θα εκτιναχθεί η ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη και θα οδηγηθούμε σε μια κατάσταση ενεργειακής φτώχειας, αλλά και με κινδύνους πολύ σοβαρούς σε ότι αφορά την οικολογική ισορροπία, καθότι όλα τα λιγνιτικά πεδία, αν κλείσουν χωρίς σχέδιο και χωρίς να αποκατασταθούν, αυτό εγκυμονεί πολύ μεγάλους κινδύνους, μια περιβαλλοντική βόμβα είναι για την περιοχή σας, πολύ μεγάλους κινδύνους και για την οικολογική ισορροπία.
Εμείς λέμε ΄28; Και πιο νωρίς αν θέλετε. Αλλά με σχέδιο και με προϋποθέσεις. Και μέσα σ’ αυτό το σχέδιο και τις προϋποθέσεις θέτουμε ως στόχο να διατηρηθεί το βιοτικό επίπεδο, να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας και να υπάρξει ανάπτυξη και πόροι που θα κατευθυνθούν στη Δυτική Μακεδονία.
Διότι η δίκαιη μετάβαση είναι η πιο κρίσιμη συζήτηση που γίνεται σήμερα στην Ευρώπη και στον κόσμο, μετά τη συζήτηση και την παραδοχή όλων για τα όρια στην εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Κανείς δεν διαφωνεί σ’ αυτό. Όμως δεν μπορεί να ρίχνουμε στον Καιάδα ολόκληρες περιοχές, δεν μπορεί να μην συζητάμε για την ενεργειακή ασφάλεια, δεν μπορεί να μην συζητάμε για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας, δεν μπορεί τόσο κρίσιμα θέματα για το μέλλον της χώρας, το μέλλον της περιοχής σας, το μέλλον των παιδιών σας να γίνονται στο πόδι με εξαγγελίες επικοινωνιακού χαρακτήρα. Και σ’ αυτό λοιπόν το ζήτημα εγώ λέω ότι εσείς πρέπει να μπείτε μπροστά, η κοινωνία των πολιτών, της Φλώρινας, της Πτολεμαϊδας, της Κοζάνης, όλης της Δυτικής Μακεδονίας, των Γρεβενών, της Καστοριάς, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως όσο εσείς του δίνετε δύναμη, τόσο μεγαλύτερες δυνατότητες έχει να παρεμβαίνει στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα του τόπου. Γι αυτό λοιπόν εμείς σήμερα σας καλούμε να πάρετε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σας, αλλά να πάρετε και τις ζωές σας και το μέλλον σας στα χέρια σας. Αν αυτό το καταφέρουμε, να’ στε βέβαιοι, όχι μόνο θα αποτρέψουμε αυτά τα σχέδια που είναι επικίνδυνα για την κοινωνία και την κοινωνική συνοχή, αλλά πολύ γρήγορα θα είμαστε σε θέση να ξαναβρεθούμε στη διακυβέρνηση του τόπου για να οδηγήσουμε τη χώρα σε μονοπάτια προόδου, κοινωνικής δικαιοσύνης και προκοπής.
Σας ευχαριστώ θερμά.
