Του Μάνου Οικονομίδη
Μια χώρα ακραία συναρπαστική στο πόσο περίπλοκη είναι αναφορικά με το πολιτικό αποτύπωμά της. Και το πώς μπορεί να εκδηλωθεί αυτό ως εκλογική συμπεριφορά, ειδικά όταν αφορά το… διασημότερο γραφείο του κόσμου.
Αυτή είναι η Αμερική. Η χώρα της ευκαιρίας, όπως συνηθίζουν να υποστηρίζουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κάθε φορά που αναζητούν ψυχολογική εκτόνωση από τα αδιέξοδα της εκάστοτε συγκυρίας.
Η χώρα όπου, ακόμη και το μωσαϊκό της κοινής λογικής… δοκιμάζεται. Πάρτε για παράδειγμα το φαινόμενο Τραμπ. Το 2016, ο εκκεντρικός μεγιστάνας του real estate, αυθόρμητα… μισογύνης και χρηματοδότης του πολιτικού συστήματος επί δεκαετίες, κατάφερε να επικρατήσει της “τοξικής” Χίλαρι Κλίντον και να κερδίσει τα κλειδιά του Οβάλ Γραφείου.
Συνθέτοντας και περνώντας στη κοινωνία ένα πολιτικό μήνυμα που τον εμφάνιζε ως… αντισυστημικό και εκφραστή της “ξεχασμένης κοινωνίας”. Χωρίς να ξεχνάμε ότι, στην τελική καταμέτρηση των ψήφων, τον προτίμησε περισσότερο από το 40% των γυναικών που έφτασαν στις κάλπες.
Σύμφωνα με την κοινή λογική, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, του κόμματος του Αβραάμ Λίνκολν, που άντεξε στη φθορά της συγκυρίας λόγω των συντηρητικών και σύνθετων δομών του. Δεν θα μπορούσε να έχει εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, κερδίζοντας στο Κολλέγιο των Εκλεκτόρων Πολιτείες-κλειδιά, με κοινωνικό ακροατήριο με φυσική απέχθεια προς τον ηθικό, γενετικό κώδικά του, όπως το Μίσιγκαν και την Πενσιλβάνια.
Και όμως. Όχι μόνο συνέβησαν αυτά, αλλά με φόντο τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, ο “χαμένος από χέρι” Τραμπ… επιστρέφει. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ροκανίζει τη διαφορά από τον Τζο Μπάιντεν. Πρωτίστως, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο μετριοπαθής πρώην Αντιπρόεδρος της εποχής Ομπάμα, έχει “πιάσει ταβάνι” τον τελευταίο μήνα. Και δεν μπορεί να διευρύνει την απήχησή του, παρά τον αρχικό ενθουσιασμό για την ιστορική επιλογή της Κάμαλα Χάρις ως υποψηφίας Αντιπροέδρου.
Ο Μάικλ Μουρ, που το 2016 είχε προβλέψει, κόντρα σε όλους, την εκλογή Τραμπ, μιλάει πλέον για τον… τρόμο της επανεκλογής του 45ου Προέδρου των ΗΠΑ. Και ορισμένες ποιοτικές παράμετροι των δημοσκοπήσεων επιβεβαιώνουν ότι οδηγούμαστε σε αναμέτρηση-θρίλερ, με προφανή την αβέβαιη έκβαση, αντί για τον αρχικά διαμορφωμένο περίπατο Μπάιντεν.
Πιο συγκεκριμένα: Η αποδοχή Τραμπ στις τάξεις των Αφρο-Αμερικανών, έχει φτάσει στα επίπεδα του 24%. Στις εκλογές του 2016, τον Τραμπ ψήφισε μόλις το 8% των Αφρο-Αμερικανών. Μέχρι και τις αρχές Αυγούστου, η αποδοχή του δεν υπερέβαινε το 10%-12%. Οι Αφρο-Αμερικανοί συνθέτουν το 10% του εκλεκτορικού σώματος των ΗΠΑ, με μεγαλύτερη παρουσία σε Πολιτείες-κλειδιά, όπως τη Βιρτζίνια, το Μίσιγκαν και τη Φλόριντα.
Μια μικρή μεταβολή της τάσης υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ δηλαδή, πολλαπλασιάζει το… δέος του τρόμου, μπροστά στην επανάληψη του “αδιανόητου”.
