Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Γιώργος Καμίνης βρήκε «θετικό» ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μετέχει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Για όσους το αγνοούν ο Καμίνης- όχι και πολύ ευτυχής ανάμνηση για την Αθήνα- είναι βουλευτής του … Κινάλ. Και ίσως προσφέρεται να είναι ο επόμενος.
To θέμα είναι ότι ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης δεν είναι ουδέτερος τεχνοκράτης που διαθέτει τις γνώσεις του σε όποιον τις ζητήσει και τα σκυλιά δεμένα. Είναι πολιτικό πρόσωπο με γνωστή διαδρομή, διακριτό πολιτικό και ιδεολογικό φορτίο. Δεν έρχεται από την «αγορά». Δεν είναι «κατάλληλος», πέραν του πολιτικού πλαισίου που τον ανέδειξε.
Ως παράγων της πολιτικής εντάσσεται σε ένα σύστημα στο οποίο υπάρχουν διαχωρισμοί, αντιθέσεις, συγκρούσεις, διαχωριστικές γραμμές αντιλήψεων και διαφορετικοί κώδικες αξιών. Από αυτή την άποψη ανήκε στη μια πλευρά. Πώς τώρα βρέθηκε στην άλλη;
Οι παλιοί φίλοι του -εκ- νέου υπουργού Προστασίας του Πολίτη περιμένουν μια εξήγηση. Πότε; Και πώς; Σαν τις ερωτήσεις που γίνονται στα ζευγάρια για τα οποία δείχνει παράταιρο να είναι μαζί.
Ο Χρυσοχοΐδης είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ. Νομάρχης, βουλευτής, υπουργός. Τρεις διαφορετικοί πρωθυπουργοί τον τίμησαν. Στην κρίσιμη αναμέτρηση του 1996 παρότι ήταν καταγεγραμμένος οπαδός του Άκη Τσοχατζόπουλου, βρέθηκε υποστηρικτής του Σημίτη, που τον έκανε γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, τρώγοντας το Λαλιώτη- ας μην θυμηθούμε τώρα πώς αντέδρασε.
Πράσινος, καταπράσινος. Ήθελε «νέο κόμμα με νέα σύμβολα». Και ήθελε… αριστερό ΠΑΣΟΚ. Εκεί τον είχαμε αφήσει. Και τώρα μαθαίνουμε ότι έπαθε …. Διαμαντοπούλου.
Την μεγαλύτερη έκπληξη βεβαίως δοκίμασαν όσοι τον είχαν δίπλα τους στις τελευταίες συγκεντρώσεις του Κινάλ. Του οποίου υπήρξε μέλος κατά την …υπουργοποίησή του. Μόλις που πρόλαβαν να τον διαγράψουν πριν την ορκωμοσία. Αλλιώς θα ήταν σαν οιωνεί …συγκυβέρνηση.
Φίλος ο Μιχάλης, αλλά φίλτατη η αλήθεια. Δικαίωμά του φυσικά να ανακαλύψει τα προσόντα του Κυριάκου Μητσοτάκη και τις χάρες τις ΝΔ και να αλλάξει φανέλα. Η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής εκδηλώνεται κυρίως με μεταγραφές. Ωστόσο δεν θα έπρεπε να πει εγκαίρως μια κουβέντα; Δεν θα έπρεπε πριν τις εκλογές να ενημερώσει για τα νέα φρονήματά του, ώστε να συνυπολογιστεί κι αυτό από τους ψηφοφόρους;
Ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του φυσικά και είναι υπόλογος για αυτές. Άλλωστε στη νέα θητεία του στην Κατεχάκη δεν θα κριθεί από το κόμμα που υπηρέτησε πριν ορισθεί εξωκοινοβουλευτικός υπουργός άλλου κόμματος. Αλλά όσοι υπήρξαν προσωπικοί φίλοι του στο παρελθόν προσπαθούν να καταλάβουν πότε συνέβη το μοιραίο.
Ασφαλώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν του τηλεφώνησε την επομένη των εκλογών στο μέλος του ΠΑΣΟΚ ακόμη: «Είσαι για το υπουργείο;». Τα μιλήσανε και τα συμφωνήσανε από πριν. Πόσο πριν;
Όταν μετείχε στις συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ είχε δεχθεί ήδη πρόταση; Είχε ήδη κλείσει; Και γιατί δεν τήρησε τους τύπους;
Γιατί δεν είπε στο κόμμα του ότι έπαψε πλέον να είναι κόμμα του και έπρεπε να το μάθουν από τον Μητσοτάκη; Γιατί τόσο καιρό που διακινούνταν ως φήμη αυτό το ενδεχόμενο δεν πήρε θέση;
Στην πράξη μπορεί να μην έχει ιδιαίτερη πρακτική αξία να ξέρουμε πότε άλλαξε στρατόπεδο ένας προβεβλημένος πολιτικός. Αλλά η πολιτική έχει και μια παιδαγωγική πλευρά. Και η παιδαγωγική της μετεγγραφής Χρυσοχοΐδη είναι αρνητική.
