Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Μπορεί η Συμφωνία των Πρεσπών να είναι επί… κάλπης κρεμάμενη και όλοι να ασχολούμαστε με το αν θα περάσει ή όχι από την ελληνική Βουλή, μια και αυτό θα καθορίσει εν γένει τις πολιτικές εξελίξεις και στην πατρίδα μας, υπάρχει όμως ένα σημαντικό εθνικό θέμα που ουδείς έχει φέρει στο προσκήνιο. Αυτό δεν είναι άλλο από την ελληνική μειονότητα που υπάρχει στη FYROM και για αυτή όχι μόνο δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, αλλά ουδείς ανακινεί το ζήτημα, λες και υπάρχει μία συμφωνία κομμάτων να μην ανοίξει αυτό το ζήτημα.
Δηλαδή την ώρα που Σκοπιανοί, Αλβανοί και λοιποί βάζουν ζητήματα μειονοτήτων στη χώρα μας, εμείς που έχουμε κάθε δικαίωμα να υπερασπιστούμε τους Ελληνες που ζουν στα… κρυφά στη FYROM δεν έχουμε κάνει ούτε μια προσπάθεια να τους καταγράψουμε και να ζητήσουμε τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους.
Απ’ ό,τι θυμάμαι, στο παρελθόν η αείμνηστη Βιργινία Τσουδερού είχε αρχίσει μια προσπάθεια, σε θεσμικό επίπεδο τότε, να προχωρήσει στην καταγραφή της ελληνικής μειονότητας που ζούσε στη FYROM, αλλά δεν γνωρίζω πράγματι τι έχει γίνει από τότε και εάν σήμερα το ΥΠΕΞ έχει προχωρήσει σε κάτι αντίστοιχο ή οι έρευνες είναι καταχωνιασμένες σε κάποιο συρτάρι για να μην ενοχληθούν οι προστάτες των Σκοπίων. Φοβούμαι ότι σε κεντρικό επίπεδο οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αποφασίσει να «θάψουν» το θέμα με το πρόσχημα να μην ανοίξουμε ζητήματα στα Βαλκάνια.
Εάν αυτή είναι πράγματι η ελληνική στρατηγική, αποτελεί έγκλημα σε βάρος χιλιάδων ανθρώπων, από τη μία, αλλά και της πατρίδας μας, από την άλλη, μια και είναι εκγληματικόνα αφήσουμε στην τύχη του έστω και έναν Ελληνα που ζει σε κάποια άλλη χώρα. Εδώ οι Σκοπιανοί επιχειρούν να δημιουργήσουν ολόκληρο ζήτημα περί προστασίας των «αδελφών» τους (!) που ζουν στην Ελλάδα κι εμείς δεν τολμούμε να ζητήσουμε να γίνει απογραφή των Ελλήνων που για διάφορους λόγους και συγκυρίες βρέθηκαν στα εδάφη τής τότε Γιουγκοσλαβίας;
Δεν γνωρίζω πραγματικά τι σκέπτονται οι ειδήμονες της εξωτερικής μας πολιτικής και τα κόμματα, αλλά αυτή η σιωπή δείχνει ή άγνοια, κάτι που δεν θέλω να πιστέψω, ή ηθελημένη εγκατάλειψη της ελληνικής μειονότητας στη FYROM.
Τώρα κάποιοι θα μου πουν, και με το δίκιο τους, ότι εδώ έχουμε ξεχάσει επί της ουσίας την ελληνική μειονότητα που ζει στη Βόρειο Ηπειρο, στη Μικρά Ασία, στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σε άλλες βαλκανικές χώρες, η FYROM μάς μάρανε;
Εγώ θα έλεγα ότι σε μια περίοδο που ο κόσμος αλλάζει αποτελεί οφειλόμενη στρατηγική η προστασία των Ελλήνων σε κάθε σημείο του πλανήτη. Οχι για να ξυπνήσουμε μίση και πάθη άλλων εποχών. Δεν πιστεύω ότι κανένας λογικός άνθρωπος θεωρεί ότι οι μειονότητες πρέπει να χρησιμοποιούνται ως μέσο πίεσης και ως πέμπτη φάλαγγα των χωρών στις οποίες ζουν.
Το αντίθετο θα υποστήριζα, ότι οι Ελληνες που ζουν σε διάφορες χώρες θα μπορούν να είναι οι άνθρωποι που θα χτίζουν γέφυρες συνεννόησης και συνεργασίας. Αλλά πώς θα συμβεί αυτό, όταν ζουν μόνοι, αβοήθητοι, εγκαταλειμμένοι και στη συγκεκριμένη περίπτωση της FYROM η ελληνική Πολιτεία επιλέγει να αγνοεί ακόμη και την ύπαρξή τους;
Εάν πράγματι εκεί στο ΥΠΕΞ αλλά και άνθρωποι στα άλλα κόμματα που γνωρίζουν την πραγματικότητα πιστεύουν στα παραπάνω, ας αναλάβουν πρωτοβουλία και σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς να ζητήσουν να γίνει απογραφή στα Σκόπια από αντικειμενικούς παρατηρητές που θα καταγράψουν με πραγματικά στοιχεία τις «ταυτότητες» του κρατιδίου ανεξαρτήτως της πορείας της συμφωνίας.
Και αφού γίνει αυτό, να καθίσουμε και να σχεδιάσουμε πώς θα τους στηρίξουμε. Αυτό είναι το εθνικό μας καθήκον. Διότι, αφήνοντας τα πράγματα στην τύχη τους, θα φτάσουμε σε λίγα χρόνια να είμαστε μειονότητα στον τόπο μας…
