Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: naftemporiki.gr
Στη Δημοκρατία δεν είναι καλό να παίρνουν τα ηνία της πολιτικής αντιπαράθεσης οι επιχειρηματίες- ιδίως όταν τους τα προσφέρουν τα ίδια τα κόμματα. Αυτό ακριβώς παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες: μια οικονομική διαφορά για ένα γήπεδο και μια ΠΑΕ μεταφέρεται -από πολιτικούς- στο κέντρο της πολιτικής σκηνής.
Στο εξής τον τόνο στην πολιτική αντιπαράθεση θα δίνει η αναμέτρηση δυο κραταιών οικονομικών παραγόντων, που σιγόβραζε από από το τέλος του περασμένου χρόνου, αλλά για οικονομικά θέματα του…Ολυμπιακού.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η οικονομική εξόντωση του ενός ισούται με την επιβίωση του άλλου. Εν προκειμένω πάντως η πολιτική εμπλοκή Κόκκαλη προκλήθηκε από την προγενέστερη εμφανή πολιτική δράση Μαρινάκη- που έκανε ακόμη και προσωπικές αντικυβερνητικές δηλώσεις. Η σύνδεσή τους με αντίπαλες παρατάξεις θα συμπαρασύρει ολόκληρα κόμματα. Εν προκειμένω τη ΝΔ και το Κινάλ.
Από αυτή την άποψη στο τέλος της μονομαχίας, αυτός που θα μείνει να ατενίζει τις καπνισμένες κάννες θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας – πρωτοβουλίες του οποίου μετέφεραν την διαμάχη στο κέντρο της πολιτικής σκηνής.
Ποιος προκάλεσε ποιον
Κατά κάποιο τρόπο όμως ήταν αναμενόμενο. Από τη στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνάρτησε την πολιτική του επικράτηση με την υποστήριξή του εφοπλιστή, μιντιάρχη και αθλητικού παράγοντα Βαγγέλη Μαρινάκη -σε συνέργεια με το συγκρότημα Αλαφούζου- μοιραία θα ακολουθούσε η απάντηση με τον ίδιο τρόπο. Απλώς δεν είναι καλό για τον πρόεδρο της ΝΔ ότι έρχεται με την υπογραφή του Σωκράτη Κόκκαλη.
Προφανώς ο Τσίπρας ήξερε τι έκανε όταν αιφνιδίως εμφάνισε στο δρόμο του Μητσοτάκη έναν υποψήφιο ευρωβουλευτή, του οποίου η οικογένεια είχε ήδη ανάψει τις μηχανές της επίθεσης κατά των χορηγών της ΝΔ. Έστω και αν αφορούσε ένα αθλητικό δάνειο, το οποίο η πλευρά Μαρινάκη φόρτωνε στον Κόκκαλη.
Στο φόντο αναδύεται η μάχη για την πρωτοκαθεδρία στους οπαδούς του Ολυμπιακού, για τους οποίους ο Σωκράτης είναι πάντα ο πρόεδρος της καρδιάς τους», όπως λέει έμπειρος δημοσιογράφος… ερυθρόλευκων αισθημάτων.
Αν το αφεντικό της Ιντρακόμ, αποφάσισε πρόσφατα να εγκαταλείψει την αυτό-συνταξιοδότηση του και να ζωστεί τα άρματα για υπερασπιστεί τα συμφέροντά του, η υποψηφιότητα του γιου του με τον ΣΥΡΙΖΑ, δίνει άλλες διαστάσεις στις παρεμβάσεις του.
Από εκείνη τη στιγμή ο τρόμος είναι διάχυτος στη ΝΔ και το Κινάλ, καθώς στις ντουλάπες τους τρίζουν σκελετοί. Πολλά στελέχη τους τον μόνο που δεν θα ήθελαν να βρουν μπροστά τους είναι ο Κόκκαλης. Ειδικά όσο κάποιοι τον εξοργίζουν επιτιθέμενοι στη υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη για το Ευρωκοινοβούλιο με χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Προφανώς ο Μαρινάκης δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Αλλά ο παλιός είναι αλλιώς. Και επιπλέον το άλογο στο οποίο ποντάρει ο άρχων του Μεγάλου Λιμανιού κουτσαίνει.
Έναν Σαμαρά τον έχετε ακουστά;
Οι παρατηρητικοί πρόσεξαν ήδη την νευρικότητα που χαρακτηρίζει πλέον τον πρόεδρο και τα στελέχη της ΝΔ. Δείχνουν να μην ξέρουν πλέον από πού θα τους έρθει- και προσπαθούν αδέξια να δημιουργήσει συμψηφισμούς με τον… Πετσίτη και τον Μαδούρο.
Στο υπό διαμόρφωση σκηνικό είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένοι στοιχηματίζουν πως στο εξής είναι δύσκολο να ξαναδούμε τον Αντώνη Σαμαρά σε πρώτο πλάνο. Ο υπαινιγμός είναι σαφής: αναφέρονται σε όσα έλεγε το 1993 ο Κώστας Μητσοτάκης όταν ο υπουργός Εξωτερικών του τον ανέτρεψε – με φόντο κρατικές προμήθειες που διεκδικούσαν οι εταιρίες του Σωκράτη Κόκκαλη.
Οι ίδιοι παρατηρητές θεωρούν ότι εκτός από τον Σαμαρά η επαναδραστηριοποίηση Κόκκαλη θα οδηγήσει σε αυτo-εξαφάνιση και άλλα πολιτικά πρόσωπα από τη ΝΔ αλλά και από το πρώην ΠΑΣΟΚ. «Ε,ρε, και αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και ξαφνικά αποφασίσει να ανοίξει το στόμα του ο Σωκράτης Κόκκαλης…» έγραψε πριν από μια δεκαετία περίπου ο έγκυρος και ενημερωμένος Γιώργος Βότσης.
Το φαινόμενο θα πάρει μορφής επιδημίας αν, όπως φαίνεται, στο πλευρό των δυο συγκρουόμενων επιχειρηματιών σπεύσουν και άλλοι οικονομικοί οίκοι, των οποίων οι σχέσεις με πολιτικούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστές.
Κάποιοι συσχετίζουν ακόμη και την αποκαθήλωση της Μαρίας Σπυράκη με την εμπλοκή πολιτικής και επιχειρηματικής σύρραξης- και παραπέμπουν στο επαγγελματικό παρελθόν της στο Μega.
‘Σ’ αυτό το συγκρουσιακό περιβάλλον περισσότερο δυσχερής είναι η θέση του Μητσοτάκη και για την ξορκίσει βγήκε στην επίθεση συνδέοντας τον Σωκράτη Κόκκαλη με τον Τσίπρα. Δηλαδή ό,τι δεν έπρεπε να κάνει: λαγός τη φτέρη έσειε…
Από την πλευρά της η Φώφη Γεννηματά δεν βρίσκεται σε καλύτερη θέση, καθώς σχετίζεται με δυο επιχειρηματικούς ομίλους που μπορεί να βρεθούν αντίπαλοι.
Ειδικά για τον Μητσοτάκη σε κάποιους κύκλους υπάρχει και η εκτίμηση ότι δεν αποκλείεται στην πορεία να τον εγκαταλείψει ο Μαρινάκης, καθώς δεν έχουν προσωπικές σχέσεις μεταξύ τους – όπως έχει επιβεβαιώσει ο πρόεδρος της ΝΔ σε συνομιλητές του δείχνοντας την … Ντορα.
Πλάκωσε το ιππικό
Είναι η πρώτη φορά πάντως στη θητεία του Αλέξη Τσίπρα ως Πρωθυπουργού που εμπλέκεται στο πολιτικό παιχνίδι ένας ισχυρός παράγων της διαπλοκής ως αποτέλεσμα δικών του χειρισμών. Ως τώρα οι πολιτικολογούντες ισχυροί του χρήματος ήταν αποκλειστικά εχθροί του. Ωστόσο είναι φανερό ότι μόνο στεναχωρημένος δεν πρέπει να είναι επειδή πλάκωσε το ιππικό. Κατά πάσα πιθανότητα σε καλό θα του βγει καθώς οι αντίπαλοι του είναι αυτοί που έχουν λόγους να φοβούνται…
Είτε το έχει σχεδιάσει είτε όχι, η κλιμάκωση αυτής της αντιδικίας θα φέρει στον αφρό της πολιτικής επικαιρότητας οικεία κακά» της ΝΔ. Παλιές αμαρτίες στελεχών της, αλλά και προσώπων που σήμερα βρίσκονται στο Κινάλ -και έχουν ήδη αναφερθεί ως εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο Ζήμενς- θα επανεξετασθούν από άλλο πρίσμα. Και ίσως ξαναδούμε τη μέθοδο του πατρός Αλαφούζου, που έστειλε σε μια νύχτα στο καναβάτσο τον πολύπειρο Κώστα Μητσοτάκη.
Ο Τσίπρας από μια βαρύνεται ότι με αυτή την κίνηση εκχωρεί στην οικονομική εξουσία έδαφος της πολιτικής,- όταν η πολιτική του ως τώρα έκλεισε πολλά σπίτια διαπλεκόμενων που θεωρούνταν ανίκητοι. Και ο ίδιος κρατούσε τις αποστάσεις του όσο και να του απέδιδαν σχέσεις με επιχειρηματίες.
Ότι αυτή τακτική αλλάζει έχει ως άλλοθι τον αθέμιτο πόλεμο που του έκαναν συστηματικά -και σε προσωπικό επίπεδο, με ελεεινό τρόπο-δυο εκδοτικά συγκροτήματα, που έχουν πάρει στις πλάτες τους τον αντίπαλό του.
Από αυτή την άποψη υποψηφιότητα Κόκκαλη είναι πιθανόν να αποδειχθεί ευφυής πολιτική κίνηση, στην πιο κρίσιμη στροφή των εξελίξεων. Κίνηση ματ σε ένα παιχνίδι του οποίου δε έχουμε δει ακόμη όλες τις πλευρές και όλους τους παίκτες. Η παρέμβαση Κόκκαλη είναι σαν να ήλθε καινούργιος σερίφης στην πόλη -και ας είναι ο παλιότερος όλων.
