Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Κάποτε μια μεγάλη κυρία της δημοσιογραφίας και της ζωής, η Μαρία Ρεζάν, έκανε μια εκπομπή στο δημόσιο (κρατικό λεγόταν τότε) ραδιόφωνο. Είχε τον εμβληματικό τίτλο «Μια ώρα, έτσι χωρίς πρόγραμμα», και αν αναλογιστούμε το τι ακούμε σήμερα στα ερτζιανά, η μοναδικότητα θα μας έκανε να πέσουμε σε κατάθλιψη. Διότι και πρόγραμμα είχε και ποιότητα, που μας λείπει σήμερα όσο ποτέ. Μια εκπομπή, βέβαια, που έκοψε στα ένδοξα χρόνια του το ΠΑΣΟΚ (έτσι για να μην ξεχνιόμαστε).
Αν με ρωτούσε σήμερα κάποιος τι τίτλο θα έβαζα για να χαρακτηρίσω την επίσκεψη του πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο, θα έβαζα ακριβώς αυτόν που είχε η Μαρία Ρεζάν στην εκπομπή της.
Διότι η αίσθηση που αποκόμισα από αυτό το κρίσιμο ταξίδι ήταν ότι έγινε: έτσι, χωρίς πρόγραμμα. Ότι έγινε για να γίνει, καθώς άπαντες είχαν πιστέψει ότι η συγκυρία μάς ευνοούσε. Και χρειάστηκε μόνο ένα περιστατικό, αυτό στο Ιράν, για να ανατρέψει τους όποιους σχεδιασμούς μπορεί να είχαν γίνει. Αιφνιδιαστήκαμε από τις εξελίξεις και τρέχαμε χωρίς να προλάβουμε, μια και είχαμε γίνει προβλέψιμοι στον συνομιλητή μας. Αποτέλεσμα, να δούμε έναν πρωθυπουργό να τα δίνει… όλα για να πάρει έναν καλό λόγο, από έναν… πλανητάρχη που, παρά τα όσα πιστεύουμε, δεν πρόκειται να αδειάσει το συν-εταίρο του, Ταγίπ Ερντογάν.
Σίγουρα δεν είμαι υπέρ αυτών που ισχυρίζονται ότι πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι, στηρίζοντας τις όποιες κριτικές τους στη συνέντευξη που δεν έγινε, που αποτελεί ένα από τα μελανά σημεία του ταξιδιού.
Ακόμη και ότι ο κ. Μητσοτάκης μπόρεσε να πει δημόσια και μπροστά σε τόσα κανάλια για τα όσα κάνει η Τουρκία, μπροστά στον… βουβό Τραμπ, ήταν κάτι για την ελληνική διπλωματία. Αλλά σίγουρα κανείς δεν μπορεί να θριαμβολογεί για το αυτονόητο.
Ούτε φυσικά, από την άλλη, να τα βλέπει όλα μαύρα κι άραχνα και να χαρακτηρίζει την επίσκεψη φιάσκο.
Θα μπορούσε να πάει καλύτερα; Με βάση την εικόνα που βγήκε προς τα έξω, αναμφισβήτητα ναι. Αλλά δεν γνωρίζουμε το τι συζητήθηκε μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του κ. Τραμπ, στο τετ α τετ που είχαν. Τα αποτελέσματα εξάλλου αυτής της επίσκεψης αργά ή γρήγορα θα φανούν.
Αυτό που μπορούμε να σχολιάσουμε είναι την ελληνική αφέλεια.
Η επικοινωνιακή μας προχειρότητα αλλά και η διαχείριση της επόμενης ημέρας, αυτό είναι το συμπέρασμα που βγήκε: Ότι το ραντεβού στον Λευκό Οίκο έγινε για να γίνει.
Και όταν αναφέρομαι σε προχειρότητα, μιλώ από το «μπλόκο» στην ΕΡΤ, μέχρι τη γελοιότητα να ανεβάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναρτήσεις με το τι ρωτούσε ο Τραμπ για τα εξοπλιστικά!
Ήμαρτον κύριε, για να μην πω περισσότερα από την αφέλεια και την επικινδυνότητα κάποιων.
Θα μπορούσε να πάει καλύτερα;
