Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος
Συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι ευτυχές το γεγονός ότι συνεδριάζουμε εν ολομελεία.
Συνεδριάζουμε σήμερα 7 Ιουλίου και είναι ένας χρόνος από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου τη ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης. Δεν είναι μια ευχάριστη επέτειος για τον τόπο γιατί ο τελευταίος χρόνος ήταν ένας δύσκολος και πολύ σκοτεινός χρόνος.
Σκοτεινός χρόνος για τη δημοκρατία, για την κοινωνία, για την οικονομία, για τους ανθρώπους που μοχθούν καθημερινά. Σκοτεινός χρόνος για τη μεσαία τάξη που τόσα πολλά της υποσχέθηκαν και βέβαια για τις νέες και τους νέους, για τη νεολαία.
Πριν έναν χρόνο τέτοιον καιρό, παραδώσαμε μια Ελλάδα απαλλαγμένη από τα μνημόνια. Σε τροχιά ανάπτυξης για δώδεκα συνεχή τρίμηνα. Με ρυθμισμένο χρέος το δημόσιο χρέος. Με αναβαθμισμένη διεθνή αξιοπιστία. Με αναβαθμισμένο το αίσθημα της εθνικής αξιοπρέπειας μετά από πολύ σημαντικές επιτυχίες και συμφωνίες για κρίσιμα εθνικά θέματα.
Και με τους πρώτους καρπούς για την κοινωνική πλειοψηφία μιας πολιτικής που χρηματοδότησαν οι θυσίες του λαού, η οποία είχε στο επίκεντρό της τον άνθρωπο, τον εργαζόμενο, το κοινωνικό κράτος, την ουσιαστική διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, την Υγεία, την Παιδεία, το Περιβάλλον.
Αυτά τους παραδώσαμε έναν χρόνο πριν.
Να μην ξεχάσω βέβαια μαζί με 37 ολόκληρα δισεκατομμύρια στα δημόσια ταμεία, στα άδεια ταμεία όταν τα παραλάβαμε. Η πρώτη φορά, αν δεν κάνω λάθος, στη σύγχρονη ιστορία του τόπου που μια κυβέρνηση όχι μόνο δεν αφήνει άδεια τα ταμεία, αλλά αφήνει μια προίκα ικανή να κρατήσει την οικονομία και τη χώρα σε μια δύσκολη στιγμή. Αν αυτά δεν υπήρχαν, ήδη με τις τελευταίες εξελίξεις θα είχαμε εκ νέου χρεοκοπήσει.
Αυτά λοιπόν παραδώσαμε πριν έναν χρόνο και είμαστε περήφανοι για όσα αφήσαμε πίσω μας.
Για όσα, με όλα τα λάθη, την απειρία, τις αδυναμίες μας, καταφέραμε ως κυβέρνηση εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του τόπου.
Είμαστε περήφανοι και περήφανες για τη δημοκρατική και κοινωνική ευαισθησία με την οποία ασκήσαμε την εξουσία.
Για το ήθος με το οποίο διαχειριστήκαμε το δημόσιο χρήμα.
Για την υπευθυνότητα με την οποία δεχτήκαμε την ετυμηγορία του λαού και τηρήσαμε την εντολή του, σε αντίθεση μετους πολιτικούς αντιπάλους μας.
Η κυβερνητική μας θητεία και τα αποτελέσματά της, όσο και αν τους πονάει τους αντιπάλους μας, είναι η σημαντική μας παρακαταθήκη. Γιατί δείχνει στον ελληνικό λαό όχι με λόγια, αλλά στην πράξη, τι πετύχαμε εμείς, που αναλάβαμε μια χώρα χρεοκοπημένη και τη σηκώσαμε στα πόδια της.
Και δείχνει και ποιοι είμαστε εμείς, γιατί όλο αυτό δεν έγινε τυχαία.
Και δείχνει και πώς καταλαβαίνουμε εμείς την άσκηση της δημοκρατικής εξουσίας, και πού θέλουμε να οδηγήσουμε τη χώρα.
Και όταν, συντρόφισσες και σύντροφοι, με το καλό επανέλθουμε -και να είστε σίγουροι, θα επανέλθουμε πιο γρήγορα απ’ όσο νομίζουν κάποιοι στη διακυβέρνηση του τόπου, ιδίως με όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα- με την ψήφο του λαού, έχουμε όχι μόνο το ηθικό και το πολιτικό κεφάλαιο, αλλά πλέον και την εμπειρία και την αποφασιστικότητα να βάλουμε μαζί με τους Έλληνες και τις Ελληνίδες την χώρα ξανά σε έναν δρόμο προόδου, δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Όπως επιθυμεί, πιστεύω, η μεγάλη προοδευτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, σήμερα, έναν χρόνο μετά τις εκλογές του 2019,έχουμε μια κυβέρνηση που κινείται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση απ’ όσα υποσχέθηκε. Στην εντελώς αντίθεση κατεύθυνση απ’ όσα χρειάζεται σήμερα ο τόπος.
Τρέχει, ότι τρέχει, τρέχει, δεν μπορώ να πω, αλλά τρέχει με την όπισθεν.
Όλα ανάποδα τα κάνει, όπως δήλωσα και σε μια συνέντευξη πριν λίγες μέρες. Προσπαθώντας με όλα τα μέσα που διαθέτει να γυρίσει την Ελλάδα σε εκείνο ακριβώς το παρελθόν που μας οδήγησε στην πρόσφατη ελληνική τραγωδία.
Νομίζω ότι στον κύριο Μητσοτάκη ταιριάζει παραλλαγμένος ένας διάλογος του Μπρεχτ: «Τι κάνετε; Προετοιμάζω την επόμενη καταστροφή». Αυτό ακριβώς κάνουν.
Έταξαν πέρυσι ανάπτυξη 4%, δεν του έφτανε το 2,9% που αφήσαμε. Και μετά έσπρωξαν την οικονομία στην ύφεση, πριν ο κορωνοϊός χτυπήσει τη χώρα.
Έταξαν πέρυσι καλοπληρωμένες δουλειές και τώρα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βλέπουν τους μισθούς τους να μειώνονται δραματικά, την ανεργία να απειλεί τις οικογένειές τους και τις απολύσεις να γίνονται η νέα κανονικότητα.
Έταξαν πέρυσι στη μεσαία τάξη γενναία μείωση της φορολογίας και τώρα την αφήνουν αβοήθητη και απειλητικά «επιστρεπτέα» απέναντι στην κρίση που ήδη έχει αρχίσει να δείχνει τα δόντια της.
Έταξαν πέρυσι υπευθυνότητα και σοβαρότητα και τώρα οδηγούν τον τουρισμό σε μια δραματική κατάσταση σαν αυτοκινητάκι από τα συγκρουόμενα.
Υπέγραφε προεκλογικά ο κύριος Μητσοτάκη συμφωνία αλήθειας με τον λαό. Έτσι έλεγε.
Και τώρα αυτή η πολιτική που ρημάζει ανθρώπους, κλείνει σπίτια, και απειλεί την κοινωνία με επιστροφή στα δίσεκτα χρόνια των μνημονίων, βλέπουμε να συνοδεύεται από ψέματα, ψέματα, και μόνο ψέματα.
Κατασκευάζουν βέβαια με σύστημα, κυνισμό, και με τη συνδρομή πολλών γνωστών μεγάλων και μικρών ΜΜΕ, καλοπληρωμένων είναι η αλήθεια, μια ανατριχιαστική, για όποιον επιμένει να είναι πολίτης και όχι τηλεθεατής, εικονική πραγματικότητα.
Λόγω ηλικίας δεν τα έχω ζήσει, αλλά από όσο μπορώ να γνωρίζω, νομίζω δεν είναι υπερβολική η διαπίστωση, ότι ποτέ άλλοτε με εξαίρεση τα χρόνια της χούντας, δεν υπήρξε τέτοιο χάσμα ανάμεσα στην αλήθεια και στην εικόνα της μαζικής προπαγάνδας.
Γιατί, άλλωστε, μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα ο πολίτης που ζει ένα καθημερινό δράμα, υποχρεώνεται να παρακολουθεί στις ειδήσεις την εικονική του ευτυχία.
Σπάνια, είπε ο πρωθυπουργός, κυβέρνηση έκανε τόσα πολλά μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Νομίζω ότι αυτή είναι μια διαπίστωση με την οποία θα πρέπει να συμφωνήσουμε.
Από τον πολιτευτή στον οποίο έταξε ένα νοσοκομείο έναντι κάποιων ψήφων, μέχρι τον διοικητή της ΕΥΠ, για χάρη του οποίου άλλαξε τον νόμο όταν αποκαλύφθηκε ότι δεν είχε πτυχίο.
Από τις απευθείας αναθέσεις, μέχρι το σκάνδαλο της ψευτοκατάρτισης του κυρίου Βρούτση.
Από την φορολογική ελάφρυνση των μερισμάτων, μέχρι την ασυλία των τραπεζιτών.
Από τη μείωση του ΕΝΦΙΑ για όσους διαθέτουν βίλες στην Εκάλη και στο Ψυχικό, μέχρι την κατάργηση της δέκατης τρίτης σύνταξης.
Από τη λίστα Πέτσα, μέχρι και τις κουμπαριές με τη μεγάλη και μικρή διαπλοκή.
Γίνεται καθαρό πόσο πολλά σε πόσο λίγο χρόνο βαρύνουν τον κύριο Μητσοτάκη και τους «άριστους» συνεργάτες του.
Κι επειδή σε τέτοιες δύσκολες, κρίσιμες καταστάσεις, κανένας δεν δικαιούται να σωπαίνει, ή να μασάει τα λόγια του, ήρθε σήμερα νομίζω η στιγμή –στη σημερινή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής μας ομάδας που λαμβάνει χώρα μετά από πολύ καιρός και λαμβάνει χώρα σε μια επέτειο δυσάρεστη και για εμάς και για τον τόπο– συλλογικά να το αποφασίσουμε και να το κάνουμε οδηγό στην καθημερινή μας δράση, μέσα και έξω από το κοινοβούλιο, ότι: Δεν πάει άλλο με αυτούς που μας κυβερνούν.
Δεν πάει άλλο! Καταστρέφουν την οικονομία, διαλύουν τη κοινωνική συνοχή, συρρικνώνουν επικίνδυνα τη δημοκρατία. Δεν πάει άλλο!
Καμιά επίκληση της πανδημίας, καμιά προπαγάνδα, καμιά επιχείρηση λάσπης δεν πρέπει και δεν πρόκειται να μας κάνει να δεχτούμε ως κανονικότητα την επιδρομή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Την επιδρομή στο κράτος, στη δημοκρατία, στους θεσμούς, στα δημόσια ταμεία, στο εισόδημα και στη ζωή των πιο ευάλωτων, στα δικαίωμα των πολλών να θέλουν και να επιδιώκουν μια πιο δίκαιη κοινωνία και μια καλύτερη ζωή.
Καμιά καταστολή, κανένας νόμος κατά των διαδηλώσεων και του φρονήματος του λαού, καμιά δυσφημιστική εκστρατεία και καμιά δικαστική δίωξη δεν πρόκειται να πτοήσει τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, την προοδευτική παράταξη και τους δημοκρατικούς πολίτες.
Και το μήνυμα που σας καλώ σήμερα να εκπέμψουμε συλλογικά από αυτήν εδώ την συνεδρίαση είναι ότι: Είμαστε εδώ. Ενωμένοι απέναντι στις επιθέσεις.
Είμαστε εδώ ενωμένοι για να αποτρέψουμε μαζί με το ελληνικό λαό αυτό που θέλουν να εμφανίζουν ως αναπότρεπτο.
Είμαστε εδώ όχι για να λέμε ωραίες προτάσεις. Είναι δεδομένο ότι έχουμε τις καλύτερες. Είμαστε εδώ για να ανατρέψουμε μαζί με την κοινωνική πλειοψηφία αυτό που σήμερα εμφανίζουν ως κανονικότητα και καταστρέφει τη κοινωνική πλειοψηφία.
Είμαστε εδώ όχι για να κάνουμε μόνο καλή αντιπολίτευση, αλλά για να προσφέρουμε υπηρεσία στον τόπο και στην κοινωνική πλειοψηφία που σήμερα στενάζει.
Άρα, είμαστε εδώ για να βάλουμε τα δυνατά μας ώστε να φύγει το συντομότερο αυτή η κυβέρνηση. Να φύγει πριν μετατρέψει τη χώρα σε οικογενειακή offshore και σε δημοκρατία κρότου λάμψης. Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε να ξαναφέρουμε τη χώρα σε τροχιά Δικαιοσύνης και προόδου. Παρόντες καθημερινά στη Βουλή, αλλά όχι μόνο στη Βουλή.
Παρόντες και παρούσες και στον δρόμο, στις κοινωνικές κινητοποιήσεις, παντού όπου οι πολίτες αντιστέκονται, διεκδικούν, διαδηλώνουν.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε η Αριστερά που έμαθε να κυβερνάει, αλλά δεν ξέμαθε να παλεύει μαζί με τους εργαζόμενους, τη νεολαία, το λαό. Η Αριστερά που δεν ξέμαθε να παλεύει στους δρόμους του αγώνα για μια καλύτερη ζωή.
Στον λαό ακουμπάμε, τον λαό εμπιστευόμαστε, από τον λαό αντλούμε δυνάμεις, με τον λαό βρίσκουμε τις απαντήσεις στο τι και στο πώς μιας σύγχρονης δημοκρατικής Ελλάδας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν είναι εύκολο το σήμερα που ζούμε. Αυτό το διαπιστώνουν με την ίδια την πικρή τους πείρα όλο και περισσότεροι Έλληνες καθημερινά. Ακόμα χειρότερα όμως, όχι μόνο δεν είναι εύκολο το σήμερα, αλλά είναι και δυσοίωνο το αύριο. Και αυτό το συνειδητοποιεί σιγά-σιγά, όσο ξεδιπλώνεται η πολιτική της κυβέρνησης, η πλειοψηφία, πιστεύω, της κοινωνίας.
Ο κορωνοϊός που έπληξε τη χώρα αξιοποιήθηκε και αξιοποιείται από τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της συντήρησης, που έχουν σήμερα το πάνω χέρι, ως μοχλός στην προσπάθειά τους να επιταχύνουν την πορεία προς τα πίσω.
Η οικονομική κρίση, για την έκταση και το βάθος της οποίας έχει ευθύνη μεγάλη ο κύριος Μητσοτάκης, αξιοποιείται όλο και πιο συστηματικά ως μια ευκαιρία για να επιβληθεί ένα καθεστώς. Το ίδιο καθεστώς που ο ελληνικός λαός δεν τους επέτρεψε-γιατί οι ίδιοι ήταν- να επιβάλλουν τις σκληρές μέρες των μνημονίων.
Όταν έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ τη δύναμη να σταματήσει αυτόν τον κοινωνικό τους οδοστρωτήρα.
Αρνήθηκαν να ακούσουν τη φωνή της λογικής, της κοινωνίας και της αντιπολίτευσης, που απλόχερα όλο αυτό το διάστημα μοίρασε την καλή της διάθεση, προτάσεις, συναίνεση σε κρίσιμη ζητήματα, σε κρίσιμα θέματα της καθημερινότητας και της πολιτικής ζωής του τόπου, που καμία άλλη αντιπολίτευση με τόσο θετική και καλή διάθεση. Αρνήθηκαν όμως να ακούσουν τη φωνή της λογικής και κυρίως αρνήθηκαν να ενισχύσουν την οικονομία πριν οι οικονομικές δυσκολίες εξελιχθούν σε οικονομική πανδημία. Πριν πάρει διαστάσεις η κρίση και γίνει απείρως πιο καταστροφική.
Και όσο τα πράγματα δυσκολεύουν και θα δυσκολεύουν για τη χώρα και για τους ίδιους, τόσο η ΝΔ θα επανέρχεται στις παλιές, δοκιμασμένες μεθόδους της Δεξιάς. Στις λογικές και στο οπλοστάσιο όχι μόνο της Δεξιάς, αλλά και ακόμα πιο πέρα, και της άκρας Δεξιάς.
Στη χειραγώγηση των δημοκρατικών θεσμών, στον διχαστικό λόγο, στην τοξική αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Γιατί ο κ. Μητσοτάκης τελικά, αντί να κυβερνά και να λύνει προβλήματα για την οικονομία και την κοινωνία, τα δημιουργεί και μετά κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση για αντιπερισπασμό.
Βλέπουμε τις τελευταίες μέρες εξελίξεις. Η Δικαιοσύνη να λοιδορείται και να υπονομεύεται, λειτουργοί της να απειλούνται δημόσια και ξεδιάντροπα από κυβερνητικά στελέχη, ενώ επιχειρείται η δίωξη και η διαπόμπευσή τους.
Βλέπουμε μεγάλα σκάνδαλα όπως της Νοβάρτις και του ΚΕΕΛΠΝΟ να κουκουλώνονται και αντί να διωχτούν οι ένοχοι, να διώκονται εκείνοι που προσπάθησαν να τους ξεσκεπάσουν. Τα βλέπουμε όλα αυτά.
Η ταξική μεροληψία υπέρ των γνωστών ελίτ, η παραβίαση κάθε πολιτικού και ηθικού κανόνα για να διευκολυνθεί η διαπλοκή, οι ανάρμοστες σχέσεις οικονομικής ισχύος και πολιτικής εξουσίας, βλέπουμε σήμερα να δίνουν ξανά τον τόνο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Ως αποτέλεσμα, ένα επικίνδυνο θεσμικό ξεχαρβάλωμα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Η λίστα Πέτσα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Είναι γνωστό πια σε όλους το αίσχος της διανομής δημόσιου χρήματος σε μικρά και μεγάλα ΜΜΕ, σε συνθήκες πλήρους και ολοκληρωτικής αδιαφάνειας. Η απευθείας ανάθεση της μοιρασιάς σε ιδιωτική εταιρία έναντι σχεδόν μισού εκατομμυρίου ευρώ. Τα κριτήρια Μητσοτάκη που επικράτησαν για τη μοιρασιά των 20 εκατομμυρίων. Ούτε για τους εργαζόμενους, ούτε για την ύπαρξή τους καλά- καλά υπήρξαν κριτήρια. Μόνο ο αποκλεισμός ανεπιθύμητων μέσων και η ένοχη σιωπή του Μαξίμου για βδομάδες, μέχρι να μαγειρέψουν τα ποσά και τα ονόματα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, για αυτό το θέμα καλό είναι να μην σχολιάζουμε πολλά, διότι μιλούν από μόνα τους τα γεγονότα. Γεγονότα που ευτυχώς δεν μπόρεσαν να κρύψουν, παρά τις φιλότιμες και καλοπληρωμένες, όπως αποδείχτηκε, προσπάθειες ορισμένων Μέσων.
Ένα πράγμα μόνο θέλω να πω: Αν κάτι δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο πώς με πόσο κυνισμό, πόση κομματική και οικογενειακή φαυλότητα, πόσο θράσος, πόση έλλειψη σεβασμού για όσους υποφέρουν, αν κάτι δείχνει ανάγλυφα τον τρόπο με τον οποίο έκαναν την υγειονομική κρίση ευκαιρία, αυτή είναι η λίστα Πέτσα. Αλλά, επιτρέψτε μου, είναι λίστα Μητσοτάκη-Πέτσα. Ο Πέτσας ήταν απλά αυτός που εκτελούσε τις εντολές του «επιτελικού κράτους» του Μεγάρου Μαξίμου. Ας μην τα χρεώνουμε όλα στον κ. Πέτσα, άλλο αν αυτός πιθανώς θα έχει ποινικές ευθύνες αργότερα. Τις βαριές πολιτικές ευθύνες για αυτό το αίσχος τις έχει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης.
Και επιτρέψτε μου να σημειώσω εδώ μια πολιτική διαπίστωση. Η οποία, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ σημαντική για όλους, για τη στάση του κόμματος αλλά και του καθενός μας ξεχωριστά. Και μια προειδοποίηση, ταυτόχρονα, προς κάθε δημοκρατικό πολίτη: Όσο περνάνε οι μέρες και όσο πιο ένοχοι και υπόλογοι θα καθίστανται, τόσο για τις εξελίξεις στην οικονομία, και κυρίως για αυτές, για την κοινωνία, αλλά και για διάφορα ανομήματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, τόσο πιο επικίνδυνοι θα γίνονται.
Όσο η τοξικότητα, κοινωνική, οικονομική, ηθική, της πολιτικής τους θα γίνεται πιο ορατή, τόσο πιο ορατά θα γίνονται και τα μέσα με τα οποία θέλουν και επιδιώκουν αυτή την τοξικότητα να τη συνεχίσουν. Και να την επιβάλλουν.
Σε δυο μέτωπα, λοιπόν, εξελίσσεται αυτή τη στιγμή η δράση τους. Το πρώτο αφορά την άσκηση κρατικής βίας χωρίς κανένα μέτρο, φραγμό, και όριο. Από την υπόθεση Ινδαρέ μέχρι την κακοποίηση μικρών παιδιών προχτές στη Βικτώρια, και από τις εισβολές σε κινηματογράφους, πλατείες και στέκια νέων ανθρώπων, μέχρι την μετεξέλιξη του υπουργείου προστασίας του Πολίτη σε υπουργείο Προστασίας από τον Πολίτη και τον χουντικό νόμο κατά των διαδηλώσεων και του δημοκρατικού φρονήματος, που ετοιμάζονται να ψηφίσουν μεθαύριο, ο χάρτης της καταστολής και του περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων που σχεδιάζουν στο σώμα της χώρας, της ελληνικής κοινωνίας, είναι πια ολοφάνερος.
Η δημόσια τάξη ταυτίζεται με σπασμένα κεφάλια, με επιθέσεις των ΜΑΤ, με αστυνομική βαρβαρότητα και με δηλώσεις που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Και σας καλώ όσους δεν είδατε, να δείτε την χθεσινή ακρόαση στην Ειδική Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου, του κ. Χρυσοχοΐδη, του κ. Μηταράκη και του κ. Κουμουτσάκου, για άλλο θέμα, αλλά φανερώνει πάρα πολλά, από τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και από τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη πια αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Προσπαθούσαν επί μισή ώρα όλοι τους να αποδείξουν ότι δεν τους αρμόζει ο χαρακτηρισμός-από δημοκράτες ευρωβουλευτές, σοσιαλιστές οι περισσότεροι- ο χαρακτηρισμός της κυβέρνησης ως κυβέρνησης ακροδεξιών. Δείτε το, έχει ενδιαφέρον. Παραπέμπουν σε άλλες εποχές αυτές οι εικόνες και αυτές οι συμπεριφορές.
Η Αριστερά, αλλά και η μεγάλη δημοκρατική πλειοψηφία, και οι κοινωνικές ομάδες που διεκδικούν το δικό τους μερίδιο στο σήμερα και στο αύριο, κηρύσσονται ως εσωτερικός εχθρός. Και αντιμετωπίζονται ως εσωτερικός εχθρός.
Με το νομοσχέδιό που φέρνουν προς ψήφιση, κηρύσσουν ακόμα και τον όρο «ριζοσπαστικοποίηση» εκτός νόμου. Να τους πούμε να δώσουν εντολή να τη συλλάβουν τη ριζοσπαστικοποίηση, γιατί είναι όντως επικίνδυνη για την κανονικότητα που ετοιμάζουν για την Ελλάδα.
Όμως το κρίσιμο ερώτημα είναι το τι επιδιώκουν με όλα αυτά. Τι επιδιώκουν, όμως, με όλα αυτά είναι νομίζω φανερό: Επιδιώκουν να προλάβουν τις αντιδράσεις στην πολιτική τους, που είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν και να ενταθούν από το φθινόπωρο και μετά.
Επιδιώκουν να εξουδετερώσουν με τον φόβο και την απειλή της κρατικής βίας την Ελλάδα εκείνη που επιμένει και αντιστέκεται. Και να φυλακίσουν μια ζωντανή, πολύχρωμη, απαιτητική, και επικίνδυνη για τα σχέδιά τους κοινωνία στο φόβο του νόμου και του αστυνόμου.
Το γιατί το επιδιώκουν, είναι επίσης φανερό: Γιατί φοβούνται. Την κοινωνία, φοβούνται τη δημοκρατική πλειοψηφία, φοβούνται την αντιπολίτευση, φοβούνται εμάς.
Γιατί, αν η πραγματικότητα ήταν αυτή που καθημερινά, με πολύ κόπο και πολύ μελάνι, εικονογραφούν σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα για την κυβέρνηση, δεν θα είχαν τέτοιο άγχος, τέτοια πρεμούρα, να καταστείλουν τις δημοκρατικές ελευθερίες, ούτε να μετατρέψουν την πολιτική ζωή του τόπου σε βούρκο από τη λάσπη που πετάνε καθημερινά.
Μας φοβούνται, λοιπόν. Και εγώ θα τους απαντούσα σήμερα: Πολύ καλά κάνετε και μας φοβάστε. Πολύ καλά κάνετε, γιατί σωστά έχετε καταλάβει ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να περάσουν αυτά τα σχέδια, τα αντικοινωνικά σχέδια, τα αντιλαϊκά σχέδια.
Και επειδή το έχουν καταλάβει, επιστρατεύουν μαζί με την τρομοκρατία, τη συκοφαντία. Μαζί με το κράτος το παρακράτος. Μαζί με την αστυνομία, τη μαφία.
Ίσως πει κάποιος, μα τι είναι αυτά που λες, είναι σκληρές εκφράσεις. Όχι, δεν είναι.
Γιατί, καμιά σκληρή έκφραση δεν μπορεί να αποδώσει την ανηθικότητα της δολοφονίας χαρακτήρων που επιχειρούν προκειμένου να στρέψουν αλλού τα φώτα της δημοσιότητας. Και όχι στα κοινωνικά ερείπια της πολιτικής τους.
Καμιά σκληρή έκφραση δεν μπορεί να περιγράψει τη συνειδητή τους επιλογή να χρησιμοποιήσουν μεθόδους που διαβρώνουν την ίδια τη δημοκρατία.
Τα ανοίκεια μέσα με τα οποία υπηρετούν ανοίκειους σκοπούς.
Γιατί πετάνε λάσπη στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και στα στελέχη του, ακριβώς γιατί δε τους ενδιαφέρει αν η λάσπη μετατρέψει τη πολιτική αντιπαράθεση σε βούρκο.
Αυτοί άλλωστε εκεί είναι συνηθισμένοι πολιτικά να ζουν.
Αλλά αυτό που θέλουν είναι να κυλιστούμε στο βούρκο μαζί τους.
Αυτό που θέλουν είναι να επιβάλουν το στερεότυπο ότι όλοι είναι ίδιοι.
Και τελικά να σπείρουν την απογοήτευση στην κοινωνία, έτσι ώστε να παραδοθεί στις ορέξεις τους χωρίς αντίσταση.
Επιτρέψτε μου όμως, εδώ, μια παρένθεση. Δεν είναι η πρώτη φορά που το επιχειρεί αυτό η ελληνική Δεξιά. Την κατέχει τη σχετική τεχνογνωσία. Την ξέρει καλά τη διαδικασία της διαβολής και της λάσπης.
Και σήμερα δεν θα πάω μακριά στην εποχή του πατέρα Μητσοτάκη, μην τυχόν και πάθει κανείς κανένα πολιτικό έμφραγμα. Αλλά θα θυμηθώ όσα ζήσαμε εμείς πρόσφατα. Σε όσα ζήσαμε με τις Πρέσπες. Σε όσα ζήσαμε με τη διαβολή υπουργών μας όταν ήμασταν στην κυβέρνηση.
Με τις χιλιάδες ανήθικες επιθέσεις που δέχτηκα όσο ήμουν πρωθυπουργός και συνέχισαν μετά. Με τον οχετό που πολλοί, ή μάλλον όλοι, αντιμετωπίσαμε όταν δημοσίευαν σενάρια δήθεν πλουτισμού, δήθεν διαπλοκής, δήθεν κινήσεων αντίθετων με το ήθος της Αριστεράς.
Βλέπω απέναντί μου πάρα πολλούς και πολλές που αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια της διακυβέρνησης η Δεξιά δοκίμασε πάνω τους τα δόντια της. Είτε για προσωπικά τους ζητήματα, είτε για ανύπαρκτα θέματα πόθεν έσχες. Όλα όσα περάσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Και όσο πιο πολύ η πολιτική τους θα χρεοκοπεί και θα καταδικάζεται, να είστε σίγουροι ότι τόσο πιο πολύ θα βουλιάζει στη λάσπη αυτού του είδους.
Κι αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Το πρώτο ότι οφείλουμε να μετράμε μια και δύο φορές κάθε μας βήμα και να είμαστε όλοι προσεκτικοί.
Το δεύτερο όμως το οποίο επίσης οφείλουμε είναι να μην αφήνουμε τίποτα να πέφτει κάτω. Να υψώσουμε συλλογικά ισχυρό ανάχωμα στις επιθέσεις του παλιού πολιτικού συστήματος, που στόχο δεν έχουν τα στελέχη μας, αλλά μέσω των στελεχών, το ίδιο το κόμμα, την ίδια τη παράταξη.
Ως εδώ, λοιπόν. Μαθήματα ήθους και εντιμότητας δεν θα κάνουν σ’ εμάς τα παπαγαλάκια των υπόδικων επιχειρηματιών. Ως εδώ. Με το ήθος και την ιστορία της Αριστεράς δεν θα αφήσουμε κανέναν να παίζει παιχνίδια.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Προσπάθησα να περιγράψω την κατάσταση στη χώρα μετά τον έναν χρόνο διακυβέρνησης από τη ΝΔ.
Γιατί πρέπει να καταλάβουμε σε όλο της το πλάτος και το βάθος την πραγματικότητα στη χώρα, πρέπει πρώτα να την καταλάβουμε αν θέλουμε να την αλλάξουμε.
Και πιστεύω ότι μπορούμε να την αλλάξουμε. Να στηρίξουμε την αντίσταση της κοινωνικής πλειοψηφίας σήμερα. Και να ετοιμαζόμαστε για το αύριο.
Πιστεύω ότι μπορούμε, γιατί το εγγυώνται τα χιλιάδες μέλη και στελέχη μας. Παλιά και νέα, που τώρα μπαίνουν στην οργανωμένη πολιτική δράση, αλλά και μας δοκιμάζουν ορισμένα από αυτά μέσα από τις νέες πλατφόρμες, την διαδικτυακή επικοινωνία, τον ISYRIZA.
Πιστεύω ότι μπορούμε κι αυτό το εγγυώνται τα μεγάλα βήματα της Προοδευτικής Συμμαχίας.
Κυρίως, το εγγυώνται οι εκατοντάδες χιλιάδες δημοκρατικοί πολίτες που βρέθηκαν στη κάλπη μας και συνεχίζουν να μας στηρίζουν και να μας δίνουν δύναμη.
Το εγγυάστε όλοι εσείς, που έχετε την τιμή και το καθήκον να εκπροσωπείτε ένα μεγάλο κομμάτι του δημοκρατικού λαού μας στα έδρανα της εθνικής αντιπροσωπείας.
Η απαίτηση λοιπόν αυτού του λαού-όπου σταθώ και όπου βρεθώ, και το τελευταίο διάστημα διαρκώς, κάθε εβδομάδα, βρίσκομαι και σε διαφορετική γωνιά της χώρας- είναι μία. Ένα μήνυμα μας στέλνουν: κάντε κάτι, μη μας αφήνετε στο έλεος της κοινωνικής λαίλαπας της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κάντε κάτι, βάλτε τα δυνατά σας.
Κλείνοντας τη σημερινή μου ομιλία, μετά από πολύ καιρό, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, και έναν χρόνο μετά την εκλογή της κυβέρνησης της Δεξιάς, θέλω να σας ζητήσω-έναν χρόνο μετά τη μεγάλη απάτη που θα έφερνε τάχα πιο γαλανό ουρανό και έφερε μαύρο σκοτάδι στη χώρα- να βάλετε τα δυνατά σας ώστε να μη διπλώσει ο χρόνος αυτής της κυβέρνησης και να μη διπλασιαστούν τα βάρη στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Σας ευχαριστώ.
