Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Τελικά ΕΟΚ και ΝΑΤΟ είναι το ίδιο συνδικάτο, όπως ανέκραζαν στο παρελθόν οι διάφοροι στις πορείες για να ταυτοποιήσουν τη χαμένη προοδευτικότητά τους; Για την ΕΟΚ (πλέον Ευρωπαϊκή Ενωση), όπως την κατάντησαν λίγο τα Μνημόνια, λίγο η γερμανική επικυριαρχία, τα λόγια είναι περιττά.
Η Ενωση μετατράπηκε σε ένα απέραντο λογιστήριο, με μια ισχυρή γραφειοκρατική ελίτ, που παραπέμπει σε μια εκφυλισμένη Σοβιετική Ενωση, με τη νομενκλατούρα να μετατρέπεται σε επικυρίαρχη δύναμη πάνω σε λαούς και κράτη. Μια γραφειοκρατία καλοπληρωμένη και με προνόμια, που αγνοεί το Κοινοβούλιο και τους θεσμούς, διατάσσει και αποφασίζει πολιτικές που σχεδιάζει το Βερολίνο και επί της ουσίας ελέγχει όλες τις θέσεις και τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Η κρίση στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι μεγάλη και τα μερεμέτια που επιχειρούνται δεν φαίνεται ότι μπορούν να τη γιατρέψουν. Το αναμενόμενο επερχόμενο σοκ στις ευρωεκλογές ίσως να είναι η τελευταία ευκαιρία να επανέλθει η Ε.Ε. στα οράματα των ιδρυτών της, αλλά πολύ φοβάμαι ότι οι υπεύθυνοι αυτής της φθίνουσας πορείας δείχνουν να μην το συνειδητοποιούν.
Αλλά ας έρθουμε στο έτερο μέλος του συνδικάτου κι αυτό δεν είναι άλλο από το ΝΑΤΟ. Το «παιδί» του Ψυχρού Πολέμου, που… γεννήθηκε για να προστατέψει τα κράτη-μέλη του από τις ορδές του Σιδηρού Παραπετάσματος. Το ότι το Σιδηρούν Παραπέτασμα κατέρρευσε κανέναν δεν απασχόλησε και τα ερωτήματα για τη χρησιμότητα της επιβίωσης του ΝΑΤΟ παραμένουν. Μη μου πει κάποιος ότι υπάρχει για να μας προστατεύει από τους… εξωγήινους, γιατί η Πρωταπριλιά ήταν χθες.
Θα μου πείτε, τώρα, γιατί τα γράφω αυτά. Το εύκολο θα ήταν να επισημάνω ότι, εάν το ΝΑΤΟ είχε λόγους χρησιμότητας, θα έπρεπε να είχε μαζέψει χρόνια τους Τούρκους που συνεχίζουν να παραβιάζουν κανόνες και να απειλούν χώρες-μέλη του Συμφώνου. Οχι, όμως, δεν ήταν ο λόγος αυτός. Αλλά το ότι μου έπεσε στα χέρια η έκθεση-προϋπολογισμός του ΝΑΤΟ, στην οποία καταγράφονται οι αμυντικές δαπάνες των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Και εκεί παρατηρούμε με έκπληξη ότι τις μεγαλύτερες δαπάνες τις καταβάλλουν οι χώρες που περιστοιχίζονται από χώρες συμμάχους!
Δηλαδή χρυσοπληρώνουμε το ΝΑΤΟ για να μας προστατεύει. Και για του λόγου το ασφαλές, καταγράφουμε τα ποσοστά, με πρώτη τη χώρα μας. Η καταχρεωμένη και υπό καθεστώς επιτήρησης Ελλάδα δίνει για αμυντικές δαπάνες το 2,3 του ΑΕΠ της για να προστατεύεται από την Τουρκία, χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ! Είπατε κάτι; Αν δεν σας φτάνει αυτό, η χώρα μας είναι δεύτερη σε αμυντικές δαπάνες εντός του ΝΑΤΟ. Η μόνη χώρα που συνεισφέρει περισσότερα από την Ελλάδα είναι οι ΗΠΑ, που δίνουν το 3,5% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος. Μετά την Ελλάδα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο με 2,1%, η Εσθονία με 2,1% και η Πολωνία με 2%, την ώρα που στη Γερμανία αναλογεί 1,2%, στη Γαλλία το 1,8%, στην Τουρκία το 1,7% (!), στην Ιταλία το 1,2%, στο Βέλγιο το 0,9% και στο Λουξεμβούργο το 0,6%!
Αυτά λένε οι αριθμοί για να γνωρίζουμε και ποιοι χρηματοδοτούν επί της ουσίας την Ατλαντική Συμμαχία. Κι αν πράγματι τα δίναμε και ήμασταν ασφαλείς, θα λέγαμε χαλάλι. Αλλά συμβαίνει αυτό; Οταν η Τουρκία μάς απειλεί, το ΝΑΤΟ σφυρίζει αδιάφορα και το παίζει επιτήδειος ουδέτερος.
Γι’ αυτό ρωτάμε, γιατί δίνουμε τόσα στη Συμμαχία; Για να μας προστατεύει από ποιον; Βρε, μπας τελικά ΕΟΚ και ΝΑΤΟ είναι το ίδιο συνδικάτο και εμείς του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσην» δεν το γνωρίζαμε;
