Του Νίκου Φυλάγγελου
Είναι γνωστό και πολλάκις επιβεβαιωμένο ότι, στην πολιτική ο καθένας καταλαβαίνει… ό, τι θέλει να καταλάβει. Ή, ό, τι έχει αποφασίσει εκ των προτέρων ότι θέλει να καταλάβει.
Γι’ αυτό και αρκετοί από όσους άκουσαν την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή, για τις πρωτοβουλίες που θα πάρει η κυβέρνησή του στον τομέα της οικονομίας… είδαν εκλογές.
Πρόκειται φυσικά για τους ίδιους που, ό, τι κι αν έλεγε ο Πρωθυπουργός… εκλογές θα έβλεπαν. Ή μάλλον, επειδή έχουν αποφασίσει οι ίδιοι ότι θέλουν ή… πρέπει να γίνουν εκλογές, διαμορφώνουν το σχετικό κλίμα.
Η “επίμαχη” αποστροφή του Πρωθυπουργού αφορούσε στην παράταση της προστασίας της πρώτης κατοικίας για διάστημα τριών μηνών, δηλαδή μέχρι και το τέλος Ιουλίου. Τότε που θα έχει συμπληρωθεί ημερολογιακά ένα έτος από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου του 2019, και επομένως θα μπορούν να στηθούν και πάλι κάλπες.
Το ό, τι με πλειστηριασμούς να καλπάζουν από την επομένη των εκλογών, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σταθεί, όσο ισχυρή νωπή λαϊκή εντολή κι αν έχει, προφανώς και ουδόλως προβληματίζει τους σεναριογράφους.
