Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Δεν χρειάστηκε φυσικά κάποιος ιδιαίτερος… αγώνας δρόμου, για να γίνει ο Ταγίπ Ερντογάν ο πρώτος που σχολίασε τον θάνατο του Μοχάμεντ Μόρσι. Προσπερνώντας το καθεστώς του Κατάρ, που είχε στενούς δεσμούς με τον Αιγύπτιο πρώην Πρόεδρο, και τους ακραίους των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Ο Τούρκος Πρόεδρος είναι ηγέτης… ψυχολογίας. Επηρεάζεται από τη συγκυρία και υποκύπτει στον ψυχισμό του. Περιέγραψε τον Μόρσι ως “μάρτυρα”, επειδή… φοβάται τα χειρότερα και για τον εαυτό του. Φοβάται ότι θα έχει και ο ίδιος το κακό τέλος του πολιτικού, που “γέννησε” η Αραβική Άνοιξη, διαδέχτηκε τον Χόσνι Μουμπάρακ, και τελικά κατέληξε να λυγίζει στο δικαστήριο, επιχειρώντας να υπερασπιστεί τον εαυτό του, και αφού τα τελευταία χρόνια βρισκόταν σε κελί.
Η συμμαχία Ερντογάν-Μόρσι είχε στρατηγικές παραμέτρους για την ευρύτερη περιοχή. Το γεγονός ότι… βρήκε τοίχο, μετά την ανατροπή του καθεστώτος των Αδελφών Μουσουλμάνων, επιδείνωσε τις προοπτικές της Τουρκίας να διαδραματίσει ρόλο ηγέτιδας δύναμης στην περιοχή.
Και το δραματικό τέλος του Μόρσι στο δικαστήριο, φέρνει στη μνήμη του Ερντογάν τη διαρκή αγωνία για τη δική του τύχη, εφόσον κάποια στιγμή, δεν βρίσκεται στο αξίωμα του… σουλτάνου.
