Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η σχετική προσωπική ανησυχία δεν είναι αβάσιμη, ειδικά όταν… η ζωή έχει γίνει περισσότερο σύνθετη σε σχέση με το παρελθόν. Μια ματιά ωστόσο να έριχνε κανείς στο νέο debate των υποψηφίων για το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος ενόψει της μάχης του 2020 για τον Λευκό Οίκο, θα εμπέδωνε το συμπέρασμα ότι… υπάρχει πρόβλημα.
Ναι, ο Τζο Μπάιντεν είναι η καλύτερη επιλογή μας για να ηττηθεί ο Ντόναλντ Τραμπ. Είναι ωστόσο τρωτός, και το δείχνει.
Ο Μπέρνι Σάντερς και η “Ποκαχόντας” Ελίζαμπεθ Ουόρεν παραμένουν αφόρητα λαϊκιστές. Κάτι ωστόσο που τους διευκολύνει να διχάσουν την κοινωνική βάση των Δημοκρατικών.
Η Καμάλα Χάρις… φρέναρε, ίσως υπό το βάρος του δέους που αισθάνθηκε όταν, κάποια στιγμή προέβαλε ως η μόνη εναλλακτική απέναντι στον Τζο Μπάιντεν.
Ο Μπέτο Ο’ Ρουρκ δεν είναι ο “νέος Κένεντι”. Θα μπορούσε ωστόσο να συσπειρώσει γύρω του μια Αμερική η οποία διψάει να ξαναζήσει τον μύθο του Κάμελοτ.
Ο δε Τζούλιαν Κάστρο, θα αποτελούσε την αυθεντικότερη εκδοχή “συνέχειας” του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά δεν το έχει πιστέψει ούτε ο ίδιος. Πώς να πείσει λοιπόν την Αμερική.
Πρακτικά, οι Δημοκρατικοί τρέχουν (σχεδόν) μόνοι τους ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2020. Και κινδυνεύουν βάσιμα να χάσουν από τον εαυτό τους.
