Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Οι πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης (όπως είχαμε γράψει) ήταν εύκολες. Χαρές, πανηγύρια, γέλια, selfies και επικοινωνιακά παιχνίδια με κατσαρίδες και εφόδους (δήθεν αιφνιδιαστικές αλλά με κάμερες) στις υπηρεσίες.
Τώρα που μπήκαμε σιγά σιγά στη διαχείριση της καθημερινότητας και των προβλημάτων, άρχισαν τα όργανα. Και βαράνε απ’ όλες τις πλευρές.
Οι υπερφιλόδοξες εξαγγελίες για άμεσα μέτρα που θα αλλάξουν το τοπίο στην οικονομία πήγαν ήδη περίπατο.
Το περιβόητο γενναίο φορολογικό νομοσχέδιο πετσοκόβεται έπειτα από τις ενστάσεις των δανειστών, που έδειξαν τις άγριες διαθέσεις τους.
Παρότι αφήνουν (στα λόγια) παραθυράκια θετικότερης αντιμετώπισης των κυβερνητικών πρωτοβουλιών, η γραμμή τους είναι ξεκάθαρη: Καμία ελάφρυνση γιατί η λιτότητα συνεχίζεται. Οι εύπιστοι που άκουσαν προεκλογικά ότι θα διορθωθούν οι αδικίες και θα περιοριστεί η αφαίμαξή τους από την Εφορία άρχισαν ήδη να ανασκουμπώνονται.
Το ίδια και στο μέτωπο των επενδύσεων. Οι αποφάσεις που θα λαμβάνονταν άμεσα για να ξεμπλοκάρουν εμβληματικές ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις ανακοινώθηκε ότι τελικά θα καθυστερήσουν σημαντικά.
Τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα απ’ ό,τι προέβλεπε η Ν.Δ. Οι εξελίξεις στο Ελληνικό θα «τρέξουν» στην καλύτερη περίπτωση προς το τέλος του έτους, επομένως τα παχιά λόγια για τις μπουλντόζες που θα σάρωναν τα πάντα με το «καλημέρα» διαψεύστηκαν παταγωδώς.
Προβλήματα προέκυψαν και από τις έως τώρα επιλογές προσώπων. Στελέχη της Ν.Δ. γκρινιάζουν για τους πολλούς τεχνοκράτες, οι Θεσσαλονικείς για την ελάχιστη εκπροσώπησή τους και οι γυναίκες για τον ίδιο λόγο.
Ως προς τους γενικούς γραμματείς, εκεί κι αν υπάρχουν μουρμούρες. Τόσο για τους συριζαίους που δικαίωσε ο Μητσοτάκης (με πρώτο τον πρώην αρχηγό της Αστυνομίας στο Μάτι) όσο και για τους πασόκους που και πάλι βρήκαν τρόπο να τρυπώσουν.
Σοβαρά ζητήματα προέκυψαν τις πρώτες μέρες και από σειρά άστοχων δηλώσεων. Με πρωταθλητή του είδους τον γνωστό Μπάμπη Παπαδημητρίου, η Ν.Δ. χρειάστηκε αρκετές φορές να απολογηθεί για χοντράδες που την έφεραν σε δύσκολη θέση.
Ως προς τις πρώτες αποφάσεις, το βασικό θέμα που προέκυψε είναι η κατάργηση (ή υποβάθμιση, θα δείξει…) του ΣΔΟΕ και του ΣΕΠΕ, των σωμάτων που ελέγχουν τις παρανομίες και τις εργασιακές ή φορολογικές αυθαιρεσίες.
Αν συνδυάσουμε αυτό το γεγονός με την προεκλογική συζήτηση περί ευνοϊκής μεταχείρισης των επιχειρηματιών εις βάρος των εργαζομένων από τη Ν.Δ. (κριτική που έκανε σε υψηλούς τόνους ο ΣΥΡΙΖΑ), ασφαλώς τα ερωτήματα μεγαλώνουν.
Δικαιώθηκαν αυτοί οι φόβοι τόσο γρήγορα; Θα δείξει. Προς το παρόν αναμένουμε τις εξηγήσεις στη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων.
Αναμφίβολα το κορυφαίο λάθος ήταν οι τοποθετήσεις στο συνέδριο του «Economist» για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η κυβέρνηση σόκαρε τους ψηφοφόρους της και γι’ αυτό έσπευσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Ομως οι εντυπώσεις έμειναν.
Μην ξεχνάμε ότι η Ν.Δ. δεν είχε αντιδράσει σε πολλές πτυχές της συγκεκριμένης συμφωνίας, με κορυφαίο το ζήτημα του ονόματος. Πολλοί αμφέβαλλαν για την πραγματική γραμμή της, γεγονός που φάνηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, όταν τα «γαλάζια» στελέχη και κυρίως ο πρόεδρος της Ν.Δ. ελάχιστα έλεγαν για το Σκοπιανό.
Αυτές οι απαράδεκτες δηλώσεις με την ιδιαίτερη βαρύτητα που έχουν πλέον, αφού εκφράζονται από υπουργικά και όχι κομματικά στελέχη, ξύπνησαν τους προηγούμενους φόβους.
Σαν πολλά σύννεφα να μαζεύτηκαν σε τόσο λίγες μέρες. Και να φανταστεί κανείς ότι η κυβέρνηση δεν έλαβε ακόμα ψήφο εμπιστοσύνης. Τι θα γίνει δηλαδή μετά, όταν θα αρχίσουν να έρχονται τα πρώτα νομοσχέδια;
Από την άλλη, υπάρχουν και πολλά θετικά δείγματα. Κινήσεις και αποφάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά και διόρθωση λαθών του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε πρώτη φάση ήταν εύκολες και αυτονόητες πολλές από αυτές τις αποφάσεις. Για παράδειγμα, ήθελε πολύ μυαλό για να καταλάβουν οι συριζαίοι ότι χρειάζεται να υπάρχει γιατρός στην Ακρόπολη; Δεν το έπραξαν όμως επί τέσσερα χρόνια, γεγονός που αποδεικνύει την ανεπάρκειά τους ακόμα και στα αυτονόητα.
