Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Φανταστείτε τον ακροβάτη που περνάει το σκοινί από τη μια άκρη ως την άλλη, χωρίς να κοιτάζει το χάος κάτω από τα πόδια του. Ταλαντεύεται, κινδυνεύει, ζυγίζεται και προχωράει, αλλά λίγο πριν το τέλος το χειροκρότημα αποσπά την προσοχή του και πέφτει.
Ο ακροβάτης εν προκειμένω έχει όνομα: Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι ισορροπίες που διαμόρφωσε ως αντιπολίτευση περνούν σε κατάσταση αστάθειας, όπως προκύπτει από τις τελευταίες αποφάσεις του τώρα που έγινε κυβέρνηση. Το αποκαλύπτουν οι δέκα αλήθειες για το σκάνδαλο των φαρμάκων.
Πρώτη αλήθεια: Στην Εισαγγελία Διαφθοράς – που ήδη ερευνά το σκάνδαλο Νovartis με βάση πληροφορίες από τις αμερικανικές αρχές -προσέρχονται μάρτυρες και καταθέτουν επωνύμως και ενυπογράφως ότι δέκα πολιτικά πρόσωπα δωροδοκήθηκαν από την εταιρία.
Η επικεφαλής Ελένη Τουλουπάκη κάνει το αυτονόητο: τους θέτει σε προστασία. Αλλά δεν μπορεί να συνεχίσει την έρευνα για τους πολιτικούς: της έχουν δέσει τα χέρια οι πολιτικοί με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών που την υποχρεώνει να στείλει τις δικογραφίες στη Βουλή. Αυτό κάνει. Η Βουλή τις επιστρέφει. Αλλά, εν τω μεταξύ, χάθηκε πολύτιμος χρόνος.
Δεύτερη αλήθεια: Οι δέκα πολιτικοί αντί διακηρύξουν την αθωότητα τους και να περιμένουν την προσκόμιση στοιχείων που τεκμηριώνουν τις μαρτυρίες εναντίον τους -έχοντας την βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρχουν, αφού ουδέποτε δωροδοκήθηκαν, στήνουν ένα ζοφερό σκηνικό εναντίον των εισαγγελέων τους οποίους κατονομάζουν ως ενεργούμενα της κυβέρνησης που έστησε σκευωρία εναντίον τους για να περάσει εύκολα τη… Συμφωνία των Πρεσπών.
Με τη βοήθεια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ -που αντί να θέσουν σε διαθεσιμότητα τα στελέχη τους μετατρέπονται σε λημέρι του λήσταρχου Νταβέλη και τους προστατεύουν- και την συμμετοχή μιντιαρχών και δυστυχώς δημοσιογράφων, που αντί να αναζητούν την αλήθεια συντάσσονται με τους πολιτικούς και διαμορφώνουν τριτοκοσμικές καταστάσεις.
Οι ελεγχόμενοι κατηγορούν τους ελέγχοντες, αποκαλούν «συμμορία» την εισαγγελία και «αρχισυμμορίτη» τον Πρωθυπουργό και παραβιάζουν -ατιμώρητα-κάθε έννοια πολιτικής τάξης, δικαιοσύνης, ευπρέπειας και συμμόρφωσης στον νόμο.
Τρίτη αλήθεια: Κυβερνητικοί παράγοντες της εποχής, προκλητικοί και αμετροεπείς, προβαίνουν σε ανόητες πράξεις και δηλώσεις. Από τον υπουργό Τζανακόπουλο που πήγε στον Άρειο Πάγο για… ενημέρωση, μέχρι τον υπουργό Παπαγγελόπουλο που διακηρύσσει ότι από τη δικογραφία τεκμαίρεται το σκάνδαλο του αιώνα. Κι αυτοί ατιμώρητοι για τη βλακεία τους από τον Πρωθυπουργό.
Η συμπεριφορά τους δίνει λαβή στην αντιπολίτευση και τους ελεγχόμενους να μιλήσουν για κυβερνητική σκευωρία. Μεγαλύτερη αυτοπροβοκάτσια δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Αντί να αφήσουν την υπόθεση τη Δικαιοσύνη, την τραβούσαν μόνοι τους στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Τέταρτη αλήθεια: Σε κλίμα τρομοκράτησης και απειλών πλέον, η Εισαγγελία Διαφθοράς ξαναπιάνει το νήμα των ερευνών. Αλλά τώρα οι δυσκολίες που υπάρχουν σ’ αυτές τις περιπτώσεις ενισχύονται. Μάρτυρες σιωπούν από φόβο και στοιχεία ενταφιάζονται. Η έρευνα τηρώντας στο ακέραιο τους δικονομικούς κανόνες και το νόμο καταλήγει για εφτά από τους δέκα: δεν τεκμηριωθήκαν αδιάσειστα οι καταγγελίες και οι φάκελοι τους αρχειοθετούνται.
Δεν τους αθωώνει για τίποτε, γιατί δεν κατηγορήθηκαν για τίποτε. Νόμιμη και υποχρεωτικά έρευνα έγινε. Δεν βρέθηκαν στοιχεία, πάει αρχείο. Για έναν ζητείται η άδεια της Βουλής προκειμένου να του ασκηθεί δίωξη. Και για δυο αναμένονται αποφάσεις. Τόσο καθαρά.
Πέμπτη αλήθεια: Ορισμένοι από τους ερευνημένες, με εμφανή πανικό στην αρχή, έχοντας πετύχει τον στόχο να πολιτικοποιήσουν τις υποθέσεις τους – με τη βοήθεια της συριζαίικης βλακείας- προχωρούν στην αντεπίθεση και ζητούν να ..τιμωρηθούν ποινικά οι εισαγγελείς γιατί έκαναν τη δουλειά τους. Αλλά και η κυβέρνηση που «έστησε σκευωρία».
Δεν έχουν κανένα στοιχείο γι’ αυτό, δεν προκύπτει από πουθενά ούτε μπορεί να προκύψει, αλλά γίνεται καραμέλα. Με θράσος ισχυρίζονται ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Παπαγγελόπουλος έδωσαν εντολή σε δικαστικούς λειτουργούς να στήσουν πλεκτάνη εναντίον τους.
Στα εισαγγελικά γραφεία γελάνε και τα τσιμέντα – όταν δεν εξοργίζονται -και οι μηνύσεις οδεύουν προς το αρχείο. Το σκάνδαλο ερευνήθηκε, αλλά, αφού δεν βρέθηκαν αποδείξεις για παραπομπές, ζητούν παραπομπές οι ερευνηθέντες.
Έκτη αλήθεια: Τότε εμφανίζεται ένας αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και κάνει φέιγ-βολάν μια δική του έκθεση για την έρευνα που επόπτευε αρμοδίως ισχυριζόμενος ότι υπήρξε πολιτική παρέμβαση.
Είναι τόσο υπεύθυνος και σοβαρός ώστε δεν κατονομάζει αυτόν που έκανε τις παρεμβάσεις. Μιλάει για τον «Ρασπούτιν», εννοώντας τον πρώην συνάδελφό του Παπαγγελόπουλο που είναι τώρα υπουργός. Αλλά ο στόχος επιτυγχάνεται.
Ξεσηκώνεται μιντιακός θόρυβος και ο γνωστός για την ακεραιότητά του αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασ. Δασούλας αναθέτει να ερευνηθούν μαζί η έκθεση Αγγελή και οι μηνύσεις Σαμαρά και των άλλων εμπλεκομένων. Το πόρισμα αναμένεται.
Έβδομη αλήθεια: Ο Σαμαράς αφού δεν καταφέρνει τίποτε με τη μήνυση, εκμεταλλεύεται διαστροφικά την έρευνα Δασούλα για να πετύχει κάτι άλλο: να στείλει την υπόθεση στη Βουλή, περιγράφοντας το νόμο περί ευθύνης υπουργών και το Σύνταγμα. Στην κατάθεσή του αναφέρει τα ονόματα Τσίπρα και Παπαγγελοπούλου και η νέα Βουλή πριν καν αρχίσει τη λειτουργία της εμπλέκεται στην υπόθεση, σε μια στιγμή που ο Πρωθυπουργός δηλώνει, σοφά, ότι δεν προτίθεται να την κάνει βιομηχανία εξεταστικών Επιτροπών, υποκαθιστώντας τη Δικαιοσύνη.
Όγδοη αλήθεια: Σ’ αυτό τον καμβά ο ρόλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και της ηγεσίας του Κινάλ είναι ήδη τραγικός. Ως αρχηγός της ΝΔ ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε κάθε λόγο να πάρει από νωρίς τις αποστάσεις του, έχοντας καθώς λέγεται προσωπική γνώση για την επάρκεια και ακεραιότητα της εισαγγελέως Τουλουπάκη. Με τον προκάτοχό του στη ΝΔ και πρώην πρωθυπουργό, τον αντιπρόεδρο του και άλλους από το κόμμα του υπό έρευνα γιατί να κάνει το αντίθετο;
Το έκανε γιατί διαφορετικά κινδύνευε να βρεθεί αντιμέτωπος με διάσπαση και να μην γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Έτσι συντάχθηκε με τη θεωρία της «σκευωρίας», κρατώντας όσο μπορούσε αποστάσεις από τα πρόσωπα.
Η Γεννηματά πρόσφερε την κάλυψή της στους ερευνώμενους από το δικό της κόμμα μάλλον χονδροειδώς και χωρίς να δείχνει ότι αντιλαμβάνεται το αυτονόητο: τα θέματα ηθικής τάξης είναι προσωπικά και δεν επιδέχονται συλλογική κάλυψη.
Ένατη αλήθεια: Επειδή ο θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη, ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου πιάνεται στο δίκτυ που πήγε να στήσει ο ίδιος, για λόγους που αυτός γνωρίζει. Η εισαγγελέας Τουλουπάκη, που διενεργούσε υπό την εποπτεία του την έρευνα, τον δένει χειροπόδαρα: κατέθεσε ότι της έκανε τη ζωή δύσκολη για να μην προσχωρήσει η έρευνα. Αφαιρούσε ερήμην της στοιχεία από το φάκελο, άλλα κατέστρεφε -αφού κρατούσε αντίγραφα πιθανότατα- και άλλα παρακρατούσε.
Στο καπάκι επιβεβαίωσε και αυτό που σέρνονταν: οι αμερικάνικες αρχές προσφέρθηκαν παρουσία της να δώσουν στοιχεία – λογαριασμούς κλπ- για Έλληνα πολιτικό και ο Αγγελής αρνήθηκε να τα πάρει. Ως προϊστάμενός της υποχρέωσε και την ίδια -με κάποιο πρόσχημα- να μην τα παραλάβει.
Δέκατη αλήθεια. Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Εφόσον όσα έγιναν γνωστά από την κατάθεση Τουλουπάκη είναι ακριβή, στη διερεύνηση του σκανδάλου Novartis υπάρχουν πράγματα που δεν ερευνήθηκαν και ενοχοποιητικό υλικό που περιμένει την ελληνική Δικαιοσύνη.
Αφού οι Αμερικανοί έδωσαν μια φορά τα στοιχεία προφανώς είναι πρόθυμοι να τα ξαναδώσουν, αν τους ζητηθεί και θα ήταν απίθανο να μην τους ζητηθεί. Και αυτός θα είναι ο μίτος της Αριάδνης.
Το ίδιο είχε γίνει και με τη λίστα Λαγκάρντ. Στην αρχή υπήρξε άρνηση από ελληνικής πλευράς να παραληφθεί. Αλλά τελικά έφτασε το «στικάκι» στην Αθήνα και ξέρουμε τι επακολούθησε: τα ονόματα της λίστας έγιναν γνωστά και υπουργός πήγε στο Ειδικό Δικαστήριο.
Η πιο κρίσιμη αλήθεια. Προς γαρ το τελευταίο εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σ’ αυτό το σκάνδαλο έκανε μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό του και εκεί που υπολόγιζε ότι το πέρασε αβρόχοις ποσίν, προκύπτει ότι μάλλον την πάτησε. Τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος όχι μόνο με τον Σαμαρά, αλλά και με τον εαυτό του.
Ως αντιπολίτευση προσπάθησε να αποφύγει τη διάσπαση από την σαμαρική δεξιά πτέρυγα, να ωφεληθεί πολιτικά περισσότερο μεγεθύνοντας τον αντικυβερνητισμό σ’ αυτή την υπόθεση -με τη βοήθεια και των καραγκιόζηδων της τότε κυβέρνησης. Αλλά τώρα που είναι ο ίδιος κυβέρνηση, οι ρόλοι αλλάξαν και η νέα προσπάθεια ισορροπιών που κάνει ήδη καταρρέει.
Προσπαθώντας να βρει νέο σημείο ισορροπίας παραπέμπει σε προανακριτική τον Παπαγγελόπουλο -που προέρχεται από τη δική του παράταξη και είδε περιθωριαό ρόλο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- προτού ολοκληρωθεί η έρευνα του Αρείου Πάγου που μπορεί να τον εκθέσει με τη σπουδή της παραπομπής.
Από μόνη της η «απομόνωση» Παπαγγελόπουλου κάνει τη θεωρία της σκευωρίας να καταρρέει. Τέτοιου μεγέθους «πλεκτάνη» από κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή του Πρωθυπουργού δεν νοείται. Άρα πάπαλα η «συμμορία Τσίπρα -Τουλουπάκη», στην οποία στήθηκε το στόρι Σαμαρά, Λοβέρδου, Γεωργιάδη, με την ευγενική θεωρητική υποστήριξη Βενιζέλου.
Ο Πρωθυπουργός κάνοντας επίδειξη μεγαλοψυχίας του τύπου «εγώ δεν παραπέμπω τους πολιτικούς αντίπαλους μου και τους κρίνουν οι πολίτες στην κάλπη» βάζει αυτογκόλ. Ο πρώτος που είπε «δεν στέλνεις στο δικαστήριο τον πρώην πρωθυπουργό, τον στέλνεις στο σπίτι του» εννοούσε ότι δεν τον στέλνεις στο δικαστήριο χωρίς στοιχεία. Αν υπάρχουν στοιχεία και τα παραβλέπεις διαπράττεις ο ίδιος ποινικό αδίκημα.
Άρα δεν παραπέμπεται σε Εξεταστική ο Τσίπρας γιατί δεν υπάρχει το παραμικρό που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί γι’ αυτό. Έχει ένα πρόβλημα με τη χρήση των αποφθεγμάτων άλλων ο Πρωθυπουργός.
Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που θα βρει μπροστά της η κυβέρνηση -θέλει δεν θέλει- και θα την συμπαρασύρουν. Το ένα είναι ασφαλώς η συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή για την προανακριτική Παπαγγελοπούλου. Ε, ρε γλέντια!
Το άλλο και σημαντικότερο είναι η κατάθεση Τουλουπάκη -στην έρευνα του Αρείου Πάγου που προκαλέσαν ο Αγγελής και ο Σαμαράς- για τα στοιχεία ενοχής πολιτικού που δεν παρελήφθησαν από τους Αμερικάνους.
Ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να αποφύγει το αυτονόητο από την πλευρά του νέου εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασ. Πλιώτα: να ζητήσει η ελληνική Δικαιοσύνη τα στοιχεία που πρόσφεραν οι Αμερικάνοι -και όποια άλλα διαθέτουν. Όποιος θέλει μπορεί να στοιχηματίσει ότι θα τα πάρει…
Ίσως ακούγεται υπερβολικό, αλλά η έρευνα του σκανδάλου Νοβάρτις, τώρα αρχίζει.
