Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Το συμπαθέστατο κανίς που πρωταγωνιστεί στο προεκλογικό σποτ του Πάνου Καμμένου -και που υποθέτουμε ότι πρόκειται για τον Αλέξη Τσίπρα- τα κάνει όλα. Ή, εν πάση περιπτώσει, ό,τι του παραγγέλνει σε ψευτο-γερμανικά το αφεντικό του. Ωραία γελάσαμε, αλλά μάλλον με τον Καμμένο γελάσαμε.
Κατ’ αρχάς το σποτάκι δεν φαίνεται πιθανό να επιτρέψει στον Πάνο Καμμένο και στους Εναπομείναντες Έλληνες να επιστρέψουν στη Βουλή. Δεν του έλειψε η επικοινωνιακή προβολή του Προέδρου Πάνου, για να καταφέρει με ένα σποτάκι -όσο πρωτότυπο κι αν είναι- να επανακάμψουν οι οπαδοί του. Σαφής πολιτική τοποθέτηση του έλειψε και μια στοιχειώδης συνέπεια. Α, ναι, και μια στοιχειώδης σοβαρότητα. Ο Thanassis δεν θα βοηθήσει.
Το σποτάκι είναι αισθητικής Χρυσής Αυγής. Φυσικά δεν μας εκπλήσσει. Υποθέτω, δεν πρέπει να εκπλήσσει ούτε εκείνα τα στελέχη της αριστεράς με τα οποία μοιράστηκε τους αντιμνημονιακούς αγώνες και το τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου. Αυτός ήταν και αυτός είναι ο Πάνος Καμμένος. Σε αυτό τουλάχιστον παραμένει συνεπής. Οι άλλοι ας προβληματιστούν…
Το σποτάκι είναι αισθητικής Χρυσής Αυγής, καθώς παρουσιάζει τον Αλέξη Τσίπρα- Thanassis να υπακούει πειθαρχικά στις εντολές των ξένων. Ένα σκυλάκι των Γερμανών που αρκείται σε ψίχουλα και επιστρέφει και χρήματα στους δανειστές. Η γνωστή μπούρδα ότι μας έδωσαν 300 δισ. ευρώ… αλλά βγήκαν κερδισμένοι. Αυτό κατάλαβε ο Πάνος Καμμένος. Θα διαβάζει πολύ “Μακελειό”…
Αλλά φυσικά δεν ήταν αυτός ο Αλέξης Τσίπρας του 3ου μνημονίου. Ένας υπηρέτης των ξένων ή ένας Thanassis. Η εφαρμογή του μνημονίου, μετά την κωλοτούμπα, ήταν η πρώτη πράξη του δράματος “επιστροφή στην κανονικότητα”. Ήταν το πρώτο γαλόνι που πήρε ο Αλέξης Τσίπρας στην πορεία της αργής προσαρμογής του από ακτιβιστής της Γένοβας, και λοιπών ανυπότακτων πόλεων, σε ευρωπαϊκού τυπου πολιτικό.
Ήταν η συνειδητοποίηση από τον απερχόμενο πρωθυπουργό ότι ο επαναστατικός ακτιβισμός του Γιάνη Βαρουφάκη θα οδηγούσε την Ελλάδα εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αν τα περιθώρια ελιγμών της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν ελάχιστα, αν αναγκάστηκε να εφαρμόσει το πρόγραμμα χωρίς διαπραγμάτευση και αντιστάσεις, ήταν ακριβώς εξαιτίας της έλλειψης αξιοπιστίας της κυβέρνησης, μετά τους τυχοδιωκτισμούς του καλοκαιριού του 2015. Ένα σκληρό μάθημα. Μια πρωτη άσκηση ρεαλισμού.
Η πιστή εφαρμογή του μνημονίου ήταν η αρχή της προσαρμογής του Αλέξη Τσίπρα στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Ή στη σκέτη πραγματικότητα. Και αν κάτι υπάρχει για να σχολιάσει κανείς, δεν είναι η υλοποίηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων. Απαραίτητων μεταρρυθμίσεων που ελπίζουμε να συνειδητοποίησε ο κ. Τσίπρας, ασχέτως αν δεν το ομολογεί. Αλλά οι πομφόλυγες που εκτόξευε ο κ. Τσίπρας πριν κερδίσει τις εκλογές. Ο Πάνος Καμμένος δεν φαίνεται να το έχει κατανοήσει. Έχει παραμένει στη ρητορική της πλατείας των αγανακτισμένων. Αλλά πλέον η πλατεία ειναι άδεια. Και όσοι επιμένουν να στήνουν αντίσκηνα σε μια φαντασιακή πλατεία αντίστασης στους ξένους, επιλέγουν είτε Βαρουφάκη και Λαφαζάνη, είτε τη Χρυσή Αυγή. Όχι έναν υπουργό του Τσίπρα.
Αλλά ούτε αυτή η επιμονή του Πάνου Καμμένου στις αντιλήψεις προ του 2015 φυσικά μας εκπλήσσει. Αυτό που σίγουρα εκπλήσσει είναι ο πρώτος δημόσιος διασυρμός πολιτικού αρχηγού – το πρώτο δημόσιο τρολάρισμα, αν θέλετε, για να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα του Twitter- από τον ίδιο τον πολιτικό αρχηγό.
Γιατί, αν δεν απατώμαι, μέλος επιφανές της κυβέρνησης την οποία διακωμωδεί με επιχειρήματα Χρυσής Αυγής περί δουλοπρέπειας, παράδοσης στους ξένους και γερμανικής κατοχής ήταν ο Πάνος Καμμένος. Υπουργός Εθνικής Άμυνας και συγκυβερνήτης. Και αν δεν απατώμαι, επίσης, δεν υπήρξε κάποια διαφωνία που να εξέφρασε ο Πάνος Καμμένος σε αυτό που παρουσιάζει ως παράδοση στους Γερμανούς. Συμμετείχε σαν συμπρωταγωνιστής σε αυτή την παράσταση και ουδέποτε έθεσε το υπερήφανο βέτο που κατά καιρούς απειλούσε.
Μία φορά διαφώνησε, με τη Συμφωνία των Πρεσπών, και όμως ούτε καν αυτή τόλμησε να εκδηλώσει. Συμφώνησε με τον Αλέξη Τσίπρα να την ξεδιπλώσει υπερήφανα με χρονοκαθυστέρηση. Μετά δηλαδή την ολοκλήρωση του βίου της κυβέρνησης. Διαπραγματεύονταν την καθυστέρηση της υπογραφής της Συμφωνίας και την ψήφισή της, έως ότου πλησιάσουν ούτως ή άλλως οι εκλογές. Για να μπορεί να αποδράσει άνευ συνεπειών. Σαν ένας άλλος Thanassis. Ο κανονικός Thanassis. Και φυσικά, όπως κάθε Thanassis, τον έπιασαν κορόιδο.
Υ.Γ.: Στα προβλήματα της νέας επικοινωνιακής καμπάνιας των Εναπομεινάντων Ελλήνων σημειώστε ακόμα ένα. Έδωσε την ιδέα στους άτιμους σκιτσογράφους να τον αποτυπώσουν και εκείνον με τη μορφή ζώου. Για άγνωστους λόγους, τον αποτύπωσαν σαν κότα.
