Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Μορφή έμμεσης προειδοποίησης προς τον μελλοντικό πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να μην αιφνιδιαστεί με το «καλημέρα» από τους Τούρκους, όπως αιφνιδιάστηκε ο ίδιος στα Ιμια, φαίνεται ότι αποτελεί το χθεσινό άρθρο του Κώστα Σημίτη στην «Καθημερινή». Ενα άρθρο που δημιουργεί πρόσθετες απορίες γιατί, χωρίς να προτείνει λύσεις έγκαιρης αποτροπής, καταλήγει στο μοιρολατρικό συμπέρασμα ότι, αν θέλουμε να αποφύγουμε εντάσεις στο Αιγαίο, πρέπει να συρθούμε σε λύσεις «όχι πάντα ευχάριστες».
Αυτός είναι ο Σημίτης, θα σκεφτείτε. Των Ιμίων, των γκρίζων ζωνών, της σημαίας που την πήρε το μελτέμι και της γενικότερης νοοτροπίας ενδοτισμού με τους γείτονες. Το ερώτημα, όμως, είναι γιατί θεωρεί τη μελλοντική κυβέρνηση της Ν.Δ. «αδύναμο κρίκο» απέναντι στη σοβούσα τουρκική απειλή. Τι τον κάνει να πιστεύει ότι, όπως το 1996 στα Ιμια οι Τούρκοι διέβλεψαν πολιτικό κενό και αποφάσισαν να παίξουν με τα νεύρα και τις αντοχές μιας κυβέρνησης «ολίγων ημερών», θα μπουν και τώρα στον πειρασμό να τεστάρουν τα εθνικά ανακλαστικά της κυβέρνησης Μητσοτάκη;
Κι εμάς τι μας νοιάζουν οι χρησμοί τού «μακέτα»; Μπορεί ενδόμυχα να φαντάζεται ότι θα βρεθεί κι άλλος «καρπαζοεισπράκτορας» για να μοιράζονται στο μέλλον τις τραυματικές εμπειρίες τους. Σωστά. Προτού, όμως, στεγνώσει το μελάνι στις σελίδες της «Καθημερινής», βγήκε στο μεϊντάνι και ο αρμόδιος τομεάρχης Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας για να προβλέψει κι αυτός με τη σειρά του «κίνδυνο επεισοδίου» στο Αιγαίο. «Οσο σωρεύεται η ένταση τόσο υπάρχουν πιθανότητες να κλιμακωθεί και να έχουμε επεισόδιο. Η ανησυχία μας είναι υπαρκτή» είπε ο κ. Κουμουτσάκος, μιλώντας στον Σκάι, που ανήκει στον ίδιο όμιλο με την «Καθημερινή» όπου δημοσιεύτηκε το άρθρο Σημίτη.
Εδώ, λοιπόν, έχουμε μια σειρά περίεργων συμπτώσεων. Διαδοχικούς χρησμούς περί «νέων Ιμίων» από χείλη των κατεξοχήν υπαιτίων της εθνικής ταπείνωσης, αλλά και αυτών που θα κληθούν να χειριστούν ανάλογες καταστάσεις στο άμεσο μέλλον. Χωρίς ταυτόχρονα να προτείνονται συγκεκριμένες πολιτικές που θα ενισχύσουν την αποτροπή μέσω της αμυντικής θωράκισης της πατρίδας μας ή μέσω διεθνών συμμαχιών που θα πρέπει να αναζητήσουμε.
Φοβάμαι ότι αυτού του είδους η μοιρολατρική διαπίστωση του κινδύνου, ειδικά από όσους βρίσκονται στον προθάλαμο της εξουσίας, προδίδει άγχος, αγωνία, έλλειψη αυτοπεποίθησης, αλλά και ομολογία αδυναμίας μπροστά στις επερχόμενες προκλήσεις.
Η τουρκική απειλή είναι υπαρξιακού χαρακτήρα για την Ελλάδα. Απόλυτη προτεραιότητα κάθε κυβέρνησης. Αν δεν έχεις μελετήσει πώς θα την αντιμετωπίσεις και φτάνει να σʼ τη θυμίζει ένας πρώην που την… έπαθε πανηγυρικά, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.
