Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Αν ξαφνικά ακούγαμε σήμερα για πρώτη φορά ότι υπάρχουν ενδείξεις για δωροδοκία πρώην υπουργού από μεγάλη φαρμακευτική πολυεθνική, θα συγκλονιζόταν το πανελλήνιο. Η είδηση θα ήταν πρώτο θέμα και θα κυριαρχούσε για εβδομάδες στην επικαιρότητα. Ομως, έτσι όπως χειρίστηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τη συγκεκριμένη υπόθεση, φτάσαμε στο άλλο άκρο – να θεωρείται φιάσκο, ότι διώκεται μόνο ένας. Λες και δεν υπάρχει θέμα…
Το χειρότερο είναι ότι αυτή την εντύπωση σχηματίζει και μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, που κουράστηκε από τις συνεχείς εξαγγελίες διώξεων επί μήνες. Περίμενε κάτι πολύ εντυπωσιακό (όπως το είχαν προαναγγείλει οι αρμόδιοι υπουργοί) και δεν το είδε. Γι’ αυτό υιοθετεί τη γραμμή άμυνας, που τόσους μήνες έχτισαν οι εμπλεκόμενοι και η αντιπολίτευση, ότι πρόκειται περί σκευωρίας.
Κάπως έτσι κινδυνεύει να «καεί» επικοινωνιακά και πολιτικά ένα μεγάλο σκάνδαλο, εκτός κι αν οι εξελίξεις ανατρέψουν όσα έχουν φανεί έως τώρα. Σε επίπεδο διαχείρισης, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε βαθμό κάτω από τη βάση. Ως προς την ουσία, όμως, πώς έχουν τα πράγματα;
Το αρχικό ερώτημα είναι: Υπάρχει σκάνδαλο; Ναι, και μάλιστα τεράστιο (πολλών δισ. ευρώ) και παγκόσμιο. Δεύτερον: Υπάρχουν στοιχεία; Ναι, υπάρχουν μαρτυρίες, αλλά και αναφορά του FBI που επιβεβαιώνει τον χρηματισμό υπουργών. Τρίτον: Υπάρχουν απτές αποδείξεις; Οχι, αλλά η έρευνα συνεχίζεται και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τις μίζες του Ακη και του Γιάννου τις βρήκαν ύστερα από 15 και 20 χρόνια, κυρίως επειδή και οι δύο ήταν απρόσεκτοι και πίστεψαν ότι βρίσκονταν στο απυρόβλητο. Τέταρτον: Υπάρχει πολιτικό θέμα; Αναμφισβήτητα, και μάλιστα τεράστιο. Μέχρι στιγμής, η Δικαιοσύνη έχει ενδείξεις για εκατομμύρια που χάθηκαν από τα Ταμεία προς όφελος της Novartis, εξαιτίας των αποφάσεων συγκεκριμένου υπουργού, συγκεκριμένου κόμματος. Αρα, υπάρχει θέμα όχι μόνο για τον κ. Λοβέρδο, αλλά συνολικά για το ΠΑΣΟΚ, που ούτως ή άλλως έχει τη φωλιά του λερωμένη.
Βεβαίως, μπορεί αυτή τη φορά να αποδειχθεί ότι ο εν λόγω υπουργός είναι αθώος. Ομως, η ζημιά στα ασφαλιστικά ταμεία είναι δεδομένη. Και απορώ: Αν γι’ αυτό δεν απολογηθεί η τότε κυβέρνηση, ποιος θα απολογηθεί και θα χρεωθεί την ευθύνη; Εγκλήματα χωρίς ενόχους δεν υπάρχουν. Αν δεν ήταν υπεύθυνος ο κ. Λοβέρδος, τότε πρέπει να ψαχτούν στο ΠΑΣΟΚ και στη Ν.Δ. και να μας πουν ποιος έκανε τα deals που ζημίωσαν το Δημόσιο με τεράστια ποσά.
Ας μην εξάπτονται, λοιπόν, η κυρία Γεννηματά και τα στελέχη της, παριστάνοντας τους άσπιλους. Η Ιστορία απέδειξε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν αμαρτωλό (αν και σε πολλές περιπτώσεις τη γλίτωσε). Στο σπίτι του κρεμασμένου ας μη μιλάνε για σκοινί!
Ο κ. Λοβέρδος, από την άλλη, πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, και όλοι μας οφείλουμε να σεβαστούμε το τεκμήριο της αθωότητας. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μεθόδευσε σκοπίμως και χωρίς στοιχεία την εξόντωση συγκεκριμένων πολιτικών αντιπάλων του, αργά ή γρήγορα θα φανεί. Και τότε, η οργή των πολιτών θα είναι πρωτοφανής. Οι Ελληνες δεν ανέχονται το άδικο.
Τις επόμενες ημέρες θα γνωρίζουμε αν υπάρχει και άλλο πολιτικό πρόσωπο για το οποίο προκύπτουν στοιχεία, και τότε θα έχουμε ολοκληρωμένη την εικόνα των ερευνών της Δικαιοσύνης. Κρισιμότερο όλων είναι να εστιάσουμε στην ουσία και όχι στην επικοινωνιακή πανωλεθρία των κυβερνώντων, που σήκωσαν πολύ ψηλά τον πήχη.
Ο λαός απαιτεί να αποδοθούν ευθύνες. Λίγο νοιάζεται αν αυτό θα έχει εκλογικές συνέπειες. Εχει σημασία αν οι ένοχοι είναι ένας ή δέκα; Καμία! Ζητούμενο είναι να πληρώσουν όσοι λαδώθηκαν, να βρεθούν τα λεφτά και να επιστραφούν. Να λάμψει η αλήθεια για τα δισεκατομμύρια που πληρώσαμε όλοι μας – εμείς, τα συνήθη κορόιδα…
