Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία του δρόμου του μαρτυρίου. Μιας πορείας που ξεκίνησε χθες και κορυφώνεται το Μεγάλο Σάββατο, με την Ανάσταση. Μιας πορείας με λίγους. Ενός δρόμου γεμάτου από όλα όσα ζούμε. Ενός δρόμου με Γραμματείς και Φαρισαίους, με Ιούδες και προδοσίες, με βασανιστήρια και καθημερινούς θανάτους.
Αλλά η αγάπη, το μοίρασμα τα νικούν όλα. Η Ανάσταση και το φως της κερδίζουν το σκοτάδι και το πρόσκαιρο. Κερδίζουν αυτούς που θεωρούν ότι είναι Πορφυρογέννητοι και τους ανήκουν τα πάντα. Κερδίζουν αυτούς που, μεθυσμένοι από το άρωμα της κατάκτησης της εξουσίας, λειτουργούν πιστεύοντας ότι είναι αιώνιοι.
Επιλέγουν την κακία αντί της αγάπης και της μετάνοιας, που λυτρώνουν και σώζουν. Θεωρούν ότι ο Θεός τούς χρωστάει και λησμονούν ότι εκείνοι είναι που Του χρωστούν.
Πιστεύουν ακριβώς, όπως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, ότι η εξουσία τους είναι υπεράνω και κανείς δεν μπορεί να τους κρίνει. Θεωρούν ότι όποιος αντιστέκεται πρέπει να στέλνεται στον Σταυρό του μαρτυρίου. Να θανατώνεται με ψεύδη και τρομοκρατία όποια ελεύθερη φωνή.
Ετσι εκτιμούν ότι θα σταματήσουν αυτό που τους έρχεται. Δεν κατάλαβαν ποτέ ότι η ταπεινότητα, η στήριξη στον αδύναμο, η αλληλεγγύη είναι από τα συστατικά στοιχεία του χριστιανισμού, αλλά και μιας ανθρώπινης κοινωνίας.
Ποντάρουν στο χρήμα των ολιγαρχών και στη δανεική και πρόσκαιρη δύναμη που τους δίνουν, και ξεχνούν το μεγαλείο και τα νοήματα που κρύβει η εξόδιος ακολουθία: «Ποῦ ἐστιν ἡ τοῦ κόσµου προσπάθεια; ποῦ ἐστιν ἡ τῶν προσκαίρων φαντασία; ποῦ ἐστιν ὁ χρυσὸς καὶ ὁ ἄργυρος; ποῦ ἐστι τῶν οἰκετῶν ἡ πληµµύρα καὶ ὁ θόρυβος; πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά. …Ἐγώ εἰµι γῆ καὶ σποδός, καὶ πάλιν κατενόησα ἐν τοῖς µνήµασι, καὶ εἶδον τὰ ὀστᾶ τὰ γεγυµνωµένα, καὶ εἶπα· Ἆρα τίς ἐστι; Βασιλεύς, ἢ στρατιώτης, ἢ πλούσιος, ἢ πένης, ἢ δίκαιος, ἢ ἁµαρτωλός;» Ας το διαβάσουν το απόσπασμα και ας προβληματιστούν.
Είναι λυπηρό αυτές τις ημέρες να μην κοιτάζουμε μέσα μας. Να κρίνουμε τους εαυτούς μας, να επιλέγουμε να λειτουργούμε όπως οι Ρωμαίοι και να νίπτουμε τας χείρας μας με την εξουσία που μας δίνουν οι ισχυροί φίλοι μας.
Αντί να επιλέγουν τον δρόμο του ληστή που μετανιώνει πάνω στον Σταυρό, επιλέγουν τον ληστή, που μέχρι τέλους συνέχιζε να προκαλεί, θεωρώντας ότι η σωτηρία της ψυχής περνά μέσα από το χρήμα και την εξουσία.
Η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη, αφενός, στη μνεία του ιερού Ευαγγελίου που αναφέρεται στη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων, και, αφετέρου, στην παραβολή των Δέκα Παρθένων.
Θα συμβούλευα κάποιους μεγαλόσχημους, κάποιους σημερινούς Γραμματείς και Φαρισαίους που υπηρετούν πολλούς αφεντάδες να διαβάσουν το απόσπασμα από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Ισως τους φανεί χρήσιμο.
«Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ. καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν λέγοντες· Διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις, καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπου εἰπὲ οὖν ἡμῖν, τί σοι δοκεῖ; ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ· γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπε· Τί με πειράζετε, ὑποκριταί; ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον. καὶ λέγει αὐτοῖς· Τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; λέγουσιν αὐτῷ· Καίσαρος· τότε λέγει αὐτοῖς· Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ».
Αυτά και καλή κάθε Ανάσταση, ακόμα και στους Γραμματείς και Φαρισαίους, τους υποκριτές…
