Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Είναι εξαιρετικά ευχάριστη εξέλιξη η είδηση ότι η εταιρία Lamda Development προχωρά σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου συνολικού ύψους 650.000.000 ευρώ και ότι οι αετονύχηδες που πετούσαν εσχάτως πάνω από το Ελληνικό δεν μετέχουν τελικώς στο σχήμα της επένδυσης.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Ήταν το τελευταίο που χρειαζόταν η χώρα. Επενδυτές με δανεικά! H εντύπωση που είχε αρχίσει να δημιουργείται στην κοινή γνώμη -μετά και την εμπρηστική τοποθέτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη, ειδικώς για το θέμα αυτό- ήταν ότι κάποιοι αρνούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη και προτιμούν το μοντέλο της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Η κριτική αυτή ακυρώνεται εν τη γενέσει της μετά την απόφαση της εταιρίας συμφερόντων του κυρίου Λάτση. Και κόβονται και οι ορέξεις ποικιλώνυμων «επενδυτών» που νόμισαν ότι η Ελλάς έπειτα από 10 χρόνια κρίσης είναι «μαγαζί γωνία» για τις ορέξεις τους. Που θεώρησαν ότι μπορούν να «εισάγουν» λεφτά από το εξωτερικό για να αποκτήσουν την ιδιότητα του Έλληνα – Ευρωπαίου πολίτη αντί πινακίου φακής, αλλά δεν χρειάζεται να βάλουν «μία» για να κάνουν δουλειές με το Ελληνικό Δημόσιο. Αρκούν τα λεφτά των κορόιδων Ελλήνων καταθετών, οι χωρίς τόκους αποταμιεύσεις μας για να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις «τους».
Το παράδειγμα Λάτση, όμως, συνιστά επιπλέον μήνυμα προς τους Έλληνες μεγιστάνες: «Δουλειές στην Ελλάδα, στην πατρίδα μου, στον τόπο μου, σημαίνει φέρνω πίσω μερίδιο από τις τραπεζικές μου καταθέσεις από την Ελβετία. Και ας έχω χάσει λεφτά στην Ελλάδα στην περίοδο της κρίσης». Για όσους δεν το θυμούνται, αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στους επιχειρηματίες με την πρόσφατη ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, αλλά και παλαιότερα στον ΣΕΒ: «Τα λεφτά σας πίσω»! Ισχύει το αυτό μήνυμα και για επιχειρηματίες που θησαύρισαν πουλώντας αντί 1,2 δισ. ευρώ ελληνικές επιχειρήσεις στη βόρεια Ελλάδα, αλλά το τίμημα που εισέπραξαν cash το φυγάδευσαν σε άλλη χώρα του εξωτερικού, ούτε καν στη Ρωσία.
Αλλά για να πληρώσουν σε τοπικούς προμηθευτές οφειλές 20.000 ευρώ «τους ψήνουν το ψάρι στα χείλη». Όταν επωφελείσαι από τις υπεραξίες επιχειρήσεων που είναι εγκατεστημένες σε ελληνικό έδαφος πρέπει να επιστρέφεις τμήμα από τα κέρδη σου στην ελληνική κοινωνία και στο Ελληνικό Δημόσιο. Ισχύει το αυτό μήνυμα και για ξένες επιχειρήσεις που επενδύουν στην Ελλάδα, αλλά «επαιτούν» επιδοτήσεις από τον αναπτυξιακό νόμο για να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους. Να τους πληρώσουμε και τα σκαπτικά μέσα από τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματά μας πάει πολύ.
Πέραν αυτών, το παράδειγμα Λάτση στέλνει ένα ευρύτερο μήνυμα και προς τους λοιπούς παίκτες και τις τράπεζες. Επενδύσεις με ανάπτυξη και δανεικά από τις καταθέσεις των Ελλήνων εις βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που έχουν στραγγίσει από ρευστότητα δεν νοούνται. Δέκα χρόνια τώρα κάθε ελληνική επιχείρηση, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είναι μικρομεσαίες, στερείται πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό και όποιες επενδύσεις γίνονται είναι από ίδια κεφάλαια. Πλησιάζει η στιγμή που τα τραπεζικά μας καταστήματα θα πάψουν να εξετάζουν αιτήσεις για δανεισμό με αποκλειστικό κριτήριο το εκτόπισμα του επιχειρηματία και τους ισολογισμούς τους, αλλά με βάση και τη γενικότερη αντίληψη για την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας. Που θα απελευθερώνουν πόρους για τους μικρούς, όχι μόνο για τους μεγάλους.
Ανάπτυξη για όλους αυτό σημαίνει. Ταύτα και θα επανέλθουμε. Το παράδειγμα Λάτση, που βάζει επιτέλους το χέρι στην τσέπη, είναι καταρχάς θετικό, αλλά εμείς, φύσει καχύποπτοι, θα παρατηρούμε. Και την πορεία του εγχειρήματος αλλά και τι θα συμβεί στην εγχώρια πολιτική και επιχειρηματική σκηνή τώρα που ξεκαθαρίζεται ότι οι περισσότερες επενδύσεις είναι αμιγώς ελληνικού ενδιαφέροντος. Η Ελλάς γνώρισε την πικρά εμπειρία της καθήλωσης από ανόητους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς στο παρελθόν. Να μην την ξαναζήσει. Δεν έχουμε την πολυτέλεια.
