Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Υποθέτω, ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε ένα ψηφοδέλτιο για τις ευρωεκλογές, γεμάτο συμβολισμούς. Είναι μια λύση το φαντασιακό, όταν η πραγματικότητα σε διαψεύδει και σε ζορίζει.
Ήθελε να έχει λίγο από τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ. Διάλεξε τη Μυρσίνη Ζορμπά και λίγο έλειψε να καεί ζωντανός. Κάτι σαν τους άνδρες της Αστυνομίας που ονειρευόταν στην πυρά η Μυρσίνη. Η υποψήφια απεπέμφθη κακήν κακώς. Έβαλε τον Παναγιώτη Κουρουμπλή και έτρεχε μετά ο Πάνος Σκουρλέτης να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και μαζί και τ’ άπλυτα του Αμβρόσιου. Οργή Θεού, θα έλεγε ένας ασεβής.
Ήθελε να έχει και ολίγους εκπροσώπους της “δρακογενιάς”. Έμεινε να υπερασπίζεται τις συμβάσεις της Ιντρακόμ με το δημόσιο. Και έδωσε πάσα στον Δημήτρη Παπαδημούλη να ρίχνει τις σπόντες του εναντίον του συνυποψηφίου του, που κινδυνεύει να τον δει να του τρώει την έδρα “επί τη εμφανίσει”. Τόσα πανό “μοστράρισε” στο Ευρωκοινοβούλιο ο αντιπρόεδρος, τσάμπα θα πάνε;
Ήθελε να έχει και ολίγη “γκλαμουριά”. Μάζεψε τον Αλέξη Γεωργούλη και μετά έμαθε ότι ψώνισε από τα καλαθάκια της Ερμού ό,τι είχαν απορρίψει οι άλλοι. Έβαλε και τη Ραλλία να μας υποσχεθεί ότι, εφόσον εκλεγεί, θα κόψει “τα ποτά και τα ξενύχτια”. Ωραία υπόσχεση και θετικό το μήνυμα, αλλά δεν τη βλέπω την Ευρώπη να συγκινείται.
Τι έμεινε τελικά από το ψηφοδέλτιο των… άχαστων; Ένας Δανέλλης και μια Κουντουρά, που εξαργύρωσαν τη μεταγραφή τους στον ΣΥΡΙΖΑ με μια θέση στο ευρωκοινοβούλιο, δύο μωροφιλόδοξοι της ΔΗΜΑΡ, που νομίζουν ότι θα κάνουν πλέον διεθνή καριέρα στα βήματα της Άννας Βίσση, και ένας Παναγιώτης Λάμπρου, για να μας θυμίζει τους αδιατάρακτους δεσμούς του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία.
Οι συμβολισμοί βέβαια έχουν τα όριά τους. Γι’ αυτό και είναι εξίσου ενδιαφέρουσες περιπτώσεις και αυτοί που κόπηκαν. Με ανοιχτό το μέτωπο της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο συνωστισμός στο ψηφοδέλτιο της Μαρίας Ρεπούση κρίθηκε επικίνδυνος. Με ανοιχτό το μέτωπο με τον βαθύ ΣΥΡΙΖΑ, η παρουσία του Γιάννη Ραγκούση θεωρήθηκε πολυτέλεια. Ενώ και οι πρωτοκλασάτοι υπουργοί που σφόδρα επιθυμούσε ο πρόεδρος, επικαλέστηκαν φόρτο εργασίας και την έκαναν φρονίμως με ελαφρά πηδηματάκια.
Το ψηφοδέλτιο της αναμενόμενης ήττας του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθρέφτης της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογική αναμέτρηση. Αντί πολιτικής πρότασης, αντί διλήμματος, και πάλι συμβολισμοί. Ραλλία Χρηστίδου, Αλέξης Γεωργούλης και Δημήτρης Παπαδημούλης, ετοιμάζονται να σώσουν την Ευρώπη από την άνοδο του φασισμού και του εθνικισμού. Θα δυσκολευτούν να πείσουν τους ψηφοφόρους και οι διάφοροι Σαλβίνι και Σία δεν βλέπω να τρόμαξαν από την επικείμενη έλευση στις Βρυξέλλες του Θοδωρή Δουλουμπέκη.
Κυρίως όμως οι συμβολισμοί είναι έπεα πτερόεντα και επανανοηματοδοτούνται διαρκώς, για να θυμηθούμε και την κ. Νοτοπούλου που στη νοηματοδότηση έχει γράψει ιστορία. Έρχεται ξαφνικά ένας Παύλος Πολάκης, για να θυμίσει σε όλους, και κυρίως σε όσους υποκρίνονται ότι είδαν το φως το αληθινό στη Συμφωνία των Πρεσπών, και ότι “οι άλλοι” έχουν αλλάξει, ότι οι “γκλαμουριές”, οι εκπρόσωποι της δρακογενιάς και οι διάφοροι μωροφιλόδοξοι-πρόθυμοι της κεντροαριστεράς, δεν μπορούν να κρύψουν το πραγματικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που συμβολίζει ο Παύλος Πολάκης.
