Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Παρακολούθησα με αρκετό ενδιαφέρον τη σύνθεση της επιτροπής… σοφών, όπως αποφάσισαν να αποκαλούν όσους θα αναλάβουν να μας οδηγήσουν στους εορτασμούς των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.
Διαβάζοντας τα ονόματα που θα συμμετέχουν για άλλη μια φορά, μελαγχόλησα. Όχι γιατί έχω κάτι με τους ανθρώπους, μια και η ασημαντότητά μου δεν θα μπορούσε να κρίνει την επαγγελματική και ακαδημαϊκή πορεία των περισσοτέρων από αυτούς που μπήκαν στην επιτροπή.
Έψαξα να βρω αυτούς που θα δημιουργήσουν ένα νέο κύμα φιλελληνισμού, απαραίτητο για την επανεκκίνηση του έθνους, και η αλήθεια είναι ότι δεν βρήκα. Μακάρι να διαψευσθώ και να μην καταντήσουν τα 200 χρόνια από την Επανάσταση σε πανήγυρη εσωτερικής κατανάλωσης, που δεν θα παραγάγει αποτέλεσμα.
Και παραγωγή αποτελέσματος θεωρώ το να μη σβήσουν την επομένη τα φώτα, όπως έγινε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Παραγωγή αποτελέσματος θα είναι να γίνουμε και πάλι περήφανοι που είμαστε Έλληνες και να υπερβούμε μια ανεξήγητη ιστορική κόπωση που μας διακατέχει.
Απλά αναρωτήθηκα το τι θα έλεγαν ο Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας, ο Μακρυγιάννης, ο Υψηλάντης, η Μπουμπουλίνα, ο αδικοχαμένος Καποδίστριας και εκατοντάδες άλλοι αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία, βλέποντας 200 χρόνια μετά την πορεία της πατρίδας.
Όλοι αυτοί που τα έβαλαν με τους Οθωμανούς, όχι για να φέρουν την πατρίδα στα μέτρα τους, αλλά για να τη φτάσουν πέρα από τα μέτρα τους.
Διακόσια χρόνια μετά, το έθνος που οραματίστηκαν έγινε μια κουτσουρεμένη πατρίδα, που ζει πλέον με ψευδαισθήσεις και είναι έτοιμη να καταργήσει όλα εκείνα τα στοιχεία που δημιουργούν συλλογικές ταυτότητες.
Παρέδωσε τα πάντα σε έναν παρασιτικό καπιταλισμό, ανακαλύπτοντας τον… κομμουνιστικό καπιταλισμό, και αποχαυνώθηκε μέχρι που χτύπησε το μνημονιακό ξυπνητήρι, που μας μετέτρεψε σε υποτελείς σε μια νέου τύπου αυτοκρατορία.
Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα των οποίων, όπως επισημαίνει ο Παναγιώτης Κονδύλης, η κυρίαρχη άσκησή τους εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων, την ώρα που η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική και αντιφατική.
Δείτε τα όσα συμβαίνουν στο προσφυγικό-μεταναστευτικό για να καταλάβετε τι εννοώ.
Περιμένουμε να μας δώσουν οι άλλοι τη λύση και όχι να τη βρούμε εμείς.
Μας ρίχνουν μια χούφτα ευρώ και μας ζητούν να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών. Μας ζητούν να έχουμε την πατρίδα μας ανοχύρωτη, την ώρα που αυτοί κλείνουν τα σύνορά τους.
Και όπως το πάνε, εκεί που μας χρωστούσαν, θα μας πάρουν και το… βόδι κατηγορώντας μας και από πάνω.
Δεν ξέρω αν κάποιοι έχουν αποφασίσει να κάνουν ευθανασία σε έναν ολόκληρο λαό, αλλά είναι καιρός να θυμηθούμε τα οράματα του 1821. Και κυρίως γιατί αγωνίστηκαν αυτοί οι άνθρωποι.
Είτε με επιτροπή σοφών είτε άνευ. Διότι αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα υπάρχουν Έλληνες για να εορτάσουν τα επόμενα 200 χρόνια από το 2021.
Και αυτό διότι κάποιοι δεν θα έχουν επαναστατήσει, όπως το 1821…
