Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Όσοι ξύπνησαν νωρίς το πρωί του Σαββάτου και άκουσαν τον Κώστα Μπακογιάννη στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και την εκπομπή του Γιώργου Αυτιά, είχαν μεικτά συναισθήματα.
Το απόλυτο φαβορί για τον Δήμο Αθηναίων, μίλησε τη γλώσσα της επούλωσης των εθνικών πληγών. Έπιασε το νήμα με την πολιτική κληρονομιά του πατέρα του, μάρτυρα της Δημοκρατίας, Παύλου Μπακογιάννη. Έδειξε ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε. Ότι μπορούμε να συνυπάρχουμε. Ότι μπορούμε να περπατήσουμε μαζί, σε ένα κοινό μέλλον. Με πυρήνα τη σύνθεση και την εθνική συμφιλίωση.
Ο Κώστας Μπακογιάννης θύμισε για άλλη μια φορά ότι σεργιανίζει ως ηχηρή εξαίρεση στον δημόσιο βίο. Ως “αντίδοτο” στον εθνικό διχασμό. Ως “θεραπεία” για κάθε τσιρίδα υστερίας και ψύχωσης, που καλλιεργεί το μίσος μεταξύ των Ελλήνων.
Το… δυστύχημα είναι ότι, ο Κώστας Μπακογιάννης δεν βρίσκεται στην κεντρική πολιτική, αλλά στην Αυτοδιοίκηση. Τα… μεικτά συναισθήματα, που λέγαμε.
