Του Νίκου Φυλάγγελου
Την ιστορική προτροπή του Μαχάτμα Γκάντι… να γίνουμε η Αλλαγή που θέλουμε να δούμε, προφανώς και δυσκολεύονται να την ενστερνιστούν πολιτικοί και δημοσιογράφοι στην Ελλάδα της κρίσης.
Γι’ αυτό και η Ελλάδα… παραμένει σε κρίση, και πολύ δύσκολα θα διαμορφωθούν αντικειμενικές προϋποθέσεις υπέρβασης της τρέχουσας εθνικής τραγωδίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα όσα συνέβησαν με τον Σταμάτη Μαλέλη. Πολύπειρος και με όσμωση των κοινωνικών ρευμάτων, ο Γραμματέας Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, είπε αυτό που πιστεύει η (συντριπτική) πλειοψηφία των ψηφοφόρων του Κινήματος Αλλαγής, για τη σημερινή Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ότι δεν διαθέτει κοινωνικά αντανακλαστικά και ευαισθησίες, συμβατές με την ιστορική πολιτική διαδρομή των ανθρώπων που, ψήφιζαν για δεκαετίες ΠΑΣΟΚ, και κάποιοι λίγοι έχουν απομείνει σήμερα να στηρίζουν το Κίνημα Αλλαγής, αντί να… μετακομίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο dna της (λεγόμενης) Δημοκρατικής Παράταξης, υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες, ανθεκτικές στον χρόνο παράμετροι.
Μια τέτοια είναι η φυσική απέχθεια για “δεξιές” πολιτικές. Αν προσθέσετε και το επώνυμο “Μητσοτάκης”, το μείγμα καθίσταται εκρηκτικό, και αυτό το καταλαβαίνει αυθόρμητα ο Σταμάτης Μαλέλης.
Και η Φώφη Γεννηματά το καταλαβαίνει, όπως και μια σειρά ακόμη από στελέχη πρώτης γραμμής, ακριβώς επειδή επίσης συνομιλούν με την κοινωνία που, ακόμη τους εμπιστεύεται.
Σε αυτή τη συμπαγή κοινωνική βάση, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ αίσθημα είναι έντονο, όχι όμως τόσο ισχυρό ώστε να ακυρώνει το αντι-δεξιό σύνδρομο.
Οι μόνοι που δεν το καταλαβαίνουν, είναι στελέχη του χθες, που… ξέμειναν στο Κίνημα Αλλαγής, με συρρικνωμένες έως ανύπαρκτες κοινωνικές αναφορές, κάποιοι εκ των οποίων διετέλεσαν κυβερνητικά στελέχη την περίοδο 2012-2015, που η συγκυβέρνηση με τον Αντώνη Σαμαρά, οδήγησε το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου στην πολιτική καταστροφή, και την αγχώδη είσοδο στη Βουλή.
Όσοι δηλαδή, περιμένουν… να ξαναγίνουν υπουργοί, σε μια αντίστοιχη συγκυβέρνηση.
