Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Να και μια φορά που η βουβή ψήφος μάς εξέπληξε θετικά. Μετά τα αποτελέσματα του 2012 και του 2015, μας είχε γίνει δεύτερη φύση η πολύ επιφυλακτική ανάγνωση των δημοσκοπήσεων. Αντιμετωπίζαμε με μεγάλο δισταγμό όσα ακούγαμε στον περίγυρό μας, θεωρώντας πάντοτε ότι δεν πιάνουμε τον πραγματικό σφυγμό της κοινωνίας.
Οπως λέει και ένας φίλος, «δεν πειράζει, καλύτερα το αποτέλεσμα να ξεπερνά τις προσδοκίες σου…».
Υπάρχουν, βέβαια, και τα φαινόμενα της στιγμιαίας κωλοτούμπας. Βουλευτές ή και τομεάρχες της Ν.Δ. προέβλεπαν, το Σάββατο το βράδυ, πως η διαφορά δεν θα ξεπερνάει το 3% και έκαναν διάφορες συναφείς αναλύσεις. Την Κυριακή το βράδυ εξηγούσαν πως είχαν προβλέψει μέρες πριν το αποτέλεσμα και το «δεν τραβάει» είχε μετεξελιχθεί στο «καλά, δεν παίζεται». Τα έχει αυτά η πολιτική. Αναγκάζεσαι ενίοτε να αλλάξεις ρόλο στη μέση της παράστασης και να μη σε ενδιαφέρει πολύ η αξιοπρέπειά σου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέδειξε μία ακόμη φορά ότι το μεγάλο ατού του είναι πως οι, εσωκομματικοί και μη, αντίπαλοί του τον υποτιμούν. Λειτουργεί μεθοδικά, αυτοδιορθώνεται και δείχνει αυτοπειθαρχία.
Ο Αλέξης Τσίπρας πάλι είχε «άστρο», το οποίο τον εκτόξευσε σαν διάττοντα αστέρα μέσα σε λίγα χρόνια. Κλείστηκε όμως σε μια «γυάλα», γοητεύθηκε από τα κόκκινα χαλιά των ξένων και των εγχώριων σαλονιών και έχασε την επαφή του με τον μέσο Ελληνα.
Οι ψηφοφόροι, πάντως, είχαν διαμορφώσει άποψη και είχαν αποφασίσει τι θα ψηφίσουν από καιρό. Ολα δείχνουν ότι λίγα πράγματα θα αλλάξουν στις εθνικές εκλογές. Η Ν.Δ. θα διεκδικήσει την αυτοδυναμία, παίζοντας το χαρτί της ακυβερνησίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να κερδίσει 1-2 μονάδες, αλλά και να αποφύγει μια απότομη κατάρρευση.
Ο κ. Μητσοτάκης προφανώς δεν πρέπει να επαναπαυθεί, αλλά ταυτόχρονα το σοφότερο που μπορεί να κάνει είναι ακολουθήσει το δόγμα του μηδενικού λάθους μέχρι τις εκλογές. Εχει καβαλήσει το κύμα και, όπως συχνά λέει ένας βετεράνος της πολιτικής, «άπαξ και χάσεις μια αναμέτρηση, μετά ό,τι και να πεις οι πολίτες δεν σε ακούν».
Χρειάζεται, βεβαίως, προσοχή. Επιλογές προσώπων παλαιάς κοπής από το φθαρμένο παρελθόν των κομμάτων δεν βοηθούν. Οσο για τους Ελληνες ψηφοφόρους, είναι ακόμη δύσπιστοι. Η βουβή ψήφος είναι και σκεπτόμενη ψήφος. Δεν θέλει να αναστηθεί ένα παλιό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας. Δεν θέλει επίσης έναν άλογο ρεβανσισμό. Μέτρο, ενότητα, νοικοκύρεμα, σκληρή δουλειά και λίγα λόγια θέλει.
