Του Νίκου Φυλάγγελου
Κάθε πρώην πρωθυπουργός, εφόσον συνεχίζει την πολιτική παρουσία και διαδρομή του σε κεντρικό επίπεδο, βρίσκεται παραδοσιακά μπροστά σε μια ιστορική, προσωπική επιλογή. Να αναγνωρίσει τα λάθη και τις παραλείψεις που οδήγησαν σε συρρίκνωση την πολιτική ηγεμονία του. Ή, να συνεχίσει να συμπεριφέρεται ως… αλάνθαστος.
Στο πλαίσιο της περιοδείας του στη Δυτική Μακεδονία, ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι… μαθαίνει. Τόσο από τα λάθη του, όσο και από το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους προκατόχους του στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν αναγνώρισαν τα δικά τους.
Αποδεχόμενος ότι κλείστηκε στο Μέγαρο Μαξίμου και έμεινε μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και τις προτεραιότητες της κοινωνίας την οποία κλήθηκε να εκφράσει, ο πρώην πρωθυπουργός έκανε το πρώτο βήμα για να διορθώσει τη σχέση του με τη “μεγάλη κοινωνία”.
Φυσικά, έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τα καταφέρει. Συνήθως όμως, η αρχή είναι η πιο δύσκολη…
Είναι εξάλλου προφανές και αυταπόδεικτο ότι, ο πρώην πρωθυπουργός… άργησε να “απελευθερωθεί”.
