Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
Μπλέξαμε! Δεν ήταν απαραίτητο, αν και ήταν, δυστυχώς, προβλέψιμο. Διαφωνώ με αυτούς που με κυνισμό υποστηρίζουν ότι κάθε φορά, πριν από τις εκλογές, η εκάστοτε κυβέρνηση «τα δίνει όλα». Δεν επιβεβαιώνεται. Είναι η πρώτη φορά που πρωθυπουργός, ευθέως και προσωπικώς, μοιράζει χρήμα με τόσο κραυγαλέα ψηφοθηρικό σχεδιασμό. Το καταλαβαίνεις από την ανησυχία στις γραμμές της αντιπολίτευσης. «Λέτε να τους τουμπάρει πάλι;». Λες και οι ερωτώντες δεν είναι αυτοί που έμειναν σπίτι τους για να «τιμωρήσουν τον Σαμαρά» ή δεν ψήφισαν τη «σεισάχθεια» και την επαναφορά των συντάξεων. Παρά ταύτα, δέχομαι ότι η αναζήτηση του μέγιστου «εγωιστικού» οφέλους από πλευράς του ψηφοφόρου συνάδει πλήρως με τον ορθολογισμό του δημοκρατικού παιγνίου. Ακόμη κι όταν καταλήγει σε παράλογες επιλογές, όπως συνέβη, τέσσερις φορές το 2014-15.
Στο εξωτερικό, δηλαδή σε Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και αλλού έχουν ήδη αρχίσει να ανησυχούν. Καθόλου δεν θέλουν να δουν την Ελλάδα να κάνει έναν ακόμη κύκλο γύρω από τον «κακό εαυτό» της. Το 2008 δεν μαζέψαμε την κρίση των διπλών ελλειμμάτων. Το 2009 δεν ελέγξαμε τη διόγκωση του κρατικού ελλείμματος. Το 2011 διακόψαμε την προσπάθεια σταθεροποίησης. Το 2012 δεν ανασυντάξαμε αμέσως το τραπεζικό σύστημα. Το 2014 δεν κλείσαμε το δεύτερο μνημόνιο, ούτε όμως το 2015 που θα άνοιγε τον δρόμο να «εισπράξουμε» το QE μαζί με τους άλλους της ευρωομάδας. Το 2017 το κράτος αφαίρεσε χρήματα από το πρόγραμμα επενδύσεων. Το 2018 το ξαναέκανε, καθυστέρησε τις ιδιωτικοποιήσεις και έργα όπως το «Ελληνικό». Το 2019 δεν ήμασταν έτοιμοι να προσελκύσουμε μαζικές διεθνείς επενδύσεις. Κάθε φορά, για πολιτικούς λόγους, ακυρώναμε ό,τι δυναμισμό χρειαζόταν η οικονομία για να βγει γερά από την κρίση.
Μετά τις ανακοινώσεις Τσίπρα στο Ζάππειο, η κουβέντα είναι μία: η Ελλάδα βρίσκεται μία ακόμη φορά αγκαλιά με τον κίνδυνο του «πισωγυρίσματος». Το παραθέτω και αγγλιστί: «Backtracking». Η οικονομία βρίσκεται πάλι σε κίνδυνο. Μέχρι και ο επίτροπος Μοσκοβισί είναι απογοητευμένος και έχει αναγνωρίσει ότι η ομάδα Τσίπρα δεν διαθέτει την κουλτούρα της σταθερότητας των Ευρωπαίων «sociaux-démocrates».
Ο χειρισμός των δημοσιονομικών είναι χαοτικός. Δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός. Ακυρώνουν το καλό κλίμα συνεννόησης για το οποίο δούλεψαν παράγοντες όπως ο Declan Costello και άλλοι στις Βρυξέλλες. Παραβαίνουν «στην ψύχρα» κανόνες δημοσιονομικής διαχείρισης, ενώ γνωρίζουν ότι η Ελλάδα οφείλει ήδη να αναμορφώσει τον κρατικό προϋπολογισμό της για να είναι σύννομος με τον ευρωπαϊκό κανονισμό. Ο κ. Τσίπρας έδωσε ρεσιτάλ (τον ειρωνεύτηκε δημοσίως ο κ. Τσακαλώτος: «Τα οικονομικά του Αλέξη βελτιώνονται πιο γρήγορα από τα ελληνικά μου»), υποσχόμενος μέτρα ατάκτως ερριμμένα, τα οποία προφανώς δεν συγκροτούν οικονομική πολιτική και μάλιστα για την ανάκαμψη της οικονομίας. Για παράδειγμα, η μεταφορά του ταμειακού πλεονάσματος για να πληρωθούν οι τόκοι του χρέους ώστε να μειωθεί η δέσμευση του «3,5%» απλώς δεν μπορεί να γίνει.
Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές θα έρθει η λυπητερή των αρνητικών εκθέσεων για τους κινδύνους. Η έκθεση του ΔΝΤ, το οποίο προφανώς συνεχίζει να ελέγχει ως εξωτερικός παρατηρητής (και αυτό δεν θα αλλάξει ούτε όταν θα αποπληρώσουμε ένα από τα δάνεια) θα επιβαρύνει το κλίμα. Η Κομισιόν θα ακολουθήσει το Ταμείο. Οι επενδυτικοί οίκοι θα κάνουν το ίδιο. Η Ελλάδα θα βρεθεί, λόγω των λαθών της κυβέρνησης, να της κουνούν όλοι αυτοί το δάκτυλο.
Το χειρότερο όλων, όπως άπαντες συμφωνούν, είναι η ολιγωρία με την απόσυρση του κράτους από τις επενδύσεις. Οχι μόνον δεν γίνονται ιδιωτικές επενδύσεις, παρόλο που το κεφάλαιο «γερνάει», αλλά τα σχέδια που είχαν δρομολογήσει οι «Σαμαρο-Βενιζέλοι» για τα μεγάλα έργα τελειώνουν και η κυβέρνηση έχει αφήσει άδειο το συρτάρι των επενδυτικών σχεδίων. Πρόκειται για καταστροφική εξέλιξη. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του Μητσοτάκη όταν θα παραλαμβάνει την κυβέρνηση!
