Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, στη συζήτηση για τα Πανεπιστήμια:
“Ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι επί των ημερών της κυβέρνησής μας έχουν αυξηθεί τα κρούσματα βίας στα πανεπιστήμια και ότι αυτό έγινε λόγω της επαναφοράς του πανεπιστημιακού ασύλου. Πρόκειται για διπλό ψέμα.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΑΣ, στην περιοχή γύρω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, την διετία 2012-2014, επί ΝΔ, είχαν γίνει 560 συλλήψεις για αδικήματα όπως εμπόριο ναρκωτικών και ληστείες. Από το 2015 μέχρι σήμερα έγιναν 1060 συλλήψεις.
Ο μοναδικός τρόπος για την αντιμετώπιση της διακίνησης των ναρκωτικών, παντού στον κόσμο αλλά και στα Πανεπιστήμια, είναι η συνδυασμένη εφαρμογή πολιτικών κατά της ζήτησης και πολιτικών κατά της προσφοράς, από όλους τους φορείς.
Ο κος Μητσοτάκης δεν βλέπει πως στο Οικονομικό πανεπιστήμιο η φοιτητική παράταξη της ΝΔ συνελήφθη να έχει στήσει ολόκληρη φάμπρικα για να κάνει αντιγραφή στις εξετάσεις. Και στην Πάτρα η ΔΑΠ, υποστήριξε δημοσίως 106 φοιτητές που αντέγραψαν & παρέδωσαν όλοι σχεδόν την ίδια εργασία”.
Απάντηση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, στην επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου της ΝΔ για την ανομία στα πανεπιστήμια, κατά την Ώρα του Πρωθυπουργού, στη Βουλή.
Κύριε Μητσοτάκη, ξεκινήσατε την παρέμβαση σας με αναφορά στη δική μου συνέπεια κι όλο αυτό επειδή καθυστέρησα μισή ώρα, πράγμα το οποίο δεν είναι ασύνηθες για έναν Πρωθυπουργό, ο οποίος δεν έχει να ασχοληθεί μόνο με ένα ζήτημα στην καθημερινότητα του. Είναι εξαιρετικά σημαντικό βεβαίως το να βρεθεί στη Βουλή, αλλά θέλω να σας θυμίσω ότι είμαι ίσως ο μόνος Πρωθυπουργός από την Μεταπολίτευση και μετά, ίσως με εξαίρεση τον Γιώργο Παπανδρέου που ανταποκρινόταν πράγματι στα κοινοβουλευτικά καθήκοντα, που δεν έχω αρνηθεί να απαντήσω ούτε σε μια ερώτηση όλων των πολιτικών αρχηγών και όχι μόνο του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Σας θυμίζω ότι ο προκάτοχός μου, ο κ. Σαμαράς, δεν είχε έλθει ούτε μια φορά να απαντήσει σε ερώτηση πολιτικών αρχηγών και του αρχηγού της Αντιπολίτευσης. Ούτε μία! Για να θυμηθούμε και να καταλάβουμε τι σημαίνει κοινοβουλευτική συνέπεια. Διότι είναι θράσος να έρχεστε εσείς εδώ και να με εγκαλείτε, επειδή καθυστέρησα μισή ώρα, όταν χθες σας περίμενα μια ολόκληρη μέρα να εμφανιστείτε στο Κοινοβούλιο.
Είχατε όμως, αποδράσει. Είχατε αποδράσει διότι δεν έχετε αφήγημα πια, να μιλήσετε για την οικονομία.
Και βεβαίως, κύριε Μητσοτάκη, θα ήθελα να σας θυμίσω ότι είστε σχεδόν τρία χρόνια αρχηγός. Κάθε Παρασκευή είναι η ώρα του Πρωθυπουργού. Πόσες φορές έχετε αξιοποιήσει αυτήν τη δυνατότητα, που σας παρέχει ο Κανονισμός της Βουλής; Μόνο τρεις φορές. Η τρίτη είναι σήμερα.
Κύριε Μητσοτάκη, τις άλλες δύο φορές ποιο θέμα, αλήθεια, θέσατε και με ρωτήσατε εδώ στη Βουλή; Η πρώτη ήταν το Φλεβάρη του 2017 και το θέμα ήταν «Αύξηση των φαινομένων βίας και έξαρση της εγκληματικότητας», η δεύτερη ήταν τον Οκτώβριο του 2017, όπου αλλάξατε τις λέξεις και το θέμα ήταν όχι «η έξαρση της βίας», αλλά πρώτα «Η έξαρση της εγκληματικότητας και η αύξηση των φαινομένων βίας», ίδια ερώτηση με διαφορετική σειρά των λέξεων.
Και η τρίτη είναι σήμερα πάλι για τα θέματα της βίας και της εγκληματικότητας, αυτήν τη φορά στα Πανεπιστήμια.
Κύριε Μητσοτάκη, δεν έχετε άλλο θέμα να με ρωτήσετε; Εγώ θα έρχομαι κάθε Παρασκευή, να μετατρέψουμε την ώρα του Πρωθυπουργού σε ώρα συζήτησης για την ανομία, τη βία, την εγκληματικότητα. Ό,τι θέλετε, κύριε Μητσοτάκη, διότι δεν είναι ούτε αυτό το γήπεδό σας. Διότι πολιτεύεστε με ψεύτικα στοιχεία και με καταστροφολογία παντού. Και αυτό που αναδύεται από τα ερωτήματα και τις τοποθετήσεις σας είναι ένα μεγάλο, βαθύ μίσος για τη δημόσια σφαίρα και το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Προφανώς και υπάρχει εγκληματικότητα στον τόπο. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Είναι τωρινό φαινόμενο η εγκληματικότητα; Προφανώς και υπάρχει εγκληματικότητα και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, τα οποία είναι μέσα στον αστικό ιστό. Είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αυτό;
Θα σας αποδείξω λοιπόν, ότι δεν είναι. Θα σας αποδείξω ότι δεν είναι!
Όμως, πριν φθάσω σε αυτό, θα σας πω τούτο. Θα έρχομαι να απαντώ κάθε φορά, όσες ερωτήσεις και να κάνετε, για να αποφύγετε το βασικό σας πρόβλημα που είναι συζήτηση για την οικονομία, τώρα που κάθε σας αφήγημα έχει ναυαγήσει. Την άλλη φορά, όμως, που θα επιλέξετε να αποδράσετε από τη συζήτηση για την οικονομία στη Βουλή, κύριε Μητσοτάκη, πείτε στους επικοινωνιολόγους σας να μη σας βάζουν να κάνετε δηλώσεις διακόσια μέτρα από το σπίτι μου λέγοντας μου να έλθω στην περιοχή μου, στη γειτονιά μου να σας απαντήσω και να δω ποια είναι η πραγματικότητα.
Ας πάω σε καμία άλλη γειτονιά της Αθήνας. Και εν πάση περιπτώσει, αν έρχεστε από τη γειτονιά, χτυπήστε και το κουδούνι να πιούμε και κανέναν καφέ. Θα σας κεράσω!
Διότι μπορεί να είμαστε πολιτικοί αντίπαλοι, αλλά πολιτικό πολιτισμό έχουμε.
Έρχομαι τώρα στο θέμα, το οποίο θέσατε σήμερα για τρίτη συνεχόμενη φορά και ισχυρίζεστε ότι επί των ημερών της Κυβέρνησής μας έχουν αυξηθεί τα κρούσματα της βίας στα πανεπιστήμια.
Και γιατί έχει συμβεί αυτό; Ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα τα πανεπιστήμιά μας είχαν μια μαγική εικόνα. Φέρατε και φωτογραφίες από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με σπρέι στους τοίχους. Αυτά τα σπρέι στους τοίχους εμφανίστηκαν στο Πολυτεχνείο από τον Γενάρη του 2015 και μετά. Πριν δεν υπήρχε κανένα σπρέι στους τοίχους. Το Πολυτεχνείο κάηκε επί των ημερών σας. Όχι επί των ημερών μας.
Πού στηρίζεται, όμως, το βασικό σας επιχείρημα; Το βασικό σας επιχείρημα είναι ότι όλα αυτά συνέβησαν στα πανεπιστήμια διότι εμείς επαναφέραμε το πανεπιστημιακό άσυλο. Θα σας απαντήσω λέγοντας ότι πρόκειται για ένα διπλό ψέμα:
Πρώτον, γιατί όλα τα στοιχεία δείχνουν πως την περίοδο της δικής μας διακυβέρνησης τα κρούσματα, στα οποία αναφέρεστε, είναι μειωμένα.
Θα πάρω την έρευνα, η οποία έγινε και φέιγ-βολάν -θα έλεγε κανείς- στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, του ΠΑΜΑΚ, που εν πάση περιπτώσει θα μπορούσε κανείς να της ασκήσει κριτική δεδομένου ότι «τσουβαλιάζει» –ας το πω έτσι- τα περιστατικά βίας, θεωρώντας περιστατικά βίας από τη χρήση μιας αίθουσας χωρίς άδεια, μέχρι τις σωματικές επιθέσεις και τους τραυματισμούς. Αλλά ας έχει, σε αυτήν την έρευνα καταδεικνύεται ότι σε δεκαεννέα ΑΕΙ της χώρας, από την περίοδο 2011 έως 2017,κατεγράφησαν τριακόσια πενήντα οκτώ περιστατικά βίας, με αυτήν την έννοια που τα ορίζει.
Από αυτά τα τριακόσια πενήντα οκτώ περιστατικά βίας, τα διακόσια πενήντα πέντε, κύριε Μητσοτάκη, είναι την περίοδο 2011-2014 και μόλις τα εκατόν τρία είναι από την περίοδο του 2015 και μετά. Πού αυξήθηκαν, λοιπόν, κατά τη δική μας διακυβέρνηση τα περιστατικά βίας; Μάλλον στη δική σας περίοδο ήταν τα 2/3 των περιστατικών.
Τότε υπήρχε η νομοθετική ρύθμιση της κ, Γιαννάκου, την οποία επαναφέραμε. Αναφέρομαι στο άσυλο. Τότε υπήρχε αυτό το οποίο εσείς θεωρείται σήμερα ότι είναι η λύση του προβλήματος, δεν υπήρχε δηλαδή η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου.
Το δεύτερο βασικό σας επιχείρημα, λοιπόν, είναι και αυτό ψευδές. Ποιο είναι το δεύτερο επιχείρημα; Ότι ο νόμος για το πανεπιστημιακό άσυλο είναι αυτός ο οποίος ευθύνεται. Και γιατί ευθύνεται; Διότι δεν δίνει τη δυνατότητα στην Αστυνομία να παρέμβει όταν τελούνται αδικήματα. Και φαντάζομαι, επειδή προφανώς έχετε -αν όχι εσείς ο ίδιος, οι συνεργάτες σας- πολύ καλή γνώση των νομικών ζητημάτων, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι ένα κατασκεύασμα. Το πανεπιστημιακό άσυλο, έτσι όπως έχει θεσπιστεί, από τη δική μας παρέμβαση, δεν απαγορεύει την επέμβαση της Αστυνομίας όταν διαπράττονται αδικήματα εντός των πανεπιστημιακών χώρων. Αυτεπάγγελτα μπορεί να επέμβει η Αστυνομία για κάθε αυτόφωρο αδίκημα που συντελείται μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους, αρκεί βεβαίως να κληθεί, διότι η Αστυνομία βεβαίως δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων αν θα υπάρξει αδίκημα, όπως και σε οποιοδήποτε άλλο δημόσιο χώρο, έτσι και στα δημόσια πανεπιστήμια.
Θέλετε να συζητήσουμε, λοιπόν, για την εγκληματικότητα και τα φαινόμενα αυτά στο σύνολό τους; Κύριε Μητσοτάκη, είναι προφανές. Εγώ δεν ήρθα εδώ ούτε να υπερασπιστώ την άποψη ότι ζούμε σε μια κοινωνία αγγέλων, ούτε για να υπερασπιστώ την άποψη ότι δεν υπάρχει ζήτημα ασφάλειας. Άλλωστε, είμαστε εμείς οι πρώτοι που λέμε ότι η ασφάλεια είναι λαϊκό δικαίωμα και πρέπει να ρίξουμε όλο μας το βάρος και ρίχνουμε όλο μας το βάρος. Εγώ έχω να σας δώσω και επίσημα στοιχεία από την Ελληνική Αστυνομία για το πόσο έχουν αυξηθεί οι παρεμβάσεις της Ελληνικής Αστυνομίας οι περιπολίες, ακόμα και οι προσαγωγές και οι συλλήψεις τα τελευταία χρόνια και κατά πόσο έχουν μειωθεί οι δείκτες της εγκληματικότητας στη χώρα.
Παραμένει ένα πρόβλημα η ασφάλεια και η εγκληματικότητα που πρέπει όλους να μας αφορά. Δεν έχω έρθει, επ’ ουδενί, να υπερασπιστώ, όπως θέλετε εσείς, που έχετε μία ιδεοληπτική εμμονή στην άποψη. Γιατί θυμάμαι και μία παρέμβασή σας σε ένα διεθνές πολιτικό περιοδικό, στο «Politico», αν δεν κάνω λάθος, όπου είπατε ότι η μήτρα της βίας σε αυτή τη χώρα είναι η Αριστερά. Τέτοια ιδεοληπτική μανία έχετε. Ξεχνάτε, όμως, ότι κάθεστε στα ίδια έδρανα με ανθρώπους που στα νιάτα τους, ως φοιτητές, έπαιρναν τα τσεκούρια και κυκλοφορούσαν στους πανεπιστημιακούς χώρους και η μήτρα τους ήταν η Άκρα Δεξιά κι όχι η Αριστερά.
Εγώ, λοιπόν, δεν έρχομαι να υπερασπιστώ, ίσα-ίσα έρχομαι να καταγγείλω κάθε φασίζουσα αντίληψη και νοοτροπία είτε αυτή προέρχεται, βεβαίως, από την Άκρα Δεξιά και πυκνώνουν αυτά τα φαινόμενα και της βίας και της παραβατικότητας, με τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, με τις δολοφονίες, με τη δολοφονία του Παύλου Φύσα, με τους τραμπουκισμούς, και βεβαίως, τους αυτόκλητους υπερασπιστές του φοιτητικού κινήματος ή του λαϊκού κινήματος που αυτοπροβάλλονται ως ιδιοκτήτες της κληρονομιάς των αγώνων αυτού του τόπου και ιδιαίτερα της νεολαίας, που φτάνουν στο επαίσχυντο σημείο να στέκονται μπροστά από τις πύλες του Πολυτεχνείου την ημέρα του εορτασμού και να εμποδίζουν ανθρώπους, οι οποίοι συμμετείχαν στα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973 και ήταν στην πρώτη γραμμή, συνελήφθησαν, ξυλοκοπήθηκαν, εξορίστηκαν, να μπουν μέσα να καταθέσουν στεφάνι. Αυτόν τον φασισμό, λοιπόν, εμείς είμαστε ξεκάθαροι και τον καταδικάζουμε απ’ όπου κι αν προέρχεται. Εσείς, όμως, έχετε μία μονομέρεια στην κριτική σας.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ανομία στη χώρα. Νόμοι υπάρχουν και είναι άδικο για τη χώρα, ιδίως σε μία περίοδο όπου τον τόπο μας επιλέγουν ως τουριστικό προορισμό εκατομμύρια πολίτες-κάθε χρόνιο σπάμε το ρεκόρ, σπάσαμε και φέτος-, να δίδετε αυτή την εικόνα της ανομίας, της παραβατικότητας, της ανασφάλειας, θαρρείς και ζούμε στο Γκόθαμ Σίτι κι όχι στην Αθήνα.
Προχθές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ανακοίνωσε μια συνεργασία με το περίφημο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, με φοιτητές που θα έρθουν να σπουδάσουν εδώ. Είναι τόσο ανόητοι αυτοί οι ιθύνοντες του Κολούμπια που προχώρησαν σε μια τέτοια συμφωνία, αν όπως λέτε το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο είναι ένα άντρο ανομίας, παραβατικότητας, όπου δεν υπάρχουν σπουδές, δεν υπάρχουν μαθήματα; Είναι τόσο ανόητοι;
Κι εσείς σκέφτεστε, τελικά, προκειμένου να ψηφοθηρήσετε, να δημιουργήστε εντυπώσεις και να ψαρέψετε στα θολά νερά μιας ακροδεξιάς αντίληψης και δημιουργείτε αυτή τη στιγμή ζημία στην εικόνα των δημόσιων πανεπιστημίων της χώρας μας.
Κι αυτό που σας λέγω δεν είναι, κύριε Μητσοτάκη, ένα σχήμα λόγου. Διότι θέλω να σας θυμίσω ότι αυτή η ατζέντα την οποία έχετε επιλέξει, να ρωτάτε κάθε τρεις και λίγο για το ίδιο θέμα, είναι μια ατζέντα η οποία δεν θα σας ευνοήσει πολιτικά στο τέλος της ημέρας. Αν κάποιους θα ευνοήσει πολιτικά είναι αυτούς οι οποίοι πρωτοανέδειξαν αυτή την ατζέντα. Και θέλω να σας θυμίσω ότι την ίδια μονομανία σε ερωτήσεις για την ανομία και την εγκληματικότητα επέδειξαν, κατά την περίοδο που, βεβαίως, είχαμε πιο αυξημένα κρούσματα 2012-2013, οι Βουλευτές της Χρυσής Αυγής, με ερωτήσεις τόσο στον κ. Δένδια όσο και σε άλλους Υπουργούς της κυβέρνησης του κ. Σαμαρά, τότε.
Ήταν ερωτήσεις επαναλαμβανόμενες για την έξαρση της εγκληματικότητας και της διακίνησης ναρκωτικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας στο κέντρο της πόλης και άλλες ερωτήσεις για τις οποίες όποιος θέλει, μπορεί να ανατρέξει σε αυτές.
Έρχομαι, λοιπόν, στα στοιχεία. Δεν υπάρχει έλλειμμα αστυνόμευσης. Υπάρχει πρόβλημα εγκληματικότητας προφανώς. Αλλά όχι έλλειμμα αστυνόμευσης. Στην περιοχή γύρω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο την περίοδο 2012-2014, επί των ημερών σας, είχαν γίνει 560 συλλήψεις για αδικήματα όπως εμπόριο ναρκωτικών. Από το 2015 έως το 2017 είχαν γίνει 1060, δηλαδή, διπλάσιες. Και έχει χτυπηθεί το παραεμπόριο, αφού μόνο φέτος έχουν κατασχεθεί 37.000 λαθραία πακέτα τσιγάρα, 15.500 είδη παραεμπορίου.
Στην περιοχή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου τη διετία 2012-2014, επί των ημερών σας, έγιναν 141 συλλήψεις. Την περίοδο 2015-2017 έγιναν 605 συλλήψεις. Και μόνο φέτος έχουν γίνει ήδη 48 αστυνομικές επιχειρήσεις στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, -εκεί που, όπως λέτε εσείς, δεν μπορούν να μπουν λόγω του ασύλου- για περιπτώσεις διακίνησης ναρκωτικών και έχουν γίνει 239 συλλήψεις.
Αρκεί μία κλήση, μία απλή καταγγελία ενός φοιτητή, ενός περαστικού, ενός πολίτη για να παρέμβει η αστυνομία. Το γνωρίζετε αυτό. Γιατί ψεύδεστε δημοσίως ότι δεν υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης της αστυνομίας λόγω του ασύλου; Πού είναι, λοιπόν, τα δεμένα χέρια της αστυνομίας, που τα έχει δέσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Άλλος ένας μύθος καταρρέει.
Εμείς, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στα ζητήματα αυτά δουλεύουμε χωρίς κραυγές για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Είμαστε η μόνη Κυβέρνηση που δήλωσε δημοσίως ότι υπάρχει πρόβλημα παραβατικότητας και πως η αντιμετώπισή του είναι κάτι το εξαιρετικό. Γι’ αυτό και δεν μείναμε με δεμένα τα χέρια να κοιτάζουμε, αλλά πήραμε μία πρωτοβουλία την οποία λοιδορήσατε.
Δεν ήταν πρωτοβουλία Παρασκευόπουλου. Έχετε στοχοποιήσει τον πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης, πάλι για λόγους επικοινωνιακούς, πάλι για να ψαρέψετε εις τα θολά νερά του ακροδεξιού ακροατηρίου, έναν έγκριτο επιστήμονα, έναν δημοκράτη άνθρωπο, ο οποίος όσο διετέλεσε Υπουργός και τώρα ως Βουλευτής ποτέ του σε αυτό εδώ το Βήμα δεν βγήκε με κορώνες αλλά με πολιτικό λόγο και επιχειρήματα. Τον στοχοποιείτε προκειμένου να αναδείξετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνδεδεμένος με την ανομία, με την παραβατικότητα, γιατί ο κ. Παρασκευόπουλος προχώρησε σε έναν νόμο για να αποσυμφορήσει τις φυλακές.
Και μία επιτροπή την οποία έφτιαξε ο κ. Γαβρόγλου και όχι ο κ. Παρασκευόπουλος, την ονομάσατε «Επιτροπή Παρασκευόπουλου»! Και προφανώς πριν καν διαβάσετε τι λέει το πόρισμα αυτής της Επιτροπής, σπεύσατε να μιλήσετε με τα χειρότερα λόγια, ότι είμαστε ιδεοληπτικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι και ότι τα πανεπιστήμια θα καθαρίσουν από τις συμμορίες και θα αποδοθούν ξανά στους φοιτητές και στους καθηγητές τους, όταν έρθετε εσείς στην εξουσία. Μας το είπατε και σήμερα.
Ποιος το έβγαλε αυτό το πόρισμα –το οποίο δεν διαβάσατε-, κύριε Μητσοτάκη; Θα σας πει η κ. Κεραμέως, βεβαίως, κάποιες σημειώσεις. Εσείς, όμως, δεν το διαβάσατε. Είμαι βέβαιος ότι δεν το διαβάσατε, γιατί έχετε τη στοιχειώδη αστική ευγένεια. Δεν θα καταφερόσασταν με αυτούς τους όρους απέναντι στον κ. Παρασκευόπουλο, εάν το είχατε διαβάσει.
Το έβγαλε, λοιπόν, μία Επιτροπή στην οποία συμμετείχε ο Πρόεδρος της Συνόδου των Πρυτάνεων των Πανεπιστημίων, ο Πρόεδρος της Συνόδου των Πρυτάνεων των ΤΕΙ, ένας αντιεισαγγελέας ως εκπρόσωπος της Εισαγγελίας, μία εκπρόσωπος της Αστυνομίας, πανεπιστημιακοί, εγκληματολόγοι, και ειδικοί επιστήμονες στα θέματα των ναρκωτικών.
Όλοι αυτοί, κύριε Μητσοτάκη, είναι οι ιδεοληπτικοί και οι αδιόρθωτοι; Αυτοί, οι εκπρόσωποι των πανεπιστημίων, της Εισαγγελίας και της Αστυνομίας, είναι, λοιπόν, που κατηγορείτε ότι θέλουν τα δημόσια πανεπιστήμιά μας να τα ελέγχουν οι συμμορίες; Τόσο πολύ πια αυτός ο διαβολικός ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να διαβρώσει όλους τους θεσμούς αυτής της χώρας;
Και επειδή δεν το διαβάσατε το πόρισμα, να σας πω τα τρία βασικά του σημεία. Πρώτον, διατυπώνει κάποιες συνθετικές θέσεις. Τη δημιουργία σε κάθε πανεπιστήμιο ενός δικτύου ανθρώπων στο οποίο να μετέχουν εκπρόσωποι όλων των άμεσα ή έμμεσα υπεύθυνων φορέων, όπως πρυτάνεις, εισαγγελέας, Αστυνομία, φοιτητές, για να φροντίζει μέσα στη διάρκεια όλης της χρονιάς και όχι μόνο όταν προκύπτει πρόβλημα για τα ζητήματα του ασύλου, δηλαδή να προλαβαίνει αντί να θεραπεύει.
Δεύτερον, με δεδομένο ότι το άσυλο δεν απαγορεύει με κανέναν τρόπο την Αστυνομία να επέμβει, εάν υπάρχει καταγγελία ή εάν βλέπει πως γίνεται εμπόριο ναρκωτικών και άλλα κακουργήματα, να οριστούν σε κάθε ίδρυμα τα κριτήρια με τα οποία θα καλείται η Αστυνομία για τα χαμηλότερα εγκλήματα, παραδείγματος χάριν σε ποιους χώρους αυτά γίνονται κλπ.
Τρίτον, να μπαίνουν ξεκάθαρα και ορατά όρια στους πανεπιστημιακούς χώρους όταν αυτοί οι χώροι είναι ανοικτοί. Να γνωρίζουμε ποιο είναι το πλαίσιο του πανεπιστημιακού χώρου.
Και τέταρτον, να ενισχυθεί η έρευνα και η εκπαίδευση για θέματα πρόληψης ναρκωτικών. Έχετε και σε αυτό αντίρρηση;
Το πόρισμα εστάλη στις συγκλήτους και στις φοιτητικές παρατάξεις και μαζί εστάλη και στις νεολαίες των πολιτικών κομμάτων. Η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας το παρέλαβε και έστειλε απάντηση μόλις την ίδια ημέρα. Πρόλαβε να το μελετήσει και έδωσε και απάντηση. Βεβαίως, η απάντηση ήταν ότι το πόρισμα είναι φαιδρό. Και ο κ. Μητσοτάκης, επίσης την ίδια ημέρα, έβγαλε ένα tweet ότι είναι κατάπτυστο, γυρνώντας από το εξωτερικό, αν δεν κάνω λάθος.
Αυτός είναι ο διάλογος που επιδιώκετε για αυτά τα μεγάλα και σοβαρά θέματα που εμείς τα αναγνωρίζουμε και επιχειρούμε-με διαφορετικές ιδεολογικές θέσεις, αλλά επιχειρούμε- να τα λύσουμε;
Αλλά εσείς δεν θέλετε λύση. Θέλετε πολιτική εκμετάλλευση-αυτό θέλετε να κάνετε- και σε αυτό το ζήτημα καταστροφολογώντας και θέτοντας στο τραπέζι ψεύτικα στοιχεία.
Και μιας και αναφέρθηκα στο θέμα των ναρκωτικών, το μέγα ζήτημα των ναρκωτικών, αφού επηρεάζει ένα μεγάλο ποσοστό της ελληνικής νεολαίας προφανώς θα επηρεάζει και ένα ποσοστό της νεολαίας που βρίσκεται μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Αλήθεια, κύριε Μητσοτάκη, πιστεύετε ότι το ζήτημα αυτό μπορεί να λυθεί μόνο με την αστυνόμευση; Σε ποια χώρα έχει γίνει αυτό διεθνώς;
Και επειδή και εδώ, ενδεχομένως, να μην έχετε μελετήσει, όπως δεν μελετήσατε το πόρισμα της Επιτροπής και το πόρισμα της Επιτροπής Ναρκωτικών του ΟΗΕ, να σας πω ότι η Επιτροπή για την Καταπολέμηση των Ναρκωτικών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μιλάει για μια συνδυασμένη εφαρμογή πολιτικών κατά της ζήτησης και πολιτικών κατά της προσφοράς απ’ όλους τους φορείς. Συνδυαστικές δράσεις προτείνουν. Μόνο εσείς σε όλον τον κόσμο επιμένετε να πιστεύετε ότι αρκούν οι κατασταλτικές και βίαιες επιχειρήσεις, για να εξαλειφθεί ως δια μαγείας το φαινόμενο αυτό.
Από τα έδρανά σας ακούστηκε η απάντηση σε ένα δικό μου ρητορικό ερώτημα ότι «ναι, μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά». Και αυτό δεν είναι αλήθεια. Έχω το άρθρο του «Guardian» το οποίο στηρίζεται σε στοιχεία έρευνας που πραγματοποιήθηκε σε τεσσεράμισι χιλιάδες φοιτητές από εκατόν πενήντα τρία διαφορετικά ιδρύματα του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου ως γνωστόν δεν υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο και τα περισσότερα εξ αυτών είναι και εκτός αστικού ιστού.
Το σοκαριστικό αποτέλεσμα αυτής της έρευνας είναι ότι λέει ότι το 62% των ερωτώμενων αποκρίθηκε ότι έχει πέσει εντός του πανεπιστημιακού χώρου θύμα σεξουαλικής βίας και μάλιστα το σοκαριστικό στοιχείο ήταν ότι το 8% των γυναικών δήλωσαν ότι έχουν υποστεί βιασμό μέσα στο πανεπιστήμιο.
Τι θέλω να πω με αυτό, κύριε Μητσοτάκη; Θέλω να πω ότι όταν η εγκληματική και η παραβατική συμπεριφορά είναι ένα φαινόμενο της κοινωνικής πραγματικότητας στην οποία ζούμε, δεν μπορούμε, επειδή μας συμφέρει πολιτικά, να στοχεύουμε στο πανεπιστήμιο. Δεν μπορεί, επειδή μας συμφέρει πολιτικά, να δυσφημούμε το πανεπιστήμιο και κυρίως το δημόσιο πανεπιστήμιο, όταν μάλιστα αυτά τα φαινόμενα είναι φαινόμενα που δυστυχώς συμβαίνουν και στις καλύτερες και πιο προηγμένες σε επίπεδο ασφάλειας χώρες ή, εν πάση περιπτώσει, έτσι νομίζουμε ότι είναι, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο.
Δεν θέλω να μακρηγορήσω και θα επανέλθω στη δευτερολογία μου, όπου θα ήθελα να δώσω και κάποιες απαντήσεις γιατί θεωρώ ότι ο βασικός λόγος στοχοποίησης του δημόσιου πανεπιστημίου από την πλευρά σας είναι μια ιδεολογική εμμονή, σε σχέση με την ανάγκη περαιτέρω εκφυλισμού του, για να καταστεί στην ελληνική κοινωνία προφανής η ανάγκη να πάμε στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Όμως, δεν το ανοίγω τώρα αυτό και θα επανέλθω, εάν χρειαστεί.
Θέλω να καταλήξω –για να γίνεται και διάλογος και όχι παράλληλοι μονόλογοι- λέγοντας το εξής: Έχετε μια πολύ επιλεκτική όραση των κρουσμάτων παραβατικότητας μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Εμείς βλέπουμε όλα αυτά στα οποία αναφερθήκατε και προσπαθούμε να δώσουμε λύσεις.
Εσείς βλέπετε μόνο αυτά που σας συμφέρουν, μόνο τους «Ρουβικώνες» βλέπετε μέσα στα Πανεπιστήμια. Βλέπετε τα περιστατικά έξω από την ΑΣΟΕ, αλλά για κάποιο λόγο η ματιά σας σταματάει στην είσοδο του κτηρίου και δεν πάει παραμέσα. Για παράδειγμα, δεν βλέπετε πως στο ίδιο αυτό Πανεπιστήμιο η φοιτητική σας παράταξη, η ΔΑΠ, συνελήφθη να έχει στήσει μια ολόκληρη φάμπρικα για να κάνει αντιγραφή στις εξετάσεις!
Ολόκληρο σύνθετο σύστημα με smartphones, ενδοεπικοινωνία, τα πάντα! Όπως, επίσης, δεν βλέπετε ότι πριν από λίγο καιρό στην Πάτρα πάλι η παράταξη της ΔΑΠ βγήκε και υποστήριξε δημοσίως τους εκατόν έξι φοιτητές που αντέγραψαν και παρέδωσαν σχεδόν όλοι την ίδια εργασία.
Αυτοί είναι οι δικοί σας άριστοι, κύριε Μητσοτάκη! Αυτή είναι η λογική των αρίστων που έχετε!
Εμείς, λοιπόν, βλέπουμε τα προβλήματα, έχουμε έγνοια απέναντι σε αυτά, δεν έχουμε παρωπίδες και στα κρίσιμα αυτά ζητήματα δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε, να ασκήσουμε μια πολιτική –αν θέλετε- ψαρέματος στα θολά νερά ούτε εντυπώσεις να δημιουργούμε ούτε δημαγωγία, γιατί είναι δημαγωγία αυτό που κάνετε.
Ελάτε, λοιπόν, να δούμε ένα-ένα τα ζητήματα και της ανομίας και της εγκληματικότητας και να τα απαντήσουμε, να δώσουμε λύσεις σε αυτά, όχι αφορισμούς.
Οι αφορισμοί, κύριε Μητσοτάκη, αφορούν έναν προηγούμενο αιώνα, τον μεσαίωνα, όχι τη σημερινή εποχή. Αφήστε, λοιπόν, τους αφορισμούς και ελάτε με επιχειρήματα και αρθρώστε επιτέλους μια συγκεκριμένη πρόταση πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το δημόσιο πανεπιστήμιο σήμερα. Αν είστε εχθρός του δημόσιου πανεπιστημίου, πείτε το ανοιχτά. Αν, όμως, ισχυρίζεστε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά του και να το ενισχύσουμε, είμαστε εδώ να σας ακούσουμε.
Δευτερολογία του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στην επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου της Ν.Δ. για την ανομία στα πανεπιστήμια, κατά την Ώρα του Πρωθυπουργού, στη Βουλή
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Εφόσον είναι δέκα τα λεπτά, θα μιλήσω από το Βήμα, αφού έχουμε αυτή τη δυνατότητα.
Κύριε Μητσοτάκη, σας είπα στην πρωτομιλία μου ότι ο λόγος για τον οποίο στοχοποιείτε τα δημόσια πανεπιστήμια είναι ακριβώς επειδή έχετε μία ιδεοληψία, την οποία θα προσπαθήσω να αναλύσω σε αυτόν τον χρόνο που μου απομένει, σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Πριν απ’ αυτό, όμως, θα ήθελα να σας ενημερώσω –για να μην υπάρχει κανένα θέμα, να μη μείνει τίποτα αναπάντητο- ότι η τροποποίηση του νόμου για το άσυλο είναι μία τροποποίηση η οποία το έχει κάνει πολύ πιο λειτουργικό από ό,τι τις προηγούμενες δεκαετίες, όπου υπήρχε νόμος για το άσυλο επί δικών σας κυβερνήσεων και βρεθήκαμε πράγματι μπροστά από αδιέξοδα, τα οποία οδήγησαν κάποια στιγμή και σε πάρα πολύ αρνητικά φαινόμενα.
Για παράδειγμα, είναι αυτό που σας είπα, ότι κάηκε το Πολυτεχνείο και δεν κάηκε επί των ημερών μας, διότι τότε πράγματι υπήρχε μια δυσλειτουργία στο νομικό πλαίσιο. Έψαχνε κάποιος να βρει μια επιτροπή να πάρει μία απόφαση, η οποία ποτέ δεν συγκροτείτο. Ήταν χρόνια στα οποία υπήρξα και εγώ φοιτητής και μέλος της Συγκλήτου του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και τα θυμάμαι. Σήμερα, λοιπόν, δεν υπάρχει αυτό. Το Πρυτανικό Συμβούλιο μπορεί να πάρει απόφαση με την πρωτοβουλία του πρυτάνεως.
Άρα, λοιπόν, όταν ανοίγετε ένα ζήτημα και το θέτετε με τόσο έντονο τρόπο σε σχέση με το αν θα πρέπει να καταστέλλονται οι πολιτικές εκδηλώσεις, οι καταλήψεις δημοσίων χώρων, θα σας απαντήσω με απόλυτη σαφήνεια ως προς αυτό.
Το δημόσιο πανεπιστήμιο -ανεξαρτήτως του αν αυτοί οι οποίοι παίρνουν τις πρωτοβουλίες για τις συλλογικές διαδικασίες σήμερα έχουν ιδέες και απόψεις που μας αρέσουν ή δεν μας αρέσουν- από την περίοδο που γεννήθηκε, τον 16ο αιώνα, είναι αυτόνομο και οφείλει να είναι ένας χώρος όπου η διακίνηση των ιδεών –μας αρέσουν, δεν μας αρέσουν αυτές οι ιδέες- θα είναι ελεύθερη. Όταν αυτές οι ιδέες οδηγούν σε εγκλήματα, προφανώς οφείλει η πολιτεία να έχει προβλέψει τη δυνατότητα παρέμβασης.
Όμως, είναι άλλο αυτό και άλλο να γυρίσουμε σε μια λογική, η οποία δεν εφαρμόζεται πουθενά στην αστική μας Δημοκρατία, σε ό,τι αφορά ιδιωτικό ή δημόσιο χώρο. Δηλαδή, σε οποιονδήποτε δημόσιο χώρο, ακόμα και σε έναν ιδιωτικό χώρο, για να παρέμβει κάποιος, πρέπει να παρέμβει με εισαγγελέα, διότι δεν μπορεί κανείς να μπει στο σπίτι κάποιου χωρίς λόγο.
Άρα, λοιπόν, ας αφήσουμε στην άκρη ένα ζήτημα, το οποίο θέλετε να το αναδείξετε –κατά την άποψή μου- για προφανείς λόγους, διότι με τα επιχειρήματά μου σας απάντησα –πιστεύω- και μίλησα με στοιχεία, μίλησα με έρευνες, μίλησα με μελέτες, αναφέρθηκα σε όσα συμβαίνουν στο εξωτερικό, όχι βγάζοντάς τα από την κοιλιά μου, αλλά από συγκεκριμένη αρθρογραφία σε έγκριτες εφημερίδες. Αναδεικνύετε, λοιπόν, ένα ζήτημα, προκειμένου να κερδίσετε πολιτικές εντυπώσεις, χωρίς να βασίζεστε σε κάποια πραγματικότητα.
Είπατε, όμως, κύριε Μητσοτάκη, στην ομιλία σας ξανά –και αυτό είναι αποτέλεσμα της διαρκούς εμμονής και ιδεοληψίας σας- ότι σε αυτόν τον τόπο το αίμα από τρομοκρατικές πρακτικές έχει συγκεκριμένη ιδεολογική αναφορά. Κάνετε διπλό λάθος να επιμένετε σε αυτήν την τοποθέτηση. Ήλπιζα ότι σήμερα θα τη διορθώνατε.
Και κάνετε διπλό λάθος, διότι γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι νεκροί υπήρξαν και από τις δύο πλευρές του ιδεολογικού χάρτη και όχι μόνο όποτε σας συμφέρει. Διότι δεν είναι μόνο τα φαινόμενα του σήμερα. Αναφέρθηκα στον Παύλο Φύσσα, θα αναφερθώ και σε άλλες περιπτώσεις, γιατί για εμάς δεν έχει σημασία μόνο αν είναι Έλληνας αυτός που επλήγη. Τα «τάγματα εφόδου» της Χρυσής Αυγής έχουν θύματα μετανάστες που ζουν στη χώρα μας και είχαμε και νεκρούς.
Όμως, θα αναφερθώ και στο πρόσφατο παρελθόν, διότι για εμάς όση αξία έχει το αίμα πολιτικών προσώπων που έπεσαν από τρομοκρατικές ενέργειες –απόλυτα καταδικαστέες από εμάς και πιστεύω από όλο τον πολιτικό κόσμο- οι οποίοι βρίσκονταν στο ιδεολογικό πολιτικό φάσμα όχι της Αριστεράς, άλλη τόση αξία έχει και το αίμα του Νίκου Τεμπονέρα, κύριε Μητσοτάκη.
Και δεν μπορούμε να βάλουμε στο ζύγι το αίμα των ανθρώπων που χάθηκαν.
Έρχομαι τώρα στην άλλη ιδεολογική σας εμμονή, στο θέμα του άρθρου 16. Και θέλω να σας πω, κύριε Μητσοτάκη, ότι εμείς υπερασπιζόμαστε το δημόσιο πανεπιστήμιο. Το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν αποτελεί μια ιδεολογική σύλληψη της Αριστεράς. Γεννήθηκε σε όλο τον κόσμο αιώνες πριν από μία πραγματική ανάγκη, την ανάγκη των κοινωνιών για συλλογική πρόοδο. Όταν οι επιστήμες στον σύγχρονο κόσμο άρχιζαν να κερδίζουν έδαφος έναντι των δεισιδαιμονιών, των δογμάτων, τότε οι κοινωνίες όρισαν ως μία από τις βασικές τους προτεραιότητες την επένδυση στη γνώση.
Η γνώση, όμως, είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Δεν μπορεί να περιοριστεί σε ορισμένα πεφωτισμένα μυαλά. Πρέπει να διαδοθεί, να εξελιχθεί, να μετασχηματιστεί σε ένα ελεύθερο πεδίο, ακηδεμόνευτο από την κεντρική εξουσία. Η πρόσβαση στη γνώση πρέπει να είναι καθολική, ανεξαρτήτως καταγωγής, κοινωνικής ή ταξικής θέσης. Έτσι γεννήθηκε σε όλο τον πλανήτη η ιδέα του δημόσιου πανεπιστημίου. Μέσα από αυτό έγιναν τα συλλογικά άλματα των κοινωνιών. Μέσα από αυτό γεννήθηκαν νέες ιδέες, νέοι προβληματισμοί, νέες απαντήσεις.
Ο δημόσιος και καθολικός χαρακτήρας του πανεπιστημίου είναι το απαραίτητο οξυγόνο για κάθε επιστήμη, την οποία θεραπεύει. Είναι αυτό που της εξασφαλίζει δύο πολύ κομβικά συστατικά για την ανάπτυξή της. Το πρώτο είναι η δυνατότητα όλων των πολιτών να έχουν πρόσβαση στη γνώση. Το δεύτερο είναι η ελευθερία έναντι κάθε λογής εξαρτήσεων από συμφέροντα, αυταρχισμούς, κάθε πιθανή απόπειρα ποδηγέτησής της είτε από την πολιτική εξουσία είτε από την οικονομική εξουσία στις μέρες μας.
Ο χώρος που εκπροσωπείτε έχει ένα δομικό πρόβλημα με αυτά τα δύο στοιχεία.
Το ένα στοιχείο είναι ότι αντιλαμβάνεστε το καθολικό δικαίωμα στη γνώση ως ισοπέδωση. Δεν γίνεται δηλαδή οι ελίτ, οι κληρονόμοι, να έχουν την ίδια αφετηρία με τους υπόλοιπους θνητούς! Και τα όσα κάνατε σημαία σας περί αριστείας θα έλεγα ότι είναι ενδεικτικά γι’ αυτό. Εμείς έχουμε μία άλλη αντίληψη. Υποστηρίζουμε ένα σύστημα, το οποίο θα γεννά άριστους και άξιους, ανεξαρτήτως της ταξικής θέσης και της προέλευσης του καθενός.
Εσείς, όμως, δεν ενδιαφέρεστε γι’ αυτό, γιατί έχετε ορίσει από τα πριν ποιοι είναι ή ποιοι προορίζονται για να είναι οι άριστοι, οι εκλεκτοί που έχουν προβάδισμα λόγω κοινωνικής θέσης και ταξικής προέλευσης. Οι άλλοι μπορούν να αναπαράγουν τη μετριότητά τους κάπου μακριά από τους γαλαζοαίματους μην τυχόν και μολύνουν τους γαλαζοαίματους!
Το άλλο στοιχείο είναι ότι θέλετε την εκπαίδευση προσδεδεμένη σε συμφέροντα και όχι προσανατολισμένη προς το γενικό καλό. Το λέτε ευγενικά αυτό, με σύγχρονους όρους σήμερα βεβαίως: σύνδεση της αγοράς με τα πανεπιστήμια. Δεν εννοείτε, όμως, σύνδεση, γιατί τη σύνδεση τη θέλουμε και εμείς. Εννοείτε υποταγή των πανεπιστημίων στην αγορά, η αγορά δηλαδή να είναι αυτή που θα ορίζει τον προσανατολισμό της έρευνας και την παρεχόμενη γνώση. Όταν, δηλαδή, η αγορά αποφασίζει ότι δεν την αφορούν οι κοινωνικές επιστήμες, τότε οι κοινωνικές επιστήμες θα μας είναι άχρηστες. Όταν η αγορά αποφασίζει ότι δεν είναι επικερδές να ασχολείσαι με την ιστορία, τότε να εγκαταλείψουμε την έρευνα της ιστορίας. Όταν η αγορά αποφασίζει να μην πολυσκαλίζουμε τα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος, γιατί εμποδίζουν την ανάπτυξη -κάποια συμφέροντα ιδιωτικά ενδεχομένως εμποδίζουν-, τότε να κόψουμε τα κονδύλια για έρευνα πάνω στο ζήτημα αυτό.
Όμως αν η αγορά ορίζει την παρεχόμενη γνώση, αν η εκπαίδευση γίνεται αναλώσιμο εμπόρευμα, τότε η κοινωνία καταρρέει, διότι η γνώση δεν μπορεί να λειτουργεί με όρους προσφοράς και ζήτησης.
Για μας, λοιπόν, η γνώση είναι αυταξία, ανεξαρτήτως του αν αυτός που θα πάρει ένα δίπλωμα από το πανεπιστήμιο θα έχει τη δυνατότητα να βρει μετά εργασία, γιατί αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Φτάσαμε σήμερα σε ένα σημείο σήμερα να υπάρχει μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στους απόφοιτους με πανεπιστημιακούς τίτλους σπουδών από ό,τι στους αποφοίτους του γυμνασίου και του λυκείου. Αυτό, όμως, είναι ένα ζήτημα που αφορά την αγορά. Η γνώση είναι αυταξία. Και όσο περισσότερους νέους ανθρώπους μορφωμένους έχουμε τόσο το καλύτερο για τη συλλογική, κοινωνική πρόοδο.
Έρχομαι, λοιπόν, στο επιχείρημά σας.
Ζητάτε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μάλιστα. Φτάσατε στο σημείο να μας πείτε ότι το Columbia συνεργάζεται με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Εντάξει, «Κολάμπια». Με συγχωρείτε. Εγώ δεν είμαι τόσο άριστος όσο ο κ. Μητσοτάκης.
Συνεργάζεται, πράγματι, με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Δεν εμποδίζει κάτι να συνεργαστεί και να έχει κοινά προγράμματα.
Έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι, αν, όπως λέτε εσείς, αλλάξουμε το άρθρο 16, θα έρθει το «Κολάμπια», όπως το λέτε, το Πρίνστον, το Γέιλ, η Οξφόρδη ή άλλα πανεπιστήμια θα έρθουν εδώ να στήσουν παραρτήματα; Θα χτιστούν στην Ελλάδα, δηλαδή, ιδιωτικά πανεπιστήμια του επιπέδου, της παρεχόμενης μόρφωσης και της ποιότητας αυτών των πανεπιστημίων στα οποία αναφερθήκατε, τα οποία έχουν φτιαχτεί από το 1700 και το 1800; Αυτό πιστεύετε; Και γιατί δεν έχει γίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη;
Ελάτε, λοιπόν, να δούμε τι γίνεται και ποια είναι η ευρωπαϊκή εμπειρία, διότι διαρκώς παπαγαλίζετε το ίδιο ψέμα με κοντά ποδάρια, τη διεθνή εμπειρία.
Ποια είναι η διεθνής εμπειρία; Δεν θέλω να αναφερθώ καν σε ιδιωτικά κερδοσκοπικά ιδρύματα. Προσέξτε: Κερδοσκοπικά ιδρύματα σημαίνει ότι οι μέτοχοι θέλουν να έχουν κέρδος και να το μοιράζονται. Ένα πανεπιστήμιο που στοιχειωδώς θα έχει ένα επίπεδο άνω του μετρίου -και δεν μιλάω τώρα για πολυτεχνική ή ιατρική σχολή, αλλά ένα πανεπιστήμιο το οποίο θα μπορεί στοιχειωδώς να επιπλεύσει- θα έχει για κάθε φοιτητή, σύμφωνα με τις μελέτες που εμείς και το Υπουργείο Παιδείας γνωρίζουμε- ετήσιο κόστος άνω των 10.000 ευρώ, χωρίς να δίνει υποτροφίες. Αν σε αυτό το κόστος συνυπολογίσει κανείς και τις υποδομές οι οποίες πρέπει να φτιαχτούν -κτήρια, εργαστήρια, υλικοτεχνικές υποδομές-, τότε χρειάζονται τουλάχιστον 50.000.000 ευρώ ως αρχική επένδυση και 10.000 ευρώ ετησίως για κάθε φοιτητή.
Πώς, λοιπόν, αυτοί θα έρθουν να κάνουν μια τέτοια επένδυση εδώ και τι είδους παρεχόμενη ποιοτική γνώση θα έχουν, αν αλλάξουμε το άρθρο 16; Εκτός και αν είναι της αρπαχτής. Διεθνώς έχουμε δει στον ευρωπαϊκό χώρο τα τελευταία είκοσι χρόνια πολλά τέτοια ιδρύματα της κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης λογικής, της αρπαχτής, τα οποία άνοιξαν, πήραν ό,τι ήταν να πάρουν, χωρίς να επενδύσουν σε υποδομές και την άλλη μέρα έκλεισαν. Κοινώς -θα έλεγα, πανθομολογουμένως- έχουν αποτύχει.
Πάμε, όμως, στα μη κερδοσκοπικά, γιατί φαντάζομαι ότι σε αυτά αναφέρεστε ή εν πάση περιπτώσει, γι’ αυτά αξίζει να αντιπαραθέσουμε τις ιδέες μας, γιατί για τα άλλα δεν αξίζει να αντιπαραθέσουμε τις ιδέες μας.
Στην Ευρώπη, με εξαίρεση τις χώρες που είχαν τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού μέχρι το 1989 -όπου εκεί μετά έγινε «μπάτε σκύλοι αλέστε»- τα πανεπιστήμια είναι σχεδόν αποκλειστικά δημόσια, με διαφοροποιημένα καθεστώτα χρηματοδότησης. Το σημαντικό είναι το εξής: Αν κάποια πανεπιστήμια έχουν δίδακτρα, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ιδιωτικά. Πολλά δημόσια πανεπιστήμια στην Ευρώπη έχουν είτε τέλη εγγραφής είτε δίδακτρα.
Στην Ευρώπη, λοιπόν, δεν υπάρχει αυτό το φαινόμενο στο οποίο εσείς αναφέρεστε, κανένα σπουδαίο πανεπιστήμιο της άλλης πλευράς της Ατλαντικού να έχει πάει και να έχει στήσει πανεπιστήμιο ισότιμης αξίας με αυτά που βρίσκονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου για άλλους λόγους, ιστορικούς -δεν είναι η ώρα να τα αναλύσουμε τώρα- της γέννησης του αμερικανικού κράτους, ιδρύθηκαν πανεπιστήμια τα οποία είναι ιδιωτικά, που συμπεριφέρονται όμως με πολύ πιο αυστηρούς όρους και κριτήρια απέναντι στην παρεχόμενη ποιότητα της γνώσης από ό,τι άλλα δημόσια πανεπιστήμια.
Θα ήθελα, λοιπόν, να μου πείτε εσείς, κύριε Μητσοτάκη, ένα παράδειγμα ιδιωτικού πανεπιστημίου στον ευρωπαϊκό χώρο το οποίο να διαπρέπει και να είναι υψηλής ποιότητας σε ό,τι αφορά την παρεχόμενη γνώση.
Λέτε ότι ο ανταγωνισμός θα βοηθήσει τα δημόσια πανεπιστήμια. Αυτό δεν έχει φανεί πουθενά να έχει συμβεί ούτε σε ό,τι αφορά στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Εκεί, βεβαίως, είναι άλλα τα κριτήρια, διότι υπάρχει κεντρικός έλεγχος της παρεχόμενης γνώσης από το κράτος, του προγράμματος σπουδών, ενώ η ακαδημαϊκή κουλτούρα δεν θα έπρεπε ποτέ να μας επιτρέπει τη σκέψη να παρεμβαίνει το κράτος στην έρευνα και στην παρεχόμενη γνώση και στο πλαίσιο μέσα στο οποίο ανθίζει η γνώση στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Πείτε μου, λοιπόν, ποιο παράδειγμα ιδιωτικού πανεπιστημίου στην Ευρώπη έχετε εσείς στο μυαλό σας, στο οποίο η παρεχόμενη γνώση να είναι υψηλού επιπέδου και ποιο παράδειγμα έχετε να μου παραθέσετε στο οποίο ο ανταγωνισμός βοήθησε ή θα μπορούσε να βοηθήσει τα δημόσια πανεπιστήμια, τα οποία έχετε στοχοποιήσει κατά τα άλλα, δυσφημίσει και εξευτελίσει όλο αυτό το διάστημα.
Ας αναφερθούμε τώρα στο σημαντικότερο ερώτημα, το οποίο θα ήθελα να σας καταθέσω. Τι θα γίνει με την πιστοποίηση των προγραμμάτων σπουδών και τα επαγγελματικά δικαιώματα; Με ποιους τρόπους θα εισάγονται οι φοιτητές σε αυτά τα πανεπιστήμια;
Η Νέα Δημοκρατία, ως γνωστόν, προτείνει τη μείωση του αριθμού των εισακτέων και τον καθορισμό των βάσεων από κάθε τμήμα, κάτι που θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση του αριθμού των εισακτέων στα δημόσια πανεπιστήμια. Την ίδια στιγμή που κάνει αυτό, χύνει κροκοδείλια δάκρυα για το ότι οι νέοι μας φεύγουν για να σπουδάσουν σε άλλες χώρες και, άρα, η ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα μπορούσε να τους κρατήσει στη χώρα μας. Με άλλα λόγια, η Νέα Δημοκρατία έχει μία πολιτική που αντικειμενικά δημιουργεί –ή επιχειρεί να δημιουργήσει- πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, χωρίς να έχει κανένας εκ των προτέρων εξασφαλίσει την ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης σε αυτά.
Βεβαίως, αν θέλετε να αναλύσουμε ακόμα περισσότερο το φαινόμενο της φοιτητικής διαρροής στο εξωτερικό, θα δούμε ότι αυτή η φοιτητική διαρροή χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, στους κληρονόμους που είπα πιο πριν, δηλαδή τα παιδιά της ελίτ που δεν πιστεύω ότι θα θελήσουν ποτέ να χάσουν την ευκαιρία εφ’ όσον θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν στο «original» και στο καλό ιδιωτικό πανεπιστήμιο του εξωτερικού, στο Πρίνστον, στο Γέιλ και στο «Κολάμπια» και στα παιδιά της μεσαίας τάξης, τα οποία εξαιτίας του γεγονότος ότι απέτυχαν να μπουν σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα και ακριβώς επειδή υπάρχει αυτή η ευλογία, θα έλεγα εγώ, ότι η ελληνική οικογένεια θέλει και επιμένει τα παιδιά να μορφωθούν –βέβαια στο παρελθόν ήθελε μονάχα γιατρούς και δικηγόρους, αλλά αυτό το στερεότυπο αρχίζει να διαλύεται και η αγορά εργασίας μάς οδηγεί στο να διαλύεται- φεύγουν στο εξωτερικό, εξαντλώντας κάθε δυνατότητα χρηματοδοτικής επάρκειας των οικογενειών τους.
Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, που θα τους δίνετε τη δυνατότητα –όχι βεβαίως αδαπάνως- να σπουδάσουν σε κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο, τι πτυχία θα παίρνουν; Δεν εξετάζω καθόλου την παρεχόμενη γνώση και την ποιότητά της, αλλά το τι πτυχία θα παίρνουν. Τι θα γίνει με την πιστοποίηση αυτών των προγραμμάτων και τι θα γίνει με τα επαγγελματικά τους δικαιώματα;
Εμείς, λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη, λέμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι πάρα πολύ σημαντικά και είμαστε ανοικτοί σε έναν πάρα πολύ ουσιαστικό διάλογο με επιχειρήματα. Να τα κουβεντιάσουμε ένα προς ένα. Δεν έχουμε, όπως λέτε, ούτε ιδεοληψίες ούτε παρωπίδες για κανέναν. Έχουμε απόψεις ισχυρές. Μπορεί να διαφωνείτε μ’ αυτές, αλλά έχουμε απόψεις και επιχειρήματα.
Βεβαίως, έχουμε και εναλλακτικό σχέδιο, προοπτική και όραμα για την αναβάθμιση της παρεχόμενης τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας. Γι’ αυτό και λέμε ότι η μόνη λύση είναι η αναβάθμιση των δημοσίων πανεπιστημίων, η οικονομική τους ενίσχυση, η ενίσχυση σε διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό.
Αυτό βεβαίως εσείς, κύριε Μητσοτάκη, πρέπει να το ξέρετε, γιατί έχετε και ένα παρελθόν, το οποίο δεν μπορούμε να ξεχνάμε. Το 2014 ήσασταν εσείς στην Κυβέρνησή σας Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και η Κυβέρνηση Σαμαρά τότε προχώρησε σε μαζικές απολύσεις περισσοτέρων από χίλιους εξακόσιους διοικητικούς υπαλλήλους των μεγαλύτερων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της χώρας, προκαλώντας την απότομη υποβάθμιση των υπηρεσιών τους.
Εσείς ήσασταν! Ο καθένας, λοιπόν, έχει την ιστορία του και οι απόψεις τις οποίες καταθέτει δεν μπορεί να είναι ξέχωρες από το παρελθόν και από την ιστορία του.
Άρα, λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη και τότε ο Υπουργός Παιδείας χαρακτήριζε ως φέουδα ανομίας τα πανεπιστήμια, όπως κάνετε κι εσείς σήμερα. Όμως, εσείς ήσασταν αυτοί που απαξιώσατε τα δημόσια πανεπιστήμια.
Εμείς, λοιπόν, λέμε οικονομική ενίσχυση σε υλικοτεχνικές υποδομές, σε προσωπικό, στον εξορθολογισμό της δομής τους με ίδρυση νέων τμημάτων, με νέα γνωστικά αντικείμενα, δηλαδή αυτό που κάνει τώρα με σχέδιο, υπομονή και εξαιρετική επιμέλεια το Υπουργείο Παιδείας, όπου έχει φτιάξει μια νέα αρχιτεκτονική για τα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας με συγχωνεύσεις εκεί όπου συναινετικά μπορεί να γίνουν -και έχει αποδειχθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις μπορούν να γίνουν- Τεχνολογικών Ιδρυμάτων και Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, με κατάργηση τμημάτων ΤΕΙ, τα οποία δεν μπορούν να δώσουν καμία προοπτική και καμία διέξοδο στους αποφοίτους τους. Αυτό είναι ένα σχέδιο ολιστικό για την αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας και όχι η λογική του σούπερ μάρκετ μέσα από την Αναθεώρηση του Συντάγματος.
Κλείνω, κύριε Μητσοτάκη, λέγοντάς σας το εξής. Όταν ανεβήκατε στο Βήμα, υποπέσατε για άλλη μία φορά στο λάθος να μου πείτε ότι δεν ήρθατε στο σπίτι μου να πιούμε έναν καφέ, διότι έχω κλούβες των ΜΑΤ.
Κύριε Μητσοτάκη, ξέρετε κάτι; Σας καλώ να έρθετε, ειλικρινά. Δεν θα δείτε ούτε μια κλούβα των ΜΑΤ. Δεν ξέρω εάν εσείς έχετε. Διότι πράγματι υπήρχε μία κλούβα των ΜΑΤ το 2015. Το 2016, με δική μου εντολή, όχι μόνο από εμένα, αλλά και από άλλους που διαμαρτυρήθηκαν πάρα πολύ εδώ στη Βουλή, έφυγαν εκατοντάδες αστυνομικοί που φύλαγαν VIP πρόσωπα για να πάνε στη γειτονιά.
Εγώ, λοιπόν, κλούβα των ΜΑΤ δεν έχω ούτε έξω από το σπίτι μου, ούτε έξω από το γραφείο μου. Εσείς, κύριε Μητσοτάκη, ήσασταν αυτοί που από το 2010 έως το 2015 είχατε γεμίσει με κάγκελα την Αθήνα, ακόμα και την Πλατεία Συντάγματος και δεν μπορούσε να περάσει κανένας, δεν μπορούσε να προχωρήσει κανένας.
Ε, λοιπόν, σ’ αυτήν την αστυνομοκρατούμενη Αθήνα, σ’ αυτήν την αστυνομοκρατούμενη Ελλάδα για να υλοποιείτε εσείς πολιτικές του ΔΝΤ, τόσο στην οικονομία όσο και στην παιδεία, δεν θα ξαναζήσει ο τόπος μας.
Να είστε καλά!
