ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Απόψε από δω από την Καισαριανή. Την πόλη – σύμβολο των αγώνων και των θυσιών αλλά και την πόλη των σύγχρονων διεκδικήσεων του λαού μας. Απευθύνουμε κάλεσμα συμπόρευσης στους εργάτες, στους ανθρώπους του μόχθου, στα νέα παιδιά των λαϊκών οικογενειών.
Κάλεσμα συμπόρευσης για τις καθημερινές μάχες στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές.
Για να πάρουμε πίσω, όλα όσα χάσαμε στα χρόνια της κρίσης και να βάλουμε στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Κάλεσμα όμως και μπροστά στις εκλογικές μάχες, τις ευρωεκλογές, τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές αλλά και τις βουλευτικές εκλογές όποτε κι αν γίνουν.
Και δω στην Καισαριανή έχουμε μάθει να κερδίζουμε μάχες. Και τη μάχη στο δήμο, θα την ξανακερδίσουμε! Γιατί η Καισαριανή, έχει και θα συνεχίσει να έχει αγωνιστή, κομμουνιστή δήμαρχο τον Ηλία Σταμέλο.
Η Καισαριανή έχει και θα συνεχίσει να έχει αγωνιστική, ανυπότακτη δημοτική αρχή, αμετακίνητη στο πλευρό του λαού.
Σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας, το δίλημμα είναι ένα: Θα συνεχίζουμε στο δρόμο που μας έφερε ως εδώ και αποδεδειγμένα θα φέρει και νέα δεινά για το λαό; Ή θα αντεπιτεθούμε μαζικά και δυναμικά παντού να ανοίξει ο δρόμος για να αλλάξει ριζικά επιτέλους αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα;
Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που παίρνουν τη θέση τους δίπλα στο Κόμμα μας, ακόμα και αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας, έχουν ήδη απαντήσει: Αντεπίθεση!
Η καλύτερη άμυνα στην επίθεση του κεφαλαίου, της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των οργάνων τους σε δήμους και τις περιφέρειες είναι η αντεπίθεση. Αντεπίθεση με ισχυρό ΚΚΕ παντού.
Για να βάλουμε εμπόδια στις κυβερνήσεις τους, όποιες κι αν είναι αυτές. Είτε είναι του ΣΥΡΙΖΑ είτε της ΝΔ.
Το σίγουρο είναι ότι θα πάρουν την αντιλαϊκή σκυτάλη, για να τρέξουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου φορτώνοντας νέα βάρη στο λαό.
Για να στείλουμε μήνυμα μέσα και έξω στην ΕΕ. Μήνυμα ελπίδας και προοπτικής, ότι υπάρχει σίγουρος δρόμος για τους λαούς. Μακριά και έξω από τις ενώσεις, τις συμμαχίες των ιμπεριαλιστών. Ο ελπιδοφόρος δρόμος είναι ο δρόμος που οδηγεί τον ίδιο το λαό στην εξουσία.
Για να τους δυσκολέψουμε σήμερα, και σε τοπικό επίπεδο, στους δήμους και τις περιφέρειες, εκεί όπου εξειδικεύουν και προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική τους.
Πέντε χρόνια τώρα, τους δυσκολεύουμε, τους εμποδίζουμε να περνάνε ατόφια την αντιλαϊκή πολιτική της κεντρικής διοίκησης, της κυβέρνησης.
Και εδώ στην Καισαριανή, όπως και στην Πάτρα, στο Χαϊδάρι, στην Πετρούπολη, στην Ικαρία. Γιατί εμείς, δεν γίναμε μεσάζοντες των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Γιατί εμείς, παλέψαμε με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, σε δύσκολες συνθήκες, για να μη φορτώσουμε με νέα βάρη την ήδη φορτωμένη λαϊκή οικογένεια.
Βάλαμε στο επίκεντρο της προσοχής μας τις ανάγκες της, τις ανάγκες των παιδιών της.
Και μπορούμε να πούμε ότι: ΝΑΙ. Σ΄ αυτές τις δύσκολες, ασφυκτικές για το λαό συνθήκες, κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας. Αξιοποιήσαμε κάθε χαραμάδα που θα μπορούσε, έστω να δώσει μια μικρή ανάσα ανακούφισης στο λαό και τη νεολαία. Και σ’ αυτό το δρόμο συνεχίζουμε και στην Καισαριανή.
Γιατί εμείς, μπορεί να είμαστε δημοτική διοίκηση, είμαστε όμως ταυτόχρονα αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση, αντιπολίτευση στην κεντρική κρατική διοίκηση, στην περιφέρεια.
Αντεπίθεση λοιπόν, με το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΚΚΕ. Το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Για να δυναμώσουμε την εργατική λαϊκή αντιπολίτευση και την ανακούφιση του λαού!
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και προσωπικά ο Τσίπρας, θέλει να πουλήσει στο λαό, το παραμύθι της μεταμνημονικής εποχής. Αλλά οι ίδιοι οι εταίροι του, η Κομισιόν, το Eurogroup, το ΔΝΤ, τον ξεσκεπάζουν συνεχώς, δεν τον αφήνουν τον έρμο.
Γιατί, παραμύθια πουλάς, όταν λες, πως αυτή εδώ η κυβέρνηση, δήθεν έκλεισε τον κύκλο των μνημονίων και απέδειξε δήθεν ότι υπήρχε εναλλακτικός δρόμος, πέραν αυτού «της αιώνιας λιτότητας, της ασφυκτικής επιτροπείας και των διαρκών καταναγκασμών!»
Σε ποιόν αλήθεια, τα πουλάει αυτά; Όταν οι ίδιοι, από τη μια η Κομισιόν, την άλλη το Eurogroup, την επομένη το ΔΝΤ, έρχονται να επιβεβαιώσουν, όχι μόνο ότι η ασφυκτική ευρωενωσιακή επιτροπεία και εποπτεία παραμένει, αλλά και ότι αυτή συνοδεύεται με δεσμεύσεις για νέα επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα, που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση.
Επιπλέον μέτρα που θα έρθουν να προστεθούν στα σκληρά μέτρα των εκατοντάδων εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων, οι οποίοι δεν καταργήθηκαν επειδή το καλοκαίρι έληξε τυπικά το ελληνικό πρόγραμμα. Το αντίθετο μάλιστα.
Η αλήθεια είναι ότι οι νόμοι των μνημονίων δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Γιατί τα μνημόνια στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες, ήταν τα χρήσιμα εργαλεία, για την ταχύτατη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που τσακίζουν το λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου.
Επιπλέον υπάρχουν νέα μέτρα – απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.
Όλα αυτά παραμένουν μόνιμα πάνω στο τραπέζι. Και στις συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και στις συνθήκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Γιατί μόνιμα στο τραπέζι των κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, βρίσκεται η διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών κολοσσών. Απόδειξη, η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ. Το οποίο, με το γνωστό μπαμπούλα των δυσκολιών της ελληνικής οικονομίας και των αναγκών για τη χρηματοδότησή της, μιλάει για νέα δραστικά δημοσιονομικά μέτρα. Μιλάει για αναδιάρθρωση χρέους ή ακόμη και νέα χρηματοδοτική στήριξη.
Δηλαδή, ουσιαστικά για νέο μνημόνιο, για να μην κοροϊδευόμαστε. Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Με τον μπαμπούλα δηλαδή ενός νέου μνημονίου, ο λαός πρέπει όχι μόνο να ξεγράψει όλα όσα έχασε με τα μνημόνια, δηλαδή, μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα… Αλλά και να δεχθεί αδιαμαρτύρητα την κατακρεούργηση του αφορολόγητου ορίου που έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ…
Προκειμένου, όπως οι ίδιοι ομολογούν, να δημιουργηθεί χώρος, για μειώσεις στη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Στην πραγματικότητα μας λένε, ότι με το μπαμπούλα ενός νέου μνημονίου, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, πρέπει όχι μόνο να συμβιβαστούν με τον εργασιακή ζούγκλα, αλλά να αποδεχθούν και μεγαλύτερη «ευελιξία» στην αγορά εργασίας.
Τι σημαίνει όμως μεγαλύτερη ευελιξία; Ότι ο εργαζόμενος, θα δουλεύει όποτε και όπως θέλει το κεφάλαιο, και θα λέει κι ευχαριστώ, χαμογελώντας, όπως εκβιάζουν τα μεγαλοστελέχη της εργοδοσίας.
Και μαζί με όλα αυτά, η εργατική λαϊκή οικογένεια που έχει πνιγεί από τα χρέη, πρέπει να κόψει το λαιμό της, για να πληρώσει τα δάνειά της. Κάτω από το φόβο των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών. Γιατί το τραπεζικό σύστημα παραμένει «εξαιρετικά ευάλωτο», λένε τα κοράκια του ΔΝΤ.
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά; Πως η μεταμνημονιακή εποχή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια κι απαράλλαχτη με τη μνημονιακή.
Πως όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ με την κατ΄ όνομα «προοδευτική» του συμμαχία ή η ΝΔ με την υποτιθέμενη «υπευθυνότητά» της, πάλι η εργατική τάξη, ο λαός, θα συνεχίζει να πληρώνει το μάρμαρο.
Το πιο σημαντικό όμως, και ταυτόχρονα το πιο κρίσιμο, είναι πως κανένας εργαζόμενος, κανένας αυτοαπασχολούμενος, δεν πρόκειται να πάρει πίσω, όλα όσα έχασε. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να βάλει στο επίκεντρο τις δικές του ανάγκες.
Ιδιαίτερα αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στον αιώνα τον άπαντα, εάν θεωρεί τον εαυτό του ως συνυπεύθυνο για το χρέος.
Ένα χρέος, που δεν δημιούργησε ο ίδιος, αλλά μόνο και κυρίως η στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου με ζεστό χρήμα, από όλους τους μέχρι σήμερα κυβερνώντες. Όχι μόνο έτσι, με αυτή τη λογική και επιλογή, δεν πρόκειται να κερδίσει το παραμικρό, αλλά το αντίθετο.
Θα συμβιβάζεται όλο και περισσότερο κάθε μέρα που περνά, με τα ψίχουλα. Με τα έκτακτα, τα κατώτατα, με τα επιδόματα, με τη χαμοζωή. Την ώρα που υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές δυνατότητες να κάνουμε, όχι μόνο βήματα, αλλά άλματα στις ζωές μας, με την ικανοποίηση των πραγματικών σύγχρονων αναγκών μας.
Γι’ αυτό πρέπει να αμφισβητήσουμε όσα μας παρουσιάζουν ως θέσφατα, ως θεόσταλτα. Όπως είναι το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης. Όπως είναι η περιβόητη ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης. Όλους δηλαδή τους στόχους, που δεν είναι στόχοι του ελληνικού λαού, αλλά μιας οικονομικής ολιγαρχίας. Στόχους στους οποίους συγκλίνουν ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Με κάθε ευκαιρία, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ -στην προσπάθειά τους να αντιπαρατεθούν μεταξύ τους- μας λένε, πως στις επικείμενες πολιτικές εκλογικές μάχες, θα συγκρουστούν δύο διαμετρικά αντίθετα σχέδια.
Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ λένε, ότι το δικό τους σχέδιο, είναι προοδευτικό, αντινεοφιλελεύθερο, και ότι της ΝΔ είναι το σκληρό ακροδεξιό σχέδιο.
Μάλιστα ο κ. Τσίπρας επιμένει, πως «το δικό του σχέδιο, οδηγεί ευθεία μπροστά», ενώ αυτό της ΝΔ οδηγεί «σε αναστροφή στα χρόνια της κρίσης, της λιτότητας, του ΔΝΤ».
Από την άλλη, οι εκπρόσωποι της ΝΔ, μας λένε, ότι το δικό τους σχέδιο είναι το σύγχρονο, το φιλοεπενδυτικό, «φιλοευρωπαϊκό» ενώ του ΣΥΡΙΖΑ είναι «ιδεοληπτικό, ξεπερασμένο» και πάει λέγοντας.
Μάλιστα, πολλές φορές ο κ. Μητσοτάκης κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι «δεν έχει καν σχέδιο»… Μας λένε, ότι δήθεν «η ΝΔ και ξέρει και μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια νέα βιώσιμη ανάκαμψη, σε μια ανάπτυξη από την οποία θα έχουν όφελος όλοι και όχι μόνο λίγοι, με ένα δίκαιο κοινωνικό μέρισμα το οποίο θα μοιραστεί σε όλους»…
Όμως, τα ίδια ακριβώς λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν περιγράφει «το όραμά του για τη δίκαιη ανάπτυξη». Σε τι λοιπόν, διαφέρει η «βιώσιμη ανάπτυξη» του κ. Μητσοτάκη με τη «δίκαιη ανάπτυξη» του κ. Τσίπρα;
Σε τίποτα ουσιαστικό. Κι αυτό είναι όλη η αλήθεια. Γιατί πρόκειται για την ανάκαμψη των ίδιων καπιταλιστικών κερδών για τους λίγους, τους οποίους υπηρετούν και οι δύο.
Μάλιστα, από χτες, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ βρήκαν κι άλλη μια έκφραση – νεολογισμό για να τσακώνονται, την ονόμασαν “ολιγαρκή αφθονία”!
Αφού τους εκφράζει και τους δυό, για να μην τσακώνονται άλλο, τους προτείνουμε να την ονομάσουν “ολιγαρχική αφθονία”, αφού και οι δυό τα συμφέροντα της ολιγαρχίας πασχίζουν πάση θυσία να υπηρετήσουν, σε βάρος των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν δύο διαφορετικά, ανταγωνιστικά σχέδια, αλλά ένα ενιαίο σχέδιο, με διάφορες παραλλαγές που είναι εξίσου αντιλαϊκές.
Ποιό σχέδιο είναι αυτό;
Είναι το σχέδιο που διατηρεί όλους τους μνημονιακούς νόμους στη λεγόμενη μεταμνημονιακή εποχή.
Είναι το σχέδιο που διατηρεί τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060 και την αυστηρή επιτροπεία της ΕΕ.
Είναι το σχέδιο που διατηρεί και ενισχύει το αντεργατικό οικοδόμημα που θεμελίωσε η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ και ενίσχυσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι το σχέδιο που χτύπησε το δικαίωμα της απεργίας, την ενεργοποίηση του δολοφονικού κατά ΣΥΡΙΖΑ νόμου Βρούτση για τον κατώτατο μισθό που τώρα έγινε νόμος Αχτσιόγλου.
Αυτό το κοινό τους σχέδιο θυσιάζει τελικά τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα για χάρη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Είναι το σχέδιο που βαφτίζει κοινωνική πολιτική τη φιλανθρωπία, τα ψίχουλα για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας γιατί θεωρεί δεδομένη λογική των ελάχιστων και των κατώτατων.
Είναι το σχέδιο των δεσμεύσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που εμπλέκει τη χώρα μας, το λαό μας σε επικίνδυνες περιπέτειες.
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, το κρίσιμο ερώτημα, δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ έχουν το ίδιο σχέδιο. Σ΄ αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε, ακόμα και να διαφωνήσουμε με ορισμένους.
Το ερώτημα είναι, αν με αυτό το σχέδιο, μπορεί να ζήσουν καλύτερα, για παράδειγμα οι εργαζόμενοι εδώ στην Καισαριανή…
Μπορεί το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, να τους εξασφαλίσει σταθερή δουλειά, με καλό μισθό για να μπορούν να ζήσουν τα παιδιά τους, τις οικογένειές τους;
Μπορούν τα νέα παιδιά – που χιλιάδες θα ψηφίσουν φέτος για πρώτη φορά – να έχουν μια καλή μόρφωση, χωρίς οι γονείς να πληρώνουν τεράστια ποσά που δεν τα έχουν, για αυτή;
Μπορούν τα παιδιά να έχουν όλα τα εφόδια για να μπορούν να σταθούν στη ζωή, να μη φτάνουν τα 30 και να μην ξέρουν τι θα πει μισθός, ένσημο, ασφάλιση;
Μπορούν να έχουν υγειονομική περίθαλψη, ασφάλιση, να μη ζουν με την αγωνία, μην τύχει και αρρωστήσουν και τι θα κάνουν;
Μπορούν να ζήσουν σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον, χωρίς να φοβούνται μη βρέξει και πλημμυρίσουν, όπως έγινε στη Μάνδρα;
Να μη φοβούνται μη πιάσει καμιά φωτιά και καούν όπως έγινε στο Μάτι;
Μπορούν σε τελική ανάλυση να απολαμβάνουν όλοι ότι έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος;
Μπορούν να απολαμβάνουν τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την ίδια τη ζωή;
Ούτε στη Δευτέρα Παρουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, δεν πρόκειται να εξασφαλίσουν μια τέτοια ζωή στο λαό, στη νεολαία.
Γιατί, το μόνο που θέλουν να εξασφαλίσουν, είναι η πάση θυσία διαιώνιση αυτού του σάπιου και διεφθαρμένου συστήματος.
Το επεξεργασμένο σχέδιο του ΚΚΕ, απαντά στην ανάγκη του λαού μας να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες του. Μόνο που το σχέδιο του ΚΚΕ προϋποθέτει και έναν λαό, οργανωμένο, αποφασισμένο να βαδίσει το δικό του δρόμο.
Να διεκδικήσει και να επιβάλει το δίκιο του για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του και γι αυτό παλεύουμε, με όλες τις δυνάμεις μας.
Γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ζήσει καλύτερα, με μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας.
Το σχέδιο του ΚΚΕ, η πρόταση που καταθέτουμε στο λαό, είναι ρεαλιστικό και αναγκαίο γιατί συμφέρει την εργατική τάξη, το λαό. Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ είναι παρμένο από το ίδιο «πατρόν». Αυτό του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.
Τα κόμματα του νέου διπολισμού – στα πρότυπα του πάλαι ποτέ δικομματισμού του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ – επινοούν ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους.
Ποιές είναι αυτές οι ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές; Για παράδειγμα, μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά λέει ο ένας, μέτωπο ενάντια στο λαϊκισμό ο άλλος…
Πώς γίνεται όμως, να έχεις μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά, ενώ έχεις κυβερνήσει για χρόνια με μια ακροδεξιά δύναμη, όπως οι ΑΝΕΛ και σήμερα συγκυβερνάς με ένα κομμάτι τους; Κι αυτό το ΚΚΕ δεν το λέει τώρα που τα «έσπασε» ο Τσίπρας με τον Καμένο. Το λέει από την πρώτη στιγμή.
Πώς γίνεται να έχεις μέτωπο στην ακροδεξιά και την ίδια στιγμή να έχεις φίλο τον ακροδεξιό ρατσιστή Τραμπ; Τον δολοφόνο του λαού της Παλαιστίνης, Νετανιάχου; Πώς γίνεται να έχεις μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά, και να έχεις γίνει ο βασικός προπαγανδιστής της ΕΕ;
Μια ΕΕ, που έχει για σημαία της τη θεωρία των «δύο άκρων», την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό! Που έχει, ως επίσημη ιδεολογία της τον αντικομουνισμό και είναι το εκτροφείο της ακροδεξιάς και των διαφόρων φασιστοειδών;
Πώς γίνεται να έχεις μέτωπο ενάντια στον εθνικισμό και την ακροδεξιά και να έχεις πάρει εργολαβία τη βρώμικη δουλειά των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που έχουν για δόγμα τους το “διαίρει και βασίλευε”;
Και η συμφωνία των Πρεσπών που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση του κατά παραγγελία των ιμπεριαλιστών, ήταν μια ακόμα βρώμικη δουλειά.
Πώς αλλιώς να μιλήσει κανείς για μια κυβέρνηση που έκανε ότι μπορούσε για να μπει η γειτονική χώρα στο μαντρί του ΝΑΤΟ, προκειμένου να προχωρήσει η ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Βαλκάνια;
Στην προσπάθειά τους να ανακοπεί η επιρροή της Ρωσίας, της Κίνας στην περιοχή;
Πώς αλλιώς να μιλήσει κανείς για μια συμφωνία που όχι μόνο δε λύνει ένα χρόνιο πρόβλημα ανάμεσα σε δύο χώρες, σε δύο λαούς αλλά μπορεί να δημιουργήσει και καινούργια αφού εμπεριέχει σπέρματα αλυτρωτισμού;
Πώς αλλιώς να μιλήσει κανείς γι αυτή την κυβέρνηση που θεωρεί μάλιστα τη συμφωνία των Πρεσπών, “συμφωνία – πιλότο” και για το Κυπριακό;
Δηλαδή, τι μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας; Ότι αυτοί που υπέθαλψαν την τουρκική εισβολή και ανέχονται εδώ και 45 χρόνια την τουρκική κατοχή, είναι παράγοντες μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού;
Τι ακριβώς εννοεί όταν λέει να αξιοποιηθεί το μοντέλο της συμφωνίας των Πρεσπών; Μήπως να οριστικοποιηθεί η διχοτόμηση με αναγνώριση του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου; Αυτά λέει και ακόμα περισσότερα κάνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γι αυτό και οι ιμπεριαλιστές την κατατάσσουν στην «ελίτ» του ΝΑΤΟ.
Αναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες της στο σχεδιασμό της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Μπροστά στις ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ στήνουν τις παγίδες τους, βάζουν τα διλήμματα τους, για να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, την πολιτική της ΕΕ.
Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την ψήφο του λαού για να υπάρξει δήθεν ανάχωμα απέναντι στην επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη…
Η δε ΝΔ, θέλει πρωτιά – αβάντα για τις βουλευτικές, για αυτό ξανασερβίρει τη λογική της “χαμένης ψήφου”. Παλιά τους τέχνη κόσκινο οι εκβιασμοί και τα διλήμματα.
Όμως ο λαός μας, πίσω από τους εκβιασμούς και τα διλήμματα, βλέπει ότι η ΕΕ με τα «απάνεμα λιμάνια», είναι η ΕΕ των ανέργων, των φτωχών, των εγκλωβισμένων προσφύγων.
Είναι η ΕΕ των πολέμων. Κι αυτή η ΕΕ, η καπιταλιστική ένωση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, δεν άλλαξε, επειδή κυβέρνηση στην Ελλάδα έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στο δρόμο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ βαδίζουν, στον δρόμο υπεράσπισης του κεφαλαίου, είτε διαλέγουν την “αριστερή” είτε διαλέγουν την “δεξιά λωρίδα”. Μόνο που ο δρόμος του λαού και του κάθε ευρωπαϊκού λαού είναι μακριά και έξω από την ΕΕ, από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, στην πάλη για να πάρει αυτός την εξουσία για να οικοδομήσει τη δική του κοινωνία και οικονομία.
Στις ευρωεκλογές στέλνουμε μήνυμα και μέσα εδώ και έξω στην ΕΕ, γιατί το δυνατό “ΝΑΙ” στο ΚΚΕ είναι το πιο δυνατό “ΟΧΙ” στην ΕΕ.
Σ’ αυτή την ιμπεριαλιστική συμμαχία, όπως και σε κάθε τέτοια συμμαχία η οποία δίνει τις κατευθύνσεις, με βάση φυσικά ό,τι συμφέρει, ό,τι έχουν ανάγκη τα ευρωπαϊκά μονοπώλια.
Η μοναδική καθαρή αντίθεση στην ΕΕ, τον ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα, το αντεργατικό αντιλαϊκό της περιεχόμενο, μπορεί να εκφραστεί μόνο με την ενίσχυση του ΚΚΕ.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας μπορούν να αποκτήσουν μεγάλη σημασία για την εργατική – λαϊκή πάλη. Μπορούν να αναδείξουν ακόμα πιο ισχυρό το αγωνιστικό ρεύμα που εκφράζει τα συμφέροντα της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.
Ένα αγωνιστικό ρεύμα που θα αντιμάχεται με συνέπεια την αντιλαϊκή πολιτική και τους διάφορους κεντρικούς ή τοπικούς φορείς της.
Μπορούν να γίνουν βήματα στη συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων που δεν ανέχονται άλλο την κοροϊδία και την εξαπάτηση, να εκφραστεί πιο δυναμικά η αμφισβήτησης της καπιταλιστικής εξουσίας.
Κι αυτό είναι δυνατό, με ένα ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ.
Για να δοθεί από καλύτερες θέσεις η μάχη για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, για νέες κατακτήσεις στο δρόμο για την εργατική εξουσία.
