Συνέντευξη του Προέδρου της Βουλής κ. Νικολάου Βούτση στην εφημερίδα REAL NEWS και στους Γιώργο Λυκουρέντζο & Φοίβο Κλαυδιανό
Η χώρα γύρισε σελίδα ή πέρασε σε τέταρτο, άτυπο μνημόνιο;
Η σελίδα έχει γυρίσει για τη χώρα, γράφονται ήδη οι πρώτες σελίδες του βιβλίου για την Ελλάδα μετά τις στενές μνημονιακές δεσμεύσεις, όλοι δοκιμάζονται, όλες οι πολιτικές δυνάμεις δοκιμάζονται πλέον στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής και της πραγματικής οικονομίας, με όρους παρόντος και μέλλοντος και με ορίζοντα που οριοθετείται τόσο από την ευρύτερη περιοχή όσο βέβαια και από τις εξελίξεις για το μέλλον της Ε.Ε. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι, σε αντίθεση με τις επικοινωνιακές κορόνες, τις επιλεκτικές αναφορές και την καταστροφολογική διάθεση που εμπεριέχονται στη ρητορική της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν μιλά κανείς στη συνεχιζόμενη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό -που θα κλείσει την Τρίτη το βράδυ- για «τέταρτο μνημόνιο», για περιθωριοποίηση της Ελλάδας στην Ευρώπη και για ζοφερό μέλλον.
Πώς σηματοδοτείται η νέα σελίδα;
Δεν είναι μόνο η νομοθέτηση πλέον όλων των παρεμβάσεων με ευκρινές κοινωνικό πρόσημο που εξαγγέλθηκαν στη ΔΕΘ από τον Πρωθυπουργό, όπως επίσης και μέτρων που ανήκαν στο πεδίο των «αντιμέτρων» που είχαν προνομοθετηθεί με πίεση του ΔΝΤ για την περικοπή συντάξεων και του αφορολόγητου, αλλά κυρίως το θετικό σήμα μιας «νέας ελπίδας» που δίνει -κατά τη γνώμη μου- το ποσοστό της ανεργίας, 18,7%, δηλαδή η βελτίωση κατά 9% του συγκεκριμένου δείκτη, που ήταν και είναι το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα και πρόβλημα για τη χώρα τα πρόσφατα 8 χρόνια. Η θετική τάση σε αυτό το μέγεθος, μαζί με τις ιδιαίτερες πολιτικές που ήδη έχουν αποφασιστεί για την προσέλκυση νέων επιστημόνων που έχουν ξενιτευτεί, δίνει το σήμα για τη νέα εποχή στην οποία έχουμε εισέλθει.
Γιατί η κυβέρνηση επέμεινε τόσο πολύ στην εξάντληση της τετραετίας;
Η συνεχής και πολλαπλή διάψευση των εκτιμήσεων, των πιέσεων και των προσδοκιών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, που για αρκετούς λόγους θεωρούσαν ότι βρίσκονται εν κινδύνω για εκλογές επί τριάμισι χρόνια, επιβεβαιώνει πλήρως την επιμονή του ίδιου του πρωθυπουργού και της παρούσας κυβέρνησης για το ότι δεν υπήρξε ποτέ διάθεση ή τακτική «απόδρασης», ενώ αντίθετα υπάρχει η σταθερή θέληση για να ζήσει ο λαός μας, η κοινωνία μας, αυτή τη νέα εποχή σε συνθήκες διακυβέρνησης από την Αριστερά, τόσο για το 2019 όσο και για την επόμενη τετραετία. Τώρα πια μπορούμε να δούμε ποιοι είχαν και έχουν συνεχείς διαψεύσεις, αυταπάτες, αντιλαϊκές εμμονές και ποια πολιτική δύναμη, αντίθετα, ολοκλήρωσε θετικά τις προγραμματικές δηλώσεις με τις οποίες υπερψηφίστηκε από τον λαό τον Σεπτέμβριο του 2015 και ταυτόχρονα βοήθησε για να κρατηθεί η κοινωνία όρθια και να αναστηλωθεί σημαντικά το κύρος της χώρας μας μέσα στην Ε.Ε. και στον ευρύτερο διεθνή περίγυρο.
Πολλοί ρωτούν «γιατί έπρεπε να λυθεί τώρα το Μακεδονικό»;
Η συμφωνία των Πρεσπών είναι μια ιστορική και πολύ θετική για τη χώρα συμφωνία. Δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη υπό το βάρος μάλιστα της εικοσιπενταετούς ακινησίας και της αναγνώρισης της γείτονος χώρας σχεδόν από όλη τη διεθνή κοινότητα με το μέχρι σήμερα συνταγματικά κατοχυρωμένο όνομά της. Όποιος λέει όχι σε αυτή τη συμφωνία είναι προφανές ότι επιλέγει και την παραπέρα ακινησία και τη μη αλλαγή του ονόματος της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα. Μέχρις ότου στο προσεχές διάστημα ψηφίσουμε στην ελληνική Βουλή τη συμφωνία των Πρεσπών, εφόσον βεβαίως τηρούνται και διευκρινίζονται απολύτως όλα τα συμπεφωνημένα στη διαδικασία που συνεχίζεται στη FYROM, είμαι βέβαιος ότι για τη μεγάλη πλειοψηφία των καλοπροαίρετων συμπολιτών μας δεν θα υπάρχουν και δεν θα επηρεάζουν τα ζητήματα που τεχνηέντως έχουν τεθεί από την Αξιωματική Αντιπολίτευση και από άλλες δυνάμεις, με μόνο στόχο, προφανή πλέον, την επικίνδυνη πολιτική εργαλειοποίηση από μέρους τους ενός κρίσιμου εθνικού ζητήματος. Οι ηγεσίες αυτών των πολιτικών δυνάμεων έχουν τη δυνατότητα και την ιστορική ευθύνη, κατά τη γνώμη μου, να επανατοποθετηθούν πάνω σε αυτό το ζήτημα, όταν έρθει η ώρα της ψηφοφορίας. Από εκεί και πέρα, δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε, πρέπει να αντιμετωπιστούν και να αποδομηθούν τα εθνικιστικά και επί της ουσίας αλυτρωτικά διλήμματα, τα συνθήματα και η προπαγάνδα κύκλων που κερδοσκοπούν πάνω στον πατριωτισμό των πολιτών μας, όχι μόνο μιλώντας διχαστικά για «ξεπούλημα της Μακεδονίας», αλλά επί της ουσίας αρνούμενοι τον πυρήνα του διεθνούς δικαίου και οποιαδήποτε θετική προσπάθεια για συνανάπτυξη και συμβίωση των λαών της περιοχής. Δεν θέλω επ’ αυτού να αναφερθώ περισσότερο, όλοι αντιλαμβάνονται τις συνέπειες μιας τέτοιας ακραίας πολιτικής. Είναι προφανές ότι και για το Ποτάμι ισχύουν όλες οι παραπάνω εκτιμήσεις μου, όπως επίσης και για το ΚΚΕ και για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, εξαιρούμενης βεβαίως της Χρυσής Αυγής, που βρήκε την ευκαιρία να συνδιαμορφώσει αυτή την ακραία εθνικιστική ατζέντα.
Μήπως, όμως, η συμφωνία των Πρεσπών οδηγήσει σε πτώση της κυβέρνησης;
Η παρούσα κυβέρνηση δεν θα κινδυνεύσει να καταψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών, άλλωστε, την Τρίτη το βράδυ, θα έχουμε μια ακόμα σημαντική υπερψήφιση του Προϋπολογισμού, που υπέχει ψήφο εμπιστοσύνης. Είμαι περισσότερο αισιόδοξος από ότι προ μηνών πως θα τύχει μιας σαφούς πλειοψηφίας. Η σεναριολογία για πτώση της κυβέρνησης, για αιφνίδιες ή αναγκαστικές εκλογές ή και για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει καμία βάση. Αντίθετα, είναι φανερό από πολλούς έγκριτους δημοσιολογούντες ότι έχει καταρρεύσει το τεχνητό «αντι-ΣΥΡΙΖΑ τείχος» που είχε γίνει προσπάθεια να οικοδομηθεί με μια δήθεν υγειονομική ζώνη, που ήταν και είναι η στρατηγική της Δεξιάς για προσέλκυση προσωπικοτήτων και πολιτών της Κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατικής παράδοσης. Άλλωστε, η απολύτως συνειδητή μετατόπιση-ομηρία σε ακροδεξιά ρητορική της ηγεσίας της Ν.Δ. όχι μόνο δεν αποτρέπει, αλλά προφανώς γονιμοποιεί τις διεργασίες για τη διαμόρφωση προοδευτικού πόλου στην Ευρωβουλή μετά τις ευρωεκλογές, όσο και πόλου προοδευτικής διακυβέρνησης στην ελληνική Βουλή μετά τις βουλευτικές εκλογές.
Πότε θα ανοίξει το θέμα των γερμανικών οφειλών;
Οπωσδήποτε μέσα στον Ιανουάριο του 2019 θα γίνει η συζήτηση και θα ληφθούν αποφάσεις στην ελληνική Βουλή επί του εξαιρετικού πορίσματος της «Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών», το οποίο εκτιμώ ότι θα εγκριθεί. Είναι ένα ακόμα ζήτημα για το οποίο η κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά αναλαμβάνει την ιστορική της ευθύνη, όπως έγινε άλλωστε και με τον φάκελο της Κύπρου, για να ανασυσταθεί η μνήμη των πιο δραματικών στιγμών του ελληνικού λαού απέναντι στη λήθη και να διεκδικηθούν τα ιστορικά, ηθικά, απαράγραπτα δικαιώματα για την ευθεία αναγνώριση όλων των συμβάντων και των εγκληματικών συνεπειών τους στη διάρκεια της Κατοχής.
Σας προβληματίζει το κλίμα τεράστιας οξύτητας στις τελευταίες συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου;
Μας προβληματίζει οπωσδήποτε το κλίμα έντασης και διχασμού, που αρκετές φορές οδηγεί σε εκτροπή του λόγου και σε άθλιους χαρακτηρισμούς που εκφέρονται από τα βουλευτικά έδρανα. Δεν φοβάμαι όμως ότι αυτό το κλίμα μπορεί να κυριαρχήσει, γιατί, όσοι «σηκώνουν σκόνη» με ύβρεις και χυδαιότητες που φτάνουν μέχρι τα «προδότες» και «μειοδότες», μένουν γυμνοί από επιχειρήματα και εκτεθειμένοι σε μια κοινή γνώμη, η οποία πλέον είναι πολύ πιο αυστηρή, καθώς έχει πλέον δοκιμαστεί από πολιτικαντισμούς και από λαϊκίστικες κραυγές.
Η συνεχής διερεύνηση και αντιπαράθεση επί υπαρκτών -ή μη- σκανδάλων βοηθά το πολιτικό περιβάλλον;
Η εντολή που είχε δοθεί από τον ελληνικό λαό προς την παρούσα κυβέρνηση δεν εμπεριείχε μόνο την εφαρμογή ενός, ηπιότερου, βεβαίως, ως προς τα προηγούμενα, μνημονιακού προγράμματος και την έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια και με σημαντική αναδιάρθρωση του χρέους, έτσι ώστε να υπάρχει θετικός ορίζοντας για την ανάπτυξη και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά βεβαίως περιείχε το διαχρονικό αίτημα να αποκαλυφθούν οι παθογένειες αλλά και οι αιτίες, τα σκάνδαλα και η πολύμορφη διαπλοκή που οδήγησαν τη χώρα σε χρεοκοπία και το παλαιό πολιτικό σύστημα σε απαξίωση.
Η Δικαιοσύνη πρέπει να τυγχάνει από όλους μας του σεβασμού που της αναλογεί για τη διαλεύκανση όλων αυτών των καταστάσεων, παρότι οι σημαντικές καθυστερήσεις τα προηγούμενα χρόνια και τα νομικά εμπόδια που της είχαν τεθεί, για λόγους -κακώς εννοούμενης βέβαια- «αυτοπροστασίας» του πολιτικού συστήματος, καθυστέρησαν ή και υπονομεύουν το έργο της. Η Βουλή, σε αυτή τη ΙΖ’ Περίοδο, έκανε το αυτονόητο, δηλαδή έδωσε και δίνει τη σαφή ενθάρρυνση προς τη Δικαιοσύνη για να προχωρούν και να μην αποτελματώνονται όλες οι υποθέσεις που αφορούν και πολιτικά πρόσωπα και την απασχολούν. Ακόμα, δόθηκαν προς τη Δικαιοσύνη για περαιτέρω εξέταση με πλήρη τεκμηρίωση σοβαρές υποθέσεις που αφορούν π.χ. τα οικονομικά των κομμάτων, των ΜΜΕ, το γνωστό τρίγωνο της διαπλοκής με τον τραπεζικό δανεισμό. Δεν υπάρχει ίχνος αντίληψης για σκευωρία έναντι οιουδήποτε και για στοχοποίηση. Αντίθετα, με κάθε τρόπο, με λόγια και πράξεις, τονίζουμε ότι όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, με απόλυτο σεβασμό στο τεκμήριο της αθωότητας και στο σύνολο των αξιών που συγκροτούν το κατά κοινή ομολογία προοδευτικό δικαιικό μας σύστημα. Δεν φοβίζουν τη Βουλή άστοχες αιτιάσεις που μπορεί -δυστυχώς- να ερμηνευθούν ως πρόσκληση για συγκάλυψη ή για συμψηφισμούς. Ο νοών νοείτω.
