Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Να μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ με την… εύκολη ανάγνωση των αποτελεσμάτων των δύο Κυριακών. Ολη η Ελλάδα έγινε πράγματι… μπλε και αυτό τα σκέπασε όλα και, το κυριότερο, τι συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Για να είμαι ακριβής, τα τελευταία μνημονιακά χρόνια. Οι θεσμοί, η τρόικα, οι δανειστές, όπως και να τους αποκαλέσουμε, πέτυχαν -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- να επιβάλουν τις πολιτικές τους απλώς αλλάζοντας κυβερνήσεις. Εφάρμοσαν με πολύ μεγάλη ευκολία το «φύγε εσύ, έλα εσύ», υποχρεώνοντας από τον Γιώργο Παπανδρέου έως τον Αλέξη Τσίπρα να μεταμορφωθούν από κυρίαρχοι κυβερνήτες και εντολοδόχοι του ελληνικού λαού σε…εκτελεστικά όργανα εφαρμοσμένης πολιτικής Βρυξελλών.
Οι δανειστές ουδέποτε μετέβαλαν τις κεντρικές τους επιλογές και, όταν διαπίστωναν ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις έφταναν στο όριό τους, υλοποιώντας τα αντιλαϊκά μέτρα που τους ζητούσαν, τους τραβούσαν με ευκολία το χαλί κάτω από τα πόδια τους.
Ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας έπεσε σε αυτή την παγίδα. Αφού πρώτα του έκαναν πολιτικό bulying, μετά το δημοψήφισμα τον υποχρέωσαν να εφαρμόσει μια πολιτική που επί της ουσίας δεν είχε τη λαϊκή έγκριση.
Παράλληλα τον… υπνώτιζαν, πείθοντάς τον ότι είναι ο εκλεκτός τους και τον στηρίζουν. Ολα αυτά, βέβαια, με αντάλλαγμα την υιοθέτηση της πολιτικής τους, την οποία είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την περνούσε αναίμακτα – τόσο στα οικονομικά όσο και στα εθνικά θέματα.
Μόλις ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να παραβεί εν μέρει τις γραμμές, επιστρέφοντας λίγα στους πολλούς, είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Ο πολιτικός χρόνος του είχε τελειώσει και έμπαινε και αυτός στο… πάνθεον των πρωθυπουργών που έγιναν αναλώσιμοι.
Αυτό κατάλαβε -εκ των υστέρων- ο κ. Τσίπρας, γι’ αυτό είναι θυμωμένος. Δεν μπορεί να χωνέψει ότι έχασε κατά κράτος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έναν πολιτικό αντίπαλο που τον θεωρούσε του χεριού του.
Ομως, εάν θέλει πραγματικά να κάνει την αυτοκριτική του, θα πρέπει να καταλάβει ότι έχασε από τους θεσμούς, πρωτίστως, και στη συνέχεια από τον πρόεδρο της Ν.Δ.
Πλέον, στόχος του είναι να επιβιώσει πολιτικά και να μην τον οδηγήσουν στην… πασοκοποίηση, που θα σημάνει το τέλος του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ.
Από τη μεριά τους, οι θεσμοί δεν έχασαν την ευκαιρία. Αφού παρέμεναν σιωπηλοί αυτό το διάστημα περιμένοντας το εκλογικό αποτέλεσμα, διαπιστώνοντας την πολιτική αλλαγή που είναι πλέον προ των θυρών, αποφάσισαν να στείλουν το μήνυμα και στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ηδη με το καλημέρα άρχισαν να αφήνουν να διαρρεύσει η τελευταία έκθεση της Κομισιόν. Σύμφωνα με αυτήν, υπάρχει δημοσιονομικό κενό για το τρέχον έτος της τάξεως του 1% του ΑΕΠ (1,9 δισ.) και 1,5% για το 2020 (2,85 δισ.), έναντι του στόχου για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%.
Σύμφωνα με τις ίδιες καλά πληροφορημένες πηγές στις Βρυξέλλες, οι ανακοινώσεις που θα γίνουν αύριο, Τετάρτη 5 Ιουνίου, θα εκτιμούν ότι η κακή πορεία του Προϋπολογισμού και η επίπτωση του πακέτου παροχών του Ζαππείου περιορίζουν το φετινό πρωτογενές πλεόνασμα στο 3% του ΑΕΠ και της επόμενης χρονιάς στο 2,5%.
Στην έκθεση θα καταγράφεται η εκτίμηση ότι η μείωση του ΦΠΑ σε εστίαση, μεταποιημένα προϊόντα και ενέργεια θα στοιχίσει αρκετά παραπάνω από τα 441.000.000 ευρώ που πρόβλεψαν οι υπολογισμοί της κυβέρνησης.
Επίσης, οι ρυθμίσεις των 120 δόσεων προς Εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, αντί εσόδων ύψους 292.000.000 ευρώ που υπολογίζει η κυβέρνηση, δημιουργούν επιβάρυνση στον φετινό Προϋπολογισμό.
Στην έκθεση σχολιάζονται ακόμη τα ψηφισθέντα μέτρα, όπως το επίδομα στους συνταξιούχους, για το οποίο παρατηρείται ότι δεν καλύπτεται το κόστος του από τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου, προκειμένου να καταστεί, όπως εξαγγέλλει η κυβέρνηση, το μέτρο μόνιμο.
Με λίγα λόγια, την… πέφτουν στον Τσίπρα για να ακούσει ο Μητσοτάκης! Στόχος, να… κόψει ό,τι έδωσε η κυβέρνηση και να του βάλουν το πλαίσιο της διακυβέρνησης για την επόμενη μέρα. Να του δείξουν, με απλά λόγια, ποιος θα παραμείνει το αφεντικό…
