Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
«Η αντιπολίτευση δεν θα αντιταχθεί ακόμη και σε δυσάρεστα μέτρα, αρκεί αυτά να είναι στη σωστή κατεύθυνση», απαντούσε ο πρώην πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού. Πριν από δέκα χρόνια! Αραγε θα υιοθετήσει την ίδια σοφή στάση ο κ. Τσίπρας, όταν θα απαντήσει, συντόμως, στον Κυριάκο Μητσοτάκη; Οι ξένοι παράγοντες, που δαπανούν ατελείωτο χρόνο να θαυμάζουν την επιτυχημένη ανακύκλωση στα συντηρητικά μίξερ του ατλαντισμού ενός απολωλότος πολιτικού της άκρας αριστεράς, υποστηρίζουν ότι ο κ. Τσίπρας «θα παίξει το παιχνίδι». Αν δεν θέλει, δεν πειράζει. Η επόμενη κυβέρνηση, εφόσον ο λαός επιβεβαιώσει τους δημοσκόπους, δεν έχει κανένα δυσάρεστο μέτρο να επιβάλει.
Τουναντίον, η μείωση των φορολογιών όχι μόνον θα είναι «μουσική στα αυτιά των ταλαίπωρων πολιτών», αλλά θα έχει, πολύ γρήγορα, θετικά αποτελέσματα στην οικονομική συγκυρία. Περικοπές χρειαζόταν να γίνουν τότε, μετά τις 17 Οκτωβρίου 2009, που ο Κώστας Καραμανλής, στην αντιπολίτευση πλέον, παρότρυνε τον Γιώργο Παπανδρέου να κοιτάξει σοβαρά τις επιπτώσεις από την τρομακτική διεθνή κρίση. Ηταν μια κάποια μεταμέλεια για τον χρόνο που είχε χαθεί μεταξύ των δύο εκλογών. Γνωρίζουμε ότι, δυστυχώς, ο κ. Παπανδρέου δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του έδωσε ο αντίπαλος. Προτίμησε να πλάσει ένα «παραμύθι με δράκους» για να τρομοκρατήσει τον πληθυσμό, να φωνάξει τις «πρώτες βοήθειες» του ΔΝΤ ώστε οι αγορές να μας πάρουν στα σοβαρά και κυρίως να ρίξει όλο το φταίξιμο στον προκάτοχό του.
Πληρώσαμε πανάκριβα εκείνους τους φθηνούς πολιτικαντισμούς.
Ευτυχώς, έστω έπειτα από τέτοια προσπάθεια, η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ευκαιρία, που όμοιά της δεν είχε από τότε που μπήκαμε στην Ευρωζώνη. Αν δεν την αδράξουμε, θα χαθεί για μια δεκαετία. Η ευκαιρία είναι να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ανασύνταξης των δομικών χαρακτηριστικών της οικονομίας, που θα χρηματοδοτηθεί από την υπεραξία που πάντοτε γεννούν οι πολλαπλές μειώσεις του βάρους της φορολογίας, σε συνδυασμό με την εγγύηση που ελπίζω να δώσουν όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου στις διεθνείς (δηλαδή τις ξένες) επενδύσεις.
Ακόμη και ο Ερντογάν, λίγες ώρες μετά το μήνυμα ήττας που έλαβε στις δημοτικές εκλογές της προηγούμενης Κυριακής, διαβεβαίωσε ότι θα εφαρμόσει πρόγραμμα «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», αυτό δηλαδή που κάνει το ΔΝΤ όταν το καλέσεις να σε υποστηρίξει. Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση για την Ελλάδα θα έχει συμβεί όταν θα κόψει ο πρωθυπουργός τις αλυσίδες της φορολογίας. Κάντε στον περίγυρό σας μια τόσο απλή ερώτηση όσο αυτή: «Εφέτος, ο τζίρος σου θα είναι μεγαλύτερος, ίδιος ή μικρότερος από τον περυσινό;». Ρωτήστε τον μισθωτό φίλο σας: «Εφέτος, θα ξοδέψεις περισσότερα, τα ίδια ή λιγότερα;». Σκεφτείτε τώρα πως για να επιταχυνθεί το ΑΕΠ πρέπει όλα αυτά να είναι περισσότερα και μεγαλύτερα, αλλιώς η χώρα θα περάσει από τη στασιμότητα στην ύφεση.
Το πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι να διπλασιάσει τον ρυθμό με τον οποίο θα κινείται το ΑΕΠ όταν θα παραλάβει από τον Αλέξη Τσίπρα σε διάστημα 16-20 μηνών. Αν το πετύχει, οι οίκοι αξιολόγησης θα πιστοποιήσουν γρηγορότερα ότι είμαστε και πάλι μια «ασφαλής επένδυση». Αν το καταφέρει, οι τράπεζες, με την απαραίτητη «ανοχή» της Κομισιόν, θα μπορέσουν να μετατρέψουν το «μαξιλάρι ρευστότητας» σε κεφάλαιο διαχείρισης των κακών δανείων. Καθόλου τυχαία, το προχθεσινό Eurogroup δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει με νόημα ότι η ρύθμιση που πέρασε η κυβέρνηση για την «προστασία» της πρώτης κατοικίας θα λήξει οπωσδήποτε στο τέλος του έτους.
Ο κ. Μητσοτάκης θα χρειαστεί να «αναλάβει», τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες, την υψηλή ευθύνη του προγράμματος οικονομικής ανάταξης. Αν ο κ. Τσίπρας κάνει όλες τις εκλογές «μαζί», τότε όλα θα γίνουν ταχύτερα και η Ελλάδα θα κερδίσει μέρος του χαμένου χρόνου.
Εξάλλου, όπως εξηγούσε πρώην πρωθυπουργός που δεν σπάει εύκολα τη σιωπή του, «αν χάσεις τις ευρωεκλογές, βάζεις πλώρη να χάσεις τις επικείμενες βουλευτικές με το διπλάσιο ποσοστό».
Τουναντίον, η μείωση των φορολογιών όχι μόνον θα είναι «μουσική στα αυτιά των ταλαίπωρων πολιτών», αλλά θα έχει, πολύ γρήγορα, θετικά αποτελέσματα στην οικονομική συγκυρία. Περικοπές χρειαζόταν να γίνουν τότε, μετά τις 17 Οκτωβρίου 2009, που ο Κώστας Καραμανλής, στην αντιπολίτευση πλέον, παρότρυνε τον Γιώργο Παπανδρέου να κοιτάξει σοβαρά τις επιπτώσεις από την τρομακτική διεθνή κρίση. Ηταν μια κάποια μεταμέλεια για τον χρόνο που είχε χαθεί μεταξύ των δύο εκλογών. Γνωρίζουμε ότι, δυστυχώς, ο κ. Παπανδρέου δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του έδωσε ο αντίπαλος. Προτίμησε να πλάσει ένα «παραμύθι με δράκους» για να τρομοκρατήσει τον πληθυσμό, να φωνάξει τις «πρώτες βοήθειες» του ΔΝΤ ώστε οι αγορές να μας πάρουν στα σοβαρά και κυρίως να ρίξει όλο το φταίξιμο στον προκάτοχό του.
Πληρώσαμε πανάκριβα εκείνους τους φθηνούς πολιτικαντισμούς.
Ευτυχώς, έστω έπειτα από τέτοια προσπάθεια, η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ευκαιρία, που όμοιά της δεν είχε από τότε που μπήκαμε στην Ευρωζώνη. Αν δεν την αδράξουμε, θα χαθεί για μια δεκαετία. Η ευκαιρία είναι να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ανασύνταξης των δομικών χαρακτηριστικών της οικονομίας, που θα χρηματοδοτηθεί από την υπεραξία που πάντοτε γεννούν οι πολλαπλές μειώσεις του βάρους της φορολογίας, σε συνδυασμό με την εγγύηση που ελπίζω να δώσουν όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου στις διεθνείς (δηλαδή τις ξένες) επενδύσεις.
Ακόμη και ο Ερντογάν, λίγες ώρες μετά το μήνυμα ήττας που έλαβε στις δημοτικές εκλογές της προηγούμενης Κυριακής, διαβεβαίωσε ότι θα εφαρμόσει πρόγραμμα «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», αυτό δηλαδή που κάνει το ΔΝΤ όταν το καλέσεις να σε υποστηρίξει. Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση για την Ελλάδα θα έχει συμβεί όταν θα κόψει ο πρωθυπουργός τις αλυσίδες της φορολογίας. Κάντε στον περίγυρό σας μια τόσο απλή ερώτηση όσο αυτή: «Εφέτος, ο τζίρος σου θα είναι μεγαλύτερος, ίδιος ή μικρότερος από τον περυσινό;». Ρωτήστε τον μισθωτό φίλο σας: «Εφέτος, θα ξοδέψεις περισσότερα, τα ίδια ή λιγότερα;». Σκεφτείτε τώρα πως για να επιταχυνθεί το ΑΕΠ πρέπει όλα αυτά να είναι περισσότερα και μεγαλύτερα, αλλιώς η χώρα θα περάσει από τη στασιμότητα στην ύφεση.
Το πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι να διπλασιάσει τον ρυθμό με τον οποίο θα κινείται το ΑΕΠ όταν θα παραλάβει από τον Αλέξη Τσίπρα σε διάστημα 16-20 μηνών. Αν το πετύχει, οι οίκοι αξιολόγησης θα πιστοποιήσουν γρηγορότερα ότι είμαστε και πάλι μια «ασφαλής επένδυση». Αν το καταφέρει, οι τράπεζες, με την απαραίτητη «ανοχή» της Κομισιόν, θα μπορέσουν να μετατρέψουν το «μαξιλάρι ρευστότητας» σε κεφάλαιο διαχείρισης των κακών δανείων. Καθόλου τυχαία, το προχθεσινό Eurogroup δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει με νόημα ότι η ρύθμιση που πέρασε η κυβέρνηση για την «προστασία» της πρώτης κατοικίας θα λήξει οπωσδήποτε στο τέλος του έτους.
Ο κ. Μητσοτάκης θα χρειαστεί να «αναλάβει», τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες, την υψηλή ευθύνη του προγράμματος οικονομικής ανάταξης. Αν ο κ. Τσίπρας κάνει όλες τις εκλογές «μαζί», τότε όλα θα γίνουν ταχύτερα και η Ελλάδα θα κερδίσει μέρος του χαμένου χρόνου.
Εξάλλου, όπως εξηγούσε πρώην πρωθυπουργός που δεν σπάει εύκολα τη σιωπή του, «αν χάσεις τις ευρωεκλογές, βάζεις πλώρη να χάσεις τις επικείμενες βουλευτικές με το διπλάσιο ποσοστό».
