Γράφει ο Τάσος Παππάς
Ο Νίκος Δένδιας είναι ένας μετριοπαθής πολιτικός. Κρατούσε χαμηλούς τόνους την περίοδο που το κόμμα του είχε βγει στα κεραμίδια για το Μακεδονικό και διάφοροι συνάδελφοί του στη Νέα Δημοκρατία συναγωνίζονταν στο άθλημα της πατριδοκαπηλίας, είχε αποφύγει χαρακτηρισμούς του τύπου «προδότες», «εθνομηδενιστές» που εκτόξευαν τα στελέχη της ακροδεξιάς πτέρυγας της Ν.Δ εναντίον των πολιτικών αντιπάλων τους, ενώ και σήμερα που είναι υπουργός Εξωτερικών κινείται με προσοχή, ενημερώνει τακτικά την αντιπολίτευση και ξεγλιστράει από τις παγίδες που του βάζουν ορισμένοι συνεργάτες του πρωθυπουργού. Εκανε εντύπωση η επίθεση που εξαπέλυσε κατά της Γερμανίας για τη στάση της απέναντι στην Τουρκία στη συνέντευξή του στο «Politico».
Είπε ο κ. Δένδιας: «Δεν καταλαβαίνω πραγματικά την απροθυμία της Γερμανίας να χρησιμοποιήσει την τεράστια δύναμη της οικονομίας της για να δώσει ένα σαφές παράδειγμα σε χώρες που πρέπει να υπακούσουν στο διεθνές δίκαιο. Κατανοώ το οικονομικό ζήτημα, αλλά είμαι βέβαιος ότι η Γερμανία κατανοεί επίσης την τεράστια αντίφαση της παροχής επιθετικών όπλων σε μια χώρα που απειλεί την ειρήνη και τη σταθερότητα δύο χωρών της Ε.Ε. Αυτός είναι ο ορισμός της λέξης αντίφαση».
Ο κ. Δένδιας ανέφερε επίσης πως εάν η Ε.Ε. ακολουθήσει την ίδια πορεία, αυτό θα σήμαινε ότι δεν έχει μάθει το μάθημά της: «Εάν κάνεις τα ίδια με το παρελθόν και περιμένεις άλλο αποτέλεσμα στο μέλλον, αυτό είναι κάτι που περιγράφεται με τη λέξη “αφέλεια” – και αυτός είναι ένας ήπιος όρος θα έλεγα».
Γιατί άραγε ο κ. Δένδιας επέλεξε αυτή τη στιγμή, δηλαδή λίγες μέρες πριν από τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. με βασικό αντικείμενο συζήτησης τη σχέση της Ευρώπης με την Τουρκία και το θέμα των κυρώσεων; Μέχρι τώρα την όποια δυσφορία του για τις επιλογές της Γερμανίας και των συμμάχων της δεν την εξέφραζε δημοσίως, προφανώς γιατί δεν ήθελε να πολώσει την κατάσταση, ίσως επειδή περίμενε κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά της οικονομικής υπερδύναμης της Ευρώπης.
Τι τον υποχρέωσε να κάνει αυτές τις δηλώσεις; Φοβάται ότι και σ’ αυτήν τη σύνοδο οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα περιοριστούν σε φραστικές καταδίκες; Ψυχανεμίζεται ότι η Γερμανία που κινεί τα νήματα παρασκηνιακά και πιέζει τους εταίρους να δώσουν άλλη μία ευκαιρία στον Ερντογάν, προκρίνοντας την πολιτική του κατευνασμού, θα δώσει τον τόνο και γι’ αυτό σπεύδει να προετοιμάσει την ελληνική κοινή γνώμη; Εχει πληροφορίες ότι στην καλύτερη για την Ελλάδα περίπτωση οι κυρώσεις θα είναι χάδι και δεν πρόκειται να θίξουν το καθεστώς Ερντογάν; Τον προβληματίζει το ενδεχόμενο να ζητηθεί από την Ελλάδα φορτικά να ξεκινήσει ο διάλογος με την Τουρκία χωρίς όρους;
Ο Ν. Δένδιας δεν είναι αφελής. Γνωρίζει ότι οι ιταλικές και ισπανικές τράπεζες έχουν στην κατοχή τους ομόλογα του τουρκικού κράτους πολλών δισ. ευρώ και θα πληγούν αν καταρρεύσει η τουρκική οικονομία. Γνωρίζει ότι στην Τουρκία δραστηριοποιούνται πάνω από 2.000 γερμανικές επιχειρήσεις. Γνωρίζει ακόμη ότι στη Γερμανία όπου ζουν και εργάζονται πολλοί Τούρκοι σε μερικούς μήνες θα γίνουν εκλογές. Γνωρίζει ότι στην Τουρκία υπάρχουν πάνω από τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες που θέλουν να πάνε κυρίως στη Γερμανία.
Γνωρίζει ότι η θέση της Ελλάδας για διάλογο μόνο σ’ ένα θέμα είναι καχεκτική και δεν βρίσκει ευήκοα ώτα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Γνωρίζει, τέλος, ότι για τη Δύση η Τουρκία είναι ένας βασικός παίκτης στην αρένα της γεωπολιτικής και δεν θα ήθελε να την σπρώξει στην αγκαλιά της Ρωσίας που καραδοκεί. Συνεπώς, η γερμανική κυβέρνηση ούτε αντιφατική πολιτική ακολουθεί ούτε αφελής είναι. Εμείς συμπεριφερόμαστε με αφέλεια, πιστεύοντας ότι στις διεθνείς σχέσεις υπάρχει κάτι άλλο πέραν των οικονομικών συμφερόντων και των γεωπολιτικών στοχεύσεων.
Ανάγωγα
Είπε ο κ. Μητσοτάκης για την έξαρση της πανδημίας στη Θεσσαλονίκη: «Δεν ήταν πολλές οι φωνές στην πόλη που ζητούσαν lockdown νωρίτερα, ούτε είχαμε κάποια σχετική εισήγηση». Αρα, αφού δεν είχαμε εισήγηση, φταίνε οι ειδικοί; Αρα, αφού δεν ήταν πολλές οι φωνές στην πόλη για καραντίνα, φταίνε ο δεξιός δήμαρχος και ο δεξιός περιφερειάρχης; Αμασκάρευτη δειλία.
