Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Πράγματι. Συμφωνώ. Οι όροι «διαπλοκή» και «διαπλεκόμενα συμφέροντα» επινοήθηκαν από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για τον Σωκράτη Κόκκαλη. Πράγματι, η μετεγγραφή του Πέτρου Κόκκαλη στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια άκρως συστημική επιλογή. Ωστόσο, προς αποφυγήν δυσάρεστων εκπλήξεων στις κάλπες, εξαιτίας των υπερβολών που διατυπώνουν κυρίαρχα γραπτά και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω ορισμένα πράγματα. Καταρχάς, ιστορικά. Πράγματι, ο Σωκράτης Κόκκαλης «έριξε» τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Μόνον ο Κόκκαλης, όμως, ή και άλλοι τέσσερις ολιγάρχες μας;
Πώς, αλήθεια, συμπεριφέρθηκε η Ν.Δ. απέναντι σε αυτούς που μαζί με τον Σωκράτη «έριξαν» τον επίτιμο; Μήπως κάποιοι οικείοι τους και συνεργάτες τους βρήκαν θέση στα φιλόξενα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. στο παρελθόν; Και μήπως, παρά το γεγονός ότι ο Κόκκαλης «έριξε» τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1993, στη διαδρομή του χρόνου αποκατέστησε σχέσεις με κορυφαία στελέχη της Ν.Δ.; Ποιοι, άραγε, σιωπούσαν αιδημόνως όταν ο Κώστας Καραμανλής είχε κηρύξει ανένδοτο κατά του επιχειρηματία για την ανάθεση-σκάνδαλο των ψηφιακών; Και ακόμη: Πράγματι είναι «διαπλεκόμενος» ο Πέτρος Κόκκαλης. Αλλά σήμερα το μάθαμε αυτό, Μάρτιο του 2019; Τον Μάιο του 2014, που πολιτεύτηκε με τον συνδυασμό του Γιάννη Μώραλη στον Πειραιά, δεν ήταν διαπλεκόμενος;
Και αφού ήταν, γιατί δεν το είπαμε τότε και το λέμε σήμερα που μετεγγράφη στον ΣΥΡΙΖΑ; Να θεωρείς κάποιον διαπλεκόμενο επειδή άλλαξε στρατόπεδο και από το δικό σου πήγε στο απέναντι, αυτό δεν συνιστά επιχειρηματολογία. Λυπάμαι. Πέραν αυτών, όμως, θέλω να σημειώσω και κάτι άλλο. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε διαπλεκόμενος και συστημικός, αυτό δεν είναι προς ψόγον, αλλά προς πανηγυρισμόν. Τι θέλουμε, άραγε, από τους συριζαίους; Να πετάνε πέτρες και μολότοφ στις βιτρίνες και να δοξάζουν τον Μαδούρο ή να συχνάζουν στα σαλόνια και να θαυμάζουν κάθε Κόκκαλη; Με όρους εθνικού συμφέροντος, προτιμώ τους συριζαίους συμβιβασμένους.
Προέχει η πολιτική και κοινωνική ομαλότητα, όχι να γίνει Κούγκι η Αθήνα αύριο που ο Κυριάκος θα εκλεγεί πρωθυπουργός! Με όρους ιδεολογικούς, επίσης, τους «θέλω» συνομιλητές του κατεστημένου. Πιο εύκολα χάνει ερείσματα στον λαό και συντρίβεται ένα καθεστώς παρά ένα κόμμα ριζοσπαστικό που πολεμά το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Η Κεντροδεξιά πρέπει να ενθαρρύνει τον συμβιβασμό του ΣΥΡΙΖΑ με τα συμφέροντα, όχι να τον αποθαρρύνει. Γίνεται πιο εύκολη λεία γι’ αυτήν η Αριστερά! Αλλωστε, η μάχη που δίνω από το 2015, όταν κάποιοι μέσα στο σύστημα επιχειρούσαν να αποδομήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα της Βενεζουέλας και του Μαδούρο, ήταν ακριβώς αυτή: Να αποδείξω ότι η Κουμουνδούρου είχε συνάψει συμμαχίες με την διαπλοκή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητος από το 2012. Από τότε η συμμαχία με την οικογένεια Κόκκαλη, εξ ου και η παρουσία του πρωθυπουργού στην κηδεία του υιού Σωκράτη, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή προσφάτως.
Από τότε και η συμμαχία με κυρίες των Αθηνών. Ποιος πλήρωνε τη θηριώδη διαδικτυακή καμπάνια και ποιος τις εταιρίες επικοινωνίας Evergreen, λέτε; Εγώ; Αλλά οι φωστήρες της εποχής ήθελαν Μαδούρο, θεωρούσαν ότι η υιοθέτηση της δικής μου επιχειρηματολογίας χαρίζει τα σαλόνια και το κατεστημένο στον αντίπαλο. Πόσο λάθος!
Με συγχωρείτε που τα γράφω τόσο ωμά και κυνικά, πιθανώς και δυσάρεστα. Αλλά δεν θέλω να δω τον Τσίπρα αύριο να εκμεταλλεύεται τις υπερβολές των νεοφιλεύθερων ολιγαρχών και να μας βγαίνει από πάνω. Να μας κουνά και το δάχτυλο ότι «εσείς δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε επειδή κ.λπ. κ.λπ.». Σαφές;
