Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Τρία βαριά ονόματα της συντηρητικής παράταξης «παίζουν» για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Η Δεξιά έχει την κοινοβουλευτική δύναμη να βγάλει Πρόεδρο με τις δικές της ψήφους. Θα προτιμούσε να εκλεγεί ο δικός της με τη στήριξη και άλλων κομμάτων, αλλά αν αυτό δεν καταστεί δυνατό δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να προχωρήσει μονοκομματικά.
Τα σενάρια έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν, ουδείς όμως εκ των τριών έχει ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του. Και είναι λογικό. Δεν θέλουν να καούν πρόωρα. Φαίνεται πάντως πως και στους τρεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχει καλλιεργήσει προσδοκίες. Το έκανε προεκλογικά όταν είχε ανάγκη τη βοήθειά τους για να κερδίσει στις κάλπες με αυτοδυναμία και να γίνει πρωθυπουργός. Εχουμε και λέμε:
– Προκόπης Παυλόπουλος: Επιθυμεί να κάνει άλλη μία θητεία. Ανήκει στην καραμανλική πτέρυγα και το πέρασμά του από την Προεδρία της Δημοκρατίας ήταν θετικό. Ωστόσο, ο κ. Μητσοτάκης δεν τον είχε ψηφίσει την προηγούμενη φορά. Αν αλλάξει γνώμη, πρέπει να το εξηγήσει. Φυσικά δεν μπορεί να πει δημοσίως ότι θα τον προτείνει για να τα έχει καλά με την υπολογίσιμη, ωστόσο όχι και τόσο ισχυρή πια, καραμανλική πτέρυγα.
Του χρωστάει πάντως υποχρέωση γιατί ο κ. Παυλόπουλος αρνήθηκε να υπογράψει την απόφαση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για τον διορισμό της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Αυτό όμως που ευχαρίστησε τον κ. Μητσοτάκη, προκάλεσε δυσφορία στον Αλ. Τσίπρα και, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα επιμείνει στην πρότασή του για ανανέωση της θητείας του κ. Παυλόπουλου. Το ΚΚΕ αποκλείεται να ψηφίσει Παυλόπουλο, το ΜέΡΑ25 δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του, για την Ελληνική Λύση το κρίσιμο είναι η Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία δεν διαφώνησε ο κ. Παυλόπουλος, όσο για το ΚΙΝ.ΑΛΛ. ουδείς μπορεί να διακινδυνεύσει πρόβλεψη. Εκεί τους απασχολούν άλλου τύπου ζητήματα. Υπαρξιακά.
– Κώστας Καραμανλής: Είναι άγνωστο αν θέλει να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο ίδιος αποφεύγει να τοποθετηθεί, ενώ όσοι ισχυρίζονται ότι είναι συνομιλητές του διαδίδουν αντιφατικά πράγματα σχετικά με το τι επιδιώκει. Ωσεί παρών; Απλός παρατηρητής χωρίς φιλοδοξίες; Αδιάφορος καθότι χορτασμένος; Ή μήπως σε αναμονή; Αν ισχύει η άποψη που ορισμένοι διακινούν, ότι, δηλαδή, ο Καραμανλής, παρά την εκκωφαντική απουσία του από τα δημόσια πράγματα μετά την παραίτησή του (μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι παρεμβάσεις του), εξακολουθεί να πιστεύει ότι κάποια στιγμή θα τον χρειαστούν η παράταξή του και η χώρα και θα τον καλέσουν (παράκλητος) να τις σώσει, τότε αυτός ο ρόλος δεν μπορεί να υπηρετηθεί από τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εχει φανατικούς οπαδούς στο κόμμα -και στην κοινοβουλευτική ομάδα και στους μηχανισμούς-, είναι γνωστό ότι με την οικογένεια Μητσοτάκη οι σχέσεις του δεν είναι ειδυλλιακές, αλλά δεν θα ήθελε να συνδέσει τ’ όνομά του με μια κατάσταση εσωκομματική ρήξης. Αν τον προτείνει ο κ. Μητσοτάκης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι κανένα άλλο κόμμα δεν θα τον υποστηρίξει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και κατηγορήθηκε ότι είχε στο εσωτερικό του καραμανλική συνιστώσα, δεν του χαρίστηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ιδιαίτερα στο Μακεδονικό, ενώ το ΚΙΝ.ΑΛΛ. θα βγει στα κεραμίδια αφού τον θεωρεί βασικό υπεύθυνο για τη χρεοκοπία της οικονομίας.
– Αντώνης Σαμαράς: Το επιθυμεί; Σαν τρελός. Το δικαιούται; Αυτός πιστεύει πως ναι, γιατί θεωρεί ότι τον έχει αδικήσει η Ιστορία. Βοήθησε τον Μητσοτάκη να γίνει αρχηγός της Ν.Δ. και πρωθυπουργός και θέλει να εισπράξει το αντάλλαγμα. Το μπορεί; Εχει τη δύναμη στο κόμμα να επιβάλει τη θέση του. Μέχρι πού είναι διατεθειμένος να φτάσει; Οι γνώμες διχάζονται. Το παρελθόν του συνηγορεί υπέρ της εκτίμησης ότι προκειμένου να πετύχει τον στόχο του δεν θα διστάσει να κάνει τα πάντα. Ακόμη και να διασπάσει την παράταξη; Το έκανε στο παρελθόν.
Το ερώτημα είναι αν θέλει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης έναν δεξιό, πολύ δεξιό (πιο δεξιός δεν γίνεται), ο οποίος έχει πολωθεί με τους πάντες, έχει απειλήσει τους αντιπάλους του (τι σόι Πρόεδρος όλων των Ελλήνων θα είναι;), έχει υποσχεθεί ότι θα τους πάει μέχρι το τέλος και στα λεγόμενα εθνικά θέματα έχει πάρει ακραίες θέσεις εξοργίζοντας τα συγγενή ευρωπαϊκά κόμματα. Γιατί να θέλει ο κ. Μητσοτάκης να προωθήσει στο ύπατο αξίωμα τον πολιτικό που ανέτρεψε την κυβέρνηση της παράταξής του, νίκησε την αδελφή του στη μάχη για τη διαδοχή του Καραμανλή, τη διέγραψε και λόγω χαρακτήρα δεν θα είναι σήκω σήκω, κάτσε κάτσε;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι επικεφαλής μιας πολιτικής δυναστείας. Η συνοχή τέτοιων εξουσιαστικών φραξιών με άκρες στο κράτος και στις επιχειρηματικές ελίτ, με διασυνδέσεις στο εξωτερικό, με δεσποτικές τάσεις, είναι η προϋπόθεση για τη μακροημέρευσή τους. Η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών είναι η άμυνά τους για τους δύσκολους καιρούς. Για αυτού του τύπου τις συλλογικότητες η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Υποχωρούν μόνον αν είναι εκβιάσιμες.
