ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ, ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
30/11/19
Συντρόφισσες και σύντροφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, σας ευχαριστώ θερμά για την υποδοχή σας… Με τόλμη, αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση προχωράμε και ξεκινάμε σήμερα.
Ξεκινάμε μαζί ένα νέο σπουδαίο ιστορικό εγχείρημα για την αριστερά και το προοδευτικό κίνημα στη χώρα μας. Είμαστε εδώ, όλες και όλοι μαζί, προερχόμενοι από διαφορετικές πολιτικές καταγωγές, αλλά βαθιά πεπεισμένοι ότι η Ελλάδα, η πατρίδα μας, μπορεί να προχωρήσει μπροστά μόνο με ένα σχέδιο προοδευτικών αλλαγών που θα στηρίζεται στη κοινωνική δικαιοσύνη και στην εμβάθυνση της δημοκρατίας.
Είμαστε εδώ και ενώνουμε τις δυνάμεις μας, όχι για να υπηρετήσουμε φιλοδοξίες, αλλά γιατί γνωρίζουμε ότι τούτος ο τόπος έχει ταλαιπωρηθεί από τις δυνάμεις της συντήρησης και της διαπλοκής. Και μόνο όταν ο λαός έδειξε τον δρόμο της ενότητας και διαμορφώθηκαν πλατιές προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες, έγιναν σημαντικά βήματα προς τα εμπρός.
Είμαστε λοιπόν εδώ, όλες και όλοι μαζί, γιατί θέλουμε να φέρουμε ξανά την πατρίδα μας στη σωστή πλευρά της ιστορίας, ιδιαίτερα τώρα σε μια περίοδο δύσκολη, σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε κρίση και σε έναν κόσμο με μεγάλες προκλήσεις.
Είμαστε εδώ για τη δημοκρατία, για την πρόοδο, για τη δικαιοσύνη, είμαστε εδώ για την Ελλάδα, για την ελληνική κοινωνία και για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Χαιρετίζω, λοιπόν, τον καθένα και την καθεμιά σας ξεχωριστά. Και καλωσορίζουμε παλιούς και νέους συντρόφους και συναγωνιστές στον κοινό αγώνα για την πρόοδο και τη δημοκρατία. Στον κοινό αγώνα για μια νέα προοδευτική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία που χρειάζεται ο τόπος μας.
Η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής μας Συμμαχίας έχει τον στόχο της ανασύνταξης, της ανασυγκρότησης και του μετασχηματισμού της πολιτικής μας συμμαχίας σε έναν σύγχρονο ανοιχτό, δημοκρατικό και συμμετοχικό κόμμα της κυβερνώσας αριστεράς, για ένα και μοναδικό λόγο: Για να οργανώσουμε τον σχεδιασμό και τη στρατηγική μας προκειμένου να ξαναβάλουμε την Ελλάδα σύντομα στις ράγες της προόδου, αλλά με σχέδιο και με όραμα βαθιών και ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων. Μεταρρυθμίσεων που θα απαντάνε στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η μέση ελληνική οικογένεια και κυρίως οι άνθρωποι του μόχθου και της δημιουργίας.
Θέλουμε και μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα κόμμα ζωντανό και ανοιχτό, που θα προωθεί μια νέα σχέση του πολίτη με τη πολιτική. Θέλουμε και μπορούμε να αποχτήσουμε βαθιές ρίζες μέσα στον κοινωνικό ιστό και να αντισταθούμε στην επέλαση του πιο σκοτεινού αντιλαϊκού και αντιδημοκρατικού συντηρητισμού. Θέλουμε και μπορούμε να συγκροτήσουμε μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, που θα μας οδηγήσει σύντομα σε μια νέα νίκη των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων της χώρας και σε μια νέα πορεία προοδευτικής διακυβέρνησης προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Για αυτό και ενώνουμε τις δυνάμεις μας και προχωράμε μαζί, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο αλλά και πόσο αναγκαίο είναι αυτό το εγχείρημα της ενότητας. Αναγνωρίζοντας όμως και τα λάθη και τις αδυναμίες μας. Κάνοντας όλοι ένα βήμα πίσω από τις μικρές μας απόλυτες αλήθειες και βεβαιότητες και ένα βήμα μπροστά στη συνεννόηση, στην κατανόηση, στη συνεργασία. Συνεργασία και συνεννόηση που ιδιαίτερα σήμερα είναι απαραίτητη, όχι μόνο από όλους εμάς που βρισκόμαστε μέσα σε αυτή την αίθουσα αλλά, ευρύτερα, ανάμεσα σε όλες τις προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου.
Τους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες που κατανοούν ότι:
Η παλινόρθωση του πελατειακού και αυταρχικού κράτους δεν είναι βήμα προς τα εμπρός.
Η ηγεμονία του ρατσιστικού λόγου, οι ακροδεξιές προκλήσεις, η πατριδοκαπηλία δεν ταιριάζουν στην Ελλάδα της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.
Η εξυπηρέτηση των επιδιώξεων του ΣΕΒ και της οικονομικής ολιγαρχίας, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η διεύρυνση των ανισοτήτων, δεν θα ευνοήσουν ούτε την οικονομική ανάπτυξη ούτε βεβαίως και την λεγόμενη μεσαία τάξη.
Και βεβαίως κατανοούν αυτό το πρωτοφανές το οποίο βιώνουμε: αυτή η προκλητική χειραγώγηση μεγάλης μερίδας των μέσων ενημέρωσης από διαπλεκόμενα συμφέροντα της παρασιτικής ολιγαρχίας δεν αποτελεί επιστροφή στη κανονικότητα αλλά πλήγμα στη Δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου, σε μια χώρα της Ευρώπης στον 21ο αιώνα.
Σε όλους αυτούς τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες, λοιπόν, απευθύνουμε σήμερα προσκλητήριο ενότητας και κοινής δράσης. Σε εργαζόμενους, άνεργους, επαγγελματίες, αγρότες, επιστήμονες, βιοτέχνες, φοιτητές και σπουδαστές.
Ενώνοντας τις δυνάμεις μας, μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία της χώρας, να φύγουμε από το τέλμα που δημιουργεί η νέα αυταρχική και σκληρά νεοφιλελεύθερη δεξιά του κου Μητσοτάκη.
Με τη νεολαία στη πρώτη γραμμή, με τους έμπειρους αγωνιστές στους χώρους εργασίας, με τους παραγωγούς, τους αγρότες στην ύπαιθρο και τους επιχειρηματίες του υγιούς παραγωγικού κεφαλαίου, που υφίστανται τις βλαπτικές δράσεις του παρασιτικού κεφαλαίου που επικρατεί. Αλλά και με τους πρωτοπόρους των καινοτομιών, με την ικμάδα κάθε δημιουργού. Με την προοδευτική διανόηση, με τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών στην πρώτη γραμμή. Μπορούμε, λοιπόν, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια νέα προοδευτική πλειοψηφία με ένα σχέδιο μεγάλων τομών και μεταρρυθμίσεων που θα οδηγήσουν τη χώρα στο δρόμο της προόδου και της δικαιοσύνης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να μας δείξει το αληθινό της πρόσωπο. Η σκληρή πραγματικότητα της πράξης και της πολιτικής της σκίζει με μεγάλη ταχύτητα το πέπλο των υποσχέσεων και της επικοινωνίας της. Και μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται αντικοινωνική, επικίνδυνη, προσκολλημένη σε συνταγές παλαιότερων δεκαετιών για την κατάληψη του κράτους, κυνική στην προσπάθεια να παρουσιάζει το μαύρο άσπρο για την ίδια, και το άσπρο μαύρο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι τελευταίες εξελίξεις, με την μαύρη κωμωδία διανομής δημόσιων νοσοκομείων ως αντάλλαγμα για προεκλογική στήριξη ως ανταμοιβή για κομματικές υπηρεσίες, ως παρηγοριά σε αποτυχημένους πολιτευτές, ή ως στήριξη συγγενών και κουμπάρων, δείχνει το πλεόνασμα υποκρισίας και το έλλειμμα ήθους του ίδιου του κ. Μητσοτάκη.
Ο αντικοινωνικός όμως χαρακτήρας της πολιτικής τους φαίνεται. Δεν μπορεί να κρυφτεί, όσο και αν δεν παρουσιάζεται στα δελτία των ειδήσεων. Γιατί; Γιατί πολύ απλά παρουσιάζεται στην ίδια τη ζωή, στην πραγματικότητα.
Παρουσιάζεται στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος που αυξήθηκαν κατά 15% για το μέσο νοικοκυριό. Παρουσιάζεται αυτός ο αντικοινωνικός χαρακτήρας στις ασφαλιστικές εισφορές, που αναμένεται να αυξηθούν κατά 20% για πάνω από το 80% των αυτοαπασχολούμενων με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που είναι στα σκαριά. Παρουσιάζεται στην ακύρωση των 25.000 μόνιμων προσλήψεων που είχαμε εμείς προγραμματίσει για παιδεία και υγεία. Στο γεγονός ότι, ενώ τελειώνει ο Νοέμβρης, χιλιάδες διδακτικές ώρες χάνονται λόγω των κενών στα σχολεία.
Παρουσιάζεται, επίσης, στην παλινόρθωση της οικονομικά αναποτελεσματικής και κοινωνικά άδικης εργασιακής πολιτικής. Στο καθεστώς της εργασιακής ζούγκλας, δηλαδή, της περιόδου 2010-2014. Στο χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, στην ακύρωση της διαιτησίας, με υιοθέτηση μοντέλου ατομικών συμβάσεων όπως είδαμε στην περίπτωση της ΔΕΗ. Στην ακύρωση της αύξησης 15% του κατώτατου μισθού που είχαμε προγραμματίσει για το 2020-2021, αλλά και στην υποβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών.
Και παρουσιάζεται, βεβαίως, και παντού στην οικονομία. Εκεί όπου, αντί να χρησιμοποιηθούν οι βαθμοί ελευθερίας, που εμείς κατακτήσαμε για την μείωση των πλεονασμάτων από το 2020 κατά 1%, επιμένουν να ικετεύουν για μια κάποια μείωση στο μέλλον και μας εγκαλούν και από πάνω αυτοί που είχαν υπογράψει για πλεονάσματα της τάξης του 4,5%. Αντί, δηλαδή, να αξιοποιήσουν τη θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας που εμείς δημιουργήσαμε, δημιουργώντας περισσότερο χώρο για στήριξη και ελάφρυνση των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων, τρώνε τα έτοιμα μοιράζοντάς τα στοχευμένα στους πιο προνομιούχους, μια σειρά από δωράκια στους λίγους και στους ισχυρούς.
Δεν θέλουμε όμως να είμαστε άδικοι, συντρόφισσες και σύντροφοι. Μπορεί να έχουμε μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τους μισθωτούς, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τη νεολαία, ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αλλά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε ό,τι αφορά τους εκλεκτούς της πρώτης κατηγορίας. Κατάφεραν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να διασύρουν τη χώρα διεθνώς και να δώσουν την εικόνα μιας χώρας που ανέχεται πρακτικές ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Σχεδόν 1,2 δις ευρώ θα επιστραφούν από δεσμευμένους λογαριασμούς σε ανθρώπους που ακόμα ελέγχονται, σε αυτούς που ονομάζουμε «εγκληματίες του λευκού κολάρου».
Και ταυτόχρονα παρέχουν προκλητική ασυλία σε τραπεζικά στελέχη που διώκονται για θαλασσοδάνεια και, από ό,τι φαίνεται με την στάση τους στην Συνταγματική Αναθεώρηση, συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το λάδωμα είναι στα καθήκοντα ενός υπουργού. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να καθυστερήσουν και να ακυρώσουν διαδικασίες της ελληνικής δικαιοσύνης, έτσι ώστε σημερινές υποθέσεις όπως η Νοβάρτις να έχουν την τύχη του σκανδάλου της Siemens και του φίλου τους, του κ. Χριστοφοράκου, ο οποίος είναι εδώ και χρόνια στο εξωτερικό.
Κατάφεραν, επίσης, να βολέψουν χιλιάδες «δικά τους παιδιά» σε θέσεις μετακλητών και σε δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις, με μια ταχύτητα που αποδεικνύει ότι ο οδικός χάρτης αυτού του πλιάτσικου είχε προετοιμαστεί πριν ακόμα γίνουν κυβέρνηση. Είχαν προετοιμαστεί καλά, πολύ πριν αναλάβουν την διακυβέρνηση του τόπου.
Δεν είναι όμως μόνο εξοργιστικά προσκολλημένοι στο παλιό δόγμα της Δεξιάς, ότι ο κράτος τους ανήκει. Δεν είναι μόνο αντικοινωνικοί. Είναι και επικίνδυνοι. Και το λέω αυτό μετά λόγου γνώσεως.
Όλο το προηγούμενο διάστημα ανέχτηκαν, υποδαύλισαν και εκμεταλλεύτηκαν με τον πιο χυδαίο τρόπο τις πιο ακραίες αντιδράσεις για την συμφωνία των Πρεσπών, όπως και τη συστηματική καλλιέργεια της ξενοφοβίας, και τις βάρβαρες εκδηλώσεις εναντίον ανυπεράσπιστων προσφύγων και μεταναστών. Για καιρό, με αφορμή τις Πρέσπες και το προσφυγικό, προσπάθησαν να οικοδομήσουν μια εικόνα εθνικού κινδύνου, παίζοντας –ας μου επιτραπεί η έκφραση– στα εκλογικά ζάρια όχι μόνο την ενότητα της κοινωνίας, αλλά ακόμα και την τύχη της χώρας.
Μπροστά στο πρόσκαιρο εκλογικό όφελος, ο κ. Μητσοτάκης δεν δίστασε να νομιμοποιήσει τις πιο ακραίες φωνές και αντιδράσεις μίσους και φόβου. Το κακό όμως γι’ αυτούς είναι πως, όποιος συναλλάσσεται με τον διάβολο, καταλήγει στο καζάνι του. Η ακροδεξιά, με την οποία συμπορεύτηκαν κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ζητάει τώρα μερίδιο από την κυβερνητική εξουσία που της έταξαν. Πιέζει, εξεγείρεται και κατηγορεί τον κύριο Μητσοτάκη για αθέτηση υποσχέσεων, όταν βλέπει την κυβέρνησή τους να δηλώνει ότι σέβεται και τιμά την συμφωνία των Πρεσπών, που μέχρι χτες χαρακτήριζαν μαζί προδοτική. Ή όταν τους ακούνε να λένε ότι τους πρόσφυγες τελικά δεν τους έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έλεγαν μέχρι προχθές, αλλά οι γεωπολιτικές συνθήκες.
Και μπροστά στην πίεση από την άκρα Δεξιά, με την οποία συγκυβερνούν και η οποία κατέχει και καίρια υπουργεία με κορυφαία στελέχη της να επιδίδονται σε ακροδεξιά ρητορική στον δημόσιο χώρο, ο κ. Μητσοτάκης, αντί να προχωρήσει σε μια ουσιαστική πολιτική ένταξης των προσφύγων, αναγγέλλει στρατόπεδα συγκέντρωσης και σύρματα σε ξερονήσια. Τόσο γρήγορα, τόσο χαμηλά για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τόσο γρήγορα και τόσο χαμηλά για την διεθνή εικόνα της Ελλάδας. Τόσο γρήγορα, και τόσο χαμηλά, στον δρόμο του ομοϊδεάτη πρωθυπουργού της Ουγγαρίας, του κ. Όρμπαν.
Επικίνδυνη, όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι και η παθητικότητα μπροστά στις ραγδαίες εξελίξεις στη γειτονιά μας. Η ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που ακολούθησε η δική μας κυβέρνηση, και έδωσε καρπούς για την περιοχή και την Ελλάδα, έχει εγκαταλειφθεί. Η χωρίς προηγούμενο τους τελευταίους μήνες Τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στη Κύπρο, αντιμετωπίζεται με λογικές χαμηλών τόνων και κατευνασμού, μη τυχόν και αυξηθούν οι προσφυγικές ροές, όπως είπε και ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός σταύρωνε τα χέρια του στη Βουλή περιμένοντας να του δώσω τις αποδείξεις που δήθεν δεν είχα.
Πρόκειται, όμως, για μια πολιτική που αποδεικνύεται διπλά αναποτελεσματική και σε ό,τι αφορά τις προσφυγικές ροές, αλλά και σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στη γειτονιάς μας. Το αποδεικνύει εξάλλου η αρνητική εξέλιξη που είχαμε πρόσφατα για τη «μοιρασιά» -ας μου επιτραπεί η έκφραση– Τουρκίας-Λιβύης. Και όλα αυτά αντιμετωπίζονται μόνο με χλιαρές δηλώσεις και αμηχανία.
Φαίνεται η υπερπατριωτική ρητορική εξαντλήθηκε στα συλλαλητήρια για τη όνομα της Βόρειας Μακεδονίας, διπλά στους ακραίους εθνικιστές.
Και τώρα η Ελλάδα, από δραστήριος πρωταγωνιστής στην περιοχή, έχει, δυστυχώς, μετατραπεί σε μια χώρα-παρατηρητή των εξελίξεων.
Κι αυτό εγκυμονεί ακόμα πιο σοβαρούς κινδύνους, αν λάβουμε υπόψη την ρευστή κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, τον πόλεμο στη Συρία, τα κύματα προσφύγων και τις διαρκώς εντεινόμενες προκλήσεις της Άγκυρας στη Κύπρο και στο Αιγαίο.
Όση όμως δύναμη και πυγμή δεν διαθέτει η κυβέρνηση στην εξωτερική της πολιτική, τόση δύναμη και πυγμή επιδεικνύει στο εσωτερικό, όχι προφανώς απέναντι στους αληθινούς εγκληματίες, αλλά απέναντι σε φοιτητές και όσους άλλους υψώνουν διαφορετική φωνή διαμαρτυρίας.
Με ένα πρωτοφανές κρεσέντο τεχνητής όξυνσης, αυταρχισμού και καταστολής, ως επικοινωνιακό όπλο για να στρέψει εκεί την κοινή γνώμη και να θρέψει το ανικανοποίητο από τις εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική και το προσφυγικό, συντηρητικό εκλογικό σώμα.
Και δεν διστάζουν να οδηγούνται σε αγριότητες, που χρόνια είχε να ζήσει η χώρα.
Βλέπουμε τα ΜΑΤ μέσα στις σχολές να χτυπάνε φοιτητές που διεκδικούν το δικαίωμα τους στο αυτονόητο, την διεξαγωγή γενικής συνέλευσης.
Βλέπουμε σκηνές αστυνομικής βίας σε γειτονιές της Αθήνας. Την εξύμνηση της αστυνομικής βαρβαρότητας από υπουργούς.
Και το κλίμα γίνεται ακόμα πιο βαρύ, όταν στο Δημόσιο και στα σώματα ασφαλείας διώκονται όσοι «συνεργάστηκαν» με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εκτός από τον κ. Τσουβάλα βέβαια, ο οποίος δεν διώκεται αλλά αναβαθμίζεται γιατί συνεργάστηκε με τη ΝΔ επι ΣΥΡΙΖΑ.
Και βεβαίως τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα, όταν συνεργάτες του πρωθυπουργού ζητούν την κεφαλή επί πίνακι απείθαρχων δημοσιογράφων. Όχι για την αρθρογραφία τους στα Μέσα, αλλά για τις απόψεις που εκφράζουν δημόσια.
Όταν και υπουργοί δικοί μας, της κυβέρνησής μας, σέρνονται σε εκδικητικές προανακριτικές ειδικού σκοπού, με πρόθεση να οδηγηθούν σε ειδικά δικαστήρια, προκειμένου να καλυφθούν μεταξύ άλλων σκάνδαλα διεθνούς μεγέθους.
Η βία και ο διχασμός όμως, όσο και αν χρησιμοποιούνται ως επικοινωνιακά εργαλεία, αποτελούν μια πολύ επικίνδυνη απειλή.
Και θέλω να προειδοποιήσω, από το βήμα αυτό, τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Χρυσοχοΐδη, να σταματήσουν την παγανιστική λατρεία της αστυνομικής βίας,
την προπαγάνδα του νόμου και της τάξης,
τις διώξεις και τις κακοποιήσεις πολιτών,
την ενθάρρυνση ακραίων στοιχείων της αστυνομίας σε βαρβαρότητες.
Η βία, σε συνδυασμό με την καλλιέργεια του φόβου για τον διπλανό μας, μπορεί ενδεχομένως πρόσκαιρα να αποδίδει κάποιους εκλογικούς καρπούς.
Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε τραγωδίες, και κοινωνικές συγκρούσεις.
Σε κάθε περίπτωση, εκτός από τα στεγνά νούμερα και τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, στα οποία βασίζεστε για να εφαρμόζετε αυτό το δόγμα, υπάρχει και ζωντανή συλλογική μνήμη αυτού του λαού, τα βαθιά δημοκρατικά αισθήματα των Ελλήνων και των Ελληνίδων.
Τα νούμερα των δημοσκοπήσεων αλλάζουν.
Η δημοκρατική συνείδηση του λαού μας όμως δεν αλλάζει, ας το έχουν καλά στο νου τους.
Και, όπως έδειξε η συγκέντρωση και η πορεία του Πολυτεχνείου, η βία και ο φόβος δεν θα περάσουν.
Έχει ο ελληνικός λαός και την πείρα, και τη γνώση, και την ψυχραιμία να αντιμετωπίσει και την χορωδία του φόβου και την αστυνομική καταστολή.
Όσον μας αφορά, επιτρέψτε μου μόνο μία ρήση, του αείμνηστου Ηλία Ηλιού, σε δύσκολες στιγμές για τη δημοκρατία. Έλεγε το πολύ απλό: Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα! Κι εμείς σήμερα αυτό θα κάνουμε: Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα!
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες πορευόμαστε.
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, δίνοντας καθημερινές μάχες δημοκρατίας σε όλα τα μέτωπα, ενάντια στη δεξιά οπισθοδρόμηση και παλινόρθωση, μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες θέλουμε να οικοδομήσουμε, και θα οικοδομήσουμε, την Αριστερά της εποχής μας.
Από το βράδυ των εκλογών της 7ης Ιουλίου, το δύσκολο αποτέλεσμα για το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα αποτέλεσμα που έδειξε τη μεγάλη αντοχή αλλά και ότι de facto ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατακτήσει τον χώρο της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης στον τόπο μας, από το βράδυ εκείνο των εκλογών, είχα τονίσει ότι η εντολή που λάβαμε από τον κόσμο ως ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι εντολή μετασχηματισμού σε ένα μαζικό κόμμα που θα εκφράζει την μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών, προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών που, σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, μας στήριξε.
Ένα μεγάλο κόμμα, ικανό να συσπειρώσει και να εκφράσει τη μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη,
Ικανό να δημιουργήσει ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα μέσα στην ελληνική κοινωνία, δημιουργώντας έτσι τους όρους και τις προϋποθέσεις για δημοκρατικές αλλαγές και ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Δεν έχουμε στόχο, και πρέπει αυτό να το ξεκαθαρίσουμε, να γίνουμε μια δύναμη συστημικής εναλλαγής.
Αφήνουμε αυτή τη φιλοδοξία σε άλλους, αν την έχουν. Αν και δεν μπορούν να το καταφέρουν, όπως απεδείχθη.
Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε δύναμη μιας συστημικής εναλλαγής, αλλά θέλουμε να είμαστε η δύναμη μιας αληθινής αλλαγής προς τα εμπρός μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Αυτό σημαίνει ότι ο μετασχηματισμός, για τον οποίο τόσος λόγος γίνεται, όχι μόνο δεν καταργεί τα βασικά χαρακτηριστικά, τις ιδέες και τις αξίες μας, αλλά ίσα-ίσα φιλοδοξεί να εμποτίσει μ’ αυτές όλο το κοινωνικό σώμα. Ευρύτερες δυνάμεις.
Γιατί μόνο ένα μεγάλο, πλατύ, δημοκρατικό, πολύχρωμο κόμμα, μπορεί να κάνει τις ιδέες της δημοκρατίας, της προόδου, του σοσιαλισμού, κτήμα της κοινωνικής πλειοψηφίας, και άρα, για να θυμηθούμε τον Μαρξ, υλική δύναμη.
Ικανή να κινήσει προς τα μπρος τον τροχό της Ιστορίας.
Τι σημαίνει όμως εντολή μετασχηματισμού;
Σημαίνει πρώτα από όλα να μάθουμε από τα λάθη μας. Σημαίνει να αντιμετωπίσουμε τις αδυναμίες μας για να μπορέσουμε να υπηρετήσουμε τον σκοπό μας.
Σημαίνει να ακούσουμε, να μιλήσουμε με όλες και όλους που καλοπροαίρετα περιμένουν περισσότερα από εμάς και όλοι μαζί να οργανωθούμε για να πετύχουμε περισσότερα.
Σημαίνει να κάνουμε όλες τις αναγκαίες αλλαγές, ν’ αλλάξουμε πρώτα εμείς για να πετύχουμε την κοινωνική αλλαγή που επιθυμούμε.
Γιατί το να εκπροσωπείς την μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς στην Ευρώπη σήμερα, το να είσαι ο εκπρόσωπος του προοδευτικού κόσμου, σε μια χώρα με τη βαριά ιστορία και την παρακαταθήκη των δημοκρατικών και προοδευτικών αγώνων της χώρας μας, είναι μεγάλη ευθύνη.
Μια ευθύνη που δεν ορίζεται από τον στόχο εναλλαγής προσώπων σε κυβερνητικές θέσεις, αλλά από τον στόχο για την αλλαγή της κοινωνίας.
Και επειδή αυτή η συζήτηση δεν διεξάγεται σε πολιτικό και κοινωνικό κενό, επιτρέψτε μου να σας δώσω κάποια παραδείγματα.
Εμείς θέλουμε, και θα παλέψουμε γι’ αυτό, μια χώρα με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, που θα κατοχυρώνει και συνταγματικά –δεν το καταφέραμε, αλλά έχουμε χρόνο μπροστά μας- ότι δεν υπάρχει καμία ανοχή σε διακρίσεις, είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω φύλλου, είτε λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.
Εμείς θέλουμε μια κοινωνία που οι συμπολίτες μας με αναπηρία θα έχουν ίσα δικαιώματα.
Θέλουμε μια κοινωνία που θα κατοχυρώνεται ως καθολικό δικαίωμα η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγεία, για όλο τον πληθυσμό.
Που τα εργασιακά δικαιώματα δεν θα αντιμετωπίζονται ως εμπόδιο, αλλά ως προϋπόθεση της ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης με όρους κοινωνικής συνοχής και όχι συσσώρευσης για τους λίγους και όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Γι’ αυτό εμείς μιλάμε για δίκαιη ανάπτυξη, όχι απλά ανάπτυξη.
Τέλος, θέλουμε μια κοινωνία με πραγματική δικαιοσύνη, που όλοι οι πολίτες είναι πραγματικά ίσοι απέναντι στον νόμο, χωρίς τις ντροπιαστικές εξαιρέσεις που έχει θεσπίσει για τον εαυτό του το πολιτικό σύστημα και αναπαράγουν ένα καθεστώς ατιμωρησίας.
Αυτή η διαδικασία μετασχηματισμού και αλλαγής, που θέλουμε για την ελληνική κοινωνία, πρέπει να δουλέψουμε να αποκτήσει ρίζες βαθιές σε μας τους ίδιους και μέσα στην κοινωνία που εμείς λειτουργούμε. Γι’ αυτό και πρέπει να προτάξουμε ένα κόμμα ανοιχτό, πλατύ, μαζικό, συμμετοχικό αλλά και δημοκρατικό, που τις αποφάσεις δεν θα τις παίρνει μονάχα μία ηγεσία σε κλειστές πόρτες.
Και αυτή η διαδικασία μετασχηματισμού και αλλαγής, όπως είπαμε εύστοχα, συνέχειας και τομής για τον ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής, φυσικά και πρέπει να γίνει με όρους δημοκρατικού διαλόγου, με όρους αντιπαράθεσης των απόψεων, κριτικής και αυτοκριτικής.
Και θα έχει ως κορυφαίο γεγονός το συνέδριο μας.
Ένα συνέδριο ανοιχτό στους προβληματισμούς και τις κριτικές της κοινωνίας.
Ένα συνέδριο που θα συνομιλήσει με τα μεγάλα ερωτήματα του σήμερα και θα προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις στις μεγάλες ανάγκες για την ελληνική κοινωνία, τις μεγάλες προκλήσεις, για τις ανισότητες, την εργασία, την δημοκρατία, την προσφυγική κρίση, την κλιματική κρίση.
Ένα συνέδριο που φιλοδοξούμε να μην μοιάζει με τα συνέδρια που είχαμε μάθει από το παλιό πολιτικό σύστημα, γιατί θα αποτελεί έναν ανοιχτό διάλογο με την κοινωνία και όχι ένα μοίρασμα τιμαρίων και οικοπέδων εξουσίας ανάμεσα σε βαρονίες και μικροφεουδάρχες.
Ένα συνέδριο, επίσης, που θα εξετάσει και όσα γίνανε, την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια και, μέσα από αυτή τη διαδικασία κριτικής και αυτοκριτικής, απολογισμού, θα αντλήσει πολύτιμα διδάγματα τόσο από την κυβερνητική εμπειρία, όσο και από την αντιπολιτευτική μας διαδρομή.
Και αυτή η διαδικασία, πιστεύω, όχι μόνο δεν θα αποδυναμώσει, αλλά θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο το αντιπολιτευτικό μας έργο.
Θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο την προγραμματική μας πρόταση για την επόμενη διακυβέρνηση, που πρέπει να είναι και θα είναι μια κυβέρνηση προοδευτική!
Ναι, μια κυβέρνηση προοδευτική για την Ελλάδα της νέας εποχής.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θα γίνουν με απλή αναλογική.
Η Βουλή θα αντιπροσωπεύει με ακρίβεια τις λαϊκές διαθέσεις.
Και ας μην ονειρεύονται κάποιοι και προεξοφλούν διπλές εκλογές.
Δεν θα χρειαστεί.
Όπως έγινε και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, έτσι κι εδώ, οι εκλογές αυτές, για πρώτη φορά με αναλογική εκπροσώπηση, θα δώσουν τη δυνατότητα να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας ΟΛΩΝ των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.
Γιατί αυτός είναι ο στόχος μας. Η νέα προοδευτική, πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία. Και θα τον πετύχουμε αυτόν τον στόχο. Και μας βοηθάει η ακραία νεοφιλελεύθερη και συντηρητική πολιτική της Ν.Δ. για να τον πετύχουμε.
Και ακριβώς αυτό, επειδή το καταλαβαίνουνε, είναι που τρομάζει τον κ. Μητσοτάκη και τη Ν.Δ., είτε γιατί ξέρουν ότι με τη πολιτική που ακολουθούν δεν μπορεί να είναι μέρος της επόμενης κυβερνητικής λύσης, είτε επειδή καταλαβαίνουν ότι η ενότητα του κόμματός τους δεν θα είναι δεδομένη σε μια αναμέτρηση όπου, στην καλύτερη γι αυτούς εκδοχή, η κοινοβουλευτική τους ομάδα θα χάσει πάνω από 50 βουλευτές.
Αν θέλουν, λοιπόν, ας την φέρουν νωρίτερα αυτή την αναμέτρηση, τόσο το καλύτερο για τον τόπο.
Αλλά να γνωρίζουν ότι η απλή αναλογική ήρθε για να μείνει.
Και για να δημιουργήσει μια νέα σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στα κόμματα, το πολιτικό σύστημα και τους πολίτες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Σε αυτή τη συναρπαστική διαδρομή για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά της εποχής μας, πιστεύω βαθιά ότι δεν πρέπει να φοβηθούμε πολλές φορές να κινηθούμε και “ανορθόδοξα”.
Δεν πρέπει να φοβηθούμε να χρησιμοποιήσουμε νέα εργαλεία, να βρούμε νέους τρόπους επαφής με τον κόσμο της δουλειάς και τους νέους. Μην ξεχνάμε ότι οι νέοι άνθρωποι είναι αυτοί που μας έδωσαν πρωτιά σε ηλικίες 17-34, όπως λένε οι μετρήσεις.
Ήδη με την πλατφόρμα του isyriza έγινε ένα σημαντικό βήμα προς τα μπρος.
Η πλατφόρμα διαρκώς θα αναβαθμίζεται με περισσότερες δυνατότητες επικοινωνίας, διαλόγου, με περισσότερη πληροφορία.
Άλλη μια ψηφίδα στην προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε μια νέα σχέση του πολίτη με την πολιτική.
Όλα τα νέα εργαλεία, όλοι οι νέοι τρόποι που πρέπει να σκεφτούμε και να αξιοποιήσουμε έρχονται να υπηρετήσουν έναν βασικό σκοπό:
Την συμμετοχή και την αυτό-οργάνωση του πολίτη που καταλαβαίνει ότι ο καναπές μόνο την οπισθοδρόμηση και την αντίδραση ευνοεί.
Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι η δύναμη των πολλών, η δύναμη της πλειοψηφίας, η δύναμη που κρίνει το δίκιο και τη δικαιοσύνη, βγαίνει μέσα από τη συλλογικότητα και τη συμμετοχή.
Ξέρουμε ότι η συλλογική διάνοια, η λαϊκή εφευρετικότητα είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής που έχουμε στα χέρια μας απέναντι σε ένα σύστημα εχθρικό προς την κοινωνική αλλαγή.
Ένα σύστημα που πιστεύει, ιδιαίτερα τώρα στις μέρες μας, ότι η δύναμη του ισχυρού, η δύναμη του χρήματος, μπορεί να τα διαφεντεύει όλα, να τα αγοράζει και να τα πουλάει όλα.
Έχουμε λοιπόν άσχημα νέα για αυτούς. Όσα μέσα ενημέρωσης και αν συγκεντρώνουν στα χέρια των φίλων τους, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να επηρεάσουν και να αγγίξουν με τη δύναμη του πλούτου τους και με τα χρήματά τους.
Κι αυτά είναι οι ιδέες και το πάθος των ανθρώπων να αγωνίζονται για αυτές και να τις διαδίδουν. Αυτό δεν θα καταφέρουν να το επηρεάσουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δεν έχει ιδιοκτήτη, ούτε χορηγούς, αλλά ανήκει σε όλους όσοι αγωνίζονται για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία.
Στον κόσμο της εργασίας, στην νεολαία, στους ανθρώπους του πολιτισμού, της επιστήμης και της τέχνης, στους αυτοαπασχολούμενους.
Από αυτούς αντλεί την δύναμη του, αυτούς υπηρετεί.
Και αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος αναμεταδότης των ιδεών μας. Αν εμείς τον μετατρέψουμε από δέκτη σε πομπό. Αρκεί να τον οργανώσουμε με σχέδιο και έμπνευση.
Γι’ αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε, παρότι κάποιοι θα πουν ότι δεν είναι η εποχή τους, είναι ξεπερασμένο, όμως ναι, χρειαζόμαστε μαζικές και μαχητικές οργανώσεις. Ναι, χρειαζόμαστε ο κόσμος που έρχεται να γίνει μέλος μας, να συμμετέχει στην κομματική μας ζωή και στη συλλογικότητα.
Θέλουμε όμως οι οργανώσεις να είναι ανοιχτές, μαζικές και δραστήριες, όχι μόνο για την κομματική κουζίνα, ας το πω έτσι. Κυρίως μέσα στην κοινωνία.
Θέλουμε οργανώσεις στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, θέλουμε οργανώσεις στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, θέλουμε οργανώσεις στα μικρότερα χωριά.
Οργανώσεις που θα μπορούν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για τον χώρο ευθύνης τους, να σχεδιάζουν δράσεις και πολιτικές, να δίνουν χώρο και ευθύνη, ενέργειας, αυτενέργειας, σε όλα τα μέλη.
Οργανώσεις που θα εμπνέουν τη συμμετοχή και τη δημιουργικότητα.
Ακριβώς γι’ αυτό σας καλώ όλες και όλους, και κάθε έναν χωριστά, φεύγοντας από την συνάντηση αυτή, να δώσετε ο καθένας τη δική του μάχη, στον χώρο τον μαζικό, στις γειτονιές, στις περιοχές σας, ώστε να γίνει πράξη ο νέος μαζικός ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ της εποχής μας.
Η καθεμιά και ο καθένας στον χώρο του να γίνει οργανωτής, εμψυχωτής, πρωτεργάτης της οργάνωσης και της αυτοοργάνωσης κάθε πολίτη που ανησυχεί, που προβληματίζεται, που δεν θέλει να αποφασίζουν γι’ αυτόν, χωρίς αυτόν.
Η ιδιότητα του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ιδιότητα ευθύνης και τιμής.
Μόνο με μέλη δραστήρια στην κοινωνία, που ενημερώνονται, συζητάνε και προβληματίζονται, μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε στον δύσκολο αγώνα που έχουμε μπροστά μας.
Εδώ χρειάζεται όμως και εμείς από την μεριά μας να προβληματιστούμε και να αντιμετωπίσουμε, όσο πιο γρήγορα γίνεται, μια σειρά από οργανωτικά ερωτήματα που έχουν τεθεί κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας που έχουμε ξεκινήσει.
Νομίζω ότι εύκολα θα συμφωνήσουμε στη δημιουργία ενός αριθμητικού ορίου πάνω από το οποίο η λειτουργία μιας οργάνωσης δεν καθίσταται αποτελεσματική και ουσιαστική.
Η εναλλακτική εδώ είναι η επιλογή να φτιάξουμε περισσότερες και αποτελεσματικότερες οργανώσεις παντού.
Επίσης, σε κάθε κοινωνικό χώρο και μαζικό φορέα, πρέπει να συμβάλουμε στην οργάνωση και τη δημιουργία ενός προοδευτικού, αριστερού, λαϊκού ρεύματος.
Είτε αναφερόμαστε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, είτε σε επιστημονικούς συλλόγους και εργατικά σωματεία.
Παντού πρέπει να οργανωθεί και να ακουστεί δυνατά η φωνή της αριστεράς και των προοδευτικών ανθρώπων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αλλάξει και να αλλάζει, γνωρίζοντας ότι η διαδρομή που θέλουμε να ακολουθήσουμε σημαίνει πρώτα από όλα πλατιά κοινωνική συμμετοχή.
Δεν είναι δρόμος των “φωτισμένων”. Είναι ο δρόμος της πλειοψηφίας.
Ένα κόμμα στο οποίο βλέπουν λόγο να ενταχτούν όσες και όσοι βρέθηκαν με μειωμένα κοινωνικά δικαιώματα και χωρίς κοινωνική προστασία, οι γυναίκες που υπέστησαν όλες τις συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού στους χώρους δουλειάς και στην κοινωνική ζωή.
Οι νέοι που αντιμετωπίζουν ένα μέλλον με χαμηλότερους μισθούς, επισφάλεια, με χαμηλότερα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Ένα κόμμα στο οποίο βλέπουν τον λόγο να ενταχθούν όσοι και όσες θέλουν να αγωνιστούν για μια κοινωνία με αλληλεγγύη, ισότητα και δημοκρατία.
Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ένα μαζικό κόμμα, με διαδικασίες που επιτρέπουν τη συνεχή αλληλεπίδραση με το κοινωνικό περιβάλλον.
Ένα κόμμα που εγκαταλείπει την ασφάλεια του πρωτόκολλου, της επετηρίδας και της ρουτίνας, και γίνεται εργαστήρι πειραματισμού δομών, ιδεών, μεθόδων.
Ένα κόμμα που ανοίγει την πόρτα του χωρίς αποκλεισμούς σε όλους τους προοδευτικούς και δημοκρατικούς ανθρώπους, γιατί μόνο έτσι μπορεί να είναι ριζωμένο στην κοινωνία, στις κοινωνικές ανησυχίες, σε κάθε χώρο όπου χτυπά η καρδιά της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Ένα κόμμα που θα ανοίξει τους ορίζοντες στις νέες τεχνολογίες με την ψηφιακή του διάσταση και την ψηφιακή διασύνδεση των μελών του, ένα κόμμα που θα μπορεί να συμπυκνώνει από τη σκοπιά του οράματός μας για μια δίκαιη κοινωνία, του οράματός μας για σοσιαλισμό με δημοκρατία, τα ώριμα αιτήματα και τις διεκδικήσεις της κοινωνίας.
Για αυτό τον σκοπό, λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, είμαστε σήμερα εδώ: για να αναλάβουμε αυτή τη δύσκολη δουλειά. Και γι’ αυτό τον σκοπό συγκροτήσαμε αυτή την, πολυμελή είναι αλήθεια, αλλά πιστεύω ότι, αν συνεννοηθούμε, μπορεί να είναι αποτελεσματική η λειτουργία της, συγκροτήσαμε την Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης.
Άνθρωποι από όλες τις περιοχές της Ελλάδας είμαστε εδώ.
Από τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά και των μεγάλων πόλεων, μέχρι τις ακριτικές περιοχές και τα νησιά.
Άνθρωποι με διαφορετική αφετηρία και καταγωγή.
Άλλοι με ένα σωρό αγώνες για τη δημοκρατία στην πλάτη και άλλοι με τα φτερά της νιότης τους.
Η γενιά του αντιδικτατορικού αγώνα, αλλά και οι φοιτητές που σήμερα βάζουν το σώμα τους απέναντι στα ΜΑΤ για να υπερασπιστούν τα πανεπιστήμιά τους.
Υπάρχει ένα ερώτημα όμως. Γιατί τόσοι πολλοί;
Γιατί ο καθένας από εμάς, απαντάω εγώ, κουβαλάει την προσωπική του ιστορία για να την φέρει σήμερα εδώ, έχει βάλει το δικό του λιθαράκι, και μπορεί να βάλει το δικό του λιθαράκι στον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ονειρευτεί με τον δικό του τρόπο την Αριστερά του μέλλοντός του.
Γιατί τόσο διαφορετικοί, λένε κάποιοι;
Γιατί όποια κι αν είναι η προέλευση, μέσα σε αυτή την αίθουσα βρίσκονται πολίτες που είναι αποφασισμένοι να μην εκχωρήσουν ούτε σπιθαμή των κοινωνικών κατακτήσεων, των δικαιωμάτων, των ελευθεριών, των προοδευτικών τομών που έχουν γίνει σε αυτή τη χώρα.
Γιατί τίποτα δεν πήγε χαμένο. Κανένας αγώνας δεν έγινε άδικα.
Ίσως, κάποιοι θα πουν, ήταν αναγκαίο να ταρακουνηθούμε, για να κινητοποιηθούμε ξανά υψώνοντας πιο δυνατή φωνή.
Ίσως ήταν αναγκαίο να φτάσουμε στο σημείο να διακινδυνεύσουν τα δημοκρατικά κεκτημένα, για να τα υπερασπισθούμε πιο ενωμένοι και άρα πιο αποτελεσματικά από ποτέ.
Ίσως χρειάστηκε να παγώσουν τα όνειρά μας, για να τα ξαναζεστάνουμε, να τους δώσουμε νέα πνοή και να τα διεκδικήσουμε με περισσότερο σθένος από ποτέ.
Ίσως χρειάστηκε να νιώσουμε την επιστροφή της καταστολής, του αυταρχισμού, της βίας, για να είμαστε σε θέση να διεκδικήσουμε αποτελεσματικότερα περισσότερη ελευθερία, καλύτερη δημοκρατία, πληρέστερα δικαιώματα.
Όποια κι αν είναι η αφετηρία, λοιπόν, όποιες κι αν είναι οι προσωπικές μας διαδρομές, πιστεύω βαθιά ότι σήμερα, σ’ αυτή την αίθουσα, των 700 περίπου μελών της νέας Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης, όλοι και όλες, μπορεί να έχουμε διαφορετικές απόψεις, αλλά σε ένα πράγμα ομονοούμε απόλυτα και ομόφωνα : Ότι εδώ είναι το σπίτι μας. Το κοινό μας σπίτι. Που δεν έχει ούτε ιδιοκτήτες και ενοικιαστές.
Και όλοι μαζί θα εργαστούμε για να οικοδομήσουμε τη νέα μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς που θα στεγάσει τις ιδέες και τα όνειρα των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών αυτού του τόπου.
Με πείσμα και με αγώνα.
Με την απόφασή μας να είμαστε εδώ και να είμαστε μαζί.
Με την πίστη και το όραμα της ελευθερίας, της ισότητας, της συνεργασίας της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, των δικαιωμάτων, της προόδου.
Είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε! Η ιστορία πηγαίνει μπροστά. Και είναι συνυφασμένη με την πρόοδο. Μπορεί η πρόοδος να αναστέλλεται, αλλά δεν καταργείται. Βρισκόμαστε σε αναστολή. Αλλά η ιστορία θα κινηθεί προς τα μπρος. Να είστε σίγουροι. Πολύ σύντομα αυτή η αναστολή θα είναι παρελθόν. Θα κινήσουμε μαζί προς τα μπρος τον τροχό της Ιστορίας.
Σας ευχαριστώ θερμά.
