Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Πώς φθάσαμε από την “Πολακιάδα”, στην κοτερολογία, στη Χούντα και στις εργολαβίες των Παύλου και Περικλή Τσίπρα; Οι υποθέσεις ειναι απολύτως διακριτές και η συριζαιική προσπάθεια πολτοποίησης κρύβει την αλήθεια. Οι διακοπές του Αλέξη Τσίπρα στο σκάφος του εφοπλιστή Παναγόπουλου είναι ένα πολιτικό σκάνδαλο, όσες τσιρίδες και αν ακουστούν από τα έδρανα της συμπολίτευσης.
Και αν συνυπολογίσει κανείς τον χρόνο που έγιναν οι σκαφάτες διακοπές -ούτε μήνας δεν είχε περάσει από την τραγωδία στο Μάτι- την “ερτατζίδικη” σκηνοθεσία της σύσκεψης των “αρμοδίων” στο συντονιστικό της Πυροσβεστικής, το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν επισκέφθηκε στο νοσοκομείο τους τραυματίες της πυρκαγιάς (ήταν, βλεπετε, διακοπές…), την προσπάθεια απόκρυψης των χλιδάτων διακοπών, μακριά από τα βλέμματα των κοινών θνητών, αλλά και το μείζον θέμα δεοντολογίας που θέτει η “εκτόξευση” της κυρίας Παναγοπούλου, σε θέσεις παρά τω πρωθυπουργώ και πριν και μετά την κρουαζιέρα, κάνουν τις διακοπές του κ. Τσίπρα ένα κανονικό σκάνδαλο.
Και οι δουλειές με τη Χούντα;
Για να κατανοήσει κανείς την “έκρηξη” του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις δουλειές των αδελφών Τσίπρα με τη δικτατορία, θα πρέπει να δει το ευρύτερο περιβάλλον, τα 4 χρόνια που κυβερνά ο Αλέξης Τσίπρας. Και πάλι οι τσιρίδες συσκοτίζουν την αλήθεια… Θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς τις διαρκείς επιθέσεις του Αλέξη Τσίπρα, εντός και εκτός Βουλής, στην οικογένεια Μητσοτάκη και στα οικονομικά της, τα καρφιά για τις κουμπαριές άλλων μελών της οικογένειας Μητσοτάκη με τους πλούσιους και τους ισχυρούς (λες και συνιστούν ποινικό αδίκημα), την ποινικοποίηση των κοινωνικών επαφών, τις μονομανείς επιθέσεις ενός “πολακικού ήθους και ύφους” συριζαιικού τύπου στη σύζυγο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και την προσπάθεια σπίλωσης και δικαστικής δίωξης των βασικών παραγόντων της αντιπολίτευσης, μέσω της σκευωρίας της Νοβάρτις. Μόνον έτσι μπορείς να την ερμηνεύσεις και να τη βάλεις σε ένα πλαίσιο.
Αν δεν ανοίξεις τον ήχο να ακούσεις τη φωνή του Καψώχα, αν δεν μπεις στο Twitter να δεις την “παραγωγή” των συριζοτρόλ και αν δεν διαβάσεις τα “ρεπορτάζ” για τις off shore της Μαρέβας, στον ειδικευμένο στο σχετικό θέμα κυριακάτικο Τύπο, δεν βγάζεις νόημα.
Η “έκρηξη” Μητσοτάκη για το παρελθόν της οικογένειας Τσίπρα είναι η φυσική συνέπεια της τοξικής αντιπολίτευσης της συμπολίτευσης. Η λάσπη συνήθως επιστρέφει. Ή, όπως λέγεται, στην πολιτική ό,τι δώσεις παίρνεις. Δεν περιμένεις φυσικά να βρίζεις, να συκοφαντείς, να δολοπλοκείς, να στήνεις κρεμάλες και δίκες και ο άλλος να σου απευθύνεται με το σεις και με το σας. Γι’ αυτό και οι αντιδράσεις και οι τσιρίδες από τα έδρανα της συμπολίτευσης είναι απολύτως υποκριτικές.
Όπως και τα πρωτοσέλιδα της “Αυγής” και τα ρεπορτάζ της “ΕφΣυν”, που “ξέχασαν” κρίσιμες λεπτομέρειες μιας παλιάς ιστορίας, που προς στιγμήν (ελπίζω) απασχολεί τον δημόσιο βίο. (Βλέπε τη μαρτυρία του Φοίβου Ιωαννίδη για την οργάνωση ΔΕΚΑ της Κρήτης, τον ρόλο του Ηρακλή Τσίπρα και την κατάληξη της δικης).
Τούτων λεχθέντων, ας προσθέσουμε πως δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη και ουδείς καλείται να απολογηθεί για το τι έκανε ή δεν έκανε ο πατέρας του στη Χούντα. Είμαι βέβαιος, άλλωστε, ότι συμφωνεί με αυτό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το είπε και χθες το βράδυ λίγο πριν από την ψήφο εμπιστοσύνης: “Κάνει λάθος ο κ. Τσίπρας αν νομίζει ότι η ευγένεια με την οποία πολιτεύομαι είναι αδυναμία. Δεν θα ανεχθώ άλλη προσβολή για την οικογένειά μου. Σταματώ εδώ. Καλό θα είναι ο κ. Τσίπρας να είναι πιο προσεκτικός”.
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι το ίδιο θα ισχύσει για τον Αλέξη Τσίπρα. Που χθες είπε απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη: “Είπατε για τον πατέρα σας. Οι πολίτες έχουν άποψη για τον πατέρα σας”…
