Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Μέσα σε μια νύχτα η χώρα παλινδρόμησε σε όλες τις πηγές της κακοδαιμονίας της ταυτόχρονα. Η δεύτερη γενιά των οικογενειών της μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας βρέθηκε πρώτο τραπέζι πίστα στην πολιτική σκηνή. «Μαζί και ταυτοχρόνως» που θα έλεγε κι ο Σαββόπουλος.
Στη Βουλή θα βρίσκονται πλέον -διορισμένοι βουλευτές κατ’ ουσίαν- και οι τρεις επικεφαλής των κυβερνήσεων που ολοκλήρωσαν τη μεταπολιτευτική πορεία προς την καταστροφή , όπως την έσπειρε ο «εκσυγχρονισμός» του Κ. Σημίτη.
-Ο Αντ. Σαμαράς, με τις μετεμφυλιακές ψυχώσεις του, έβαλε τη χώρα στην περιπέτεια του Μακεδονικού και κορύφωσε τη μνημονιακή λαίλαπα -χωρίς να δώσει ποτέ εξηγήσεις για όσα τον βαρύνουν, από την εποχή του πατρός Μητσοτάκη.
-Οι κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή, με την ευπρεπή αδράνεια τους, έφεραν τη δημοσιονομική εκτροπή και τη χρεοκοπία -την οποία οποία φόρτωσαν στον καλοπροαίρετη αλλά αφελή Γιάννη Παπαθανασίου, που κόπηκε από τα ψηφοδέλτια ως φορέας κακών αναμνήσεων.
-Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, με την κηπουρική διακυβέρνηση, οδήγησαν ανεξήγητα τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, με αποφάσεις για τις οποίες δεν είχε καμιά εξουσιοδότηση από κανέναν.
Κανείς από τους τρεις δεν πέτυχε τους στόχους για τους οποίους εξελέγη. Και οι τρεις άφησαν πίσω τους συντρίμμια. Αλλά και οι τρεις θα είναι, ακόπως, μέλη του Κοινοβουλίου- στο οποίο δεν θα βρίσκονται ούτε ο Σημίτης, ούτε ο Βενιζέλος.
Δίπλα τους σε ρόλο φτωχών συγγενών της θριαμβεύουσας οικογενειοκρατίας η Φώφη Γεννηματά και η Ντόρα Μπακογιάννη.
Μαζί τους οι πιο χαρακτηριστικοί υποτακτικοί τους: από τους παραγραφέντες Βατοπεδινούς, μέχρι τους πρωταγωνιστές του σκοτεινού «εκσυγχρονισμού» -που διεσπάρησαν σε τρία κόμματα.
Στο περιθώριο, η αντικατάσταση του απεχθούς ναζιστή Μιχαλολιάκου από τον θεομπαίχτη Βελόπουλο και του Λεβέντη από τον τραλαλά Βαρουφάκη, υποδηλώνει την τύφλωση μιας μερίδας του εκλογικού σώματος- το 43% του οποίου πήγε παραλία.
Στο διακομματικό φόντο οι βρίσκονται οι «σπονσαρισμένοι» από μιντιάρχες και οι εκπρόσωποι του ευτελισμού της πολιτικής και της δημοσιογραφίας (Μπογδάνος, Λοβέρδος, Παπαδημητρίου).
Στην παρέα της συμπαθούς Σοφίας Βούλτεψη προστέθηκαν ασύδοτοι καριερίστες και μισαλλόδοξοι που εξέθρεψε η πολιτική υποκουλτούρα του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη: (Κυρανάκης, Πλεύρης).
Ορισμένους με ευκολία μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς σούργελα και σαλεμένους, αλλά οι ψηφοφόροι τους επέλεξαν με πάθος από μια ευρύτερη ομάδα ομοίων τους.
Με τη βούληση του κυρίαρχου λαού η ασθμαίνουσα -αλλά στρωμένη -πορεία εξόδου από την κρίση ανατράπηκε, με τη βοήθεια και των Συριζαίων, που έπεσαν σε όλες τις παγίδες των αντιπάλων τους .
Στην πολιτική πρακτική επιστρέφει η νοοτροπία της ατιμωρησίας για τα σκάνδαλα . Πάλι δεν θα πληρώσει κανείς.
Τι Χρηματιστήριο, τι Ζήμενς , τι Νοβάρτις.
Αυτή είναι η νέα ελληνική Βουλή. Εικόνα σου είμαι κοινωνία και στου μοιάζω. «Έχουν να γίνουν κάτι στράκες», που έλεγε και η μακαρίτισσα Γεωργία Βασιλειάδου.
Παρότι η Δημοκρατική Παράταξη εξακολουθεί να πλειοψηφεί της ΝΔ, η γνωστή και μη εξαιρετέα οικογένεια Μητσοτάκη, αρέσει δεν αρέσει – και στους περισσότερους αρέσει-αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση. Ή έστω όση θα της αφήσει η επιθετική ολιγαρχία που την ανάδειξε.
Ήδη ο πληθωρικός και πανίσχυρος Βαγγέλης Μαρινάκης -που θέλει εκδίκηση για την «ταλαιπωρία» του, από Συριζαίους και τον Καμμένο- έσπευσε να ορίσει πλαίσιο, στόχους και μεθόδους.
Οι πρωταγωνιστές
Στη νέα Βουλή θα υπάρχουν μόνο δυο πρωταγωνιστές:
Πρώτα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι ο αποκλειστικός νομέας και κάτοχος της επιτυχίας του. Όσοι έσπευσαν να μπουν στο κάδρο, σαν ακάλεστοι σε γάμο, απλώς γελοιοποιούνται. Από πρόσωπο για μειδιάματα το 2015, έγινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Ως φορέας της λαϊκής εντολής, με κυβέρνηση της απόλυτης προσωπικής επιλογής του, πρέπει να αντικαταστήσει το πολιτικό μάρκετινγκ που προέβαλε ως τώρα με συγκεκριμένο πρόγραμμα προς υλοποίηση. Η πρώτη κυβέρνηση του δεν δικαιώνει τις προσδοκίες που καλλιέργησε.
Στην πραγματικότητα ο Κυριάκος καλείται -κι αυτός με τη σειρά του, όπως ο Κ. Σημίτης, ο Κ. Καραμανλής και ο Γ. Παπανδρέου- που βγήκαν από την κάλπη ισχυροί, να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει καλή διαχείριση της ισχύος του. Π.χ. θα προτιμήσει το δρόμο της αρετής που εκπροσωπεί ο Κωστής Χατζηδάκης, ή το δρόμο της κακίας που προσωποποιεί ο -κλωνοποιηθείς- Άδωνις;
Οι επιλογές είναι δικές του και αναλόγως θα τον αντιμετωπίσει η μοίρα της πολιτικής: είτε θα γράψει ιστορία, είτε η εκλογή του θα αποδειχθεί η τιμωρία του. Το έπαθαν και άλλοι.
Στην ίδια Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας -που πυροβόλησε συχνά τα πόδια του τους τελευταίους μήνες- είναι επίσης νικητής με τον τρόπο του. Αρχίζει μια δεύτερη πολιτική καριέρα, με μεγάλη προίκα.
Οι αντίπαλοί του δεν ήθελαν να ηττηθεί, ήθελαν να διαλυθεί. Δεν τους βγήκε. Ισχυρός και απελευθερωμένος από καταναγκασμούς, τώρα θα δείξει την αληθινή σχέση του με την Ιστορία και την πραγματική πολιτική αξία του.
Περιστοιχίζεται από μια νέα γενιά πολιτικών στελεχών που έβαλε ο ίδιος στη Βουλή. Αλλά -για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους -δεν έχει απαλλαγεί από όσους τον οδήγησαν στην ήττα. Παρακμιακοί (Πολάκης, Βούτσης), αποτυχημένοι ( Σκουρλέτης, Φλαμπουράρης), επιβαρυμένοι- (Παππάς, Σπίρτζης) , «αριστεροί» ( Τζανακόπουλος), αλλοπαρμένοι ( Ζουράρις), νεκραναστηθέντες του Νεοπαπαδρεισμού (Ραγκούσης, Μωραΐτης), είναι εδώ και ετοιμάζονται για νέους αγώνες οπισθοδρόμησης.
Αν είχε πει βράδυ των ευρωεκλογών όσα είπε την Κυριακή, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Σε κάθε περίπτωση τώρα καλείται να θεμελιώσει μια νέα περίοδο. Να κηρύξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτοδιάλυση και να αναγορευθεί σε επικεφαλής της ελληνικής Κεντροαριστεράς, από ένα πανδημοκρατικό συνέδριο- τύπου Επινέ.
Η Γεννηματά, έμεινε πάλι κομπάρσος των εξελίξεων και απλώς περιμένει την έξωση από κάποιον φιλόδοξο, αλλά τουλάχιστον συγκροτημένο, που έχει βρεθεί –και θα ανεβεί επί σκηνής την ημέρα που ο Γ. Παπανδρέου θα διασπάσει το Κινάλ.
Κυρίες και κύριοι, από άποψη συμβολισμών υποδεχθείτε τη Βουλή των Βρικολάκων. Αλλά και μια περίοδο μεγάλων στοιχημάτων, συγκρούσεων και κρίσιμων αποφάσεων. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε.
