Του Μάνου Οικονομίδη
Twitter: EmOikonomidis
Ένα αόρατο νήμα συμπτώσεων… Αυτή θα μπορούσε να είναι μια περιγραφή της ζωής ως βιωματικού φαινομένου, στη διάρκεια της οποίας αυτόνομες και πολλές φορές μη συμβιωτικές διαδρομές, ανταμώνουν σε κάποιον σταθμό της περιπλάνησης. Και η εμπειρία υπερβαίνει τη συγκυρία. Καρφιτσώνεται στη μνήμη και ξαγρυπνάει την καρδιά.
Η είδηση της αιφνίδιας απώλειας του Άγγελου Κοτρώνη, ενός ανθρώπου με φυσική προδιάθεση να προσφέρει στους γύρω του, περισσότερα από όσα ο ίδιος εισέπραττε από εκείνους, σε κάνει να αναρωτιέσαι. Για το τυχαίο των συναντήσεων των ατομικών διαδρομών, για τον χρόνο που χάνεται, για τις στιγμές που φεύγουν και δεν θα επιστρέψουν. Θα ζουν μονάχα ως ανάμνηση. Αρχικά επώδυνη, με τη βοήθεια του χρόνου λιγότερο σπαρακτική.
Ένας αρχοντικός άνθρωπος. Κύριος. Βγαλμένος από μια άλλη εποχή, τότε που η ηθική και αισθητική χυδαιότητα αποτελούσαν περιθωριακό σύμπτωμα και όχι τον κεντρικό καθρέφτη της κοινωνικής καθημερινότητας.
Διετέλεσε πριν από μερικά χρόνια Δήμαρχος. Στην Ύδρα, ένα νησί που συνεχίζει να προσφέρει, μνήμες έστω Ιστορίας, σε υπερθετικό βαθμό σε σχέση με ό, τι μπορούν να καταναλώσουν οι τρέχουσες γενιές του έθνους μας.
Πώς θα συνεχίσει τώρα η Ύδρα την οποία με τόση φροντίδα αγκάλιασε, με την καρδιά ξεριζωμένη;
Αντίο, κ. Δήμαρχε…
