Του Νίκου Φυλάγγελου
Κάτι σχεδιάζει, όπως εύλογα υποψιάζεται κανείς.
Το ερώτημα είναι… τι ακριβώς.
Με την επιλογή να πορευτεί με κυβέρνηση ανοχής, δηλαδή δυνητικής μειοψηφίας, μέχρι την ολοκλήρωση της τετραετίας, ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει πολλαπλά κομματικά κέρδη, έχοντας πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού του, το… δεύτερο ημίχρονο του 2020, όταν και, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα στηθούν εκ νέου κάλπες βουλευτικών εκλογών, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο Πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι “εργαλειοποιεί” τα πάντα. Με μια κυβέρνηση ανοχής λοιπόν… πετάει από το τρένο τους Ανεξάρτητους Έλληνες, επιχειρεί να ξαναπιάσει το νήμα με κοινωνικές ομάδες που τον στήριξαν το 2015, αλλά σήμερα προσανατολίζονται σε αποχή από τις εκλογές, και φυσικά… κλείνει το μάτι στο “μεγάλο κόμμα” των βουλευτών που έχουν ανεξαρτητοποιηθεί, και αναζητούν την επόμενη πολιτική στέγη τους.
Ταυτόχρονα, ποντάρει στην κόπωση του κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας, καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης “τρέχει” το αφήγημα των πρόωρων εκλογών, τα τελευταία δυο χρόνια.
Όσο πιο πίσω πάνε οι εθνικές εκλογές λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας προσδοκά ότι, θα λειτουργήσουν υπέρ του οι εσωκομματικοί διαγκωνισμοί στη Νέα Δημοκρατία. Ειδικά με φόντο τις αναρίθμητες “γαλάζιες” υποψηφιότητες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και της… βουλιμίας για μια θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που έχει αρχίσει να γίνεται ήδη ορατή.
